Chapter 7 - HERO OR CRIMINAL part1
1786 Words
"Saan ka pupunta?" Tanong ni Ken kay Wil nang tumayo na siya at parang aalis pagkatapos nilang kausapin si Katharine. Nandito kami ngayon sa bahay nila Wil dahil wala pa naman ang papa niya.
"Susunduin ko si Sam."
"But he has a car." Singit ni Lauren.
"His mother grounded him."
"Bakit?" Sabay naming tanong.
"Because he chooses it than having a curfew."
"We know Sam. He's good at negotiating on her mother."
"Sama kami." Ani ni Lauren.
Punayag naman siya at kami ay umalis na. Pagmarating namin sa kanilang tahanan ay naririnig namin ang kaniyang boses.
"Is he singing?" Natatawang tanong ni Lauren.
Tumawa naman ng bahagya si Katharine na animoy may masamang binabalk.
Pabpasok namin ay mas naririnig namin ng malinaw ang kaniyang boses.
Naunang naglakad si Katharine at nagpunta sa kusina kung saan namin ito naririnig.
Sumandal siya sa pader at pinanood ng kaunti si Sam bago siya sabayan. Biglang napatalon si Sam dahil sa takot at nauntog pa ang tuhod sa lamesa. Kami naman ay tawang-tawa dahil sa naging reaksyon niya.
"Are you gay? Why are you singing that?" Tanong ni Katharine.
"Does singing Rain On Me defines gay for you?" Sarkastiko niyang tanong habang hawak ang tuhod niya.
Sila Wil naman ay hindi pa rin mapigilan sa pagtawa parang ako dahilsa reaksyon niya kanina.
"Come on guys. It's not funny." Irita niyang sabi saamin ngunit hindi kami matigil.
Ilang minuto ang lumipas ay tumigil na kami dahil naiinis na si Sam. Nag antay kami ng ilang saglit dito sa kusina nang bumalik siyang nakabihis na.
"Wuy. Di halatang kinanta yung Rain On Me kanina ahh." Pang asar ni Wil kaya ulit kami natawa.
"Ha. Ha. Ha. Nakakatawa. Tayo na nga." Tawag niya saamin.
Pagkarating namin sa may crime scene ay biglang tumunog ang cellphone nila Ken at Lauren.
"We need to go back." Anilang dalawa.
"Why?" Nag aalala naming tanong.
"It's important." Sagot ni Lauren kaya wala kaming nagawa kundi bumalik.
Sa kalagitnaan ng pagmamaneho ni Wil ay tumunog din ang cellphone ni Katharine at sinabi saaming kailangan niyang bumalik sa campus dahil pinapatawag siya ng head at principal.
Hinatid muna namin siya doon atsaka na dumiretso sa bahay nila Lauren. Pagkarating namin ay nakita naming kausap ng tita Amara nila ang tito Hiro nila.
"Hi, tito Hiro." Bati ni Sam na animo'y tito niya nga talaga sila.
"Hello." Balik nila atsaka ulit nagpatuloy sa sinasabi sa tita nila Ken.
Pagkatapos nila ay tumakbo si Lauren atsaka sila niyakap.
"Akala ko kung hindi na kayo makakabalik. Nasaan na po si mommy?" Tanong niya. Sumunod naman sakaniya si Ken.
"Maupo kayo dito. Gagawa ako ng makakain niyo." Tawag saamin ng tita nila kaya kami naupo sa sofa.
"Ayos naman ang mommy niyo."
"Mabuti naman po kung ganon." Ani ni Lauren.
"But, who are those? Where are them?" Tanong ni Ken.
Nakita ko namang napangiti sila atsaka bahagyang ginulo ang buhok nilang dalawa ni Lauren.
"No need to worry about that."
"So, how was school?" Pagiiba nila ngunit hindi nila ito sinagot.
"What if they come and get us? What if they get our friends again?" Nagaalala at natatakot na tanong ni Lauren. Nagpakawala naman sila ng malalim na paghinga atsaka humarap sakaniya.
"I won't allow them." Sabi nila.
"Thank you, tito." Wika ni Lauren.
"Where is daddy, anyway?" Pagiiba niya. Humingan muna sila ng malalim atsaka ito pinakawalan bago sumagot.
"Now, he's busy. He is really busy, but he's doing all those things to protect his family. To protect you two... and your mom."
Nagusap pa sila at hindi ko na ito pinakinggan dahil nakikipag usap na ang tita nila saamin.
Dahil nahihiya ako ay halos si Wil at Sam ang sumasagot.
.
Pagkatapos naming kumain ay nagpaalam na ang tito nila na may pupuntahan pa raw sila. Nagpaalam naman na rin kami sa tita nila Lauren at bumalik sa crime scene na pinuntahan namin kanina.
"Ano raw nangyari?" Tanong namin kay Sam pagkarating niya galing sa pakikipag usap kay Officer Collin.
"It's just about misunderstandings between him and his friend." Aniya.
Pagkasabi niya nito ay biglang tumunog ang cellphone ni Wil.
"It's John." He mouthed and put him in speaker.
"I'm now crossing the bridge." Rinig naming sabi niya.
"What the hell are you doing there?" Tanong ni Sam.
"I'm following the robberer. Call the cops. I'm hangging up, now."
"Wa- wait! You stupid!" Ani ni Sam atsaka na kami tinawag.
Ilang minuto namin siyang hinahanap nang makita namin siya na nakikipag habulan sa sinasabi niyang magnanakaw.
"What the hell are you guys doing? I told you to call the cops not to tail on us."
"We already called them. Now stop whining like a kid and go left. We go right and let's stop 'em." Sambit ni Sam.
"Are you stupid? The road 10 kilometers when I turned left is closed. I will be stop there, you dumbass."
"And for your information, I think he knew that you guys are also tailing him."
"How can a smartest be the stupidest?" Rinig naming sabi niya kaya biglang naginit ang ulo ni Sam.
"I heard that!"
"I know!"
"Now. You guys go straight and I'll turn right. I'll just figure out to shorten the road when I get there to stop him."
"Got it." Tugon ni Sam.
Ilang minuto ang lumipas ay ang plano ni John ay nagtagumpay. Wala ng mapuntahan ang magnanakaw dahil pati ang mga pulis ay nandirito na.
"Where's the money he robbed?" Rinig kong tanong ni Sam kay John.
"I don't know." Naguguluhang sagot niya.
"Who'd he robbed?" Tanong naman ni Wil.
"A multi-millionaire businessman. That's what I heard."
"Why?" Tanong ko naman ngunit lahat kami ay napatigil nang parang may sumabog sa aming itaas.
Biglang parang nagkaroon ng confetti dahil sa mga libo-libong pera na nalaglag.
"He's a hero." Sambit ni Lauren habang pinapanood
.
Nagpunta ako sa campus dahil may biglaan kaming meeting para sa nalalapit na oral exam namin.
Ilang oras ang lumipas nang natapos kamo. Naisip ko namang magpunta sa tinutulugan ni Katharine dahil hindi ko alam kung anong sinabi o pinagawa sakaniya ang head namin.
Tinawagan ko muna siya pagkarating ko sa harap ng kaniyang pinto. Narinig ko naman ang cellphone niyang tumutunog sa loob.
"Katharine?" Pagkatok ko.
Tinawag ko ulit siya ng ilan pang beses ngunit walang sumasagot sa loob.
Baka natutulog siya?
Nagtext muna ako sakaniya atsaka na umalis para umuwi sana ngunit nagtext din saakin si Lauren na magpunta sa bahay nila dahil gusto nila akong makausap.
Maaga pa naman kaya kahit kinakabahan ako dahil sa gusto nila akong makausap ay tumuloy ako.
Pagkarating ko'y naabutan ko sila Sam, John, Lauren at Wil na kumakain sa may kusina.
Inilapag ni Wil ang kaluluto niya lang na lasgna sa lamesa.
"Oh, Kyla. Andito ka na pala. Halika. Upo ka na dito." Tawag saakin ni Lauren. Sila Sam at John kasi ay diretso na sa pagkain dahil parang sarap na sarap sila sa luto ni Wil.
Pagkaupo ko'y hinahanap ng mata ko si Ken.
Nasaan na siya?
"He's just doing errands. Pauwi naman na siya." Sabi ni Lauren saakin kaya ako nabigla. Napangiti naman siya saakin.
"So, let's start. Tell us about anything you know that we don't know yet about Katharine." Pag-umpisa ni Lauren pagupo ni Wil.
"W-what?"
"Who's Katharine? Yung mukhang malditang kasama niyo noong soirée?" Tanong ni John kaya um-oo si Sam.
"Ahh... ok." Pagtango niya at tinuloy ang pagkain tulad ni Sam.
Nasa kalagitnaan kami ng paguusap nang pumasok si Ken. Tinignan niya kami ng makahulugan at ako lang yata ang hindi nakaintindi dahil ako ang huling tumayo.
"Guys, I'd like you all to meet, tita Sandra." Aniya atsaka ibinukas ang pinto. Pagkakita ko ay nabighani ako sa kanilang itsura.
They look so expensive.
"Hello, everybody." Bati nila saamin.
"Tita." Galak na sabi ni Lauren atsaka sila nilapitan.
"Ang laki laki mo na."
"Hi, tita. Kain po kayo." Wika ni Sam na hindi ko inaasahan. Nabigla pa ang tita nila Ken ngunit ngumiti rin atsaka lumapit kasama nila Lauren.
"Ang lalaki niyo na ahh. Parang dati lang ay kasama ko pa ang mommy niyo sa pagaala sainyo." Nakangiti nilang sabi.
Habang nakikipag kwentuhan sila saamin ay biglang may kumatok sa pinto.
"Ako na—"
"Ako na." Sabi nila kay Ken atsaka siya nginitian.
Pagbukas nila ay narinig ko ang pangalang lumabas sakanilang bibig.
"Valentine."
"Cassandra?" Rinig kong sabi rin ng lalaki sa labas.
"Mom?" Wika ni Lauren na napatingin sa labas.
Pagpasok ng mama nila Ken at yung sa tingin kong tinawag ng tita nilang Valentine ay tumakbo si Lauren sakaniyang mama atsaka sila niyakap.
"Mom." Tawag din ni Ken atsaka lumapit sakanila.
"This is a bit awkward." Sabi naman ni John saamin na nakatingin lang sa pagkain.
"That's why focus on eating." Ani naman ni Sam sakaniya na kumakain lang.
Pati ako ay nakigaya na dahil hindi ko na naiintindihan ang aking nararamdaman. Pati si Wil ay nakigaya na rin saamin.
Naririnig namin silang naguusap ngunit wala saamin ang nagtatangkang lumingon.
Lumipas ang halos kalahating oras ay nagpaalam na ang tito Valentine nila Lauren. Napansin ko bago sila lumabas ay nagsalubong pa ang paningin nila ng tita Sandra nila Lauren.
"Babies, maiwan muna namin kayo dito, okay? Doon lang muna kami." Sabi ng tita Sandra nila saamin kaya kami ngumito at tumango sakanila.
"Kumain lang kayo jan maigi." Anila ulit.
Sila Ken naman ay naupo na rin atsaka kumain ngunit halata sa itsura nila ang parang kalituhan at pagtatanong.
"By the way, where's Autie Amara and Travis?" Taning ni Wil para mabasag ang katahimikan saaming paligid.
"They're on vacation." Sagot ni Ken.
"Ohh." Pagtango ni Wil at nabalot nanaman kami ng katahimikan.
"This is getting a lot awkwardness." Mahinang sabi ni John.
"Yes. I think I'm gonna explode if this continuos." Ani rin ni Sam.
"What's the problem, you two?" Tanong na ni Wil sakanila Lauren at Ken.
"We're not sure yet. But...." pagtigil ni Lauren.
"But what?"
"I don't know. It's about our tito Hiro." Aniya.
"O-kay."
Nakita kong parang may tinatawagan si Sam at bigla na lamang tumunog ang cellphone ko.
"I'm sorry, guys. Sagutin ko lang ito." Sambit ko sakanila.
Narinig ko namang sumunod na tumunog ang cellphone ni Wil at ganon din ang ginawa.
"We should go." He mouthed to me.
Pagbalik namin ay nagpalusot na kaming may kailangan pa kaming gawin. Sina Sam at John naman ay sinabing nag text na ang kani-kanilang magulang dahil ano na raw ang oras.
Pagkalabas namin ay para kaming nakahinga ng maluwag.
"Hindi ba parang mali yung ginawa natin?" Tanong ko sakanila.
"Kesa naman mamatay kami doon kakakain." Wika ni Sam.
"Mas maigi na iyon, Kyla. We need to give them privacy." Sabi naman ni Wil.
- Writer
