Blood: Silver vs Red (Volume VI)

Chapter 6 - FOUND

"So?" Tanong ni Lauren kay John paglapit saamin matapos kausapin ang pulis sa kaniyang cellphone.

"They don't speak." Aniya lang.

"Baka hindi sila? Kasi nasa kulungan na silang dalawa pero wala pa rin tayong lead kung nasaan na si Wil." Aniko.

"Yeah. You're right. That's why we need to squeeze their asses to tell us where Wil is."

"Sam. Kamusta na si misis Lim?" Pagiiba naman ni Lauren matapos ang ilang segundong katahimikan.

"She's fine. Nagpapahinga na siya sa ospital."

"Okay. Where's Michael?" Tanong naman ni Sam paglapit niya saamin.

"I don't know."

"Ken?" Pagtingin namin lahat kay Ken.

"Neither do I." Maikli niyang tugon.

"Maybe he's home." Aniko.

"Yeah. Let's focus on finding Wil." Sang-ayon ni Lauren.

Biglang tumunog ang cellphone ko kaya ko ito sinagot.

"Guys. Kailangan ko ng umuwi. Nagagalit na ang mama ko." Wika ko matapos kong makausap si mama.

"Yeah. I think we need some rest. Let's continue this tomorrow." Pagtayo ni Ken at lumapit saamin.

"Sam, pakihatid na lang si Kyla. John, get your ass out. You're annoying me." Sambit niya kaya na kami umalis.

Pagkahatid saakin ni Sam ay nagpaalam din ako agad at nagpasalamat dahil baka makita siya nila mama at mag isip ng kung ano-ano.

...

Kinaumagahan ay maaga akong pumasok dahil nagtext saakin si Katharine na magkita raw kami sa isang fast food chain.

Pagkarating ko doon ay nagantay ako ng ilang minuto hanggang sa tumawag siya saakin.

"Sa CR."

"Ano bang meron?"

"Basta"

Pagpatay niya ay dumiretso na ako sa banyo na tinutukoy niya.

Pagpasok ko'y hindi ako makapaniwala saaking nakikita.

"Paano? Anong nangyari?"

"It's a long and complicated story." Sagot niya.

Bumalik na siya sa dati. Ang buhok niya at ang kaniyang boses.

"Trust me, you don't want to know it. Ang importante ay ito na, nandito na ang napakaganda mong kaibigan." Aniya.

"Okay. I trust you. I won't ask." Sambit ko atsaka siya niyakap.

"I'm glad that you're back. I mean, "back" back."

"Pero, bakit kailangan pang dito?" Tanong ko.

"Ano na lang ang iisipin nila kung makita nilang buhay ang akala nilang patay na?" Tanong niya.

"Sabagay. So, anong plano mo?"

"Hindi ko alam kung anong isusunod ko pagkatapos kong ipakita ang itsura ko sayo ngayon." Medyo natatawa niyang sabi.

"Sumasakit na nga ang ulo ko kakaisip pagkatapos nito. Ikaw? Ano bang magandang plano sa tingin mo?" Tanong niya.

"Wala rin akong ideya. Sorry." Pag-amin ko.

"Hindi naman kasi pwedeng magpakita na lang ako sakanila Sam ng ganito. Ang dami nilang magiging tanong at hindi ako handa para sa mga iyon."

"Promise me, Kyla, you won't tell anybody about me, being Michael. Okay? Promise me."

"I have a lot of questions but, okay, I promise."

"Seryoso?"

"Oo nga."

"Sinabihan mo na ako dati, diba?" Pagpapaalala ko sakaniya kaya siya natawa.

"Salamat." Nakangiti niyang sabi.

.

Pagkatapos ng klase namin ay nagkita ulit kami at nagpunta sa convenient store para kumain.

"Alam mo ba, may crush ako." Aniya.

"Hmmm? Sino nanaman yan?" Tanong ko.

"He's old. He has abs." She said and giggled.

"Tangina. Kinikilig naman ako."

"Nakita mo? Ikaw ahh. Naninilip ka."

"Hoy! Hindi noh."

"Hindi ko sinasadiyang makita."

"Sino ba siya?" Tanong ko. Bigla naman nagbago ang kaniyang itsura atsaka nagpakwala ng malalim na paghinga.

"His name is Hiro." Sambit niya atsaka napangiti ngunit tumigil din agad.

"Eh nasabi mo na sila saakin ahh? Kasama nung ibang nasa crush list mo."

"Ay oh? Nasabi ko na pala." Pagtawa niya.

"Ikaw ba? Wala ka lang ba talagang crush?" Tanong niya na hindi ko inasahan.

"Wal—"

"Si Ken? Yung mga tinginan niyo eh. Parang may something." Sambit niya atsaka itnaas taas ang kilay na para akong inaasar — which is true —.

"Hindi noh. Kung ano ano nanaman ang napapansin mo."

"Che! Mamaya malaman ko na lang kayo na pala." Sabi niya atsaka tumawa.

"Baliw ka talaga. Hindi mangyayari iyon. Hindi ko siya type. Napaka sungit eh. Kakainis."

"The more you hate the more you love."

"Akala ko ba The more you hate, the more you want to kill? iyon?"

"Sa kaso ko, oo, pero sayo, hindi." Sabi niya atsaka ulit tumawa kaya hindi na lang ako nagsalita.

"Ewan ko sayo. Basta hindi ko siya type. For sure di niya rin ako type."

"Hmmm. Whatever. Basta ship ko kayo."

"Nga pala, yung about kay Wil." Pagiiba ko kaya niya muna ako nginitian na sinasabing you're just changing the subject kaya ako napailing habang natatawa.

"Ano na bang balita? May lead na ba kayo?" Tanong niya nang magseryoso na siya.

"Hindi ko alam. Si John lang yata ang pwedeng maging lead kasi siya ang nakakaalam mag track ng cellphone ni Wil.

"Kahit naman gusto kong sumama ay hindi ko magagawa dahil sa itsura ko ngayon."

"Kung bibili naman ako ng wig, paano yung boses ko? Atsaka hindi ko rin kakayanin dahil wala akong budget. Ang mahal kaya ng mga wigs. Kala mo naman kung gawa sa ginto ang mga yun." Reklamo niya.

"Sabagay. Problema nga yang boses mo."

"Paano pala yun. Diba magkaklase kayo nila Ken tas Lauren? Anong nangyari?"

"Ahhh... ehhh. Hindi ako umattend ng klase." Pagkamot niya sakaniyang ulo.

"Sira ulo ka ba? Malapit na ang mid-term natin."

"Anong gagawin ko, diba? May masusuhestyon ka ba?"

"Wala."

"Yun naman pala."

"Alam ko na!" Sambit niya.

"Ganito kasi ang nangyari." Paguumpisa niya.

"Nakipag kasundo ako sakaniya."

"Sira na ba ang ulo mo?!" Hindi makapaniwalang tanong ko.

"Nakipag kasundo ka sa lalaking dumakip sayo?"

"Oo. Yun lang kasi ang choice ko."

"Sira na nga talaga ang ulo mo."

"Kung hindi ko iyon gagawin, edi wala ako dito sa harapan mo ngayon? Ano bang gusto mong gawin ko? Antayin yung knight and shining armor ko o ang Prince Charming ko? Walang ganon, ano."

"Hindi sa ganon. Nagaalala lang kasi ako sayo dahil sa kasunduang ginawa mo doon sa dumukot sayo. Doon sa puno't dulo ng pagkagulo ng buhay mo." Aniko. Nagpakawala naman siya ng malalim na paghinga.

"Ano bang kasunduan ang binigay mo?" Tanong ko ngunit hindi siya agad sumagot.

"I.... I......"

"I can't tell you." Aniya atsaka nagpakawala ng malalim na paghinga.

"What do you mean you can't tell me?"

"I can't tell you either."

"Why?"

"I can't." Pagsalubong niya saaking mga mata.

"As much as I wanted to, I cant. He might use you as a bait to me. I can't allow him that."

I think my heart skipped a beat. Napakabait talaga niya.

"I understand." Sabi ko kaya niya ako nginitian ng maliit.

"So? What's your plan?" Pagbalik ko sa usapan namin kanina.

"I'll just say that I escaped. Does that sound convincing?"

"Well, if I were Sam, he would say "No. That's stupid."."

"Sabagay. Kung makatakas man ako, saan ako dadaan para makabalik dito, diba?" Tanong niya saakin kaya ko naalala yung gabing pinapikit ako nila Ken at Lauren at pagmulat ko na lang ay nasa kanilang tahanan na ako.

"Damn it. I'm stuck again."

"Gusto ko na lang maging bato para nakahiga lang ako't wala ng problema." Aniya kaya ako natawa.

"I'll figure this out, damn it. I'm Katharine and I'll figure this s**t out." Madiin niyang sabi.

"Oo naman. Support na lang kita kasi wala akong maisip na paraan. Sorry."

"Ayos lang. Basta nandito ka't nakikinig saakin. At least may isang taong nakakaalam kung sino at kung anong nangyayari saaking magulong buhay." Pagtawa niya.

"Ang iisipin ko muna ngayon ay yung nalalapit na test natin. Wala akong alam."

"Pa-xerox na lang natin reviewer ko. Tas review tayo."

"Sige, sige. Thank you."

...

"Guys. He stopped." Wika ni John habang nasa harap ng kaniyang laptop.

Tumigil naman ako sa pagtawag kay Katharine na kanina pa hindi sumasagot.

"Where?" Sabay-sabay naming tanong.

"The old school." Sambit ni Sam nang makita niya ang screen ng laptop ni John.

"Let's go. We know that." Mabilis niyang sabi kaya kaming lahat nagmadaling lumabas.

"Wait, wait. He's moving again. He's fast, damn." Sambit niya.

"Where do I turn?" Tanong ni Sam atsaka ulit inulit dahil hindi magsalita agad si John.

"You were born with mouth. And the essence of mouth is speaking. Try using it." Wika ni Sam.

"Right." Madiing sagot ni John.

Ilang minuto ang pagmamaneho at pagbibigay ng daan ni John hanggang sa huminto kami sa sinabing lugar ni John.

Nandito kami sa harap ng isang malaking hotel.

"I think we're in a different city."

"Don't think. We're really in a different city." Ani ni Sam kay Lauren.

"Let's go?" Tanong ko.

"Wait, wait." Pigil ni John.

"Rooftop. They're at the rooftop."

"Good. You're not that useless." Sabi ni Ken. Tumakbo na kami papasok.

Nag-elevator kami at naiinip dahil sa daming gumagamit nito kaya kami patigil-tigil sa mga floors.

Pagkarating namin sa rooftop ay pare-pareho kaming nabigla.

Ang mama nila Ken at Lauren ay nakaluhod habang may kung anong nakalagay sakanilang leeg. Nasa kabilang gilid naman si Katharine at Wil na hawak ng dalawang lalaking may malalaki ang katawan.

"Katharine?" Sambit nila Sam.

Narinig ko naman ang mahinang tawag nila Ken sakanilang ina.

"Who are these kids?" Tanong ng isang lalaki na nasa gitna nila Katharine at mama nila Lauren.

"Why are you here?" Madiin at nakakatakot na tanong ng mama nila Ken saamin — sakanila.

"Let's get in, boys." Utos ng lalaki habang hawak ang mama nila Lauren, tumalon din yung dalawang lalaki habang hawak sila Wil. Tumakbo naman kami para makita sila. Nakita namin kung paano nila binasag yung salamin upang makapasok sa isang palapag.

Narinig kong nagbilang si Ken at nang mabilang niya'y sinabi saaming nasa pang-apat magmula dito sa kinaroroonan namin ang pinasukan nila.

Mabilis kaming bumaba — gamit ang hagdan dahil mas matatagalan kami kung elavetor ang gagamitin namin — at pumasok sa silid. Mabuti na lamang ay mabilis nasira ni John ang door knob gamit ang fire extinguisher.

Pagpasok namin ay sinabi saamin nila Ken na huwag kaming maingay at tumago kaya namin sinunod. Pagkalapit namin sa sala ay nakita namin yung director ng aming school, and tito nila Ken at Lauren na katapat nung parang leader ng kalaban.

"Let them go." Aniya.

"Is that a threat?" Tanong ng lalaki.

"If you think so."

"Come out, kids. I know you're here." Pagirap ng lalaki kaya ako nabigla.

Wala naman na kaming magawa kaya na kami lumabas.

Hindi naman nagsalita ang tito nila Ken ngunit alam kong hindi niya nagustuhang nandito kami.

"Release the kids. You want me, right? Then take me. Only me." Sabi ng mama nila Lauren atsaka tumayo sa pagkakaluhod.

"Tala, no." Ani ng tito nila Ken.

So, Tala pala ang pangalan nila.

"Why would I do that? It's fun right here."

"Don't do anything." Madiing sabi ng tito nila Ken kaya ako naguluhan.

Kanino nila ito sinabi?"

"Don't do anything." Ulit nila at medyo may halong awtoridad habang nakatingin kay Ken.

Ano bang gagawin ni Ken? Wala pa nga siyang ginagawa eh.

"Listen to him." Sabi naman ng mama niya.

"Take me instead. Release them." Wika nila kaya natawa yung lalaki.

"If you release them, we will go silent with you." Dagdag naman ng mama nila Ken.

"As you wish." Sabi ng lalaki matapos ang ilang saglit na pagiisip. Tinulak ng mga lalaki sina Katharine at Wil atsaka sinuntok muna sa sikmura ang tito nila bago hilain katapat ng mama nila Lauren.

Tinulungan ni Wil si Katharine na tumayo atsaka naglakad ng dahan-dahan sa gilid.

Nagkasalubong naman ang paningin namin ng mama nila Lauren. Tinignan nila ng bahagya ang kutsilyong nasa sahig malapit sakanila Katharine.

Nakuha ko naman ang ibig nilang sabihin ngunit hindi ko alam kung ano ang gagawin ko. Ang layo ko aa pwesto nung kutsilyo.

Nang mapatingin saakin si Katharine matapos ang ilang minuto ay tinignan ko rin ng bahagya ang kutsilyo.

Tinignan niya ako na parang sinasabing "paano?" ngunit pati ako'y hindi alam. Tumingin siya sa mama nila Lauren atsaka parang nakipag usap. Nakita kong napalunok siya bago parang napaupo.

Mabilis niyang pinulot ang kutsilyo atsaka itinago sa loob ng kaniyang damit.

"Aww." Sabi niya kaya siya tinulungan ni Wil na walang ka-ide-ideya sa nangyayari.

"Look, I think I realized something. When we're—" Wika niya pagtayo habang salubong ang mata ng mama nila Ken.

"Excuse me?" Hindi makapaniwalang tanong ng lalaki sa gitna.

"Can you please, shut it? I'm confessing something here. This might be the last time so stop ruining my moment." Reklamo niya sa lalaki sa gitna na hindi namin inasahan lahat.

May sinasabi pa ang lalaki ngunit nanahimik nang marinig ang sinasabi ni Katharine.

"Okay go." Wika niya kahit hindi naman siya pinapansin.

"I realize that when we're alone together in you room, naked, I liked ladies."

"I realized that I like you." Aniya at lumapit ng tuluyan.

Namilog ang aking mga mata at umawang ang aking bibig nang masaksihan ang sunod niyang ginawa. Hinalikan niya ang mama nila Ken at tumugon din sila sakaniyang halik.

Nakita ko naman ang patagong pagbigay niya ng kutsilyo.

Bigla siyang yumuko nang ibato ng mama nila Lauren ang kutsilyo sa isang lalaking nakahawak sa tito nila Ken. Sila Wil naman ay hinila kami palabas ng silid.

Tumakbo kami ng tumakbo sa hagdan at hindi namin namalayang nakarating na kami sa ground floor. Hinabol muna naming lahat ang aming paghinga, maliban pala kay Ken, atsaka ulit tumakbo papasok sa sasakyan ni Sam.

Hindi na namin nagawang magsalita dahil sa hingal namin.

Dumiretso kami sa campus at hindi ko rin alam kung bakit kami dito dinala ni Sam.

Tumakbo kami at pumasok sa loob. Pagkarating namin ng hallway ay napaupo kami at ang iba ay napahiga dahil sa hingal.

"You're lesbian?!" Hindi makapaniwalang tanong ni Sam kay Katharine.

"Hell no!" Sagot niya.

"How are you still alive?" Tanong naman ni Lauren na parang hindi na yata makahinga dahil sa pagod.

"Let me catch my breath first." Sagot niya.

"How the hell you end up being with them and with her?" Tanong naman ni John kay Wil.

"Yeah. Who the hell are them?" Tanong naman ni Sam.

"Let me catch my breath also." Sagot niya rin.

Nang umayos na kaming lahat ay nagumpisa ng sumagot si Katharine at Wil.

"It's my fault. I saw her that's why they also got her."

"Bakit ka nila gustong kunin?" Tanong ni Lauren.

"Akala ko ba'y yung mistress ni mister Lim ang dumakip sakaniya?" Tanong niya naman kay John.

"They are. But they killed them and I don't know why."

"When I escaped—"

"Killed them?" Pag-ulit ni Sam sa kalagitnaan ng pagsasalita ni Wil.

"—from them, I saw Katharine which is a bad idea. Then they caught us both." Pagdiretso niya

"Yes. Why?" Nagtataka niyang tanong.

"I'm really sorry." Pagharap niya naman kay Katharine nang hindi agad sumagot si Sam dahil parang iniintindi niya pa ang mga bagay-bagay.

"Sabi sayo ay hindi mo kasalanan." Sagot ni Katharine.

"I'm glad that you two are safe." Ani ni John.

Nakita ko naman ang pasimpleng tinginan nila Sam, Ken at Lauren. Nag aalala siguro sila Ken at Lauren sa tito at mama nila.

Nakita ko namang punas ng punas ng labi si Katharine. Napatingin din si Sam kaya nagtanong nanaman siya.

"So, you're a lesbian?"

"No." Sagot agad niya.

"It's fo the sake of saving our lives, so stop asking that I'm a lesbian."

"Your ass included for what I did. So stop asking questions on me." Sabi niya atsaka naglakad palabas.

Natawa naman sila John at Lauren dahil dito.

"Nakahanap ka rin ng katapat mo." Wika ni Lauren atsaka sinundan si Katharine kaya pati ako ay sumunod.

Narinig ko pa kung paano manggigil si Sam dahil sa sinabi ni Katharine ngunit pinabayaan ko na lang siya.

"Saan ka pupunta?" Rinig kong tanong ni Lauren sakaniya.

"Ice cream." Tugon niya lang.