He's Still the Man I Love

Chapter 6

5 years later

Javi's POV

"Mama? Are we going to see Papa there?" tanong ni Jash sa'kin kaya naman napatingin ako sa kan'ya.

"No, baby. Papa is not there but we will see Tito Papa there," tugon ko sa kan'ya.

Mukha naman s'yang nalungkot pero ngumiti din agad. I'm sorry Jash.

"Okay po," saad n'ya at ngumiti.

"But first we need to sleep kasi next week pa naman tayo uuwing Philippines. Need pa ni mama na tapusin ung work sa Hospital. Kasi if hindi matapos ni mama 'yun, Doctor Jung will get mad," saad ko at hinimas pa ang buhok n'ya bago s'ya hinalikan sa noo.

"Good night, Mama. I love you po," saad n'ya at humalik din sa pisngi ko tapos pumikit na.

"Good night din, Jash. I love you too, baby," tugon ko at hinayaan na s'yang matulog.

Sakto naman habang natutulog na si Jash. Tumunog ung phone ko at agad ko naman sinagot 'yun.

Si Doctor Jung, hinahanap na naman ako nito panigurado. Nakainternship na kasi ako dito sa Hospital sa Korea.

"Doctor Jung? Wae?(why?)" bati ko.

[Javi, we need you here. We have a code blue. We have a urgent operation for Mr. Lee] sagot n'ya sa'kin kaya naman napatingin ako kay Jash.

Lagi na lang ako wala pag gising n'ya nitong mga nakaraan pero kailangan ko pumunta du'n.

"I understand Dr. Jung. I'll be there in 20 minutes," saad ko lang at pinatay na ang tawag.

'I'm sorry Jash. Promise, I'll be here before you wake up. I love you' bulong ko sa anak ko habang dahan dahan tumatayo para mag ayos.

Hindi madaling mag alaga ng bata. Simula nang nanganak ako. Madaming naging sakripisyo. Tulog ko, allowance ko, freetime ko at lalong lalo na pati ang magmahal ng iba. Pero wala akong paki sa sakripisyo na 'yun. Dahil masaya naman akong kasama ko si Jash. Malaki ang pasasalamat ko dahil nandyan sila Papa, Leah at Kuya para tulungan ako. Pagkailangan kong mag aral para sa school, si Leah ang nagbabantay, laking pasalamat ko na naging komportable si Jash kay Leah.

Sobrang kamukha ni Jash si Louie kaya pagnagkita sila panigurado mapaghahalataan na anak ni Louie si Jash pero hindi ko din alam kung tatanggapin ni Louie dahil may pamilya na s'yang sarili. Kaya din hindi ko masabi kay Jash kung sino ang papa n'ya dahil ayoko s'yang masktan.

Nakakalungkot lang na pag nagigising s'ya nang madaling araw, wala na nga ako dito, hahanapin na pa ang papa n'ya. Ang sakit na makitang umiiyak ung anak ko dahil wala s'yang mayakap na Papa. Gusto ko man ibigay sa kan'ya ung buong pamilya na alam kong gusto n'ya dahil ayokong maranasan n'ya ung naranasan namin ni Kuya pero anong magagawa ko. Hindi ko pa kayang magmahal ng iba at ayoko din. Dahil natatakot ako na maloko ulit. Okay na ko kay Jash. Sa kan'ya na lang muna ang atensyon ko.

Pagkatapos kong mag ayos. Hinalikan ko na muna ulit si Jash bago lumabas. Nakita ko naman agad si Papa sa baba mukhang may tinatapos ata.

"Pa, I need to go. Dr. Jung needs me for his urgent operation," paalam ko sa kan'ya ng makababa ako tinignan naman ako ni Papa

"What time will you go home? For sure Jash will look for you," tanong n'ya habang inaalis ung glass n'ya.

"I don't know, Pa. But I'll try my best to be here before he wake up. Sorry," turan ko at yumuko pa.

"Hey, princess.. It's fine. Jash will understand that. Sige na at pumunta ka na ng Hospital. Ingat ka," saad n'ya kaya napaangat ung ulo ko at ngumiti.

"Thank you pa. I love you po. Dito na po ako. Pabantayan na lang po si Jash," nakangiting saad ko, yumakap pa sa kan'ya tapos umalis na.

Nagdrive na ko papuntang hospital. Pagdating ko naman du'n binati lang ako ng mga nurse and other hospital staff. Suot ko na ung gown ko habang naglalakad papuntang clinic ni Dr. Jung.

"Good Evening Dr. Jung," bati ko while entering to his clinic. Agad ko namang naagaw ung atensyon ng team namin.

"Javi, come here!" saad nito at ngumiti. Professor ko si Dr. Jung sa med school. Kaya kilala n'ya ko and his the one who suggested na dito ako mag intern.

Pumasok na lang ako at umupo. Pinaliwanag n'ya ung mga kailangan gawin. Nang mapaliwanag na nya sa'min. Lumabas na kaming lahat at nag handa na dahil isa ako sa magiging assistant ni Dr. Jung.

Oras lang at naghanda na kami sa operating room hanggang sa ipasok na ung pasyente at nag umpisa na. Halos tatlong oras ang tinagal ng operation.

Succeful ang naging operation at parepareho na kaming nagpapahinga. Tinignan ko ung phone ko at eto na naman... May 5 missed called ako galing kay Papa. Mukhang nagising na naman si Jash.

I dial my father's number then ilang ring lang. Sumagot na agad at hikbi ng anak ko ang sumalubong sa akin.

[Ma-ma..] umiiyak na tawag n'ya sa'kin.

Napapikit na lang ako sa sobrang sakit ng nararamdaman ko. Huminga muna ako nang malalim bago ko s'ya sinagot.

"Baby.. Why are you crying?" malambing na tanong ko.

[Ma-ma.. I saw papa in my dreams.. He said he loves me so much but he left me again.. I thought when I wake up he's here but he's not.. You are also not here..] umiiyak na tugon n'ya kaya naman kahit anong pigil ko sa luha ko. Kusa s'yang lumabas at naglandas sa pisngi ko.

Malulungkot si Jash pag nalaman n'yang umiiyak na naman ako dahil sa kwento n'ya kaya huminga ulit ako nang malalim at pinunasan ung luha ko.

"I'm sorry, baby.. Don't worry. When you wake up again, I'll be by your side... Stop crying na," malambing na saad ko habang pilit binubuo ung boses ko.

Nakaramdam naman ako ng tao sa tabi ko at nakita ko si Dr. Choi na nakatingin sa'kin. Ngumiti lang s'ya kaya nginitian ko lang din.

[Promise Mama, you'll be here when I wake up? You're the one who will cook my breakfast?] may hikbing saad n'ya pero alam kong tumahan na s'ya sa pag iyak.

"Yes, baby. Promise! I'll cook your favorite breakfast. So you should sleep na again. Okay? Mama loves you, Jash" usal ko kaya naman kahit hindi ko kita alam kong tumatango tango s'ya.

"I love you too Mama. Take care," paalam n'ya sa'kin kaya naman nung binaba na n'ya, tumingin lang ako ulit kay Dr. Choi.

"His looking for you?" He ask so I nod and smile.

"Yeah and again he's looking for his Appa (Dad)" Naiiling na tugon ko kaya natawa din s'ya.

"But both of you will go to the Philippines in one week. Why don't you introduce him to his Appa?" He said but I keep my mouth shut.

Dr. Choi is one of my friend here. Isa s'ya sa napagkwentuhan ko ng about kay Louie but he didn't know Louie's name at na kaibigan un ng Kuya ko.

"I can't. His Appa have a family already. I don't want to be called a home wrecker and I don't want Jash to feel the same I felt when I found out that his Appa is already married," malungkot kong tugon at tumayo na. "Sorry, Yoo San but I have to go. Jash want me to be by his side when he wake up tomorrow. Thank you for listening even in short time. Take care," nakangiting paalam ko, ngumiti lang din s'ya.

Naglakad na ako papunta kay Dr. Jung para magpaalam. Gladly hinayaan na n'ya kong umuwi. Tinatapos ko na lang talaga ung internship ko dito tapos du'n na ko sa Philippines magboboard exam, dahil gusto ni Kuya na nandun na kami ulit sa bahay, miss na miss na daw n'ya ako at si Jash kaya pumayag na ko.

Ayun naman talaga kasi ung usapan namin nung una pa lang. Dito ako mag aaral at dito ako mag internship pero sa Pilipinas ako mag tatrabaho at magboboard exam. Kaya tutuparin ko 'yun para kay Kuya.

Ayoko man dahil makikita ko panigurado si Louie at malalaman n'yang nag kaanak kami lalo na at kamukhang kamukha n'ya si Jash. Pero anong magagawa ko, minsan ko lang tuparin ang gusto ng Kuya ko kaya kahit ayoko, gagawin ko. Bukod du'n gusto ni Jash na makita ang Pilipinas. Uuwi kami du'n in one week para sa Holiday break ko. Tapos iiwan ko na du'n si Jash at babalik ako dito sa Korea para matapos ung internship ko. Dahil by February tapos na 'yun. Tapos 'ska ako uuwi na ng Pilipinas for good.

Pagdating ko ng bahay, tahimik na at panigurado tulog na din sila Papa. Kaya naman dumeretso na ko sa kwarto namin ni Jash. Nakita ko s'ya na nakahiga na at yakap yakap ung unan ko. Nagshower lang muna ko ulit bago tumabi kay Jash. Tinitigan ko lang ung anak ko at hindi ko namalayan na tumutulo na naman ung luha ko. Naiisip ko ung sinabi ni Yoo San sa'kin na ipakilala si Jash kay Louie. Pero paano kung hindi n'ya tanggapin dahil nga may pamilya na s'ya.

"Baby, kamukhang kamukha mo si Papa mo. Tanggapin ka kaya nya pagpinakilala kita? Maniwala kaya s'ya na s'ya ang tatay mo?" naiiyak na usal ko na parang gusto kong tawanan ung sarili ko dahil bakit naman hindi s'ya maniniwala, kamukhang kamukha nya si Jash. Hindi ko na alam kung anong gagawin ko pag uwi namin pero sa ngayon kailangan ko munang magpahinga dahil bukas may pasok na naman ako.

---------

Lumipas ang one week at eto kami ngayon ni Jash na nag eempake dahil bukas na ang alis namin pauwing Pilipinas.

"Jashua! I thought you gonna help me? Kinukulit mo lang ako dito ieh.. Ikaw talaga!" biro ko sa kan'ya but he just giggle.

Paano ba naman, itutupi ko tapos kukunin n'ya at sasabihin s'ya daw ang mag tutupi. Magaling na bata! Ang sarap kutusan. Joke lang!

"Mama! I'm so excited to go and see Philippines and of course to see Tito Papa!" excited n'yang saad at nag tatalon pa sa kama. Tss... Excited na excited s'yang makita si Kuya kasi 2 years pa huling pagkikita nila ng personal eh. Naging busy kasi si Kuya sa mga project n'ya kaya hindi na kami nadadalaw.

"Yeah! You will see Tito Papa and you will also stay with him alone for a month or 2, because after our vacation, mama will go back here to finish my work. So don't be so makulit kasi ibabato ka ni Tito Papa sa roof," paliwanag ko sa kan'ya tapos biro na din. Mukha naman s'yang natakot kaya natawa ako. "Just kidding, baby. Tito Papa will not do that to you.." bawi ko kaya naman ngumiti s'ya at bumalik sa pagiging hyper.

Sabay naman kaming napatingin sa pinto nang pumasok si Papa du'n.

"Why is my baby being so hyper? You should sleep na Jash. Our flight is early in the morning," ani ni Papa sa kan'ya, kaya naman huminto s'ya at nakangiting tumingin kay Papa.

Yes, sasama si Papa sa Pilipinas, kasama din namin si Leah na uuwi, pero sa family n'ya s'ya uuwi tas du'n na s'ya kay Kuya tutuloy. Kaya hindi din naman totally si Kuya ang mag aalaga kay Jash.

"Papalo! I'm just excited for our flight! Mama said I will stay with Tito Papa alone!" masiglang sabi n'ya. Ngumiti lang naman si Papa bago nagsalita.

"Yes, you will stay to Tito Papa. Wag ka makulit du'n kasi ililigaw ka nu'n," natatawang biro ni Papa kay Jash kaya naman hindi ko napigilang hindi matawa sa itsura ni Jash.

"Papa! Stop it," saway ko kay Papa sabay tingin kay Jash. "No, baby. Tito Papa will not do that to you also," bawi ko sa kan'ya. "I'm done here. Sleep na tayo," saad ko at itinabi na ung mga luggage namin.

"Papalo! Nikikidding mo ko.." nakangusong sabi ni Jash kay Papa pero tinawanan lang ni Papa 'yun.

"Sorry na, Baby ko. Pahinga na tayo at maaga kasi ang flight natin," nakangiting saad ni Papa at lumapit kay Jash. "Good night. Papalo loves you," lambing n'ya at humalik sa ulo ni Jash. Bago bumaling sa'kin. "Ikaw din, Javi, magpahinga na. Wag nang mag isip ng kung ano ano. Okay? Good night. I love you both," bilin n'ya bago naglakad paalis ng kwarto.

After kong maayos ung mga maleta namin ni Jash, pinahiga ko na s'ya dahil nakapagtoothbrush na naman s'ya at nakapaglinis. Kaya matutulog na kami. Mabuti na lang kahit excited at hyper si Jash nakatulog s'ya agad.

Ako naman ang hindi makatulog. Kinakabahan kasi ako! Paano kung makita ko si Louie du'n, hindi imposible! Malaki man ang Pilipinas pero hindi malaki ang lugar kung saan kami nandu'n. Lalo na magkaibigan pa din sila ni Kuya.

Oo! Hindi ko alam kung bakit pero magkaibigan pa din sila. Hinayaan ko na lang at least hindi maging alone si Kuya du'n.

At kahit naman anong tanggi ko sa sarili ko. Isang dahilan kaya hindi ako nagmamahal ulit ng iba. Dahil Louie, is still the man I love. S'ya pa din ang may ari ng puso ko. Siguro dahil wala naman kaming closure kaya hindi ako makamove forward at dahil din kay Jash. Ayokong sumubok dahil hindi pa ko handang makilala ni Jash ung tatay n'yang totoo bago s'ya magkaroon ng bago at ituturing na tatay.

"Mama! Wake up na po! Malelate po tayo sa flight natin!" sigaw ng anak kong si Jash.

Nakatulog na pala ako? Sa sobrang pag iisip 'di ko na namalayan. Unti unti na akong dumilat.

Nakita kong nakangiti ung anak kong bagong ligo at nakabihis na. Malamig na dito sa Korea kaya makapal ung suot n'ya pero panigurado pagdating ng pilipinas, huhubarin n'ya 'yan lahat.

"Eto na, baby. Gising na si Mama. Ready ka na agad? Sinong nagpaligo sayo?" tanong ko habang tumatayo na at nililigpit ung hinigaan namin.

"Si Ate Leah po," saad n'ya at ngumiti. "Mama! We will eat breakfast, you need to take a bath na," usal n'ya sabay halik sa pisngi ko. "I love you, mama," malambing na saad n'ya kaya naman napangiti ako at pinuno s'ya ng halik na ikinapiglas piglas n'ya habang natawa.

After namin magharutan mag ina, pinababa ko na s'ya at ako naman pumasok na ng bathroom namin para makaligo. After kong maligo. Nagsuot lang ako ng hoodie, jeans at sneakers tapos coat na makapal. Tapos bumaba na.

"Princess, kain na" yaya ni Papa sa'kin nang makababa ako kaya ayun na nga ang ginawa ko.

After naming kumain inilagay na namin ung mga gamit namin sa kotse at sumakay na. Isang oras lang nakarating na kami agad sa Airport at ilang minuto lang din. Nakasakay na kami plane.

Goodbye Korea, Hello Pilipinas!

---------