เมื่อได้กลับมาพักผ่อนในห้องของตัวเอง ฉางคุนวางหญ้าคะนึงฝันไว้ที่ข้างหัวเตียง วันพรุ่งนี้เขาจะเอามันไปทิ้งที่นอกสำนัก ต่อให้มันไม่ส่งผลต่อผู้บำเพ็ญตบะมากนัก แต่มันก็คงไม่ดีต่อตัวเขาที่จะฝันเรื่องเช่นนั้นอยู่ทุกคืน
ชายหนุ่มหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย คืนนี้เขาก็ฝันอีกครั้ง ภาพเลือนลางในความฝันย้อนไปในวันที่เขาได้พบกับไป๋โม่หลังจากนางเพิ่งออกมาจากการฝึกบำเพ็ญในถ้ำ
ในเวลานั้นหญิงสาวนั่งอยู่บนต้นไม้และกำลังเฝ้าดูเขาฝึกกระบี่ และด้วยสายตาที่จ้องมาของนางทำให้เขาไม่มีสมาธิ ชายหนุ่มวางกระบี่ลงแล้วเงยหน้ามองสตรีที่อยู่บนต้นไม้ "เหตุใดท่านจึงยังไม่ไปอีก"
สตรีคนนั้นไม่สนใจความเฉยเมยของเขา "ศิษย์น้อง เจ้าฝึกต่อไปเถอะ ข้าจะนั่งบนต้นไม้อยู่นิ่งๆ ไม่รบกวนเจ้าฝึกกระบี่แน่นอน" นางยังคงพูดเหมือนเดิมเช่นวันนั้น
ฉางคุนไม่สนใจนางอีกเขาหันหลังและเดินจากไป แต่ว่าหญิงสาวก็ร้องเรียกเขามาจากด้านหลัง "ศิษย์น้อง...เ
