ที่จุดนัดพบบริเวณตีนเขาทางเข้าสำนักเมฆาคล้อย เมื่อไป๋โม่มาถึงก็เห็นชายหนุ่มกำลังยืนรออยู่ วันนี้ฉางคุนอยู่ในชุดเครื่องแบบสีดำสำหรับปฏิบัติภารกิจ เขายืนกอดกระบี่พิงเสาหินอ่อนตรงทางเข้าสำนัก สายตาทอดมองไปที่เนินเขาเขียวขจีที่อยู่เบื้องหน้า เมื่อเห็นว่านางบังคับกระบี่เข้ามาใกล้ก็เงยหน้าขึ้นมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยดังเช่นปกติ
ไป๋โม่คิดถึงเรื่องเมื่อวานที่พวกนางได้ร่วมเป็นร่วมตายกันอยู่ในท้องของปีศาจต้นไม้ มันทำให้หัวใจของสาวเทื้ออย่างนางหวั่นไหว
เฮ้อ…ทำไมคนเขียนเรื่องนี้ถึงได้รังสรรค์พระเอกให้ออกมาหน้าตาดีขนาดนี้กันนะ ช่างโชคไม่ดีเอาเสียเลยที่นางไม่ได้ทะลุมิติเข้ามาเป็นนางเอกของนิยายเรื่องนี้ หญิงสาวคิดในใจอย่างเสียดาย
ฝ่ายฉางคุนเมื่อได้เห็นไป๋โม่ หัวใจของเขาก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้ แต่ชายหนุ่มก็พยายามควบคุมตนเองเอาไว้ "ในเมื่อท่านมาถึงแล้ว…พวกเราก็ไปกันเถอะ"
“เดี๋ยวก่อน…เจ้า
