“KKB TAYO, HA?” pabirong paalala ni Sara nang marating namin ang karenderya na malapit lang sa grocery store na pinapasukan nila ni Jane. Naupo kami sa apatang mesa.
“Libre ko na,” presenta ko.
“Seryoso?” galak na tanong ni Sara. Tumango lang ako.
“Parang nakakahiya naman ata ‘yon. Kami kaya ang nagyaya. Nagbibiro lang naman si Sara,” pahayag ni Jane. Naramdaman ko ang pagkailang niya.
“Okay lang, wala ‘yon. Bukod kay Mang Caloy, kayo ang una kong nakilala sa lugar na ‘to. Masaya akong may bago akong kakilala,” sabi ko. At totoo ‘yon.
“Sigurado ka? Wala nang bawian kapag naka-order na kami,” nakangiti nang sabi ni Jane. Nakangiting tumango ako. Sa totoo lang, ‘di ko na matandaan kung kailan ako may nilibre. Kaya natutuwa ako.
“Wala na talagang bawian! Mag-e-extra rice ako!” napatili
