The Billionaire's Seduction

Chapter 13

WULFRIC

Bakas ang kasiyahan sa mukha n'ya at hindi ko mawari kung paano ko sasabihin sa kanya na wala akong pera para doon. May mangilan-ngilang customer dito sa boutique at mukhang galing rin sila sa mayamang pamilya. Huwag naman sanang dito mag-inarte si Roselle kapag hindi nabili ang damit.

"Huy! Bakit gan'yan ang mukha mo?" tanong n'ya sa akin. "Ayaw mo ba nito? Pangit ba?"

Umiling ako. "Hindi. Bagay nga sa 'yo ang damit pero wala na bang iba hindi gan'yan kamahal? Marami na tayong mabibili na gamit ni baby sa tatlong libo." Pinilit kong magpakahinahon. Alam naman n'yang wala kaming pera. Wala s'yang trabaho at manganganak ilang buwan ngayon.

"Pero gusto ko 'to. May pambili naman ako," katwiran n'ya sa akin. Panay ang sipat n'ya sa damit at kulang na lang ay suutin na ngayon.

"Roselle." Binigyan ko ng diin ang pagbigkas ng pangalan n'ya pero sumiring lang sa akin at nagdiretso sa counter para magbayad.

Bumilang ako ng hanggang sampu sa isip ko at lumabas ng boutique. Doon ko na s'ya hihintayin sa may pintuan. Iniisip ko pa lang ang magiging buhay namin kapag mag-asawa na kami ay hinid na ako makahinga.

Doon na nga s'ya titira sa kanila dahil wala kaming pera na pang-upa. Doon rin s'ya kukuha ng panggastos sa kanila bukod sa kung anong makayanan kong i-ambag sa kanilang dalawa. Hindi madali ang lahat ng ito para sa akin pero pilit kong kinakaya dahil magiging ama na ako. At malapit na rin kaming ikasal. Magiging asawa ko na s'ya.

"Tara na," aya n'ya sa akin. Bitbit n'ya ang paperbag na naglalaman ng lilibuhin n'yang damit pangkasal.

Hindi ko maintindihan kung anong tumatakbo sa isip n'ya. Akala ba n'ya ay madaling kumita ng pera? Ni hindi nga yata s'ya nakaranas maghugas ng plato sa bahay nila dahil palaging may gumagawa nito para sa kanya.

Kung anong maisipan ay binibili. Paano kung may gustong gusto s'yang bilhin at ang natitirang pera ay pambili na lang ng gatas o diaper? Mauuna pa ba n'yang bilhin ang gusto n'ya? Sumasakit ang batok ko sa kanya.

Walang imik akong sumunod sa kanya. Dumaan rin s'ya sa tindahan ng sapatos ay pumili ng napakataas na takong.

"Hindi ka na dapat magsuot ng gan'yan. Baka mapaano kayo ni baby," paalala ko sa kanya. Mahigit three inches sa tant'ya ko 'yong sapatos na pinili n'ya.

"Gusto ko 'to. Bagay ito sa damit ko," muling katwiran n'ya sa akin. Katulad nang ginawa n'ya sa damit ay binayaran n'ya ito.

Cash lahat.

Wala kaming pera para sa reception, pero heto s'ya at gumagastos sa damit at sapatos na pwede ng magpakain sa sampung katao sa isang disenteng restaurant.

Sa wakas ay napagod rin s'ya at nagbalik kami sa sasakyan. Nabili n'ya ang mga gusto n'ya— hindi ang mga kailangan n'ya. At hindi sa naghahanap ako, pero ni minsan kanina ay hindi n'ya ako tinanong kung may isusuot na ba ako o kung may kailangan ba ako.

Hindi ko rin naman s'ya papayagan na bilhan ako ng kahit ano. Baka mamaya ay bauyin pa ng kanyang ina sa akin o maging s'ya kapag nagalit. Sa estilo ng pamilya nila noong una kaming nagpunta nina Nanay ay hindi malayong mangyari iyon sa hinaharap lalo na kapag kapos na kapos na kami.

Inilagay n'ya sa backseat ang dalawang paperbag at saka naupo sa unahan. Masaya s'ya at walang pakialam sa paligid n'ya. Wala rin akong ganang magsalita kaya tahimik akong nagdrive pauwi sa kanila. Magbab'yahe na lang ako pauwi mamaya.

"Galit ka ba?" pagkuway tanong n'ya sa akin.

"May dapat ba akong ikatuwa?" May kalakip na angil ang tinig ko dahil sa inasal n'ya. Tama ako nang sabihin kong hindi lang s'ya basta maniningin doon.

"Nagagalit ka na bumili ako ng damit at sapatos para sa kasal namin? Pera ko naman 'yon ah. Hindi ko hiningi sa 'yo," angil n'ya. Nakita ko pa sa gilid ng aking mata kung paano s'ya ngumuso at pinagsalikop ang kanyang mga braso bilang tanda na nagagalit na s'ya.

"Wala akong sinabi na pera ko 'yon. Ang sa akin lang—"

"Bakit ba palagi na lang big deal sa iyo kung bumili ako? Hindi naman ako humihingi sa iyo. Magalit ka kung binibigyan mo ako ng pera at ibinibili ko ng mga walang kwentang bagay. Ang hirap sa 'yo, dahil wala kang pera at wala kang pang-gasta ay gusto mong pati ako ay gumaya sa 'yo. Nasaan ang hustisya roon? Kasalanan ko ba kung may pera sina Mommy??" May kalakip na panglalait ang mga katagang binibigkas n'ya.

Gusto kong sabihin na hindi naman magkakaroon ng pera ang kanyang ina kung hindi nag-asawa ng isang OFW. Kung magsalita s'ya ay para bang nuknukan sila ng yaman at hindi kailanman maghihirap.

"Ayaw kong makipagtalo sa iyo. Tumigil ka na," sabi ko sa kanya.

"D'yan ka naman magaling. Kapag nasusukol ka at nayapakan ang pride mo ay ayaw mo ng makipag-usap. Tapos ako ang lalabas na masama. Ang galing mo rin."

Napamura ako sa aking isip. Ito ba ang magiging buhay ko araw-araw sa piling n'ya? Hindi ko na s'ya pinatulan at kung ano man ang sabihin n'ya ay pasok sa isa kong taenga, at labas sa kaliwa. Mapapagod rin s'ya sa kasasalita kung wala s'yang naririnig na tugon.

"Ano ba? Bingi ka ba? Baka naman iniisip mo 'yong isang babae mo? S'ya ba ang gusto mong pakasalan? Si Miriam ba?"

Kung paano napasok si Miriam sa usapan ay hindi ko alam. Kaklase ko s'ya this sem at minsan na nakagrupo sa isang project pero bukod doon ay wala kaming naging relasyon.

"Bakit hindi ka makasagot? Gusto mo s'ya? Sagot!" hiyaw n'ya sa akin. Natatakot ako na may mangyaring masama sa anak ko sa ginagawi n'ya. Namumula na s'ya sa galit sa akin.

"Huminahon ka nga. Huwag mong pagselosan ang isang taong walang ginagawang masama sa iyo. Wala akong relasyon sa kanya at kailanman ay hindi naging kami. Tigilan mo na ang pag-iisip ng kung ano-ano," inis kong sagot sa kanya. Magbibintang lang ay mali pa.

"Nakita ko kayo sa library na magkatabi at magkalapat ang ulo. Anong gusto mong isipin ko?" angil n'ya sa akin.

Magkalapat ang ulo?? Iyon 'yong araw na nagmamadali kami sa pag-gawa ng project at nagkauntugan. Anong akala n'ya? Naghahalikan kami??

"Nagkauntugan kami," sagot ko sa kanya.

"Bulag lang? Hindi mo s'ya nakita e ang laki-laki ng ulo ng babaeng 'yon?! Wulfric, sinasabi ko sa iyo. Kapag niloko mo ako, hindi ako mangingiming gumanti." Para s'yang sumisingasing na toro na nababaliw sa mga sinasabi n'ya.

"Bahala ka na kung anong gusto mo. Ayaw mong makinig, kaya paniwalaan mo na lang ang gusto mo." Iyon ang huli kong sinabi sa kanya hanggang makarating kami sa bahay nila.