ตอนที่ 3
1032 Words
สกาวเดือนทุกข์ใจไม่น้อยที่พิษณุ ไม่อนุญาตให้ตัวเองลาออก ทำให้ต้องมานั่งหลบเงียบๆ อยู่ที่สวนหลังบ้าน
ลมทะเลคงจะต้องหาเรื่องด่าว่าหล่อนอีกแน่นอน ถ้ารู้ว่า หล่อนยังไม่ไปจากบ้านหลังนี้
ในขณะที่หญิงสาวกำลังกลัดกลุ้มอยู่นั้น
กฤษดาซึ่งเป็นเพื่อนของลมทะเลก็เดินเข้ามาหาโดยไม่มีปี่มีขลุ่ย
“มาหลบอยู่ตรงนี้นี่เอง พี่หาเสียทั่วบ้านเลย”
“เอ่อ... คุณกฤษ...”
สกาวเดือนรีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ และยืนค้อมศีรษะเล็กน้อย
กฤษดาอมยิ้มบางๆ ขณะเดินเข้ามาใกล้หล่อนมากยิ่งขึ้น ในมือของเขามีช่อดอกไม้เล็กๆ ถืออยู่ด้วย
“มีเรื่องอะไรไม่สบายใจหรือเปล่าครับน้องเดือน”
“เอ่อ... ปะ เปล่าค่ะ”
“แต่หน้าตาน้องเดือนดูเศร้าๆ นะครับ มีอะไรให้พี่ช่วยบอกได้เลยนะครับ”
หล่อนฝืนยิ้มตอบคู่สนทนาออกไป และก็ขยับถอยหลังห่างออกไปเล็กน้อย
“เดือน... ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ เอ่อ... ว่าแต่คุณกฤษแวะมาหาคุณลมเหรอคะ”
ก็เพราะเขาเป็นเพื่อนกันนี่นา หล่อนก็เลยคิดว่ากฤษดาน่าจะแวะมาหาลมทะเล
“ใช่ครับ นัดกันว่าจะออกไปดื่มข้างนอก”
หล่อนไม่ได้พูดอะไรออกไป นอกจากยิ้มบางๆ เหมือนเดิม
“น้องเดือนไปด้วยกันไหมครับ”
“เอ่อ... ไม่ดีกว่าค่ะ เดือนไม่อยากไปเกะกะคุณกฤษกับคุณลมน่ะค่ะ”
“ไม่เกะกะอะไรหรอกครับ ไปด้วยกันนะครับ”
“คือ... เอ่อ... เดือนไม่... ไม่ไปดีกว่าค่ะ...”
“ทำไมล่ะครับ ไม่อยากออกไปเปิดหูเปิดตาข้างนอกบ้างเหรอน้องเดือน หรือว่ากลัวความไม่ปลอดภัย”
“คือ...”
“เรื่องความปลอดภัยไว้ใจพี่ได้เลย พี่สัญญาว่าจะดูแลน้องเดือนอย่างดีเลยครับ”
ถ้าหล่อนไปด้วย ลมทะเลคงบีบคอหล่อนหักคามือแน่ๆ
“เดือน... ไม่สะดวกจริงๆ ค่ะคุณกฤษ”
คงเพราะหล่อนยืนกรานหนักแน่นเหมือนเดิม กฤษดาจึงไม่เซ้าซี้อีก
“งั้นก็ตามใจน้องเดือนครับ พี่ไม่อยากบังคับ แต่ถ้าคืนไหนอยากออกไปเปิดหูเปิดตานอกบ้าน โทรเรียกพี่ได้เลยนะครับ พี่ยินดีตามไปเป็นบอดี้การ์ดให้ครับ”
แล้วคนพูดก็ยื่นช่อดอกไม้ในมือมาตรงหน้าขอหล่อน
“...”
หล่อนมองช่อดอกไม้ในมือของกฤษดาสลับกับใบหน้าของเขาด้วยความประหลาดใจ
“ตอนรถติดไฟแดง มีเด็กมาขายน่ะครับ พี่ก็เลยช่วยซื้อไว้ พี่ให้น้องเดือนครับ”
“เอ่อ... เดือน...”
“รับเอาไว้เถอะครับ เพราะถ้าไม่ให้น้องเดือน พี่ก็ไม่รู้จะเอาไปให้ใครแล้ว”
“เดือน... คงรับไม่ได้หรอกค่ะ” หล่อนปฏิเสธด้วยความลำบากใจ
“ทำไมล่ะครับ หรือว่าดอกไม้ไม่สวยครับ แต่มันก็เหี่ยวๆ ไปสักหน่อยจริงๆ ด้วย”
“ดอกไม้สวยมากค่ะ”
“งั้นน้องเดือนก็รับไว้สิครับ นะครับ ดอกไม้สวยๆ ก็ต้องคู่กับคนสวยๆ อย่างน้องเดือน”
ในขณะที่สกาวเดือนหมดปัญหาที่จะบ่ายเบี่ยงได้อีก จึงยื่นมือไปรับช่อดอกไม้จากมือของกฤษ มาถือเอาไว้
“ขอบ... คุณค่ะคุณกฤษ...”
หล่อนชื่นชมกับช่อดอกไม้ในมือได้เพียงแค่เสี้ยววินาที ลมทะเลก็ปรากฏตัวขึ้นราวกับจังหวะนรกไม่มีผิด
เขาเดินมาหยุดร่วมวงสนทนา สายตาคมเข้มของเขาจ้องเขม็งมาที่หล่อน ก่อนจะลดต่ำลงมองช่อดอกไม้ที่หล่อนถือเอาไว้ในมือ
หัวใจสาวถูกความหวาดกลัวกลืนกินทุกตารางนิ้ว ใบหน้านวลซีดเผือดไร้สีเลือด เพราะเดาได้ไม่ยากว่า ตอนนี้ลมทะเลกำลังรู้สึกอะไรอยู่
ไฟในดวงตาของเขาแทบจะเผาหล่อนให้มอดไหม้เป็นจุลอยู่แล้ว
“ทำไมอะไรตรงนี้วะไอ้กฤษ”
“อ้าว มึงมาพอดีเลย กูกำลังคุยกับน้องเดือนน่ะ”
“หึ เห็นแล้วว่าคุยกันอยู่”
น้ำเสียงดุดันของลมทะเล ทำให้หล่อนยิ่งหวาดกลัว
“แล้วนั่นดอกไม้อะไรวะ”
“อ๋อ กูช่วยเด็กซื้อมาตอนรถติดไฟแดงน่ะ แล้วก็ไม่รู้จะให้ใคร จะทิ้งก็เสียดาย เลยให้น้องเดือน ดูสิน้องเดือนชอบใหญ่เลยนะ”
นี่หล่อนจะบ้าตาย ยิ่งกฤษดาพูดแบบนี้ ชะตาชีวิตของหล่อนก็ยิ่งขาดวิ่น
“เธอคงชอบดอกไม้ช่อนี้มากสินะ สกาวเดือน”
น้ำเสียงของลมทะเลเต็มไปด้วยความเลือดเย็น จนหล่อนตัวสั่นเทิ้ม
“เอ่อ... เดือน... ขอตัวก่อนนะคะ”
“จะไปไหนก็ไปเลย”
เมื่อลมทะเลเอ่ยไล่ หล่อนก็รีบเดินแกมวิ่งออกไปจากตรงนั้นอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ทำไมกูชอบทำเสียงดุๆ ใส่น้องเดือนนักวะ ดูสิ น้องเดือนหน้าซีดตัวสั่นหมดแล้ว น่าสงสารชะมัด”
กฤษดาอดที่จะตำหนิเพื่อนของตัวเองไม่ได้
“มึงยังไม่รู้จักผู้หญิงมารยาร้อยเล่มเกวียนอย่างสกาวเดือนดีพอ”
“โอ้โห นี่มึงรังเกียจรังงอนน้องเดือนตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี่ย”
“มึงไม่ต้องรู้อะไรมากกว่านี้หรอก จำเอาไว้แค่ว่าอย่ายุ่งกับสกาวเดือน อยู่ให้ห่างๆ ผู้หญิงคนนี้ก็พอ”
“แต่กูว่า... น้องเดือนน่ารักดีนะ น่าจีบ...”
“หยุดเชียวนะไอ้กฤษ ถ้ามึงคิดจะจีบสกาวเดือน มึงกับกูเลิกเป็นเพื่อนกันแน่”
“อะไรวะไอ้ลม นี่มึงพูดกับเพื่อนแบบนี้ได้ยังไงวะ หรือว่าหึง”
“กูไม่ได้หึง แต่กูแค่เป็นห่วงมึง กลัวมึงจะถูกหลอกต่างหาก”
กฤษดามองเพื่อนสนิทด้วยสายตาแคลงใจ ยิ่งเห็นสีหน้าของลมทะเลเคร่งเครียด เขาก็ยิ่งกังขามากยิ่งขึ้น
“อย่าให้กูรู้ว่ามึงหวงก้างนะโว๊ย”
“กูไม่ได้หวงก้างแน่นอน ผู้หญิงแบบสกาวเดือน กูไม่เอาตัวไปแปดเปื้อนให้สกปรกหรอก”
“ไอ้ลมมึงก็พูดเกินไป”
“กูพูดเรื่องจริง เอาล่ะ มึงไปรอที่รถ เดี๋ยวกูไปหยิบมือถือก่อน แล้วจะตามไป”
“เออๆ แล้วรีบมาล่ะ”
กฤษดาผงกศีรษะตอบรับเพื่อนสนิท ก่อนจะเดินแยกย้ายกันไป
โดยที่กฤษดาเดินออกไปที่โรงจอดรถ ส่วนลมทะเลเดินกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง
- Writer
