The Mafia's Sweetest Oblivion

CHAPTER FOUR

William

I snuffed out my cigarette and stared at the people. We took a seat in the private section. People who are worthless in my eyes are interested in the woman who is to be sold.

"Are you interested?" Vlad asked, a smirk on his face.

"No, a waste of time and money," I said, taking a sip of the hard liquor we'd ordered.

"We're here to have fun, not do business," he said as he slumped into the couch to get his drink, and I just stared at him blankly as he raised both of his hands.

"I just heard recently that there is a new girl to be sold here . . . she's fresh and pure, and I think she'll cost a fortune," he said, his voice piqued.

"So," I said dryly, and he just chuckled.

"Don't ask me that question, I'm sure you're curious," he said, taking a large gulp of beer.

"I couldn't care less."

"We'll see."

Hindi ko alam pero para akong nanggagalaiti sa tila pagkukutya sa akin ni Vlad at matapos ang aming bangayan ay tila nga naisubo ko lahat ng nasabi ko sa kan'ya kanina.

As I walk in front of her in her direction. I saw her fear in her eyes and wanted to reassure her that everything would be fine. I have the feeling that every time I look into her eyes, I want to claim her, protect her, I want her. Her eyes were like a puzzle, with a lot of secrets and pain in them.

I just wanted to hold her in my arms and protect her from harm.

"Sold," the man next to her said as I began to leave, and two of my men approached me.

"Get her and drive her into the mansion, and tell Lila to make her a nice dress for the dinner," I instructed them.

Pagkalabas ng pagkalabas ko ay agad akong sinalubong ni Vlad na muntik ko ng makalimutan na magkasama pala kami. He was standing near his corvette black car, his arms crossed.

"So?" he mocked, mimicking my earlier voice.

"Eighteen million huh? Quite a big amount dude, we could go shopping love," he said in a bimbo woman's voice.

"Stop being disgusting; I wish your women could see you so they might think they made a mistake," I grinned at oo marami siyang mga babae na siya namang pinandidirihan ko dahil hindi naman niya alam kung ang mga babaeng kinakalantakan niya ay malilinis o ano.

"Whatever so anong plano mo sa kanya?" he asked while tapping on his phone.

"I don't know yet," I replied, lighting a cigarette.

"What happened to William that he already planned everything?" pangungutya niya na siya namang ikinaismid ko dahil kung papatol ako sa kan'ya ay baka sa huli ako naman ang pikon. "I can accompany her," he added, wriggling his brows.

"Don't cross the line, Vlad, what's mine is mine, so back off," I said, and he burst out laughing. Hindi ko alam kung ano ang nakakatawa sa mga sinabi ko pero ang umakto siyang ganiyan ay nagkulumpirming isa na nga siyang baliw.

"What are you possessive?"

Hindi na ako sumagot at agad na lamang akong pumasok sa kotse ko but before I start the engine he knock on the window.

"What?" I ask, irritated, not knowing why I'm acting this way.

"This is just a reminder Liam 'wag kang masyadong maging malapit sa kan'ya, Dmitry might used her to you," he said and left.

At bago pa man niya akong maunahang makaalis sa lugar na iyon ay agad kong pinaharurot ang aking sasakyan at kahit na medyo natigilan ako sa kan'yang sinabi kanina ay hindi ko mapigilang hindi manggalaiti sa tuwing naririnig ko ang pangalan ni Dmitry. Isang matalik na kaibigan na nauwi bilang isang mortal na kaaway ngunit hindi rin naman ako nagsisisi sa mga ginawa ko sa kan'ya dahil mas higit naman ang ginawa niya sa akin noon kaya naghihiganti lamang ako.

Napahigpit ang pagkakahawak ko sa manubela at napabilis ang takbo ko ng sasakyan at mabuti na lang din at wala ng masyadong sasakyan na nakakasalubong ko kaya malaya kong gawin ang aking nais. Oo inaamin kong nasaktan ako nang malaman kong isang biro lang pala ang pagkakaibigan namin ni Dmitry noong nasa kolehiyo pa lamang kami.

Noong una ay hindi ako makapaniwala at 'di ko kailanman naniniwala ngunit nang marinig ko ito mismo sa kan'yang mga bibig dahil tila ba parang tadhana na ang nagbigay sa akin ng landas kung saan paroroon dahil narinig ko ito na may kausap sa telepono. At kung hindi ako nagkakamali ay ama niya iyon at ang pinag-uusapan nila ay ang pera ng aking ama na itatakbo niya at si Dmitry naman ay walang imik sa kabilang linya na sa paningin ko ay gustong-gusto niya naman ito. Narinig ko rin ang aking pangalan at kung paano niya sabihin na hindi niya iniisip na sila nga ay matalik na magkaibigan dahil lahat daw ng iyon pawang biro lamang at upang makasabay lamang sa akin.

"That damn brat!" singhal ko at napasuntok ng mariin sa aking manubela at muling pinaharurot ang sasakyan na sa ngayon ay malapit na siya sa syudad kung saan maraming paroo't paritong mga sasakyan at paliko-liko ang aking ginagawa habang iniiwasan ang lahat ng aking makakasalubong na mga sasakyan. Saan ba ako dumaan at bakit pasalubong sila kung magmaneho sa akin?

Agad naman akong naging kalmado nang maalala ko ang imahe ng mga mata ng dalaga. Ipinilig ko ang aking ulo at binuhos ang atensyon sa pagmamaneho at hindi ko malaman ang dahilan kung bakit agad ko namang napasaisip ang babaeng iyon. What had gotten into me?

Ipinilig ko ng mariin ang aking ulo dahil hindi ko mawari kung bakit siya ang nasa isipan ko na kung tutuusin ay ngayon lang naman kami nagkita.

"Keep your calm," bulong ko at doon ko lamang napagtanto na humihina na pala ang takbo ng aking pagmamaneho at agad naman akong napamura dahil sa mga nangyayari sa akin.

Tama ba ang aking naging desisyon na bilhin ang babaeng iyon dahil ngayon ay tila nakikita ko na ang pagbabago sa aking sistema kahit na ilang segundo pa lang naman kaming nagkita?