The Mafia's Sweetest Oblivion

I'm not sure where I am, what I'm doing here, or why everyone is screaming. Nothing but darkness can I see. When someone grabs my arm and shoves me into a cold metal chair and pulled my hair and whispered in my ear which I nearly whim. "Be good and behave, and don't try to run," wika ng isang lalaki na sa tingin ko ay isa ng matanda dahil sa galas ng tono ng kanyang boses. Naramdaman kong tila inaalis ang tali na nakatakip sa aking mga mata. Napapikit ako sa ilaw na tumama sa akin at dahan-dahan kong iminulat ang aking mga mata hanggang sa malaman kong maraming tao ang nakapaligid at nakatingin sa akin. Kaba at takot ang nararamdaman ko sa bawat tingin nila mga tinging tila hinuhubaran ako. Napaigtad ako nang may humawak sa aking balikat. "Shhh, don't be afraid, little kitty; I won't bite," the man said next to my ear, and I moved away from him. He chuckled and took the microphone from the person who was handing it to him. "This young lady in front of you is stunning, as white as a dove, with porcelain skin, and, of course, she is the dessert of all desserts because she is pure," wika niya at halos lahat ng nasa silid ay tila nagpapalakpakan na animo'y magandang mensahe para sa kanila iyon. "Hold your horses' gentlemen," he laughed. "Since she pure I'll take it down with a pure price and let us all start with one million," anunsiyo niya dahilan upang mapalunok ako ng aking laway na tila ba baradong-barado na sa aking lalamunan. Hindi ko tiyak kung nasaan man ako ngayon ngunit isa lang ang nararamdaman ko at iyon ay ang pakiramdam ng isang bayarang babae. "Two million!" exclaimed the man holding a glass of wine. "Two million," he said, repeating the man's words. "Four million," sigaw ng isang matandang lalaki na may mga babae pang nakayakap sa kan'ya. "Four million! Wow!" he shouted and winked me. "You're a one lucky kitten pinag-aagawan ka," wika niya at 'di ko napigilang 'di siya tingnan ng masama dahilan upang sumilay ng pagkaloko-lokong ngiti sa kan'yang mga labi. "Five million!" sigaw naman ng isang lalaking mataba na halos ikabit na ang lahat-lahat ng alahas sa leeg niya at singsing sa kanyang mga kamay. When our gazes met, he licked his lips while mouthing the word 'mine.' "Six million?" Walang sumagot at mas lalong lumapad ang ngiti ng lalaking umalok ng anim na milyong piso. "Going once." No one responds, and my hands become cold as the man begins to walk in my direction. "Going twice." Hindi ko alam kung ano ang mangyayari sa akin tatanggapin ko na ba na ito ang magiging kapalaran ko? Magiging pagmamay-ari ng iba? Gagamitin at- natigilan ako sa pag-iisip nang may baritonong boses ang nagsalita na siyang nakapagpaagimbal sa buong silid dahil sa kaniyang inalok na pagkalaki-laking halaga. "Eighteen million . . .cash," a voice echoed throughout the room, and everyone looked for the person who had offered such a large sum. The room fell silent, and all we could hear were footsteps coming down the stairs. Every step I hear causes my heart to race. "Mr. Cranston," the man next to me broke the silence. "Eighteen million," ulit na sabi ng lalaki na umalok ngunit hindi ko pa rin siya maaninag dahil nakabalot siya sa dilim at tanging ang kan'yang pag-ibabang damit at sapatos lamang ang nakikita ko. "Sold."