The Mafia's Sweetest Oblivion

CHAPTER FIVE

William

I took my phone from my pocket, and it comes as no surprise that Dmitry's phone number is displayed. I'm aware that he is silently watching me throughout the room. When I saw his reflection in the glass window, my lips twitched with a smile; he's really mad at Mr. Bestovov. Isa rin sa mga rason kung bakit ganoon na lang ang pagkamuhi ko sa kaniya magpaghanggang ngayon dahil kahit saang lupalop ang nakikita ko ang mga alipores niya na mahihina at sinusubukan pang magnakaw sa kan'ya.

Sa pagkakaalam niya ang nanakaw sa kan'ya ay humigit kumulang sa isang bilyong dolyar at lahat ng iyon ay nakita na niya kung saan napunta at iyong ay walang iba kung hindi kay Dmitry at hindi na siya nag-abala na mag-aksaya ng oras dahil agad din naman niya itong nakuha na walang kahirap-hirap at doble pa.

Hindi ko nga lang alam kung alam na niya ito sa ngayon na tila may nawawala sa kan'yang kayamanan ngunit baka hindi niya rin naman ito mapapansin dahil sa dami ng kan'yang nakaw na pera. Swerte nga niya at doble lang ang kinuha ko pabalik dahil bayad iyon sa effort na ginugol ko kahit papindot pindot lamang.

When I opened the message, he said he wanted to meet with me and talk privately. I quickly responded to him and left. Hindi ko rin alam kung bakit ko pa nga siya kikitain na kung mura-murahin ko siya sa isip ko ay tila inuulan ng mga bala. Ngunit kailangan kong aminin sa sarili ko na kahit papaano minsan ay tila ba hinhanap ko siya dahil nga itinuring ko na rin siyang bilang isang kapatid ngunit tila bumaliktad ang mundo at tila ba pinaglayo kami sa 'di malamang dahilan.

Tatlo kaming magkakaibigan ako, siya at si Vlad at kahit na pati rin si Vlad ay tila nalungkot dahil sa ginawa niya ngunit 'di ko rin malaman kung tuluyan na nga ba talaga niya siyang nakalimutan o hindi dahil sa tuwing binabanggit ko minsan ang pangalan ni Dmitry ay umiiba ang timpla ng kan'yang hitsura at 'di ko naman siya mapigilan doon.

I had a delayed reaction to what Vlad had said to me earlier. Bakit ba kailangan niya pang magsalita ng ganoon sa akin kanina? Kung hindi ba naman siya gago ay tila nagpapa-apektado rin kasi siya. Binilisan ko ang takbo ng sasakyan upang kahit papaano ay maibsan ang mga iniisip ko dahil ayoko ng ganito . . . ayoko ng maraming iniisip na wala namang makukuha at wala naman akong mahihita.

'He might use her to you.'

What will he do with her? That made me laugh; she's just a regular cheap woman. They have nothing they can use against me. Bakit ba nakikita niyang magiging balakid sa kaniya ang babaeng iyon? Kung pwede ko lang patayin ang mga taong salawahan na nasa loob ng silid na iyon upang wala na akong babayaran ay ginawa ko na ngunit wala talaga ako sa mood kanina dahil na rin siguro sa kapaguran ko.

But I am sure as hell na hindi siya magiging balakid sa buhay ko at hindi kailanman mangyayari iyon.

I parked my car near a tree and took in the scenery. The location was where the trucks and cars were dumped, as well as a small cottage near the junk-shop. I'm not sure why he chose this spot for us to talk. Bakit ba dito niya napiling magkita kami? Napamura ako dahil sa amoy ng hangin na sumalubong sa akin. Naalala ko pa noong ako ang nag-aya sa kan'iya na magkita kami at ang pinili kong lokasyon para magkita kami ay sa isang Japanese resturant at pinakain ko pa ang hinayupak ngunit heto ngayon at para bang sisinghotin ko ang hagin dito hanggang sa magkasakit ako.

I went near the cottage and found him lighting a cigarette. Bilib din ako kasi sa hitsura ng junk-shop ay may desente pa talagang cottage dito at ayon ang loko naninigarilyo na naman at alam kong Black Devil din ang hinihithit niya dahil kaming dalawaa ang nakadiskobre na masarap at maganda pala iyon noong high school kami may kamahalan nga lang pero lahat ng iyon ay may paraan kapagka ginusto naming dalawa. Dalawa lang kami noon bago namin nakilala si Vlad.

"I thought you'd never come," he said, putting down the cigarette. Hindi pa rin siya nagbabago mukha pa ring presko at mahangin ngunit kung makikilala naman siya ay hindi naman siya ganiyan.

"I'm not going to miss this," I said, and he rose from his seat to face me.

"Why?" he snarled na para bang naghahamon na ng away at kilala niya ito madaling mapikon at mabilis mag-init ang dugo kaya laging nahaharap sa away simula pa noon kaya iyon ang magiging kahinaan niya sa susunod na kabanata ng kan'yang buhay pagka hinamon niya pa siya ulit. Alam kong iniinis niya lamang ako pero minsan ay sobra na at nakakaubos na ng oras dahil nag-aaksaya ako ng oras sa kanilang lahat.

'Di ko mapigilang hindi sumilay ang mga ngiti na kanina pa nagbabadya sa aking mga labi. "Why what?" I asked, despite knowing where this is going.

"You know why you're here, and you definitely know what I'm talking about." He gritted his teeth at madilim ang kan'yang mga matang nakatingin sa akin.

He shrugged his shoulder. "He's been acting so strange," I said, waving my hands in the air.

"Strange?" he asked dryly as he stamped his cigarette on the ground, his aura had changed into someone that you won't even wish that you would be facing but he was already used to it. He was calm and was not in the mood to put a scenec especially if he is in the are of junkies which was not worth of his effort and precious time.

"We were having dinner when he ate something," I said as I arched my right brow and looked at him in sleepy eyes like I was already bored in our conversation and I saw him gritting his teeth which was my purpose because I really wanted to pissed him off.

"What did he eat?"

"Bullet," I bluntly said to him.