ร่างบางนอนตะแคงหันหลังให้ ดวงตาเหม่อลอย คิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา เหมือนความฝันทว่าสัมผัสนั้นยังคงอยู่ เธอรับรู้ได้ว่าบัดนี้ร่างกายไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ไม่รู้เวลาผ่านนานเท่าไหร่ ด้านนอกมีแสงสว่างลอดเข้ามาแล้วเสียงฟูกยวบยาบคนตัวเล็กสั่นเทา หัวใจเต้นแรงขึ้นทุกขณะ เขาคงไม่คิดทำอะไรเธออีกใช่ไหม เท่าที่ผ่านมาก็มากพอแล้ว แต่ไม่ทันได้คิดไกลไหล่บางถูกจับไว้ แล้วรั้งให้หันมาเผชิญหน้า ดวงตาสบกัน แววตาคนตัวใหญ่มีเพียงความเย็นชา เธอรู้สึกหนาวไปถึงขั้วหัวใจ
น้ำตาไหลเออออกมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว มัวแต่หลงระเริง ดันหลงลืมไปว่าการกระทำทุกอย่างมาจากการแก้แค้น ไม่ใช่ความรัก มีเพียงเธอคิดฝ่ายเดียวเท่านั้น
“ปล่อยเนตร! ” เธอส่งเสียงทั้งน้ำตา
เขาไม่ยอมทำตามความต้องการ
“น้องเธออยู่กับน้องสาวฉันแบบไหน เราก็ต้องทำด้วยเหมือนกัน! ”
เธอส่ายหน้าทันที “ไม่เลย! คู่ของเราไม่เหมือนกัน ฤทธิ์กับพรรักกัน แต่ไม่ใช่พี่ท
