Cloned (Book 1 of Vampire Trilogy)

Kabanata 41

“Stop what you are doing!” sigaw ko sa sarili kong muli na namang nagpapaubaya sa lalaking hindi ko naman totoong mahal.

Walang pagsidlang ungol nila ang naririnig ko habang magkasaklob ang kanilang katawan. Hindi ako iyan. Isipin mong hindi ikaw iyan, Caith. Hindi mo gagawin iyan!

Tumulo ang luha ko matapos isipin at pilitin ang sarili na maniwalang hindi ako iyon ngunit kilala ko ang sarili ko higit kanino man kaya alam ko, ang babae ay hindi si Loren kundi ako. Parang torture sa akin habang pinanood ang tagpong iyon.

Ako na nakakubabaw kay Marocco at nagtataas-baba habang siya ay iginigiya ang balakang ko sa ginagawa. Ang magkabila kong kamay ay nakatukod sa kaniyang dibdib. Parehas na maalab ang mga mata namin doon at hindi maampat ang mga halinghing na tila ba sarap na sarap ako sa tagpong iyon.

Sinubukan kong lumapit sa kanila upang may magawa upang iyon ay matigil ngunit kahit anong hakbang ko ay nanatili sila sa malayo na para bang hindi ako nakaaalis sa aking pwesto.

Ginawa kong tumakbo ngunit ganoon pa rin, hindi ko sila maabot. Narating nila pareho ang kasukdulan at naulit muli iyon sa iba’t ibang paraan ngunit hindi pa rin ako nakalalapit man lamang sa kanila. Tagaktak na ang pawis ko at hinihingal na sa pag-iyak at pagtakbo subalit wala pa rin.

Isang ugoy sa aking balikat ang pumuknat ng atensyon ko at bago ko pa malaman ay naglaho na ang dalawang taong iyon sa aking paningin at napalitan ng nag-aalalang mukha ni Magus.

“F*ck! What’s happening, wife? You’ve been delirious every night,” dinig ko ang pagkabalisa sa boses niya na lalo kong ikinaiyak.

Bumangon ako at isiniksik ang katawan sa dulo ng kama habang siya ay ‘di makapaniwalang nakatingin sa akin. Umiling ako, sunod-sunod na para bang gusto kong sabihin sa kaniya na hindi ako iyon, na hindi ko iyon ginusto ngunit paano? Mauunawaan niya ba ako?

“Tell me what’s bothering you, hmmm?” nanunuyo ang boses niyang iyon kahit pa hindi naman niya kailangan gawin.

Habang tinitignan ko siya, iniisip ko kung sa paanong paraan ko magagawang patawarin ang sarili ko sakaling hindi lamang panaginip ang lahat? Na baka totoong nangyari iyon at nakalimutan ko lamang?

Hindi. Hindi!

“We’ll go to the sanctuary tomorrow,” aniya at saka lumapit sa akin.

Nanatili akong umiiyak at hindi kumikilos na nakatingin sa kaniya. Lumamlam ang mata niya matapos makita ang basang-basa kong pisngi. Inalis niya iyon gamit ang mg kamay na sapo-sapo ang aking pisngi. Pinatakan niya ng halik sa buhok at sa noo, sumunod sa ilong at sa labi.

Masuyo iyon, magaan at para bang naghahatid ng kasabihang magiging ayos din ang lahat.

Hinayaan ko siya. Hinayaan kong maglandas ang kamay niya patungo sa iba’t ibang parte ng aking katawan. Tinatanggap ko ang bawat halik na ipinapataw niya sa akin.

Si Magus ang mahal ko. Siya lang ang kaisa-isang maaring makakuha sa akin ng buo.

Sa bawat haplos at bawat halik niya ay pilit kong tinatandaan. Miski na nang magsaklob an gaming katawan ay bumubuo ako ng aklat sa aking isipan kung saan nakasulat ang lahat ng iyon. Kung saan natatala ang bawat segundong pinaliligaya niya ako ng walang patid.

Paulit-ulit, hindi ako tumigil hanggang sa makalimutan na ng isip ko ang nakita sa panaginip. Mas detalyado na sa isip ko ang pag-angkin sa akin ni Magus sa iba’t ibang paraan at kung paano iyon maligayang tinatanggap ng aking katawan.

Kapwa kami humihingal habang nakatingin sa ceiling at dinadama ang dulot ng sarap na pinagsaluhan.

Pinakiramdaman kong mabuti ang aking sarili at sinubukan ang mga bagay-bagay na gumugulo sa aking isipan. Ano ba talaga ang totoong ipinahahatid ng mga panaginip na iyon?

Tumikhim ako at saka nag-umpisang magtanong.

“Nagkakaroon k aba ng mga panaginip tungkol sa akin?” naninimbang ang tono ng boses ko at takot pa rin sa maaring maging sagot niya roon.

“The bad ones,” pabulong kong dagdag.

Naramdaman ko ang pagsalikop niya sa aking kamay at saka dinala iyon sa kaniyang labi bago ako binigyan ng kasagutan.

“I only dreamed of good happenings with you. Walang puwang ang iba pa,” masuyong sambit niya.

Ramdam ko ang kirot sa dibdib sa narinig. Bakit ako? Bakit ako ay may ganoong klase ng panaginip? Sa kaniya at sa akin na kahit kailan ay ‘di magiging madaling tanggapin? Mahal na mahal ko si Magus. Mahal na mahal na ikababaliw ko ano man ang mga bagay na konektado sa kaniya. Nagawa ko nga na ipagpalit ang aking pagkatao. Nagawa ko  nga na tuluyang pagtaksilan ang kapatid ko kaya alam kong hindi imposible na gawin ko pa ang ilang bagay na mali o ‘di kaya ay mahirap.

“Let’s sleep. We’ll visit Aunt Celia tomorrow,” bulong niya sa aking tenga.

Minuto ang lumipas bago pa ako dinalaw ng antok at nang magising kinabukasan ay nasa ganoong posisyon pa rin ako. Nakatagilid at si Magus ay nakayakap sa aking baywang. Nang kumilos ako ay naalimpungatan na rin siya.

“Good morning, wife,” pagbati niya na tinugon ko naman.

Pinatakan niya ng halik ang aking labi bago nagmulat ng mata. Nakasisilaw ang tinging ibinibigay niya. Dahil kagigising at sa ginawa kong pagsabunot sa kaniya kagabi habang hindi maintidihan kung ano ang tamang gawin, ang buhok niya ay magulo ngunit mas nakadaragdag pang-aakit lamang iyon. Mapula ang labi at ang ngiti na nakapaskil doon ang ngiting nagpapalambot sa aking tuhod.

“Don’t give me that amused look, wife. We might have to stay here for the whole day until you’re worn out,” he chuckled after he said that.

That was supposed to be a joke pero sa akin, iba ang hatid noon. Sa halip na bumangon ay umibabaw lang ako sa kaniya at sinimulan siyang halikan.

Kumurba ang labi niya habang nakalapat iyon sa akin. Dahil ako ang nasa ibabaw ay nagagawa ko ang lahat. Bumaba ang halik ko sa kaniyang leeg.

“F*ck those lips,” he groaned when I tried to suck the skin of his neck.

Naramdaman kong umakyat mula sa binti ko ang kamay niya at ang isa ay sinapo ang dibdib kong walang haging ng kahit na anong tela. Natigil ako sa pagsipsip sa balat niya nang umusbong ang kakaibang init na dulot ng kamay niyang nasa kaselanan ko at naglulumikot doon.

Nagsimulang gumiling ang balakang ko upang mas madiin pa ang kaniyang daliri na nakapasok sa akin.

“Ohhhh! Ahmmmm….” Halinghing ko habang ginagawa niya iyon.

Bahagya niyang itinulak ang itaas na bahagi ng aking katawan at saka sinibasib ng halik ang dibdib. Kumapit ako sa kaniyang buhok at mas lalong idiniin siya sa aking kayaman habang hindi pa rin tumitigil sa paggiling habang pinaliligaya ng kaniyang daliri.

Nang maramdaman ang namumuong sarap ay ako mismo ang nag-alis ng kaniyang kamay sa akin at saka iginiya ang naghuhumindig niyang kalakhan papasok sa akin.

“Oh f*ck, wife. That’s good… hmmm?”

Lalong humigpit ang kapit ko sa kaniya at saka nag-umpisang magtaas-baba at sinasaban iyon ng paggiling. Ilang pagdiin ko lamang sa kaniya ay sumabog ang namuong tensyon sa akin na dahilan ng lalong pagdulas ng aking kaselanan.

Binago niya ang posisyon at ako ngayon ang inihiga saka siya ang kumilos. Abot-abot na sarap muli ang bumabaliw sa akin. Ang binti ko ay isinampa niya sa kaniyang balikat at lalong diniinan at binilisan ang pag-ulos sa aking loob.

“Ohhh! Ang s-sarap! M-more… Ah!” mga halinghing kong sinasabayan ng maliit niyang mura.

Hindi ko malaman kung pipikit o didilat ako. Mahigpit ang kapit ko sa bed sheets. Halos tumirik ang mata ko nang sumabog ako na sinundan ng kaniya.

Punong-puno ako sa pinakawalan niya dagdag pang hindi pa rin niya hinuhugot ang sarili.

Bumagsak ang binti ko na inalalayan niya agad at saka sinapwat ang aking katawan bago iyon niyakap.

“I love you, Magus,” bulong ko. Naramdaman ko ang pagkatigil niya at paninigas niya roon bago inalis ang yakap sa akin at sinakop ang labi ko.

“Damn, wife. I f*cking love you too,” aniya at saka ako muling niyakap.

Kalahating oras pa kaming ganoon bago naisipang maghanda na para sa pagdalaw kela Aunt Celia and Uncle Von. Hindi na kami nag-umagahan at nagtungo na lamang doon dahil sigurado na maghahanda ito ng makakain at hindi kami nagkamali. Tila piyesta muli sa kanilang hapag sa dami ng nakahain.

“Let’s eat?” naliligayang sambit nito na ikinatuwa naman ni Uncle Von.

“She’s been missing the two of you and requested for me to send you a message. Sabi ko ay busy ka pa ngunit hindi siya nagpapaawat,” paliwanag ni Uncle Von na ipinaghila ng bangko ang asawa.

Ang simpleng gesture na iyon ay nakatutuwang makita. Ganoong-ganoon din si Magus sa tuwi-tuwina. Iniisip ko tuloy kung bakit ibang-iba siya kapag ako ang kasama at kapag lumalabas ng silid namin. Mukha siyang palaging galit at may kalaban kapag ibang tao na ang kaharap.

“Eat up, hija. That will be good for your health,” kumikinang ang mata nito habang nakatingin sa akin.

Marami na ang ibinigay sa akin ni Magus kaya naman hindi na ako kumukuha pa at hinahayaan silang magkwentuhan at magkamustahan. Ang dalawang lalaki ay ganoon habang ako at si Aunt Celia ay nagsasalita lamang kapag may nais idagdag sa kanilang sasabihin o ‘di kaya ay tinatanong.

Batid ko ang kakaibang tingin na ipinupukol ni Aunt Celia sa akin. Tila ba may nakikita siya sa akin at nais sabihin. Nakumpirma ko iyon nang mag-excuse siya sa dalawa at sinabing may nais siyang ipakita sa akin ngunit nang marating namin ang isang silid ay agad niya akong pinaupo at seryosong tinanong.

“Nakararanas ka ba ng kakaiba sa iyong katawan?”

Tinambol ang dibdib ko dahil doon. Ano ba ang dapat kong sabihin? Kinuha niya ang aking kamay at saka hinawakan iyon nang mahigpit.

“Mga bagay na gumugulo sa iyong isipan? Sa iyong nararamdaman? Magsabi kay, hija. Nais kong matulungan ka,” pahayag niya at talagang kita ang pag-aalala sa kaniyang mata.

Bumagsak ang tingin ko sa aking kamay at saka dahan-dahang tumango. Humigpit lalo ang kapit niya roon at saka hinaplos ang aking buhok.

“I knew it. The moment you entered my house. Alam na alam ko na may nakakabit na isang bagay sa iyo na dahilan noon. Isang mahika na nagpapahirap sa iyo,” aniya.

Nag-angat ako ng tingin sa kaniya at nangunot ang noo.

“A-ano pong nais ninyong sabihin?”

Bumuntong-hininga siya at saka pinakawalan ang aking kamay pero ibinuka ang aking palad.

“Nakikita ko sa iyo ang napagdaanan ko. Maaring isa lamang ang dahilan niya. May isang babae na naglalaro sa iyo at nais na guluhin ang buhay mo.”

Isang hula? Posible ba iyon?

“Sabihin  mo, anong klase ang iyong pinagdaraanan?”

Tumaas ang balahibo sa aking batok.

“Magsalita ka, hija. Hindi ka matutulungan ng iyong asawa kundi ikaw lamang mismo dahil ang mahika na nakapalibot sa iyo ay ikaw lamang ang tinutumbok.”

Suminghap ako at nanginginig na ibinuka ang labi.

“I keep seeing a lot of scenarios in my head. U-una ay s-si Magus tapos ay a-ako…” nahihirapan akong i-kwento ang tungkol sa kung anong senaryo iyon.

“He’s mating with someone else and so am I… It’s hurting me and I tried… I tried to stop myself from my dreams but myself don’t listen,” tumulo ang luha ko nang sabihin iyon.

Kinabig niya ako sa isang yakap.

“That’s different from mine. Different from what I experience and I am so sure, it is more serious than mine,” bulong niya.

“You need to be strong. That will surely ruin your sanity and if that curse continued, you will probably be under it and those scenarios will surely come true.”

Kumalas ako sa yakap niya at nanlalaki ang mata sa narinig.

“A-ang ibig niyo pong s-sabihin ay mauuwi sa katotohanan ang mga pangyayaring ‘yon?”

Bumakas ang awa sa kaniyang mata at nalulungkot akong tinignan.

“That’s why you need to dodge it, hija. Kailangan ay maialis mo iyon sa iyong sistema dahil malaking problema kapag nagkatotoo iyon. Lalansihin ka ng mga ideyang iyon at aakitin nag awing makatotohanan.”