Alexander

Chapter Four

   Amara keeps on tapping her fingers on the table. Samu't saring katanungan ang nagsasalimbayan sa kanyang utak.

        "Argk!" Napasabunot siya sa sariling buhok dahil sa sobrang inis. Dalawang araw na kasi siyang nagtatangka na hanapin ang prinsesang iyon subalit palaging dead end ang kinahahantungan niya. Tanging hanggang sa pagtangay lang ng dating tagapagsilbi ng pamilya ang kanyang nahanap. Other than that ay wala na siyang makuha. Ni wala itong senyales na umalis ng Bhutan noong mga panahong iyon pero alam naman niya na posibleng gumamit ito ng ibang pangalan o nagbalat-kayo para makalayo. Maraming paraan para maitakas nito ang bata. Kahit sa kamag-anakan ng babaeng tumangay dito ay walang indikasyon na bumalik ito o makibalita man lang. She just vanished like a thin piece of ash the moment she leaved the palace.

Pati tuloy siya ay puno na nang kyuryosidad kung sino talaga ito. Lalo tuloy siyang hindi mapakali at nagpupursigeng makita ito. Subalit talagang inaalat na ata siya ngayon. Yamot niyang pinatay ang laptop at nagpasyang bumaba na lang upang uminom ng gatas.

       Maghahating gabi na pala, bulong niya sa sarili.

 Kumuha ng fresh milk sa ref at nagsalin sa isang baso. Agad niya iyong ininom, nakakaramdam na rin kasi siya antok. But she was startled when she came face to face with Alexander. She's not in the mood to argue with him that's why she planned on avoiding him. Lumigid siya pakaliwa upang makalampas dito ngunit hinarang siya nito. Gayundin ang ginawa nito ng pumunta naman siya sa kanan.

      "Not now, please..." pakiusap niya. Drain na rin kasi siya. Pilit niyang pinagsasabay ang preparasyon sa birthday niya at ang paghahananap sa prinsesa kaya pagod at stress ang naging kalaban niya.

Lalampasan na sana niya ito ngunit hinagip nito ang kanyang braso at niyakap siya ng mahigpit. "Gusto ko lang na ako ang unang bumati sa birthday mo, doll." Naramdaman niya ang paghalik nito sa ulo niya.  "You should be sleeping  right now."

          "Tutulog na nga ako eh. Humarang ka lang," sambit ng dalaga.

Nagulat siya sa sunod na ginawa nito. Iniangat nito ang kanyang mukha mula sa dibdib nito at siniil ng halik ang kanyang mga labi. Napahawak siya sa damit nito nang maramdaman niyang ipinasok nito ang dila sa loob ng kanyang bibig pagkatapos ay bahagya nitong sinipsip ang ibaba niyang labi. Napaungol siya dahil sa init na dinala nito sa buo niyang pagkatao. Naramdaman niyang naisandal na siya nito sa dingding habang magkahugpong pa rin ang kanilang mga labi. Akma naman niya itong itutulak ng makarinig siya ng kaluskos sa labas ngunit lalo lang humigpit ang yakap nito sa kanya.

Literal na nanlaki ang kanyang mga mata ng maramdaman niyang nasa sentro na ng kanyang pagkakababae ang kamay nito at daliri ay masuyong humahagod doon. Nakagat niya ang ibabang labi upang pigilan ang ungol na kusang kumakawala sa bibig niya.

        "Xander," pabulong niyang sambit sa pangalan ng binata.

        "Happy birthday, love," bulong nito sa kanya. Kasabay noon ay ang pagbaba ng halik nito sa kanyang leeg at puno ng kanyang dibdib. Noon niya na lang napansin na nakalabas na pala ang kaluluwa niya.

Itinulak niya ito ng malakas. "Is this your way of greeting me on my birthday?" naiinis niyang tanong dito. Natakot kasi siya ng maisip na paano kung may nakakita sa kanila sa ganoong posisyon.

Nakakahiya.

           "You look more beautiful when your angry, love." Tinangka nitong lumapit sa kanya ngunit humakbang siya papalayo rito.

She heard him chuckled. Mabilis siyang lumapit dito upang takpan ang bibig nito sa takot niyang may makarinig sa kanila. But she regretted what she had done when she felt her tongue licking her palm.

         "Bastos mo talaga!" She hissed at him.

Hindi na siya nakapalag ng pagdikitin nito ang kanilang noo at pinakatitigan siya. "Sa'yo lang naman ako nagiging bastos eh."

Pilit niya itong itinutulak ng halikan siya ulit nito ngunit sadyang malakas ang gago kaya wala siyang magawa. Takot naman siya dahil baka may makakita sa kanila. Patay silang dalawa.

Mabuti na lang at kusa din itong bumitaw. "Soon, love. I'll claim what's supposed to be mine."

Napatanga na lang siya sa kawalan ng basta na lang siya nitong iwan doon.

          "Claim what's his? Ano naman kaya 'yon?" Napailing na lang siya dahil hindi niya talaga maintindihan kung ano ang ibig nitong sabihin. Minsan, hindi rin niya makuha ang trip nito. Kadalasan ay napakaseryoso nito at para bang malalim palagi ang iniisip. May mga araw naman na para silang aso't pusa pero madalas nitong gawin ay ang tuksuhin siya at akitin. Hindi nga niya mapaglabanan ang kalandian na ginagawa nito sa kanya. Oo, aaminin niyang wala siyang ibang nagustuhan o naging crush na iba dahil noon pa man, bukod tanging si Xander lang ang kanyang hinahangaan. At natatakot siya sa kung saan siya maaaring dalhin ng nararamdaman niyang iyon dahil batid niyang sa bawat araw na dumaraan ay lalong lumalalim ang nararandaman niya para rito. Natatakot din siya sakaling malaman ng pamilya nito ang nangyayari sa kanilang dalawa. Pinakatakot siya sa kanyang Kuya Ethan. He was  strict and the disciplinarian among them. Ayaw niyang dumating sa punto na kamuhian siya ng mga taong nagmagandang loob at kumupkop sa kanya.

She deeply sigh beacause of frustration. Birthday na birthday niya pero heto siya, nalulungkot at nasasaktan sa isang bagay na hindi pa naman niya alam kung may kasiguruhan nga. Bahala na nga. She'll just cross the bridge when she get there.

Nakatulugan na lang ang pag-iisip tungkol sa bagay na iyon.

Mataas na ang araw ng magising siya. Nang tingnan niya ang relo sa dingding, it says quarter past eleven. Magta-tanghalian na pala. Sabagay, pagod na pagod din siya kahapon para sa last minute preparations para sa birthday niya. Mabuti na lang at natapos na din lahat ng mga requirements niya sa school at nakapag-clearance na rin siya kaya wala na siyang dapat pang alalahanin.

Kinapa niya ang cellphone niya na nasa beside table niya. Sunod-sunod kasi ang pagtunog noon. Nang tingnan niya ay napakarami na noong notification from all her social media accounts. Lahat ay puro pagbati sa kanyang kaarawan. Hindi na niya naisa isa ang mga iyon. Nag-post na lang siya ng isang mensahe na nagpapaabot ng kanyang taos pusong pasasalamat. Pahinamad siyang bumangon mula sa pagkakahiga ng makarinig siya ng katok mula sa labas ng kanyang kwarto. Iniluwa doon si Mama Esme na may dalang cake at nasa likod nito sa Ethan na may dalang bulaklak.

           "Good morning, doll. Happy birthday!" bati ni Ethan. Hahalik sana ito sa pisngi niya ngunit lumayo siya at umiling.

              "Hindi pa ako nagto-toothbrush," bulong niya.

 Natawa ang dalawa.

             "Hayaan mo na. Tanggap ka pa rin namin kahit mabaho ka pa," tukso ni Ethan.

              "Kuya naman eh!"

Ginulo nito ang kanyang buhok. "Pasalamat ka, mahal kita kaya pinagbigyan ko ang hiling mo. Alam ko naman na hindi ka papabayaan ni Jess kaya pumayag ako. Huwag mo sanang sisirain ang tiwalang ibinigay ko sa'yo, ha?"

Tumango siya. "Duly noted po."

Napangiti siya, mangiyak-ngiyak naman noong yakapin siya ng matanda. She really adores  and love her. May iniaabot itong box sa kanya.

          "Ano po ito?"

          "Open it, hija. Ngayon ko na ibibigay ang regalo ko sa'yo. Sana magustuhan mo. Gusto kong 'yan ang suotin mo mamayang gabi. Happy birthday sa'yo, anak."

Agad niyang binuksan ang box at napamulagat siya sa laman noon. Alam na alam niya ang kalidad at halaga ng alahas na iyon dahil ilang set lang ang ginawa noon at iilang tao lang ang may kakayanang bilhin ito. It was a set of jewelry consisting of a necklace,a pair of earring and a watch all of which was studded and perfectly embedded with diamonds. Hindi biro ang halaga noon.

Dahan-dahan pa ang ginawa niyang pagsara sa box sa takot na magkaroon ng gasgas ang laman noon. Hindi niya matatanggap iyon. Masyadong magarbo.

           "Sobra-sobra na po ang naibigay niyo sa akin kaya hindi ko po ito matatanggap." Sabay abot niya ng box sa ginang.

Umiling ang matanda. "Para sa'yo talaga 'yan. The moment I saw that jewels, ikaw agad ang naisip ko kaya kailangan mong tanggapin 'yan. Magtatampo ako sa'yo niyan. Alam mo naman na ayoko na tinatanggihan ang ibinibigay ko di ba?"

She sighed deeply.

        "Kahit kailan ay hindi ka mananalo kay Mommy kaya tanggapin mo na 'yan," sabad ng kanyang Kuya Ethan. "And besides, you deserve all those gifts." Pagse-segunda nito.Nakangiti ito, his looks somewhat telling her to just accept the gift.

Niyakap niya na lang ang ginang, hindi na kumontra pa. Wala na nga rin siyang magagawa eh.

 Mama Esme is the boss. Wala na siyang nagawa kundi yakapin ito nang mahigpit. Napakalaki nang utang na loob niya sa mga ito at habangbuhay niya iyong tatanawin.