NASA KUWARTO SI Celeste at nagmumukmok. Napadalas na ang pananakit at pagkahilo ng ulo niya kaya kinakabahan na siya. Nawawalan na rin siya ng gana kumain. Kahit ang tiyuhin niya, hindi na rin niya talaga pinapansin. Huli niya itong pinansin noong sumuka siya at pagkatapos noong araw na iyon ay hindi na niya iyon ginawa muli. Masasabi niya na wala na talaga itong pakialam sa kaniya. Hindi talaga ito gumagawa ng paraan para magkausap sila. Palagi lang itong umiiwas sa kaniya lalo pa at kapag sila na lang dalawa.
“Subukan mo lang na hindi ako pansinin. Hindi talaga kita bibilhan ng regalo sa birthday mo!” inis na sabi niya.
Napabuntonghininga na siya sa kama niya. Naiinis lang siya kung bakit dinapuan na naman siya ng sakit ng ulo. Hindi niya tuloy masamahan ang kaibigan sa huling session
