KABANATA 4
1233 Words
“YOU ARE SO beautiful, Cele,” sabi ni Hiro nang seryoso siyang tinitigan nito.
Napangiti siya sa sinabi ng kaniyang tiyuhin. Damang-dama lang niya ang kaniyang ganda sa kung paano nito bigkasin ang salitang iyon. Kung hindi lang niya ito tiyuhin, masasabi niya na may gusto ito sa kaniya. May kakaiba lang siyang naramdaman sa lalim ng titig nito. Nakikita niya ang titig na iyon sa kaniyang ama kung paano ito tumitig sa kaniyang ina.
“I know, Uncle,” nakangiti na sagot niya rito. Niyakap niya ang braso nito. “Let’s go? Pero in fairness, you look so hot when you are full of sweats.”
“Hindi ba amoy bansot?” tanong nito.
“Mukha mo pa lang ay amoy fabcon na. Sana lahat katulad mo,” aniya.
“Binobola mo ako,” seryosong sagot nito.
“Hindi, ah! May trust issue ka ba sa akin, Uncle? Trust me like a condom, okay?” nakataas na kilay na sabi niya rito.
“Hey! What are you talking about?”
“Nevermind. Uncle, can we eat in a buffet? I’m so hungry. I want to eat a lot,” aniya.
“Fine. Is it your cheat day?”
“Always naman akong lumalabag sa diet ko. Worried na ako. But Uncle, am I still look hot?”
Nagkibit-balikat ito. “Hindi ko masasabi. Ang awkward lang kasi pamangkin kita.”
Napabuntonhininga siya sa isinagot nito. “Isipin mo na lang na hindi mo ako pamangkin. Then I will ask you the question again. Am I?”
“You are,” seryosong sagot nito.
Inilipat niya ang kaniyang kamay patungo sa tiyan nito. “Thanks, Uncle. You are, too. Alam mo ba na ang dreamboy ko ay someone like you?”
Inakbayan siya nito. “Really? But why?”
“Wala lang. Feeling ko kasi ang mysterious mo. Kung ganoon ang magiging boyfriend ko? Challenge siya for me.”
“Mysterious? Am I?”
“A bit. Kahit lumaki ako na nandiyan ka na sa tabi ko, nanghuhula pa rin ako sa tunay na nararamdaman mo. Ang kilala ko lang ay ang Hiro na mabait sa akin.”
“Bata ka pa kasi.”
“B-Bata mag-isip?” tanong niya.
Napangiti ito sabay pisil sa kaniyang balikat. “Yeah. Ganoon. At isa pa, kulang ka rin sa pakikisalumuha kaya hindi mo gamay ang iba’t ibang ugali ng mga tao.”
“Pero maniniwala ka ba na darating ang araw na magbabago na rin ang pananaw ko sa buhay? Mag-act like a woman na ako.”
“Of course. By process naman ang lahat.”
“Thanks, Uncle. I love you.”
Hindi na ito sumagot kaya napangiti na lang siya. Habang naglalakad silang dalawa, napatingin siya sa kaliwang kamay ng kaniyang tiyuhin. Nagkasalubong naman ang kaniyang mga kilay nang may makita siyang puti na parang s**o sa ibabaw ng kamay nito. Tiningnan niya ang ilong ng kaniyang tiyuhin at wala siyang nakitang senyales na may sipon ito. Sa pagkakataong iyon, nawala na sa kaniyang isipan na baka sipon ito nito.
“Gosh! Is my Uncle Hiro unhygienic?” tanong niya sa kaniyang isipan.
Kahit inisip na niyang madumi si Hiro, hindi pa rin niya magawang mandiri rito. Kaya malakas ang kutob niya na hindi madumi iyong puti na nasa ibabaw ng kamay nito.
Dahil sa kuryusidad, hindi niya alam kung ano ang nangyari sa kaniya. Basta ang sigurado siya ay nahuli na lang niya ang kaniyang sarili na inamoy ang kamay nito.
“It smells like chlorine,” sabi niya sa kaniyang isipan.
“Hey! Ano ang ginagawa mo?” tanong ni Hiro na nagpaayos sa kaniyang tayo.
Nilingon niya ito. “Curious lang, Uncle.”
“Curious for what?”
“Sa something na nasa kamay mo?” Nanginginig ang kamay niya na kinuha ito at ipinakita sa tiyuhin. “Here. Parang part ng s**o pero amoy chlorine.”
“What the f*ck!” Mabilisan na kinuha nito iyon sa kaniyang kamay. “Get your alcohol. Maghugas ka.”
“Ano pala iyon?” nagtatakang tanong niya.
“U-Um, s-sipon ko siguro?” nauutal na sagot nito.
“Yuckkk!” sigaw niya sabay tulo ng luha sa kaniyang mga mata.
Hinablot ni Hiro ang bag sa kaniya. Pagkatapos, kinuha nito ang alcohol sa loob ng bag at binuhusan ang kaniyang kamay. Habang nililinis siya ng kaniyang kamay ay tuluyan ng tumulo ang luha sa kaniyang mga mata. Hindi niya mapaliwanag kung ano ang kaniyang nararamdaman. Naiinis tuloy siya sa kaniyang sarili kung bakit hindi siya naniwala sa kaniyang kutob.
Ilang minuto ang lumipas, napatigil siya sa paghagulgol nang humalakhak ang kaniyang tiyuhin. Humarap siya rito at parang bata na umiiyak sa harapan nito. Imbes na patatahanin siya nito ay nagpatuloy lang ito sa pagtawa.
“Uncle, ang unhygienic mo. I can’t believe it!” reklamo niya rito.
“Naghugas naman ako kanina sa banyo. Baka may natira lang talaga. Hindi naman natin maiiwasan iyon, ’di ba? Bakit, Cele? Nandidiri ka na ba sa akin?” tanong nito.
“Nope. I still love you, Uncle,” nakairap na kaniyang sabi rito.
Natapos niyang sabihin iyon ay niyakap niya ito. Napagtanto lang niya na hindi dapat ganoon ang kaniyang reaksiyon sa bagay na iyon.
Nang nakita niya na naghugas na rin ang tiyuhin niya ng alcohol, napangiti na siya. Lalo na noong ipinakita nito ang kamay nito sa kaniya. Hinawakan niya ang pulso nito at tiningnan nang maayos ang kamay nito.
“Ang laki ng kamay mo, Uncle. Parang kaya mong hawakan nang buo ang mukha ko,” aniya.
“Susukatin ko,” sagot nito.
Nang hawakan nito ang kaniyang mukha, lalo lang siyang namangha sa laki nito. Hindi nagtagal, napahagikgik siya. May pumasok lang na isang kalokohan sa kaniyang isipan.
Binitawan ni Hiro ang kaniyang mukha. “W-What?”
“Magagalit ka kung sasabihin ko,” natatawa na kaniyang sabi rito.
Napakunot ang noo ng kaniyang tiyuhin. “W-Why? Tungkol pa rin ba ito sa sipon?”
“Ew! Hindi, ah. Pinapaalala mo pa!”
Tumalikod na siya at naunang maglakad. Sumunod naman ito sa kaniya at agad na inakbayan siya.
“A-Ano nga, Cele? Nababaliw na ako sa kaiisip dito,” anito.
“It is rated eighteen,” sagot niya.
Napatango ito. “Mas mabuti siguro na ’wag mo ng sabihin.”
Napatawa siya. “Sinabi ko nga.”
Minuto ang lumipas, dumating na sila sa restaurant ng mall. Pagkaupo niya, umalis muna si Hiro para magbayad sa cashier. Nang nakita niya na umilaw ang cell phone nito, inabot niya iyon para tingnan. Napataas naman ang kilay niya nang makita ang pangalan ng isang babae sa screen nito.
“Who’s this f*cking b*tch?” tanong niya sa kaniyang sarili.
Para mawala ang kaniyang iniisip, sinagot niya ang tawag na nagmula sa pangalang Lira. Inilagay niya na ang cell phone sa kaniyang tenga at hinintay na magsalita ito.
“Hiro, pwede ka ba later? Miss na namin ni Karen ang malaki mong. . . alam mo na iyon,” sabi nito sa napakalanding boses.
Napatakip siya sa kaniyang bibig habang nagpipigil sa kaniyang tawa. Hindi lang niya inaasahan ang kaniyang narinig.
“Hirobabe, please? Sumagot ka naman. Natatakam na kami na muling bumaon ang nine inches mong T squared.”
Nanlaki ang kaniyang mga mata sabay lingon sa kaniyang tiyuhin sa counter. “F-For real, b*tch? G-Ganoon talaga kalaki?”
~~~
- Writer
