12 | กล้าขัดคำสั่ง?

1670 Words

เช้าวันต่อมา “อื้อ…” หญิงสาวที่กำลังนอนหลับอยู่ส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆ พร้อมกับขยับเข้าไปกอดเจ้าของไออุ่นจากคนข้างกายโดยไม่รู้ตัว แรงขยับยุกยิกของหญิงสาวปลุกมังกรให้ตื่นจากการหลับใหล มาเฟียหนุ่มเหลือบสายตามามองซอจินซึ่งกำลังนอนกอดตัวเอง ไอร้อนที่แผ่ขยายออกมาทำให้เขารู้ว่าเธอนั้นมีไข้ เขาจับแขนเล็กที่วางบนหน้าท้องแกร่งออกแล้วจัดท่านอนของซอจินเป็นนอนหงาย ก่อนจะใช้หลังมืออังหน้าผากบางเพื่อวัดอุณหภูมิของเธอ “ตัวร้อนจังวะ…” เขาพึมพำออกมาคนเดียวเมื่อพบว่าเธอกำลังไข้ขึ้นและตัวร้อนจี๋ราวกับไฟ เขาเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอนแล้วหยัดกายขึ้นเดินไปหาผ้าชุบน้ำมาเช็ดตัวให้ซอจิน เขาเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้งเมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วหย่อนตัวนั่งลงขอบเตียง ก่อนจะใช้ผ้าเปียกหมาดๆ เช็ดตัวซอจินเพื่อให้ไข้เธอลด แสดงว่าซอจินไข้ขึ้นตั้งแต่เมื่อคืนแต่เขาไม่รู้ “อื้อ~ หนาว…” หญิงสาวเริ่มส่งเสียงเบาๆ ในลำคออีกครั้งพร้อมขยับเรียวปากอวบอิ่มบอกความรู้สึกในตอนนี้ มือไม้พยายามปัดป่ายไปมา การกระทำนั้นสร้างความรำคาญให้แก่มังกรไม่น้อย “อยู่นิ่งๆ” ซอจินค่อยๆ เปิดเปลือกตาออกอย่างยากลำบากพร้อมกับความหนักอึ้งที่หัวและปวดไปตามร่างกาย เธอนอนมองมังกรที่กำลังเช็ดตัวให้นิ่งๆ ตอนนี้รู้สึกว่าเรี่ยวแรงของเธอจะหดหายเพราะถูกพิษไข้เล่นงานอย่างหนัก “วันนี้นอนพักไม่ต้องไปทำงาน” “แต่ว่า…” “ไม่สบายหนักขนาดนี้ยังจะดื้อไปทำงานอยู่อีกรึไง” “ฉันยังไหว” “ขนาดพูดยังไม่แรงเลยแล้วจะเอาเรี่ยวแรงที่ไหนไปทำงาน” “ที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะคุณนั่นแหละ” เธอตอกกลับมังกรด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ที่เธอไม่สบายก็เป็นเพราะบทรักคราวก่อนของเขาที่เล่นงานจนเธอมีสภาพเป็นแบบนี้ มาเฟียหนุ่มไม่ได้พูดอะไร นั่งเช็ดตัวให้ซอจินเงียบๆ จนกระทั่งตัวเธอเริ่มเย็นลงจากเดิมที่ร้อนจี๋ราวกับไฟ เธอพยุงตัวเองขึ้นมานั่งพิงหัวเตียงหลังจากมังกรเช็ดตัวให้เสร็จเรียบร้อย “ช่วยหยิบโทรศัพท์ให้หน่อยได้ไหม” เขาเดินไปหยิบโทรศัพท์ของเธอซึ่งวางอยู่มุมหนึ่งของห้องมาให้ ก่อนจะเดินออกมาจากห้องนอนเพื่อบอกกวินไปซื้อยาแก้ไข้และอาหารเช้ามาให้ซอจิน เธออ่านข้อความของธามที่ส่งเข้ามารัวๆ เมื่อคืนรวมถึงเมื่อเช้านี้ เมื่อไหร่ธามจะเลิกตามตอแยเธอเรื่องเงินสักที นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ธามใช้เรื่องในอดีตของเธอตามขู่เพราะอยากได้เงินไปเล่นการพนัน ที่ผ่านมายอมรับว่าเคยให้ ฃเพราะอยากให้เขาเลิกยุ่งอีกอย่างเขาเคยสัญญาว่าถ้าเธอยอมให้เงินตามจำนวนที่ต้องการเขาจะเลิกยุ่งกับเธอ แต่ดูเหมือนธามจะไม่รักษาสัญญา ยังคงตามเอาเรื่องในอดีตมาขู่ให้เธอกลัวและยอมให้เงินอีกครั้ง ครืด ครืด~ เธอมองเบอร์แปลกไม่คุ้นเคยที่ชูขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะกดรับสายเพราะคิดว่าเป็นเบอร์ของพนักงานส่งของ ไม่ทันที่เธอจะอ้าปากพูดอะไร เสียงคุ้นเคยจากปลายสายก็ดังแทรกขึ้นมาเสียก่อน (มึงแน่ใจแล้วเหรอที่เงียบใส่กูแบบนี้?) “ธาม…” (เออกูเอง สรุปมึงจะเอายังไง จะให้กูแสนนึงดีๆ หรือว่าจะกูให้บอกคนอื่นเรื่องอดีตของมึง มึงคงไม่อยากให้ชีวิตที่สวยงามของมึงตอนนี้พังลงเพราะเรื่องในอดีตของมึงหรอกใช่ไหม?) “….” เธอนั่งฟังธามพูดพร้อมกำโทรศัพท์ไว้แน่นอย่างโกรธแค้น “ฉันไม่เคยทำอะไรแบบนั้น” (หึ ถึงมึงไม่ได้ทำ แต่อย่าลืมว่ากูมีคลิปวิดีโอ ถ้าคลิปนี้หลุดออกไป คนจะตั้งคำถามกับมึงยังไงนะซอจิน) “ก็แค่คลิปสั้นๆ ไม่กี่นาที มันยืนยันไม่ได้หรอกนะว่าฉันเคยทำเรื่องแบบนั้นจริงๆ” (ไม่รู้แหละ ก่อนสองทุ่มวันนี้ถ้ากูไม่เห็นมึงเอาเงินแสนมาให้ กูปล่อยคลิปนี้แน่!) ธามตัดสายไปจากซอจิน เธอลดโทรศัพท์ลงมาจากหู ไม่นานนักก็มีข้อความจากธามเด้งขึ้นมา เขาส่งสถานที่นัดหมายเพื่อให้เธอนำเงินไปให้ก่อนสองทุ่มคืนนี้ “ไปล้างหน้าและแปรงฟันซะ จะได้กินข้าวและกินยา” มังกรเดินเข้ามาในห้องนอนแล้วเอ่ยบอกซอจิน หญิงสาวพยักหน้ารับกลับไปก่อนจะเหวี่ยงขาทั้งสองลงจากเตียงนอน ทันทีที่เท้าเปล่าสัมผัสพื้นก็รู้สึกเหมือนขาอ่อนแรงทำให้เธอนั้นเกือบล้มพับลง โชคดีที่ใช้มือค้ำโต๊ะข้างเตียงไว้ได้ทัน เขามองซอจินที่กำลังเดินกะเผลกไปห้องน้ำอย่างหงุดหงิด เขาเดินเข้าไปหางแล้วช้อนร่างบางขึ้นในท่าเจ้าสาวโดยเธอไม่ทันได้ตั้งตัว พรึ่บ “ว้าย!!!” เธอร้องออกมาด้วยความตกใจ แขนทั้งสองโอบกอดลำคอของมังกรเอาไว้อัตโนมัติเพราะกลัวร่วงตกลงไปที่พื้น “เล่นอะไรของคุณเนี่ย” มาเฟียหนุ่มมองคนตัวเล็กในอ้อมแขนนิ่งๆ โดยไม่พูดอะไร จากนั้นจึงตวัดสองเท้าเดินตรงไปยังห้องน้ำแล้ววางเธอลงเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้าลายหินอ่อน “ล้างหน้าและแปรงฟันซะ” “คุณก็ออกไปสิฉันจะไปได้ล้างหน้าและแปรงฟัน” มังกรมองคนตรงหน้านิ่งๆ โดยไม่ได้เดินออกไปจากห้องน้ำตามที่หญิงสาวออกคำสั่งแต่อย่างใด นั่นเลยทำให้เธอคิดว่าเขาจะยืนเฝ้าจนเธอล้างหน้าและแปรงฟันเสร็จ “มีแปรงสีฟันอีกอันไหมคะ?” “ใช้ของฉัน” “คะ?” เธอฟังผิดหรือน้ำในหูไม่เท่ากัน เมื่อกี้เธอได้ถามหาแปรงสีฟันจากมังกรแล้วเขาบอกให้เธอใช้ของเขาได้ตามสบาย เพราะไม่แน่ใจจึงอุทานออกมาแบบนั้น “แปรงสีฟันมีอันเดียว” “ให้ฉันใช้ของคุณ…มันจะดีเหรอคะ?” “ขนาดเสื้อเธอยังใส่ของฉัน แล้วทำไมแปรงสีฟันจะใช้ร่วมกับฉันไม่ได้” เธอขี้เกียจต่อล้อต่อเถียงกับเขาจึงตัดสินใจจบปัญหาโดยการหยิบแปรงสีฟันของเขามาแล้วบีบยาสีฟันลง ก่อนจะเริ่มทำการแปรงฟันโดยมังกรยืนกอดอกพิงขอบเคาน์เตอร์รออยู่ หลังจากล้างหน้าและแปรงฟันเสร็จ มังกรได้อุ้มหญิงสาวออกมาแล้ววางเธอลงโซฟา ก๊อก ก๊อก~ เสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นทำให้มาเฟียหนุ่มเดินมาเปิดให้กับเจ้าของเสียงนั้น แกร๊ก “ของที่นายสั่งครับ” “อืม” เขาเอื้อมมือไปรับถุงยาและอาหารเช้าจากกวินแล้วเดินกลับเข้ามาหาซอจิน วางสิ่งที่อยู่ในมือลงโต๊ะกระจก “กินข้าวแล้วกินยาซะ” “….” เธอนั่งมองข้าวต้มในถ้วยและยาสลับกัน จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองมังกรอย่างไม่ไว้ใจ “กลัววาาฉันจะใส่อะไรลงไปในข้าวต้มให้เธอกินรึไง” “ก็ไม่แน่” เขาถอนหายใจออกมาด้วยความหงุดหงิด เอื้อมมือไปตักข้าวต้มในถ้วยเข้าปากเพื่อพิสูจน์ให้ซอจินเห็นว่าตัวเองไม่ได้ใส่อะไรลงไป “ทีนี้จะกินได้รึยัง” “กินก็ได้ค่ะ” พิษไข้ที่กำลังเล่นงานอย่างหนักทำให้เธอไม่อยากทานอะไร แต่เพราะรู้ดีว่าต่อให้ไม่ยอมทานมังกรก็บีบบังคับให้เธอยอมทานข้าวเช้าอยู่ดี หลายนาทีต่อมา แกร๊ก มังกรเปิดประตูห้องน้ำออกมาในสภาพมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จ สายตาคมเข้มมองไปยังซอจินที่กำลังยืนรับลมที่ระเบียงติดกับห้องนอน เขาหยิบบุหรี่แล้วเดินออกไปยืนข้างๆ เธอ ลมเย็นที่พัดผ่านร่างกายทำให้รู้สึกเย็นสดชื่นและสบายตัวไม่น้อย เขาพ่นควันสีเทาออกมาในขณะสายตาทอดมองวิวเบื้องหน้า “เย็นนี้ฉันขอกลับคอนโดนะ จะรีบทำสรุปประจำเดือนมาให้นาย” เธอหันไปบอกมังกร “รอเธอหายดีแล้วค่อยทำมาให้ฉัน บอกแล้วไงว่าไม่ได้รีบ” ประโยคหลังเขาพูดแล้วหันไปมองซอจิน “แต่ฉันรีบ” “อย่าขัดคำสั่งของฉัน” “ฉันไม่ได้ขัดคำสั่งคุณเลยนะคะ ที่บอกว่ารีบเพราะฉันอยากรีบทำให้มันเสร็จๆ จะได้ทำงานอย่างอื่นต่อ” “เธอกล้าขัดคำสั่งเจ้านายตัวเองอย่างนั้นเหรอ” เขาพูดออกมาเสียงเรียบพลางดูดควันบุหรี่แล้วพ่นออกมา โดยที่สายตาไม่ได้มองคู่สนทนาแต่อย่างใด “ฉัน…” “รู้ใช่ไหมว่าจุดจบคนที่ชอบขัดคำสั่งของฉัน…มันเป็นยังไง” เขาเบือนใบหน้ามามองซอจินในตอนที่พูดประโยคหลังพลางเคลื่อนไหวร่างกายเข้าไปหาเธอ หญิงสาวถอยหลังออกห่างจากมังกรที่กำลังเดินไล่ต้อนตามสัญชาตญาณจนกระทั่งแผ่นหลังบางแนบชิดกับผนังหนา กลิ่นบุหรี่จากกายเขาพลอยทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นคลอน “คะ…คุณคิดจะทำอะไร” เธอถามโดยไม่มองหน้าเขา “ทำให้เธอไม่กล้าขัดคำสั่งกับฉันอีกยังไงล่ะ” “….” “ถ้าไม่อยากโดนลงโทษจนต้องคลานลงจากเตียง…ก็อย่าขัดคำสั่งฉัน” เขาเชยคางของซอจินขึ้นให้มองหน้าแล้วพูดประโยคนี้ออกมา

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more