13 | เธอไม่ได้น่ารังเกียจ…
1853 Words
@Marvel Club
เธอเดินเข้ามาภายในไนต์คลับชื่อดังแห่งหนึ่ง สายตาคนรอบข้างที่มองมาทำให้เธอเกิดความรู้สึกประหม่าเล็กน้อย เธอไม่ค่อยชอบพาตัวเองมาในสถานที่ที่มีคนมากมาย เลยทำให้เธอรู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองทุกครั้งที่ต้องอยู่ท่ามกลางคนมากมายอย่างนี้
ที่มาไนต์คลับแห่งนี้เพราะธามนัดให้เธอมาหาที่นี่ ตามจริงเธอว่าจะไม่มาแล้วด้วยซ้ำ แต่เพราะอยากจบทุกอย่างเลยตัดสินใจมา ก่อนหน้านั้นมังกรไม่อนุญาตให้มา แต่เธอดันโกหกไปว่าครอบครัวนัดทานข้าวด้วยและเธอก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ สุดท้ายแล้วมังกรเลยอนุญาตให้มา
แกร๊ก
เธอเปิดประตูห้องสำหรับแขกวีไอพีออก สายตาปะทะเข้ากับธามซึ่งกำลังนัวเนียกับหญิงสาวนุ้งน้อยห่มน้อย เมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมหยุดการกระทำนั้น เธอจึงกระแอมขึ้นมา
“อะแฮ่ม”
ธามค่อยๆ ผละใบหน้าออกจากซอกคอสาวสวยข้างกาย ริมฝีปากหยักฉีกยิ้มออกเมื่อเห็นซอจินมาตามนัด
“มาแล้วเหรอน้องรัก”
“ฉันไม่ใช่น้องนาย”
“ออกไปก่อนนะ ขอคุยกับน้องสาวคนสวยก่อน” ธามหันไปบอกสาวสวยข้างกาย หล่อนโน้มใบหน้าเข้าไปจูบธามพักหนึ่ง ก่อนจะถอนจูบออกแล้วหยัดกายขึ้นยอมเดินออกไปจากห้องนี้แต่โดยดี
ตุ้บ
เธอโยนเงินจำนวนที่ธามต้องการลงโซฟาด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ
“หนึ่งแสนบาทที่นายต้องการ”
“ให้ง่ายๆ แบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบแล้ว” ธามหยิบเงินปึกนั้นมามองด้วยความพึงพอใจ “เป็นน้องสาวที่น่ารักแบบนี้ พี่ชายที่ไหนจะไม่รัก ไม่เอ็นดู”
“เลิกเรียกฉันด้วยสรรพนามแบบนั้นได้แล้ว นายไม่ใช่พี่ชายฉัน”
“จะไม่ใช่ได้ยังไง ในเมื่อเราสองคนมีพ่อคนเดียวกัน”
“นายเป็นลูกติดเมียใหม่คุณพ่อ เพราะฉะนั้นอย่าคิดเองเออเองว่าเราสองคนมีสายเลือดเดียวกัน”
“หึ ยังปากเก่งเหมือนเดิม”
“ในเมื่อนายได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว ต่อไปนี้ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้านายอีก”
“พูดจาไม่น่าฟังเลยนะน้องรัก”
“บอกแล้วไงว่าอย่ามาเรียกฉันด้วยสรรพนามแบบนั้น”
“บางทีเธอควรทำตัวเป็นน้องสาวที่น่ารักเหมือนน้องสาวบ้านอื่นเขาทำกันนะ คิดภาพไม่ออกเลยนะว่าถ้าคลิปนี้หลุดออกไป ภาพลักษณ์ที่เธอสร้างเอาไว้ซะสวยงามนี้…มันจะลงเอยยังไง”
“….” เธอกำหมัดแน่น สายตาจ้องมองภาพเคลื่อนไหวของตัวเองในอดีตผ่านโทรศัพท์ของธามด้วยความโกรธแค้น
เธอไม่เคยลืมความรู้สึกที่โดนกระทำในคืนนั้น…
“ถ้าไม่อยากให้คลิปนี้หลุดออกไป ก็หัดทำตัวเป็นน้องสาวที่ดี เชื่อฟังพี่ชายอย่างกูซะ”
“ได้เงินไปแล้ว ต่อไปนี้ก็เลิกยุ่งกับฉันซะ” เธอทิ้งท้ายก่อนจะหมุนตัวเดินออกมา เธอไม่จำเป็นต้องทำตัวเป็นน้องสาวที่ดีให้ธาม เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยทำตัวเป็นพี่ชายที่ดีให้เธอเลยสักครั้ง เอาแต่ข่มเหงและรังแกเธอไม่ต่างจากภรรยาใหม่คุณพ่อ
หมับ!
“อ๊ะ!!” ไม่ทันจะเดินถึงประตูก็ถูกมือของธามจับทึ้งเส้นผมเอาไว้แน่น ก่อนจะออกแรงลากเธอกลับไปแล้วเหวี่ยงลงโซฟาอย่างแรง
ตุ้บ!
แกร๊ก!
“!!!!” หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบเมื่อธามชักปืนออกมาจ่อหน้าอีกทั้งยังขึ้นนกเรียบร้อยเตรียมลั่นไกใส่ ส่วนมือข้างหนึ่งของเขาพันธนาการลำคอเธอเอาไว้แน่น คาดไม่ถึงว่าเขาจะกล้าทำเรื่องแบบนี้ด้วย
“หรือกูจะเปลี่ยนใจจากปล่อยคลิปมาเป็นทำอย่างอื่นแทนดี”
ธามฉีกยิ้มออกมาอย่างน่ากลัว เธอพยายามแกะมือที่กำลังบีบรัดลำคอเอาไว้แน่นออก
“ปะ…ปล่อยฉันนะ”
“กูชอบแววตามึงตอนนี้มากเลยรู้ไหม”
“อึก…” แรงบีบที่ธามกดลงมาเริ่มทำให้หายใจไม่ออก ผิดกับธามที่ฉีกยิ้มอย่างสะใจที่เห็นเธอเป็นแบบนี้ ความหวาดกลัวทำให้ของเหลวสีใสค่อยๆ ซึมออกมารอบเบ้าตา
แกร๊ก!
“เศษสวะอย่างมึงมีสิทธิ์อะไรมาแตะต้องคนของกู”
น้ำเสียงเย็นเยียบที่ดังขึ้นทำให้สายตาซอจินละจากธามไปมองเจ้าของเสียงคุ้นเคย วินาทีที่เห็นว่าเป็นมังกร น้ำตาที่คลอรอบดวงตาก็ไหลทะลักออกมาอาบสองพวงแก้ม
“คะ…คุณมังกร”
ในสถานการณ์แบบนี้มักเป็นเขาที่โผล่มาหาเธอ…
มังกรกดปลายกระบอกปืนลงศีรษะธามเตรียมพร้อมลั่นไก เสียงนั้นทำให้ธามค่อยๆ ลดปืนที่จ่อซอจินลง เมื่อมาเฟียหนุ่มเห็นว่าอีกฝ่ายยอมลดปืนจึงกระชากคอเสื้อแล้วลากออกมาจากซอจินเหวี่ยงลงพื้นเต็มแรง
ตุ้บ!
“มึงกล้าดียังไงมาแตะต้องคนของกู”
“ผะ…ผมขอโทษครับ ผมไม่รู้ว่าซอจินเป็นคนของคุณมังกร” ธามละล่ำละลักบอกมังกรเสียงสั่น ไม่มีใครไม่รู้จักมังกร
มังกรเป็นหนึ่งในแก๊งมาเฟียกลุ่มหนึ่งที่ทรงอิทธิพลและน่าเกรงขาม อีกทั้งตนยังติดหนี้มังกรอยู่จำนวนหนึ่ง พยายามหลบหน้าอีกฝ่ายมาโดยตลอดแต่ไม่คิดว่าจะโชคร้ายมาเจอที่นี่ แถมซอจินยังเป็นคนของมังกรอีกด้วย ซวยในซวยจริงๆ
“หายหน้าไปนานเหมือนกันนะ หนี้ที่ติดกูเมื่อไหร่จะจ่าย?”
“ตะ…ตอนนี้ผมยังไม่มี ถ้ามีเมื่อไหร่ผมจะทยอยคืนให้”
“จะเข้าเดือนนึงแล้ว อีกอย่างดอกก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ยอดเงินมันไม่ได้เท่าเดิมแล้วนะมึงรู้รึยัง”
“ระ…รู้ครับ”
“หึ นอกจากจะไม่จ่ายหนี้กูแล้วยังมีหน้ามาแตะต้องคนของกูอีก กูจะลงโทษมึงยังไงดีนะไอ้ธาม”
มาเฟียหนุ่มพูดพร้อมกับใช้มือลูบไล้ตรงสันปืน ก่อนจะปรายสายตาเย็นชามองไปที่ธามแล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“มึงช่วยบอกกูทีสิ ว่ากูควรจะลงโทษมึงยังไง”
“ยะ…อย่าทำอะไรผมเลยนะครับคุณมังกร ผมผิดไปแล้ว”
“มึงกลัวตายเป็นด้วยเหรอ ทีเมื่อกี้ยังเห็นเก่งจ่อปืนใส่คนของกูอยู่เลย พอเป็นฝ่ายโดนหันปลายกระบอกปืนใส่บ้างดันกลัวขึ้นมา”
“ผมขอโทษ ผะ…ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“คำว่าไม่ได้ตั้งใจของมึงมันก็แค่ข้ออ้าง ในเมื่อมึงได้หันปลายกระบอกปืนใส่หน้าซอจินแล้ว นั่นหมายความว่ามึงตั้งใจ” นัยน์ตาดำขลับเริ่มจุดประกายความน่ากลัวออกมาอย่างปิดไม่มิด
ความจริงเขารู้อยู่แล้วว่าซอจินจะมาหาธาม เมื่อเช้าเขาบังเอิญเดินมาได้ยินเธอคุยโทรศัพท์แต่แค่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินอะไรก็เท่านั้น
“คุณปกป้องซอจินทั้งที่ไม่รู้ว่าอดีตที่ผ่านมามันเป็นยังไงน่ะเหรอ? เหอะ! ผมจะบอกให้นะว่าซอจินมันเคยนอนกับเสี่ยแก่ๆ มาไม่รู้ตั้งกี่คนแล้ว อีกอย่างมันเคยทำงานให้แม่เล้ามาก่อนด้วย ในเมื่อคุณรู้แบบนี้แล้วยังปกป้องมัน…”
ปัง!!
“อ๊ากก!!”
ธามพูดไม่ทันจบประโยคก็ถูกปืนในมือมังกรลั่นไกใส่แขนหนึ่งนัด ธามร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ซอจินเบือนใบหน้าหนีไปจากภาพนั้นเพราะทนดูต่อไม่ไหว
“ไม่ว่าซอจินจะเคยเป็นอะไรมาก่อน มึงก็ไม่มีสิทธิ์พูดกับเธอแบบนั้น”
“แต่ผมพูดความจะ…อ๊ากก!!!” ร่างของธามถูกมังกรยกเท้าถีบอกจนนอนหงายกับพื้น ก่อนจะถูกเท้าใหญ่เหยียบเข้าตรงแผลที่ได้ลั่นไกไปก่อนหน้านี้อย่างแรง
“ความจริงของมึง…ไม่ใช่ความจริงของกู”
“ปะ…ปล่อยผมไปเถอะนะครับคุณมังกร ผะ…ผมขอโทษ..อ๊ากก!!” มังกรกดเท้าลงแผลของธาม มองคนตรงหน้าสายตาเย็นชา ใครก็ตามที่กล้าเข้ามายุ่งกับคนของเขา เขาไม่ปล่อยมันเอาไว้แน่…
“ไอ้กวิน”
“ครับนาย”
“เอามันไปกำจัด”
“ได้ครับนาย”
เขาดึงเท้าตัวเองออกจากแขนธาม มันพยายามตะเกียกตะกายเข้ามาหาเพื่อขอให้เขาไว้ชีวิตมัน แต่ทว่ากลับถูกลูกน้องของเขาเข้ามาลากตัวออกไปเสียก่อน
“ปล่อยกูนะเว้ย!! คุณมังกร! ได้โปรดปล่อยผมไปเถอะ อย่าทำอะไรผมเลย”
ธามถูกชายฉกรรจ์สองคนลากตัวออกไปโดยมีกวินตามไปด้วย มังกรเก็บปืนเหน็บลงขอบกางเกงข้างหลัง ก่อนจะหมุนตัวกลับไปมองซอจินที่นั่งก้มหน้าร้องไห้คนเดียวบนโซฟา
“ยะ…อย่าเข้ามาใกล้ฉัน” เธอบอกมังกรเสียงสั่น เธอไม่ได้รับไม่ได้ที่เขาลงโทษธามด้วยวิธีแบบนั้น แต่เธอแค่รังเกียจตัวเองก็เท่านั้น
สิ่งที่ธามพูดมาทำให้เธอนึกรังเกียจตัวเองจนไม่อยากให้ใครเข้ามาแตะเนื้อต้องตัว
“โกรธที่ฉันลงโทษมันเหรอ?”
“มะ…ไม่ใช่”
“แล้วทำไมถึงไม่อยากให้ฉันเข้าใกล้”
“ฉันมันน่ารังเกียจ…”
มังกรมองซอจินนิ่งๆ ก่อนจะย่อตัวลงแล้วเอื้อมมือไปดันคางมนให้หันมามอง
“เธอไม่ได้น่ารังเกียจ มันต่างหากที่น่ารังเกียจ”
“ฮึก…แต่ฉันเคยเป็นอย่างที่เขาพูด”
“แล้วยังไง?”
“บางทีคุณควรอยู่ให้ห่างจากฉันนะคะ ถ้าวันไหนทุกคนรู้เรื่องฉันขึ้นมา คุณจะได้ไม่ต้อง…”
คำพูดเหล่านั้นของซอจินถูกกลืนหายไปพร้อมกับจูบจากมังกร มาเฟียหนุ่มเลื่อนมือที่จับคางมนไปประคองใบหน้าสวยหวาน จูบครั้งนี้ไม่ได้รุนแรงและป่าเถื่อนเหมือนทุกครั้ง แต่มันกลับอ่อนโยนจนพานทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นไหว
“ทุกคนย่อมมีอดีตที่ไม่ดี ทางเดียวที่จะหลุดพ้นจากอดีตที่ไม่ดีนั้นได้…คือเธอต้องปล่อยวางแล้วอยู่กับปัจจุบัน”
“แต่ธามมีคลิปวิดีโอของฉัน คุณจะให้ฉัน…”
“คลิปนั่นจะหายไปพร้อมกับมัน” เขาพูดแทรกซอจิน
“คุณจะฆ่าเขาจริงๆ เหรอคะ”
“แล้วฉันจะเก็บคนแบบนั้นเอาไว้ทำไม อยู่ไปก็ไม่มีประโยชน์” เขาเหลือบสายตาไปเห็นรอยมือของธามรอบลำคอของซอจิน ตอนนี้ซอจินเป็นคนของเขาแล้ว เพราะฉะนั้นใครหน้าไหนก็ไม่มีสิทธิ์มารังแกหรือทำอะไรเธอได้
“คุณรู้ได้ยังไงคะว่าฉันอยู่ที่นี่”
“แค่บังเอิญผ่านมาเห็น”
“แค่บังเอิญเหรอคะ?”
“ใช่”
“นึกว่าคุณแอบสะกดรอยตามฉันซะอีก”
“ฉันไม่ได้มีเวลาว่างทำเรื่องแบบนั้นหรอกนะ”
“ขอบคุณนะคะที่มาช่วย”
“เธอเตรียมตัวจ่ายค่าตอบแทนที่ฉันมาช่วยเธอคราวนี้ได้เลย” เมื่อพูดจบ เขาทำการอุ้มซอจินขึ้นในท่าเจ้าสาวแล้วเดินออกไปจากห้องนี้
- Writer
