คุณจะเป็นเนอสเซอรี่เหรอคะ //แด๊ดดี้โว๊ยยNC20+

995 Words

ค่ำคืนนี้ทั้งสองกำลังดื่มด่ำกับความสุข ชายหนุ่มเริ่มปฏิบัติอย่างช่ำชองจนสาวน้อยถึงกลับครางกระเส่า ข้าวหอม: จุก อื้อ~ ชายหนุ่มได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งเร่งความเร็วขึ้นจนถึงสวรรค์ไปพร้อมๆกัน ทั้งสองมองหน้ากันก่อนจะหัวเราะออกมา ยัยเด็กนี่มันฟิตชะมัดเลย ข้าวหอม: ยิ้มอะไรคะ โปรด: เปล่า แค่เหนื่อยเฉยๆ ข้าวหอม: ที่คุณลุงถามว่าหนูจะเป็นเด็กของคุณไหมนี่หมายความว่าไงคะ โปรด: ฉันเห็นเธอขยัน มีความมานะในการเรียนเลยอยากจะดูแล ข้าวหอม: ส่งเสียเลี้ยงดูน่ะหรอคะ โปรด: อื้อ ประมาณนั้น ข้าวหอม: แบบเด็กเสี่ยน่ะหรอคะ โปรด: จะว่าอย่างนั้นก็ได้ ข้าวหอม: แบบที่คุณดูแลพี่ชมพู่ใช่ไหมคะ โปรด: จริงๆแล้วชมพู่กับฉันเป็นแฟนกัน ข้าวหอม: อ่าว แบบนี้ฉันก็เป็นเมียน้อยนะสิไม่เอาอ่ะคนอย่างอีหอมไม่มีทางเป็นเมียน้อยใครเด็ดขาด โปรด: ตอนแรกชมพู่ก็เป็นเด็กที่ฉันดูแลแบบเธอนั่นแหละ พอตอนหลังอะไรหลายๆอย่างมันตรงกันก็เลยขยับขึ้นมาเป็นแฟน ข้าวหอม: แบบนี้พี่ชมพู่ก็รับรู้เรื่องผู้หญิงของคุณใช่ไหมคะ โปรด: รู้สิ ข้าวหอม: หนูขอบายค่ะ ไม่เอาด้วยคนหรอก โปรด: ตามใจเธอนะ แต่ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกฉันได้ตลอด ข้าวหอม: คุณเลี้ยงเด็กไว้อึ๊บเยอะไหมคะ โปรด: 10กว่าคน แล้วแต่อารมณ์ ข้าวหอม: โห นี่คุณจะเนอสเซอรี่หรอคะคุณลุง โปรด: เลิกเรียกลุงสักทีได้ไหมหะ ข้าวหอม: แล้วจะให้หนูเรียกว่าอะไรคะ โปรด: อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่ลุง! ข้าวหอม: แบบนี้ดีไหมคะ แด๊ดดี้ขาาา โปรด: เด็กน้อยเอ้ย! หลังจากผับปิดข้าวหอมก็จัดแจงเสื้อผ้าก่อนจะลงมาข้างล่างท่ามกลางสายตาของเหล่าพนักงานที่มองเธอด้วยความริษยา ข้าวตัง: อีหอมมีแต่คนบอกว่ามึงกับคุณโปรดมีอะไรกันจริงหรือเปล่า! ข้าวหอม: แล้วมึงจะมาหงุดหงิดใส่กูทำไม ข้าวตัง: มีแต่คนนินทามึงว่ามึงเป็นเมียน้อยคุณโปรด มึงหัดมีสมองบ้างนะ ข้าวหอม: คนอื่นด่ากูพอเข้าใจนะแต่นี่มึงด่ากูทั้งๆที่มึงก็รู้จักกูดี กูไม่มีทางไปเป็นเมียน้อยใครหรอกอีตัง!! สองเพื่อนซี้เกิดอาการน้อยใจจนต่างคนต่างกลับหอพักไม่พูดคุยกัน เช้าวันต่อมาข้าวหอมตื่นมาก็ไม่เจอข้าวตังจึงรีบอาบน้ำแต่งตัวมาเรียนแต่เมื่อมาถึงก็เจอกับกลุ่มพี่ชมพู่ที่นั่งมองเธออยู่ไม่ไกล ข้าวตัง: เรื่องเมื่อคืนคนพูดกันหนาหูเลยว่ามึงเป็นเด็กเลี้ยงของคุณโปรด ข้าวหอม: เขายื่นข้อเสนอให้กูแต่กูไม่รับ ข้าวตัง: จริงหรอ ข้าวหอม: มึงน่าจะรู้จักกูดีนะ ข้าวตัง: เออกูขอโทษเรื่องเมื่อคืนก็แล้วกัน ทั้งสองคนนั่งรอเวลาขึ้นเรียนจนกระทั่งรถของคุณโปรดขับเข้ามาจอดก่อนจะเดินลงมาหาพี่ชมพู่ เมื่อทั้งสองคนนั่งรถออกไปด้วยกันข้าวหอมก็ได้แต่มองตามก่อนจะเรียกสติของตัวเองกลับมา "ไม่ได้อีหอม ห้ามคิดอะไรทั้งนั้น" เมื่อถึงเวลาทำงานข้าวหอมก็ยังถูกเรียกตัวและได้ทิปหนักๆจนทำให่หลายๆคนอิจฉาตาร้อน ข้าวหอม: พวกพี่ๆไม่ต้องกลัวนะคะคำว่าเมาไม่มีอยู่ในหัวของอีหอมแน่นอนค่ะ "จริงหรือเปล่าน้อง" ข้าวหอม: นี่อีหอมนะคะ ข้าวห้อมชี้ไปที่ตัวเองก่อนจะหัวเราะออกมา โปรดที่ยืนมองอยู่ข้างบนก็ถึงกับส่ายหัวก่อนจะหันกลับเข้าไปทำงานในห้องต่อ เวลาผ่านไปเกือบตี2 ทุกคนเริ่มทะยอยกลับกันหมดแล้วมีเพียงแสงไฟจากห้องทำงานของโปรดที่ยังเปิดอยู่ ก๊อก! แกร๊ก! ชายหนุ่มยังไม่ทันได้ขานรับประตูห้องก็ถูกเปิดออกอย่างไวพร้อมกับข้าวหอมที่แบกร่างถือขวดเหล้าเข้ามา โปรด: อย่ามาอ้วกในนี้นะ! ข้าวหอม: ใครจะกินขนมถ้วยคะ โปรด: เฮ้อ....เข้ามาทำไม ข้าวหอม: ลุง! ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ก้มหน้าเคลียร์บัญชีต่อแต่ก็ยังถูกเสียงรบเร้าจากสาวน้อยที่ยังเรียกลุงๆๆๆไม่หยุด ข้าวหอม: ลุง!! ชายหนุ่มวางปากกาลงบนโต๊ะก่อนจะมองหน้าข้าวหอมด้วยสีหน้าไม่พอใจ ข้าวหอม: แด๊ดดี้โว้ยย!! โปรด: เธอจะพูดอะไรก็พูดมาเถอะเรียกอยู่ได้! ข้าวหอม: คืนนี้ไปไหนไหมคะ อึก! โปรด: เฮ้ย! อย่าอ้วกนะยัยบ้า! ข้าวหอม: แฮร่ๆๆ กลืนลงไปแล้วค่ะ สาวน้อยทำหน้าแป้นแล้นใส่ชายหนุ่มก่อนจะเดินไปทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน ชายหนุ่มได้แต่มองตามก่อนจะหันมาทำงานจนเสร็จ เมื่อหันกลับไปอีกทีก็ต้องตกใจเพราะข้าวหอมเมาแล้วนอนแก้ผ้าล่อนจ้อนจนชายหนุ่มต้องรีบเอาผ้ามาคลุมไว้ โปรด: ทำงานแบบนี้ปล่อยให้เมาขนาดนี้ได้ยังไงกัน ข้าวหอม: งื้อออ แด๊ดดี้ขา... โปรด: อะไร //หืม...ลืมตัวไม่รู้ว่ายายนี่เรียกแบบนี้ไปกี่คน ข้าวหอม: หนูหนาวจังเลยค่ะ โปรด: ก็แก้ผ้าขนาดนี้เนอะ ข้าวหอมค่อยๆลืมตามองชายหนุ่มที่กำลังจัดผ้าห่มให้เธอจนเผลอตัวโอบกอดคอชายหนุ่ม จากนั้นก็ยื่นหน้าไปจูบอย่างดูดดื่ม กลิ่นแอลกอฮอล์บวกกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกมันเหมือนกันได้กินเด็กที่เริ่มเป็นสาวจนทำให้ชายหนุ่มควบคุมตัวเองไม่ได้

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more