you're bad boy [แด๊ดดี้โคตรดุเลยค่ะ]

พี่รหัสสุดหล่อ // แย่งชิง NC20+

ข้าวหอม: ไม่ใช่ค่ะหนูแค่สงสัยว่าพี่คือพี่รหัสของหนูหรือเปล่า

"ไม่น่าใช่นะ"

ข้าวหอม: แย่จัง งั้นขอโทษด้วยค่ะหนูคงไม่มีพี่รหัสเหมือนคนอื่นแล้วล่ะ

"เดี๋ยวสิ แล้วทำไมถึงคิดว่าเป็นพี่ล่ะใครบอกมาหรอ"

ข้าวหอม: หนูมีสัมผัสที่18ค่ะ

"หะ เขามีแต่สัมผัสที่6ไม่ใช่หรอ"

ข้าวหอม: หนูเหนือกว่าคนพวกนั้นค่ะ

"ถ้าอยากรู้ว่าใครเป็นพี่รหัสมันก็ต้องมีค่าทำเนียมกันหน่อยนะ"

ข้าวหอม: เท่าไหร่คะ

"ไม่คิดเงินหรอก แต่ตอนนี้จะเที่ยงแล้วไปหาข้าวกินกันเถอะเดี๋ยวพี่จะบอก"

ข้าวหอม: ได้ค่ะ

สุดท้ายข้าวหอมก็ขึ้นรถสปอร์ตสุดหรูไปทิ้งให้ข้าวตังนั่งอ้าปากหวอโบกมือบ๊ายบายเพื่อนสาวอย่างสับสน

ร้านอาหาร

ตอนนี้ข้าวหอมสั่งข้าวไข่เจียวมากินต่างจากชายหนุ่มที่สั้งอาหารหรูมาทำให้ข้าวหอมถึงกับกลืนน้ำลายลงคอ

"น้องชื่ออะไร?"

ข้าวหอม: หนูชื่อข้าวหอมค่ะ

"พี่ชื่อศรัณย์"

ข้าวหอม: ศรัณย์ 2พยางค์ แล้วบ้านพี่อยู่ไหนคะ?

ศรัณย์: ฮ่าๆๆ แบบนี้มันหลอกถามกันนี่หน่า

ข้าวหอม: ก็ชื่อสองพยางค์ คำใบ้ตัวตึงเยาวราช?

ศรัณย์: เดี๋ยวนะใครใบ้เรื่องชื่อสองพยางค์อ่ะ

ข้าวหอม: หนูบอกแล้วไงคะว่าหนูมีสัมผัสที่18

ศรัณย์: ถ้างั้นพี่จะบอกให้นะ พี่นี่แหละพี่รหัสเราฮ่าๆๆๆ

ข้าวหอม: โหย รอดตายแล้วฮ่าๆๆๆ

ศรัณย์: แล้วนี่ทำไมถึงเพิ่งมาตามหาพี่ล่ะหะ คนอื่นเข้าเจอพี่รหัสกันหมดแล้ว

ข้าวหอม: หนูทำงานพิเศษค่ะเลยไม่ค่อยมีเวลา

ศรัณย์: หลังจากนี้มีอะไรก็บอกพี่ได้นะ ส่วนนี้เฟส ไอจี ไลน์ แอดไว้ด้วย

ข้าวหอม: โอเคค่ะ แล้วพี่มีเรียนบ่ายไหมคะ

ศรัณย์: มีสิ

เมื่อทั้งสองคนเดินออกมาจากร้านอาหารข้าวหอมก็ต้องหยุดชะงักพร้อมกับโบกมือให้โปรดที่นั่งทานอาหารกับพี่ชมพู่อยู่ด้านใน

ข้าวหอม: คุณลุง!!

ศรัณย์: นั่นชมพู่หนิ

ข้าวหอม: ไปกันเถอะค่ะ

ด้านโปรดเมื่อเห็นว่าข้าวหอมมากับผู้ชายก็ถึงกับมองตามจนสาวข้างกายถึงกับเอ่ยถาม

ชมพู่: พี่รู้จักกับเด็กคนนี้ด้วยหรอคะ

โปรด: ลูกน้องที่ผับอ่ะ นิสัยดี

ชมพู่: อ๋อ แล้วไปนึกว่าเด็กของพี่

โปรด: ไร้สาระกินข้าวเถอะ

"ปากบอกว่าไม่มีอะไรแต่สายตากับมองไม่ละเลยนะ "

ถึงเวลาทำงานข้าวห้อมก็ได้ผันตัวจากเด็กเสิร์ฟมาเป็นเด็กเอนเตอร์เทนจนลูกค้าต่างจับจองตัวกันจนผู้จัดการร้านต้องรีบขึ้นไปปรึกษากับคุณโปรดก่อนที่จะเกิดศึกชิงนางกัน

โปรด: มันจะอะไรกันนักกันหนากับอีกแค่เด็กเอนใครก็ทำได้

กร: แต่ลูกค้าเรียกร้องแต่ข้าวหอมนะครับ

โปรด: ขนาดนั้นเลยหรอ //ผมรีบออกมาดูตอนนี้ลูกค้าบางคนกำลังถกเถียงกันโดยมีข้าวหอมยืนขั้นกลาง

กร: ทำยังไงดีครับ

โปรด: ไปบอกทุกคนว่าวันนี้ข้าวหอมต้องมาเอนเตอร์เทนแขกผู้ใหญ่แล้วบอกให้เธอขึ้นมาหาฉัน

กร: ได้ครับ

เมื่อกรลงไปบอกกับลูกค้าก็มีเสียงโห่และเสียงบ่นจากลูกค้าดังขึ้นมา ไม่นานข้าวหอมก็เปิดประตูเข้ามาในห้องทำงานของชายหนุ่ม

ข้าวหอม: ลุงเรียกหนูมาทำไมคะ

โปรด: ทำไมยังเรียกลุงอยู่อีก ฉันแก่กว่าพ่อเธอหรือไง

ข้าวหอม: แล้วจะให้หนูเรียกลุงว่าอะไรล่ะ

โปรด: ช่างเถอะ ไปทำอีท่าไหนลูกค้าถึงได้ติดใจเธอขนาดนั้น //ผมละสายตาจากหน้าจอไปมองข้าวหอมที่เดินมานั่งไขว่ห้างที่โซฟา

ข้าวหอม: หลายท่าเลยค่ะ //ฉันตอบอย่างหน้าตาเฉยจนคุณโปรดถึงกับคิ้วชนกัน

โปรด: หรอ? วันนี้เธอแต่งหน้าดีขึ้นนะไม่เหมือนผีจูออนแล้ว

ข้าวหอม: มันน่าคุยด้วยไหมคะเนี้ย

โปรด: หึ ว่าแต่วันนี้ที่ไปเจอที่ร้านอาหารแฟนเธอหรอ

ข้าวหอม: อ๋อ พี่ศรัณย์เป็นพี่รหัสของหนูเองทำไมหรอคะ

โปรด: เปล่านึกว่าแฟนฉันกลัวจะมามีปัญหากันที่ผับน่ะ

ข้าวหอม: อ๋อ ไม่ใช่ค่ะเป็นแค่พี่รหัสหนูเฉยๆ

โปรด: ก็ดี วันนี้อยู่ที่นี่แหละลงไปเดี๋ยวก็โดนลูกค้าแย่งตัวกันอีก

ข้าวหอม: แบบนี้ฉันก็อดทิปนะสิ

โปรด: อยากได้เท่าไหร่ล่ะ

ข้าวหอม: นี่คุณ.....อย่าบอกนะว่า

โปรด: ทำไมไม่อยากได้ฉันแล้วเหรอหรือเข็ดไปแล้ว

ข้าวหอม: รู้จักอีหอมน้อยเกินไปค่ะ หึ

สายตาของทั้งสองทำให้อุณหภูมิภายในห้องเปลี่ยนไป ต่างคนต่างอยากเอาชนะข้าวหอมสะบัดผมไปด้านหลังก่อนจะเดินมานั่งตักชายหนุ่มพร้อมกับกอดคอไว้ มือของเธอค่อยไปลูบไล้แผงอกช้าๆไล่ลงมาถึงใต้สะดือ

โปรด: ผ่อนคลายให้ฉันก่อนสิ//ผมกระซิบข้างหูเธอเบาๆก่อนจะงับไปหนึ่งที

สาวน้อยคุกเข่าลงนั่งก่อนจะปลดเข็มขัดของชายหนุ่มแต่มันแน่นเกินไปทำให้เธอต้องออกแรง

ข้าวหอม: มันเอาไม่ออกอ่ะ

โปรด: เดี๋ยวถอดให้

เมื่อชายหนุ่มถอดเข็มขัดออกสาวน้อยจึงรีบจับแก่นกายขึ้นมาก่อนจะใช้ปากงับเบาๆ

อื้อ~

เสียงครางเบาๆในลำคอของชายหนุ่มที่ยังคงมองการกระทำของสาวน้อยดัวขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะใช้มือลูบไล้ผมเธออย่างเอ็นดู

โปรด: นอกจากฉันเธอเคยทำให้ใครไหมข้าวหอมซี๊ดดด

ข้าวหอม: ไม่ค่ะ ไม่เคยเลย

โปรด: มาเป็นผู้หญิงของฉันคนเดียวได้ไหม อื้ม~

ข้าวหอมถึงกับตาโตเมื่อได้ยินคำถามของชายหนุ่มก่อนจะก้มลงไปทำหน้าที่ของเธอต่อ