ยอมจำนน เด็กเลี้ยงคนใหม่หรือของเล่น NC

1135 Words

ข้าวหอม: หนูหนาวจังเลยค่ะ โปรด: ก็แก้ผ้าขนาดนี้เนอะ ข้าวหอมค่อยๆลืมตามองชายหนุ่มที่กำลังจัดผ้าห่มให้เธอจนเผลอตัวโอบกอดคอชายหนุ่ม จากนั้นก็ยื่นหน้าไปจูบอย่างดูดดื่ม กลิ่นแอลกอฮอล์บวกกับกลิ่นน้ำหอมราคาถูกมันเหมือนกันได้กินเด็กที่เริ่มเป็นสาวจนทำให้ชายหนุ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ฮึก! เมื่อแก่นกายถูกยัดเข้าไปสาวน้อยถึงกับปรือตามองก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเอง โปรด: ยั่วฉันหรอหืม... ปึก! ปึก! ปึก! ร่างของสาวน้อยเคลื่อนไหวไปตามแรงเสียดสีพร้อมกับการส่งเสียงครางเพื่อเร่งเร้าให้ชายหนุ่มสานฝันให้เธอในคืนนี้ โปรด: แน่น...อึก! ข้าวหอม: หนูจะเสร็จอ้ะๆ โปรด: อย่าเพิ่งดิรอก่อน! ปึก! ปึก! ปึก! ชายหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักออกมาจนเต็มถุงยางก่อนจะถอดอันเก่าทิ้งไปแล้วหยิบอันใหม่ขึ้นมาสวมใส่ จากนั้นข้าวหอมก็ตกเป็นเครื่องกามอารมณ์ของชายหนุ่มจนฟ้าสาง เมื่อสาวน้อยตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองนอนหลับอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม เธอรับรู้เรื่องราวที่เกิดขึ้นเพราะเธอเองไม่ได้เมาอะไรมาก แต่เธอไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงมีความต้องการขนาดนี้ ข้าวหอม: แด๊ดดี้คะ โปรด: ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงของฉันก็ห้ามเรียกคำนี้ ชายหนุ่มรีบสวนกลับก่อนจะดึงแขนที่กอดเธอไว้ออกแต่กลับถูกมือเล็กๆดึงไว้แล้ววางไว้ที่เดิม ข้าวหอม: แด๊ดดี้อย่าทิ้งหนูสิ โปรด: อะไรของเธอ ข้าวหอม: การเป็นผู้หญิงของคุณต้องทำยังไงบ้างคะ โปรด: ทำตัวให้น่ารัก ไม่ตบตีกันและห้ามมีผู้ชายคนอื่น ข้าวหอม: ยากจัง โปรด: ตรงไหนที่ว่ายาก? แล้ววันนี้มีเรียนไหม ข้าวหอม: มีค่ะ โปรดไปแต่งตัวเดี๋ยวฉันไปส่งเอง และก็ห้ามคบเพื่อนผู้ชายหรือสนิทกับผู้ชายคนไหนด้วยจำไว้ ข้าวหอม: หืม ต้องขนาดนี้เลยหรอคะ โปรด: ใช่! ส่วนเรื่องเงินเดือนฉันจะให้พิเศษต่างหาก เงินจะมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่กับความสามารถในเรื่องบนเตียงของเธอ เก็ทนะ! สาวน้อยพยักหน้าก่อนจะลุกไปใส่เสื้อผ้าแต่ในหัวก็กลับสับสนเรื่องราวต่างๆนาๆ ไม่รู้ว่าเธอคิดถูกหรือคิดผิดกันแน่ หรือเพียงเพราะติดใจรสชาติของชายหนุ่มเฉยๆ ข้าวหอมกลับมาอาบน้ำแต่งตัวที่หอก่อนจะลงมาขึ้นรถของคุณโปรดที่จอดรออยู่ด้านล่าง เมื่อมาถึงมหาลัยทุกสายตาก็ยังคงมองมาก่อนจะตกตะลึงเพราะคนที่ลงมาจากรถไม่ใช่ชมพู่ดาวมหาลัยเหมือนเคย โปรด: เย็นนี้ฉันมารับเลิกเรียนตอนไหนก็โทรไปแล้วกัน ข้าวหอม: ค่ะ ขอบคุณที่มาส่งนะคะ เมื่อชายหนุ่มขับรถออกไปข้าวหอมก็เดินมานั่งที่โต๊ะจากนั้นข้าวตังก็เดินมานั่งข้างๆพร้อมกับมองหน้าเพื่อนอย่างต้องการคำตอบ ข้าวหอม: รู้แล้วค่ะ กูจะเล่าให้ฟังเดี๋ยวนี้เลยค่ะ ข้าวหอมเล่าเรื่องราวและความรู้สึกของตนให้เพื่อนสนิทฟัง ข้าวตัง: มึงชอบเค้าหรออีหอม อันนี้กูถามจริงๆจากใจเลย ข้าวหอม: ไม่รู้ว่ะอาจจะแค่รู้สึกดีเฉยๆ ข้าวตัง: ไปเป็นเด็กเค้าหรือไปเป็นของเล่นคนรวย มึงระวังจะมีปัญหากับพี่ชมพู่นะขานั้นก็แรงเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ข้าวหอม: คุณโปรดบอกว่ากฏสำคัญในการเป็นเด็กที่คุณโปรดดูแลคือห้ามทะเลาะตบตีกัน คงไม่น่ามีปัญหาหรอกมึง ข้าวตัง: ขอให้เป็นแบบนั้นแล้วกัน หลังจากเรียนเสร็จข้าวหอมก็โทรหาคุุณโปรดตามคำสั่งจสกนั่นก็ลงมานั่งรอข้างล่างกับเพื่อนสนิท ไม่นานรถยนต์ของชายหนุ่มก็ขับเข้ามาจอดก่อนจะลดกระจกลงแล้วมองมาที่สาวน้อยผ่านแว่นสีดำ ข้าวตัง: คุณแด๊ดดี้ของมึงมาแล้วค่ะ ข้าวหอม: เจอกันที่ผับเลยนะมึงกูไปก่อนล่ะ สองสาวโบกมือลากันก่อนจะแยกย้ายกันกลับ แต่วันนี้คุณโปรดขับมาอรกทางโดยไม่ได้กลับเส้นที่จะไปผับแต่อย่างใด ข้าวหอม: คุณจะพาหนูไปไหนคะ โปรด: ไปดูคอนโดให้เธอไง ข้าวหอม: คอนโด? ข้าวหอมหันไปมองหน้าด้วยความสงสัยแต่ก็ไม่อาจขัดใจหรือถามอะไรมากมายเพราะดูเหมือนว่าชายหนุ่มจะอารมณ์ไม่ค่อยดี เมื่อมาถึงคอนโดที้งสองคนก็เดินขึ้นลิฟต์ไปชั้นบนสุดก่อนที่ชายหนุ่มจะใช้คีย์การ์ดแตะก่อนจะเปิดประตูเข้ามา ข้าวหอม: ฉันต้องมาอยู่ที่นี่หรอคะ โปรด: ใช่ ข้าวหอม: งั้นฉันขอเอาเพื่อนมาอยู่ด้วยได้ไหมคะ โปรด: เธอคิดว่ามันเหมาะไหมล่ะถ้าเรามีอะไรกันต่อหน้าเพื่อนของเธอ ข้าวหอม: นั่นสินะ โปรด: พาเพื่อนมาเป็นครั้งคราวได้เวลาฉันไม่มาหาเธอ แต่ห้ามมาจัดงานเลี้ยงสังสรรค์ที่นี่ข้างห้องคนพักเป็นครูช่วยรักษาความสงบด้วย ข้าวหอม: โอเคค่ะ โปรด: ของใช้เธอจะกลับไปขนหรือซื้อใหม่ก็แล้วแต่เธอนะ นี่บัตรเครดิตใช้ได้ตามที่เธอต้องการไม่จำกัดวงเงิน ข้าวหอม: ค่ะ โปรด: อีกเรื่องนึงถ้าชมพู่หรือใครมาด่าหรือว่าอะไรเธอรีบบอกฉันล่ะ ข้าวหอม: ค่ะ โปรด: เป็นอะไรไม่คิดจะพูดอย่างอื่นบ้างเลยหรอ มานี่สิ ข้าวหอมเดินมาหาชายหนุ่มอย่างว่าง่ายก่อนจะถูกสวมกอดแล้วลากมานั่งตักของชายหนุ่ม โปรด: โกรธอะไรฉันหรือเปล่า ข้าวหอม: ไม่ได้โกรธค่ะแค่สับสนกับความรู้สึกตัวเอง โปรด: สับสนกับความรู้สึกหรอ? //ผมย้อนคำถามของข้าวหอมแม้จะรู้ความหมายลึกๆว่าเธอต้องการจะสื่ออะไร ข้าวหอม: ช่างมันเถอะค่ะ หนูเป็นเด็กใหม่ของคุณหนูจะตั้งใจทำหน้าที่ของหนูให้ดีที่สุดค่ะ โปรด: เป็นผู้หญิงของฉันมันไม่ได้ลำบากอะไรนักหนาหรอกข้าวหอม ข้าวหอม: คุณเป็นผู้ชายคนแรกของหนู... โปรด: และจะเป็นคนสุดท้ายของเธอจำไว้ ชายหนุ่มบีบจมูกของสาวน้อยก่อนจะดันให้เธอลุกขึ้น จากนั้นทั้งสองก็เดินเข้าห้องนอนไปด้วยกัน "แปลกจังทำไมคอนโดนี้มีตั้งสามห้องนอนนะ" เอาล่ะสิเหมือนยัยน้องจะมีใจอยู่นะ?

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more