you're bad boy [แด๊ดดี้โคตรดุเลยค่ะ]

เสียงเพลงในผับมันช่างเร้าใจเด็กบ้านนอกอย่าอีหอมซะจริงๆ ปกติเคยเต้นแต่หน้าฮ้านงานหมอลำตามวัด วันนี้เป็นวันดีเพราะเป็นวันคล้ายวันเกิดของตนเพื่อนๆจึงพากันมาจัดงานฉลองที่ผับแห่งหนึ่งในเมืองหลวง ตั้งแต่เธอก้าวขาเข้ามาที่นี่ก็ใช้ชีวิตกันแบบสุดโต่งมาก กินเที่ยวจนเงินทองเริ่มถอดถอย แต่ยังดีที่มีเพื่อนอย่างข้าวตังซัพพอร์ตเธออยู่ ข้าวตัง: อีหอมมานี่เร็วตรงโน้นผู้ชายงานดีมาก ตอนนี้สาวๆพากันมาถ่ายรูปอยู่ข้างห้องน้ำตามสไตล์ทรงซ้อทั้งหลาย วันนี้เป็นวันเกิดของข้าวหอม เพื่อนๆในกลุ่มจึงพามาเลี้ยงฉลองวันเกิดที่ผับของลูกชายนักการเมือง "นี่ใครปล่อยให้เด็กม.ต้นเข้ามาว่ะ" ชายหนุ่มเดินออกมาจากห้องรับรองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นแก๊งค์ฟันน้ำนมกำลังยืนถ่ายรูปกันอยู่หน้าห้องน้ำ ข้าวหอม: ใครหาว่ากูเป็นเด็กวะ! ข้าวตัง: อีหอมปากเสียอีกแล้วใครจะว่าอะไรก็ช่างเขาเดี๋ยวมีเรื่อง "ฉันเองแหละ มีปัญหาอะไร" ข้าวหอม: ลุง!! "เรียกใครลุงหืม!!" ผมนี่ขึ้นเลยจู่ๆเด็กปากแจ๋วมากล่าหาว่าผมเป็นลุง ข้าวหอม: ลุงพูดได้ไงว่าหนูเป็นเด็กม.ต้น หนูอ่ะอยู่ปี1แล้วค่ะ ชิ!! "ตัวแค่นี้เนี่ยนะอยู่ปี1" ผมมองรูปร่างของเด็กคนนี้ที่ยืนเถียงคอเป็นเอ็น ข้าวหอม: ใช่ค่ะวันนี้ก็ครบ18แล้วด้วย "ฮ่าๆๆๆๆ ขายเก่งนะเนี่ยฉันจะบอกอะไรให้นะผับของฉันอายุต่ำกว่า21ปีห้ามเข้า!" ผมชี้ไปที่ป้ายขนาดใหญ่บนกำแพง แต่ดูเหมือนเธอจะไม่เกรงกลัวอะไรเลย ข้าวตัง: หนูขอโทษนะคะขอแค่วันเดียวได้ไหมเดี๋ยวพวกหนูก็กลับแล้วค่ะ //ฉันยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนแต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะไม่ยอม "คุณโปรดครับมีเรื่องอะไรหรือเปล่า" ข้าวหอม: มีสิคุณลุงคนเนี้ยเข้ามาหาเรื่องฉัน//ฉันรีบหันไปฟ้องการ์ดที่วิ่งเข้ามา โปรด: ใครอยากจะไปหาเรื่องเด็กน้อยอย่างเธอกัน ข้าวหอม: หนูอายุ18แล้วไม่เด็กแล้วค่ะ โปรด: เด็กน้อย เด็กน้อย เด็กน้อย!! ข้าวหอม: หึย!!!! จ๊วบ! ทุกคน: อีหอม!!!! ข้าวหอมกระโดดเข้าไปจูบชายหนุ่มจนทุกคนพากันร้องเสียงหลง ว่าใครไม่ว่ามาว่าอีหอม!! ข้าวหอม/อีหอม ปกติอยู่บ้านพ่อแม่เรียกอีหอมแต่พอมาอยู่เมืองกรุงเพื่อนเรียกข้าวหอม อุปนิสัยค่อนข้างซน ดื้อ แถมยังปากแจ๋วจนได้ตำแหน่งสาวน้อยฝีปากกล้าของตำบล โปรด เป็นลูกชายของไปร์ทนักการเมือง(ในเรื่องฉันไม่อยากเป็นเด็กเสี่ย) ปากเก่งไม่แพ้ผู้หญิง อายุ29 รูปหล่อ พ่อรวย แถมมีกิจการผับเป็นของตัวเองทำรายได้มหาศาลจนต้องขยายไปเปิดต่างจังหวัด