Habang sakay ng kotse ni Nivan, at nakatanaw sa labas ng bintana, ay lumilipad naman ang utak ni Nessa. Hindi maalis sa isipan niya ang nagsusumamong mukha ni Viz. Umiyak ito, nagmamakaawa sa kanya na bumalik siya rito. Handa na raw itong bigyan siya ng anak, kahit gaano pa karami ang nanaisin niya?
Pft. Kapag sinabi ba niyang 'isang dosena,' ibibigay ba nito iyon sa kanya? Natigilan siya nang maisip na siya pala ang magbubuntis at magsisilang ng sanggol. Siya rin ang mahihirapan sa pagluluwal sa isang dosenang sinasabi niya.
Pero gusto pa ba niya? Gusto pa ba niyang magkaanak sila ni Viz? Napahugot siya ng malalim na paghinga, at umiling sa sarili.
Ayaw na niya. Noon sana. Noon puwede pa. Noong mag-asawa pa sila. Noong umaasa pa siyang mamahalin din siya nito. Pero noon iyon. Hindi na
