Rrr! Rrr!
เสียงร้องของโทรศัพท์ในกระเป๋าดังขึ้น รชนิชลหยิบมันขึ้นมาดูและพบว่าเป็นสายเรียกเข้าจากแม่ใหญ่
“สวัสดีค่ะ”
(เด็กน้อยเธอมีพาสปอร์ตหรือเปล่า) เสียงปลายสายถามขึ้นมา
“ยังค่ะ”
(ถ้างั้นก็ไปทำแบบวันเดียวได้)
“ทำไมเหรอคะ”
(ลูกค้าของเธอจะให้บินไปสิงคโปร์ด้วย... วันเสาร์นี้)
“อ๋อค่ะ” รชนิชลนิ่งงัน เขา...คุณเพชร...จะพาเธอไปต่างประเทศด้วยเหรอ
(เขาจ่ายสองเท่าจากที่เธอได้ปกติ... โดยเธอต้องไปดูแลเขาสามวัน)
“จริงเหรอคะ!” ยิ่งสาวโพล่งออกไปอยากตกใจ
(จริงสิ ฉันเคยโกหกเธอที่ไหน นี่ยังไม่รวมเงินชอปปิงอีกนะ)
“ขอบคุณค่ะแม่ใหญ่” รชนิชลเอ่ยขอบคุณด้วยน้ำเสียงดีใจที่ปิดไม่มิด
(เขาใจดี แต่อย่าลืมคำที่ฉันเคยสอน ตอนนี้เขากำลังหลงเธอ รีบคว้าไว้ เก็บให้ได้มากที่สุด ก่อนที่เขาจะเบื่อ)
“หนูจะทำตามค่ะ”
(ดีมาก รีบไปทำพาสปอร์ตไว้เลยนะ เดี๋ยวฉันจะโทรแจ้งเวลาอีกที)
“ขอบคุณค่ะ” ด้วยความรีบร้อนเรื่อง
