BOKSÖRÜN SATILIK KADINI +18

İNTİKAM PLANI

Dövüş esnasında kulağından kan gelmişti Bedirhan'ın, ama ben o sırada maçı izlemek yerine durdurmak peşinde olduğum için görmemiştim bunu.

Kötü bir şey olacağına en başından beri sezmiştim, ama bunu durduramamıştım ne kadar uğraşsam da.

Eğer durdursaydım tüm bunlar yaşanmayacaktı belki de, belki de Bedirhan yanımda olacaktı ben durdurmayı başarsaydım.

Ama ne ben ikna edici bir şekilde konuşmuştum, ne de babam ikna olup Bedirhan'ı maçtan almıştı. Saçma sapan bir spor dalı uğruna benim sevdiğim canından olmuştu.

Şimdi ise onu mezarı başında ağlıyordum çaresizce, şimdi toprak atan kişiler aslında benim kurduğum hayallere toprak atıyordu, bize dair her şeyi bitiriyorlardı.

Gözyaşları içinde onları izlerken o adamın da mezarına geldiğini görünce deliye dönmüştüm, sevdiğimin ölümüne sebep olduktan sonra ne hakla gelebilirdi ki?

Ona baktıkça deliriyordum, insan işlediği cinayeti kontrol etmeye gelir miydi hiç? Kollarımı tutan babama dönüp baktım acıyla.

"Eğer bu adamı hemen şimdi buradan kovmazsan ben kovarım, ama onu öyle bir rezil ederim ki bir daha senin dövüşlerinin hiçbirinde yer almaz.

"Sen büyük ihtimalle bu konuda da parayı düşüneceksin, ve ben bir şey yaptığımda bana bağırıp çağıracaksın gelir kaynağını kaybettin diye.

"Eğer böyle bir şey olmasını istemiyorsan gönder bu adamı rezillik çıkmadan, çok ciddiyim baba, ona baktıkça deli oluyorum, o yüzden gitsin!"

Babam birkaç saniye bana baktı yandan, öfkeli bir şekilde ona dönünce başını olumlu anlamda salladı yenilmiş gibi.

Keşke o gün de bu kadar kolay yenilseydi, o zaman böyle şeylere maruz kalmak zorunda olmazdım.

Babama baktığımda onun yanına gittiğini gördüm, birkaç saniye konuştuktan sonra sert bir bakış attı Yaman denen adam.

Bu beni deli etmişti, yaptığın onca şeyden sonra bir de kendisi mi kötü kötü bakıyordu bize? Öfkeyle ona doğru yürüyeceğim sırada hiç düşünmeden arkasını döndü ve cenazeden uzaklaştı.

Olduğum yerde durmuştum, zaten buradan gitmişti ve benim istediğim şey de buydu.

Derin bir nefes alırken babam yanıma geldi, ardından elini omzuma koyup bana destek olmaya çalıştı aklınca.

Bedirhan'ım soğuk toprağın altına girmişken ben nasıl destek alabilirdim, ya da bir daha nasıl mutlu olabilirdim ki?

Gözyaşları içinde babama dönüp baktım, ardından da geri toprağa döndüm.

"Eğer o gün de böyle sözümü dinleseydin Bedirhan şimdi ölmeyecekti baba, belki de maç kariyeri tamamen bitecekti, ama hep benim yanımda olacaktı.

"Sen benim hayatımı çok kötü mahvettin baba, o kadar kötü mahvettin ki bir daha asla düzelmeyecek."

Bunu söylerken yine gözyaşlarına boğulmuştum, acıyla yere düşecek gibi olduğum sırada babam daha da sarıldı bana.

"Ben böyle olacağını nereden bilebilirdim ki, hem biz maçtan çıkın desek Bedirhan bunu yapacak mıydı?

"O bu maçı gerçekten de çok istemişti kariyeri için, zaten bu yüzden vefat etti, bu yüzden hayatından oldu.

"Maral, o iyi bir sporcu olduğunu bu sayede kanıtlamış oldu, sen bu lafıma ne kadar kızsan da gerçekler bunlar.

"Şimdi onun ruhuna daha fazla eziyet etme ve bu konuyu kurcalama, olan oldu bir kere, artık hayatına devam edeceksin."

Bedirhan ile birlikte beni de gömmüşlerdi bu toprağa, bu yüzden benim de hayatım diye bir şey kalmamıştı artık, buna rağmen nasıl devam edebilirdim ki herşeye?

Ben onsuz nefes alacağımdan bile şüpheliydim, bir daha gülmeyecektim, hiçbir şey için mutlu olmayacaktım.

Ama o an net bir karar daha vermiştim, ben mutlu olmadığım gibi o adamın da mutlu olmasına izin vermeyecektim!

Benim hayatımı ellerimden almıştı, ve bu da yetmezmiş gibi Bedirhan orada can verirken herkesin içinde gövde gösterisi yapmıştı.

Bizim acımızla alay ettiğini belli etmişti o gün, ama bu da yetmezmiş gibi utanmadan bir de cenazeye gelmişti.

Belki de sergilediği şovun ne kadar güzel olup olmadığına bakıyordu! Belki de kendisi ile gurur duyuyordu yaptığı şeyden dolayı.

"Benim hayatım çok kötü mahvoldu baba, ama Hayati mahvolan tek kişi ben değilim artık.

"Sen belli ki Bedirhan'a yapılan şeyleri sineye çekip sessiz kalacaksın, ama ben aynı şeyi yapmayacağım!

"O adam daha ağır şeyler çekecek, onun mahvoluşuna ben sebep olacağım! Onun canını aynı şekilde yakmadan pes etmek yok bana!"

Babam beni bir anda kolumdan tutup herkesin yanından uzaklaştırdı, ardından bir tenhaya çekti.

İstesem ona karşı koyabilirdim, ama bunu yapmadım, çünkü babamın yaptığı hiçbir şey umrumda değildi.

"Sen iyice kafayı yemiş olmalısın, sakın Yaman Arslan'a bir şey yapmayı düşünme, o adam senin sandığın kadar saf biri değil çünkü!

"Maral, istersen kendine gel, çünkü tehlikeli sularda yüzmeye başlıyorsun aptalca bir oyun için!

"O adam yanlış bir şey yapmadı ayrıca, görevini yaptı sadece. Bu spor dalında ölüm tehlikesi var, ve bunu tüm sporcularda bilerek oynuyor.

"Bunu Bedirhan da biliyordu en başından beri, bildiği halde kabul etti zaten. Yani onun bir hatası yok bu konuda.

"Mahkemeye başvursan bile hiçbir sonuç elde edemezsin, çünkü adam aykırı bir durum yapmadı, hiçbir sonuç çıkmaz.

"Mahkemeye başvurursan sadece kendine zarar verdiğinle kalırsın, ama eğer aklında başka bir plan varsa o zaman sen de Bedirhan gibi ölüp gidersin.

"Bu adamı yenmek kolay mı sanıyorsun sen, eğer bu kadar kolay olsaydı şimdiye kadar illa biri yenmiş olmaz mıydı?"

Ahh, babamın bilmediği çok güzel bir söz vardı. Kadının fendi düşmanı yendi!

Belki o benden kat kat güçlü olabilirdi fiziksel olarak, belki de mahkemede ona hak verecekti bundan dolayı, ve dava düşecekti.

Ama ben hakkımı zaten mahkemelerde ya da dövüş kafeslerinde aramayı düşünmüyordum, o adamın hayatını gerçekten bitirmekten kast ediyordum.

Buna karar vermiştim artık, ve kimsede bu kararı değiştirmeyecekti. Ben Yaman Arslan'ın ölüm sebebi olacaktım, tıpkı onun sevdiğim adamın ölüm sebebi olduğu gibi!

"Baba, ben bu yolda ya ölürüm, ya da hiç acımadan öldürürüm! Tabii eğer sen kızını tehlikeye atarsan bilmiyorum.

"Çok kısa süre sonra o adamın inine girip onu öyle bir öldüreceğim ki herkes şaşıracak bir kadın yaptı diye bunu.

"Ama olacak, bu adamın canını ben alacağım. Sakın nefesini bile tüketme bana, çünkü ne dersen de kararımdan dönmem ben.

"Herkes yaptığı şeyin bedellerini ödemek zorunda, ona da ödeteceğim bu yüzden! Aklımda planlar var, peki sen benim yanımda mısın, karşımda mı?

Babam sessiz bir şekilde düşündükten sonra bana şaşkınlıkla baktı, düşünecek hiçbir şey yoktu, çünkü ne derse desin ben kararımdan dönmezdim.

"Maral, sana ne dersem diyeyim pes etmeyeceksin değil mi? Yani bu konuda hiç mi pişman olmayacaksın ileride, elime kan bulaştı diye üzülmeyecek misin?

"Sandığın kadar kolay bir durum değil bu, oyun falan oynamıyoruz, gerçekten bir insanın hayatından bahsediyoruz."

Alaylı bir şekilde güldüm, bu gülüş bile yüzümü yakmayı başarmıştı, gülmek bile haramdı çünkü artık bana.

"Ben onu nasıl kandıracağımı biliyorum baba, yeter ki sen bu işi mahvetme, o adamı öyle bir mahvedeceğim ki kimse beklemeyecek bunu.

"Sadece yasımı tutup ardından harekete geçeceğim, bu öyle bir hareket olacak bir adamı mahvetmiş olacağım."

Babam düşünceli duruyordu, neyi düşündüğünü de hiç bilmiyordum. Birkaç saniye sonra o da kendinden emin bir şekilde döndü bana.

"Eğer senin yanında olmamı istiyorsam o zaman benim kurallarıma uyacaksın Maral. Madem bu intikamı almak istiyorsun, o zaman sana destek olurum.

"Ancak hemen değil, uzun bir süre beklemen gerekiyor bu intikam için. Çünkü hemen harekete geçersen olmaz.

"Yaman seni görmüştü maç zamanı, zaten unutmayacağı için şimdi bir hareket yaparsan fark eder.

"Hem seni tanımamalı, hem de güzel bir plan yapmalıyız. Onun en yakınına gireceksin, tabii zamanı gelince.

"Nasıl girmen gerektiği önemli bir konu, bu sayede ya batarsın ya da çıkarsın. Biz senin bu işten sağ salim çıkman için uğraşacağız, peki senin aklına bir plan geliyor mu bu konuda?"

Onu yenebileceğim tek konu dişiliğimdi, ama nasıl ön plana çıkaracağımı ben de bilmiyordum. Bir şekilde onu etkilemem gerekti.

"Bilmiyorum, ama illa ki bir yolunu buluruz. Bulmak zorundayız baba, ben bu intikamı almadan rahata ermeyeceğim çünkü!"

Babam o kadar düşünceli duruyordu ki bana bir teklifte bulunacağını anlıyordum, ama galiba söylemekten çekiniyordu.

Onun konuşmasını bekledim, ne teklif sunarsa sunsun kabul edecektim, çünkü Yaman'ı benden daha iyi tanıyordu.

"Yaman için en büyük acı spor kariyerinden olmak, onu çok iyi tanıyorum, onun canını sadece böyle yakarsın.

"Bunun için de çok güçlü birinin karşısına çıkarmak lazım, ama bu da bir çözüm yolu değil diye düşünüyorum. Daha mantıklı bir yol bulmamız lazım, ama ne?

"Aslında, bir şey geliyor aklıma, ama bu hem sana ters, hem de bana! Aslında düşününce saçma bir fikir, her neyse!"

O böyle söyleyince merakımı cezbetmişti, kafa karışıklığı içinde babama dönüp baktığımda sustuğunu fark edince sinirlendim.

"O adamın inine girmek için ne lazımsa yaparım, sen sadece bana ne gerektiğini söyle baba, gerisini de bana bırak!"

Babam düşünceli bir şekilde beni süzdükten sonra kararlı bir şekilde döndü bana.

"Şu an Yaman'ı öldürmene izin veremem, bana ne kadar kızacak olsan da o bize lazım. Ama zamanı geldiğinde onun ipini çekebilirsin, gerçekten zamanı geldiğinde!

"Şimdilik onu kullanacağız biz, maçlarınız için lazım olacak ne kadar üzülsen de. Ama devreye girdiğimiz zaman hem seni unutmuş olur, hem oltaya daha kolay takılır

"Onu sadece güzel bir kadın yenebilir Maral, tıpkı senin gibi. Zamanı geldiğinde onun hayatına gireceksin, ve bir maçta ona zehir vereceksin.

"Zehirden dolayı bayağı bir kafası gidecek, ardından maçta kendisini toparlayamayıp herkesin önünde ölüp gidecek!

"Bu sayede hem sen intikamını almış olacaksın, hem de sevgilini öldüren adam aynı şekilde ölecek, yani bir kafesin içinde!

"Ama o hayatına kolay kolay bir kadın almaz, tabii alır da tek gecelik olur bunlar. Peki sen onun hayatına nasıl girmeyi düşünüyorsun?

"Sen de mi onun tek gecelik ilişkisi olacaksın, yoksa başka bir fikrin mi var?"

Bu düşünceyle kanım donmuştu, tenim ürperirken ne düşüneceğimi şaşırdım. Ama onu dişiliğimle yenebilirdim babamın dediği gibi, peki bunun için koynuna mı girmem lazımdı?

Sanırım başka bir şans yoktu şimdilik, zaten bana bir süre beklemem gerektiğini söylüyordu, ve bu konuda da haklıydı.

Birkaç dakika sessizlik olmuştu aramızda, derin düşüncelere dalmıştım bu konudan dolayı. Galiba gerçekten de başka çarem yoktu.

"Benim ruhum Bedirhan'a kaldı baba, bedenimin kime kaldığı önemli değil! Sen bana harekete geç dediğin zaman o adamı içten çökerteceğim.

"Kabul ediyorum bu görevi, ve bir an önce de harekete geçmek istiyorum! Tabii öncesinde eğitim falan almam gerek, yakalanmamak için!"

Psikolojik destek almaktan bahsediyordum aslında, o adamın karşısına geçtiğim zaman titrememek için yapacaktım bunu.

Babam anlayışlı bir şekilde karşıladı bunu, ardından gülümsedi ve sarıldı bana sımsıkı.

"Sen hiç merak etme güzel kızım, bu konuda destek olacağım sana, bugünleri de beraber atlatacağız, ama şimdi bunları boş verelim."

Sessizce dediklerini onayladım, ardından dua okuyan insanlara bakıp gözyaşı akıttım. Sevdiğim toprak olmuştu, ve ben onu toprak eden adamı toprak etmek için koynuna girip hayatını sonlandıracaktım!

O günden sonra 2 yıl boyunca intikamım için hazırlık yaptım, psikolojik destek aldım en başta.

Kendimi tamamen hazır hissetmek için her şeyi yapmıştım, stil olarak her şeyimi değiştirdim, özgüvenli olmak için her şeyi yaptım.

Artık her şey düzelmişti, ben kendimi değiştirmeyi başarmıştım bu intikam için.

Ve babam bugün bana güzel bir haber vermişti, o adamın ipini çekme zamanımın geldiğini söyledi.

Bugün onunla tekrar karşı karşıya gelecektim ne kadar zor olsa da, ama ben bunu yapabilecek kadar güçlü bir kadın olduğuma inanıyordum!

Ona tek gecelik son olan bir kadın olacaktım, eğer etkileyebilirsem de kendisi beni çağıracaktı, ve ben etkileyeceğimden eminim.

Bu geceye dair her şeyi detaylı bir şekilde düşünmüştüm, bunu aylardır düşünüyordum çünkü.

Hazır olduğumu hissettiğim zaman odaya doğru ilerledim, ona beni en yakını sunacaktı, yani babası.

Tabii haberi yoktu bundan, o sadece aracı olacaktı oğlunun ölümüne. Bunu düşünerek rahatlayıp onunla beraber yürüdüm.

Sonunda 2 yıldır beklediğim an gelmişti, intikamımı en iyi şekilde alacaktım, ve bunun için gerçekten de sabırsızlanıyordum.

Yaman Arslan acılar içinde ölüp gidecekti!