บทที่ 12
แผนร้ายของเอลิซ
ลำแสงแห่งอรุณรุ่งทอดผ่านมวลเมฆน้อยใหญ่ในวันที่ท้องฟ้าขมุกขมัวไม่สดใส ดังเช่นจิตใจของนิลอรในเวลานี้ แม้จะเอ่ยวาจาว่าไม่ถือโทษโกรธเคืองสามี แต่จริงๆ แล้วมันไม่ง่ายเลยกับคำว่าให้อภัย เธอกลับมาถึงห้องเมื่อหนึ่งชั่วโมงก่อนและยังไม่ยอมพูดกับเขา ไม่เข้าใกล้ ไม่มองหน้า แม้แต่สามีจะโอบกอดดั่งเช่นที่เขากระทำต่อหน้าเอลิซ เธอก็ไม่ยอม
หยาดน้ำตาของคุณแม่ลูกแฝดกลับมาชุ่มฉ่ำบนใบหน้าอีกครั้ง ส่วนโจนาธานผู้เป็นสามีได้แต่นั่งสำนึกผิดอยู่ข้างๆ ไม่กล้าเอ่ยปากใดๆ ให้ศรีภรรยารำคาญ เขาปล่อยให้นิลอรร้องไห้จนพอใจและหันกลับมาหาเขาอีกครั้ง
“สบายใจหรือยังคนดี ฉันขอโทษเธออีกครั้งนะที่รัก ฉันไม่น่าเข้าไปในห้องนั้นเลย” หนุ่มใหญ่แก้ต่าง แม้ว่าจะยอมรับไปแล้วว่าตนเองผิดเต็มประตูก็ตาม
น้ำตาของนิลอรยังร่วงรินเป็นสาย อาบไล้ใบหน้าซีดเซียว
“คุณเชื่อหรือเปล่าว่าเอลิซไม่ได้ตั้งใจ”
“เชื่อสิ เอลิซไม
