“ฉันไม่มีวันเชื่อพวกคุณอีกแล้ว ฮึกๆ ฉันเจ็บที่หัวใจเหลือเกิน พวกคุณทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง ฮือออ...” แม่แองจี้น้อยร่ำไห้หยาดน้ำตาหล่นเป็นสาย เธอเสียใจนั้นจริงอยู่ แต่ไม่ยอมรับหรอกว่าหยาดน้ำตาที่พรั่งพรูออกมา มันมาจากความเศร้าเสียใจเพียงอย่างเดียว ในเมื่อเอลิซเป็นนางเอกได้ นางร้ายเข้าไส้อย่างเธอ ก็เป็นนางเอกผู้น่าสงสารได้เหมือนกัน
โจนาธานโผเข้ากอดภรรยาที่ร่ำไห้ไม่หยุด หยดน้ำตาใสๆ เกาะบนขนตางอนงามเปียกเป็นแพ ใบหน้าสีน้ำผึ้งนวลเนียนก็ซีดเผือดไร้สีสัน ริมฝีปากสีกลีบกุหลาบอ่อนจางก็สั่นระริกอย่างน่าเวทนา แม่แองจี้ของเขาน่าสงสารเหลือเกิน นี่เขาทำอะไรลงไป!
เอลิซลอบยิ้มด้วยความพึงพอใจ ก่อนจะเอ่ยขึ้นมาอีกครั้งเพื่อเรียกคะแนนให้กับอดีตภรรยาผู้แสนดี
“แองจี้จ๊ะ ฉันกับคุณคิงส์ไม่มีอะไรกันจริงๆ นะ ถึงแม้ว่าเมื่อคืนนี้ เราจะนอนบนเตียงเดียวกัน...ก็ตาม โอ...ขอโทษที ฉันไม่น่าพูดมันออกมาเลย ขอโทษจริงๆ นะ
