ช่วงบ่ายแก่ๆ ของวันเดียวกัน ชาร์ลส์เข้ามาในห้องทำงานของเจ้านายเพื่อแจ้งว่าเขาสามารถหาคนมาซื้อบ้านหลังนี้ได้แล้ว โจนาธานไม่อาจแสดงรอยยิ้มยินดีใดๆ เขาเสียดายบ้านหลังนี้ยิ่งนัก
“เขาให้เท่าไหร่?” โจนาธานถามด้วยอยากรู้ราคาบ้านแสนรักของตน
“ร้อยล้านครับนาย”
ชาร์ลส์ตอบ หนุ่มใหญ่ครุ่นคิดครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยว่า
“บอกเขาว่า 120 ล้าน ถ้าไม่เอาฉันก็ไม่ขาย”
“แต่นายครับ เรากำลังเดือดร้อนนะครับ” ชาร์ลส์รีบท้วง เขารู้ดีว่าบ้านหลังนี้มีมูลค่ามหาศาล แต่ถ้าตั้งราคาไว้สูงเกินไป ผู้ซื้ออาจจะถอดใจได้
บุรุษผู้คลุกคลีอยู่ในวงการธุรกิจหลายรูปแบบมานานปี ถอยออกจากโต๊ะทำงานของตน เขาเดินไปยืนอยู่ริมหน้าต่าง ทอดสายตาลงไปมองสวนสวยเบื้องล่างที่เด็กๆ ทั้งสี่กำลังวิ่งไล่จับกันอยู่
“ใครที่ติดต่อมา แล้วตกลงกับนายในราคานี้”
โจนาธานถามชาร์ลส์อีกหน แต่สายตายังทอดตรงไปยังเจค็อบแลเจสสิก้าในสวน ดูเหมือนว่าคนใดคนหนึ่งจะได้
