YES, MASTER! - SPG

CHAPTER 2

NABALIKWAS ako ng bangon nang narinig ko ang sunod-sunod na katok mula sa pinto ng silid ko.

"Bakit?" tanong ko nang buksan ko ang pinto.

Pumikit ako at kinakamot ko ang buhok ko dahil may nararamdaman akong gumagapang sa ulo ko.

"Rhi, ngayon ka pa lang nagising?" boses iyon ni Lala.

"Nakapikit pa nga ako e, istorbo ka naman. Bakit mo ba ako ginising?"

Gusto ko pa talagang matulog dahil ang demonyo kong amo ay hindi ako pinalabas ng kuwarto niya hanggat hindi pa alas-dos ng madaling araw.

"Kumilos ka na dahil hinihintay ka na ni Sir. Vladimir."

"Hayaan mo ang demonyo na iyon na maghintay. Ang jutay na 'yon! Akala mo naman malaki yung sa kanya. Hindi na nga malaki ang pangit pa ng ugali. Pasalamat na lang siya at bulag siya kung hindi sinipa-sipa ko 'yon. Oo, guwapo siya pero wala siyang appeal baka kahit aso aayawan siya. Tsk! Umiinit talaga ulo ko sa jutay na iyon!"

"A-Ah! R-Rhi… idilat mo nga mga mata mo kapag nagsasalita," nanginginig ang boses ni Lala habang nagsasalita.

"Bakit kasi ganyan ang bo—" Nanlaki ang mga mata ko nang idilat ko ang mga mata ko. Nakita ko si Sir. Vladimir na nasa harapan ko. Nakaupo siya sa wheelchair niya. Kahit bulag siya ay kitang-kita ko ang galit sa mukha niya.

Oh my goodness! Patay ako! Welcome back Philippines na ba ako?

"M-Master! N-nandiyan ka pala! Ang guwapo mo ngayon at bagay sa iyo ang damit mo."

"Anong sinabi mo Jutay ako?"

Humalakhak ako ng malakas. "W-Wala akong sinasabing Jutay. Ang sabi ko ay Jo-Josko! Tayong-tayo! Iyon ang sinabi ko 'di ba, Lala?" Pinanlakihan ko ng mga mata si Lala.

"O-Oo!" Natarantang sabi ni Lala.

"So, mali ba ang narinig ko, Lala?" Salubong ang kilay ni Sir. Vladimir.

Malamig sa loob ng bahay dahil punong-puno ng aircon pero si Lala ay pinagpapawisan at namumutla.

"Oo, Sir, sinabi ni Rhi na Jutay."

Taksil ka Lala! Akala ko friends tayo.

"See? I'll give you twenty minutes to fix yourself." Pinihit nito ang wheelchair niya patalikod.

Lumapit sa akin si Lala. "Sorry, ayokong pabalikin sa Pilipinas. Marami pa akong utang na babayaran sa Pilipinas," bulong niya.

"Lala!" tawag ni Sir. Vladimir.

"Yes, coming Sir." Mabilis na lumapit si Lala kay Sir. Vladimir at hinila niya ang wheelchair niya.

"Gaga! Gaga ka talaga!" Sinabunutan ko ang buhok ko sa inis ko. "Hays! Bakit kasi ang daldal mo self!" Inis kong kausap sa sarili.

Bumalik ako sa kuwarto at nagmadali akong linisin ang sarili ko dahil bente minutos lang ang binigay sa aking oras ni Master. Vladimir.

Halos liparin ko ang silid ni Master. Vladimir para lang hindi ako ma-late sa oras na binigay niya pero dahil araw ng kamalasan ko kaya nadapa ako. Ilang minuto tuloy akong nagpahinga bago tumakbo papunta sa kuwarto niya.

Binuksan ko ang pinto ng silid niya. "Good morning, Master" Mabilis kong tiningnan ang oras. Late ako ng limang minuto pero siyempre hindi ko sa kanya sasabihin ang totoong oras.

"Anong oras na?"

"Oras na para maging mabait kayo sa akin, Master."

Nagsalubong naman ang kilay niya.

Ang hilig talaga niyang sumimangot.

"I'm not kidding."

"Yes, Master! You're not a kid, you're too old."

"Did you know what I said?"

"You said. You're not a kid. Hindi naman po kayo Kid, Bulbulin na kayo este matanda na kayo kaya old na po kayo, century egg gano'n.

"What!"

Yumuko ako. "Wala po, Sir." Feeling ko kahit bulag siya basta nakaharap siya sa akin parang nakatitig pa rin siya.

"Hindi ko alam kung bakit ikaw ang gusto ni Mommy samantalang ang Bobo mo naman."

"Sorry, Master, maganda lang ako."

"Psh! kapal mo! Anong sinabi mo sa akin kanina Jutay ako? Bakit nakita mo na ba ito?" Tinuro pa niya ang alaga niyang mahimbing ang tulog.

Yumuko ako."Master, joke lang naman 'yon."

Nagulat pa ako nang tumayo siya, pero sandali lang dahil naalala ko bulag lang naman pala siya at hindi lumpo. Kaya lang siya gumagamit ng wheelchair para hindi na niya kapain ang daan kapag lumalabas ng kuwarto niya. Tatawag lang siya ng katulong kapag wala ako.

Tumingin ako sa kanya nang inalis niya belt ng pantalon niya.

Kinabahan ako sa gagawin niya. Mukhang balak niyang ipakita sa akin ang alaga niya kung jutay ba o hindi.

OMG! Joke lang naman!

"M-Master! Anong gagawin n'yo?" Natataranta na ako dahil hinubad niya ang belt niya.

"Watch me!"

"W-Watch you? Hindi ako nanonood ng porn."

Pinagpawisan ako nang binaba niya ang panatalon niya. Nasa loob pa lang siyang brief niya pero bukol na siya.

Baka himatayin ako. Help! Fairy Godmother!

Pero siyempre walang tutulong sa akin na fairy Godmother dahil hindi naman ako si Cinderella.

"M-Master, sure na ba kayo talaga diyan?"

"Just watch me!" sigaw niya.

Tumango ako. "Yes, Master."

Parang slow motion sa akin ang pagbaba ng brief niya. Nang ibaba niya ang brief niya ay pumikit ako. Hindi pa ready ang virgin eyes ko sa mga kasalanan.

"Nakita mo?"

Ilang beses akong tumango. "Yes, Master!" sagot ko kahit nakapikit ako.

"Are you sure? Nakikita ka sa cctv camera."

Cctv camera? Deputah! May cctv camera pala ang kuwarto ni Bakulaw.

Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko at nang makita ako ang alaga ni Master Vladimir ay sumigaw ko.

"Ay! T*ti ng kabayo!" Bumagsak ako sa gulat. Feeling ko mabubuntis na ako sa nakita ko.

My eyes! oh my goodness! My eyes are not a virgin!

Bigla akong nanlambot. Hindi pala siya Jutay double extra large siya. Hindi naman ako pinasukan pero ilang beses akong lumunok. Nanuyo kasi ang lalamunan ko na parang may ipinasok estes pumasok na gamo-gamo.

"N-Nakita ko na Master, naka-double extra large siya."

"Gisingin mo siya."

"Gigisingin ko paano?"

"It's all up to you." Sabay tawa niya.

Nagpakahirap akong mag-aral ng caregiver sa Pilipinas pagkatapos magiging tagising lang ako ng t*ti. Double kill.

"Go! You wake him up."

Napakamot ako sa ulo ako. "Hoy! Gising na tanghali na!" sigaw ko.

Humalahak ng malakas ang demonyo kong amo. Ngayon lang siya tumawa ng malakas. Tuwang-tuwa siya sa kababuyan na pinaggagawa niya sa akin.

"I'll give you five hundred dollars if you can wake him up."

"Paano ko naman 'yan magigising? Hindi naman niya ako maririnig dahil wala naman siyang tenga."

"Wala siyang tenga pero may pakiramdam naman siya touch it."

"Sir. Bawal na 'yan puwede na kitang idemanda niyan." Pananakot ko.

Nagkibit-balikat siya. "Go ahead, sue me."

"Joke lang! Kailangan ko ba talaga siyang gisingin?"

"If you want five hundred dollars."

Saglit akong nag-isip paano ko mahahawakan ang alaga niya nang hindi hinahawakan ng kamay ko? Bigla kong nakita ang nakasabit na mahabang kamay. Pagkamot iyon sa likod.

Hindi naman niya malalaman dahil bulag siya.

"Master, sure ba kayo sa five hundred dollars?" Paniniguro ko.

Tumango siya. "Yes."

"Go! na ako, Master."

"Okay, deal."

Kinuha ko ang pangkamot sa likod at saka lumapit sa kanya.

"Game na ako Master."

"I'm waiting."

Hinampas ko ng malakas ang double extra large niyang alaga para magising.

"Ouch! Son of b***h!" sigaw niya ng malakas. Kulang na lang ay magbuga siya ng apoy sa galit, pero hindi ako natinag baka taktika lang iyon para guluhin ang focus ko.

Focus ka lang sa goal mo, self.

Mas malakas na hampas ang ginawa ko pati ang dalawang century egg niya ay hinampas ko na rin."

"Ouch! f**k! Stop! Stop!" sigaw ni Master.

Nakita kong tumayo ang alaga niya kahit nagmukha na itong tosino sa pagkakapula.

"Gising na! Yes! Yes! Gising na! Nanalo ako! Tumalon pa ako sa sobrang tuwa. Success ang plano ko.

"b***h! Get out!" sigaw niya.

"Teka? Yung premyo ko."

"I said get out!" Malakas niyang sigaw.

"Y-Yes, Master!" Nataranta ako palabas ng kuwarto ni Master. Vladimir. Bagsak ang balikat kong pumunta sa kuwarto ko. "Ang daya! Mukhang hindi niya ibibigay ang premyo ko."

Humiga ako sa kama at naghintay ng tawag ni Master. Vladimir. Hindi ako puwedeng gumawa ng gawaing bahay dahil hindi na ako kasambahay. Habang naghihintay ako na tawagin ay tinawagan ko na lang kapatid ko. Naka-online kasi siya kaya nakipag-video call ako.

"Ate, kumusta ka na diyan? Maraming salamat pala sa pinadala mong pera nakabili na ako ng bagong sapatos."

Ngumiti ako. "Mabuti naman kung gano'n mag-aaral ka ng mabuti. Kumusta na pala sila Nanay at Tatay?"

"Si Nanay ay nasa kapitbahay natin at naglalabada."

"Oh, bakit naman siya naglalabada? Nagpadala naman ako ng pera?"

"Kulang kasi ang pinadala mong pera. Pinagbayad lang sa lupa. Naubos na kahapon ang bigas namin kaya naglabada si Nanay."

"Eh, bakit online ka ngayon? Nasa internet cafe ka ba?"

"Nandito ako Ate sa school Nakihiram ako ng laptop ng kaklase ko may i-search kasi akong project namin. Ako ang leader kaya pinahiram niya. Binuksan ko lang yung social media account ko para mai-chat ang ibang ka-group namin na absent."

"Magpapadala ako bukas ng forty thousand bumili kayo ng maraming pagkain at bayaran n'yo na rin ang lupa para konti na lang ang babayaran."

"Talaga! Ate!"

Tumango ako. "Oo, hintayin n'yo na lang ang tawag ko."

"Salamat! Ate, makakabayad na rin ako sa contribution namin sa school."

"Sige na, gising na ang amo ko, bye!"

Bumuntong-hininga ako matapos kong makipag-usap sa kapatid ko. "Hays! Kailangan ko talagang makuha ang premyo ko kailangan 'yon ng pamilya ko."

Hindi na ako naghintay na tawagin ng amo ko. Lumabas ako ng kuwarto para puntahan siya sa kuwarto niya. Nasa harap pa lang ako ng pinto ng silid niya ay bumukas ang pinto at lumabas ang isang Doktor na lalaki.

"Doc, what happened to my Master. Vladimir?"

Bigla akong kinabahan dahil baka kung anong nangyari sa kanya. Iniisip ko kasi na baka lumabas ng kuwarto at nahulog sa hagdan.

"Ikaw ba ang caregiver niya?"

"Mabuti naman at marunong kayong magtagalog hindi dudugo ang ilong ko. Tungkol po sa tanong niyo. Ako nga po ang caregiver niya.

Nakangiti siya sa akin ng ilang segundo hanggang sa hindi na niya nakayanan ang pagpipigil at tumawa na siya ng malakas.

Bigla akong na conscious sa sarili ko. Hindi pa naman ako humarap sa salamin nang lumabas ako ng kuwarto.

"Doc, may nakakatawa po ba sa itsura ko?"

Umiling-iling siya sabay hawak ng tiyan sa kakatawa. "Nothing! I can't stop laughing."

"Bakit nga po kayo natatawa?"

Umiling siya. "Kung ako sa iyo hindi ko muna pupuntahan si Vladimir." Humalakhak siya palayo habang hindi pa rin siya tumitigil sa kakatawa.

"Ang labo naman ng Doktor na 'yon."

Pinihit ko ang seradura ng pinto upang makapasok ako sa loob ng silid ni Master. Nang makapasok ako sa loob ay napansin ko siyang nakahiga sa kama niya.

"H! Master!" tawag ko ng pansin niya.

"What the hell are you doing here!" Parang tigre siyang sumigaw sa akin.

"Gusto ko lang po kunin ang premyo ko."

Bumangon siya at humarap sa akin. Kung hindi siya bulag ay baka natakot na ako sa tingin niya. Salubong na kasi ang kilay niya.

"Wala kang premyo."

"Hindi 'yon puwede! Nagawa ko naman gisingin."

"But you hurt him!" sigaw niya.

Lumapit ako sa kanya. "Hindi ko naman sinasadyang saktan siya."

"Walang kang premyo kaya lumabas ka dahil ayokong makita ang mukha mo!"

"Luh! Bulag kayo paano n'yo ako makikita? Ibigay n'yo na sa akin ang premyo ko."

"Bakit ganon ka manggising?" Halata sa mukha niya ang labis na inis.

"Gano'n ako gisingin ng Nanay ko. Kapag hindi ako bumabangon hinampas niya ako ng unan para magising."

"Kaya hinampas mo rin siya ang alaga ko?"

Napakamot ako ng ulo. "Hindi ko naman alam na mababa lang pala ang pain tolerance n'yo. Ibigay n'yo na sa akin ang premyo ko dahil ipapadala ko siya sa pamilya ko sa Pilipinas. Wala ng makain ang pamilya ko sa Pilipinas."

"No way!"

"Kung ayaw n'yo sasabihin ko kay Madam na idedemanda ko kayo ng s****l harassment." Tumalikod ako at sinadya kong lakasan ang tunog ng yabag ng paa ko.

"Wait! Rhi!" sigaw niya.

Papayag din naman pala.

Humarap ako sa kanya at tinaasan ko siya ng kilay kahit hindi niya nakikita.

"Akin na ang premyo ko."

Bumuntong-hininga siya at may kinuha siya sa ilalim ng kama niya. "Buksan mo ang vault ko." Sabay abot niya sa akin ng isang maliit na card.

"Master, paano ko bubuksan at nasaan nakalagay ang vault?"

Nasa gilid ng kama sa may kanan." Tinuro pa niya sa akin kung saan nakalagay.

"Dito po sa nakasabit na guitara?"

Tumango siya. "Yeah, hilahin mo pababa ang guitara at lalabas na ang vault. Itapat mo ang card para mabuksan pagkatapos ay kumuha ka ng five hundred dollar."

Bakit kailangan pahirapan n'yo ako may pera naman yata kayo sa pitaka."

"Ang dami mong reklamo ibibigay ko na nga! Gusto mo ba o ayaw mo?"

"Siyempre gusto ko."

"Good, gawin mo na."

Tumango ako sa kanya at sinunod ko ang sinabi niya. Nang mabuksan ko ang vault ay nanlaki ang mga mata ko dahil sobrang dami ng dolyar.

"Master, ang dami mong pera."

"Kunin mo ang five hundred dollars "

Tumango ako sa kanya at kinuha ko ang saktong five hundred dollars. Kung ibang tao siguro ay nilimas na ang pera niya dahil hindi naman niya ito malalaman kasi bulag siya pero ako, hindi ko sisirain ang sarili ko dahil lang sa pera. Oo, kailangan ko ng maraming pera, ngunit kahit gano'n hindi ko sisirain ang pangalan ko. Ito na lang ang kaya kong ipagyabang sa ibang tao ang maging tapat.

"Nakuha ko na ang five hundred dollars." Kinuha ko ang cellphone niya na nasa gilid ng inuupuan niya at nag-selfie ako sa perang kinuha ko sa vault niya.

"Ayan, may katibayan ako sa pera na kinuha ko sa iyo. Kapag nakakita ka ulit tingnan mo lang ang cellphone mo . Makikita mo na five hundred dollars lang kinuha ko. "Sabay abot ko ng phone niya.

"Rhi…" mahina tawag niya sa akin.

"Yes, Master?"

"Nagugutom na ako puwede mo ba akong sabayan kumain?"

Sandali akong natigilan sa sinabi niya. Hindi kasi ako makapaniwala sa sinabi niya.

Totoo kaya ang sinabi ni Master o nagkamali lang ako ng pandinig?