"Hello! Philippines!" sigaw ko ng malakas nang makababa kami ni Master Vladimir sa eroplano. Ang tamis ng ngiti ko habang nakataas ang kamay.
"Rhi!"
Lumingon ako at nakita ko si Master na nakasakay na sa kotse. Hindi na maipinta ang mukha niya habang nakatingin sa akin.
"Yes, Master!" Nagmadali akong sumakay ng kotse habang hindi ako magkandaugaga sa bitbit kong maleta. Mabuti na lang at tinulungan ako ng driver na ilagay sa loob ng kotse.
"Let's go!" wika ni Master Vladimir.
Nakasuot pa siya ng shade na tila ayaw niyang masinagan ng araw. Ibang-iba na kasi ang klima pagdating sa Pilipinas. Sobrang init na at talagang masakit na sa balat.
"Master, may sasalubong ba sa atin sa bahay ng kamag-anak mo?" bulong ko sa kanya.
Tumango naman siya. "Of course."
"Sana may pagkain nagugutom
