Kabanata 2

1773 Words
KABANATA 2 ALLISON'S POV We were silent for minutes. Binigyan ko siya ng seryosong tingin bago hiwain ang meat na nasa plato ko. "What kind of help? Financial? Do you need money from me to pay the syndicate who's been after you?" prangka kong tanong. Nakita ko ang sakit sa kanyang mga mata. Napalunok siya at umiling nang tatlong beses. "Matagal nang tumigil ang mga iyon. Bayad na ako sa lahat ng utang ko, anak." Iba pala ang pakiramdam kapag tunay mong magulang ang tumawag sayo ng anak. Para akong hinihile pero nananaig ang tampo ko sa kanya. I gritted my teeth. I scanned him. He is wearing an expensive suit and hair in a clean cut. Maayos siya, mabuti naman. Hindi siya mukhang bankrupt na namatayan ng asawa at nang-iwan ng anak. "Good to know. You seem doing okay and living a stable life. Bakit ka lalapit sa akin para humingi ng tulong kung hindi naman pala pera ang kailangan mo? I have nothing to offer except money." "Can we eat first?" Wala akong nagawa kundi ang kumain. Tinapos ko agad ang pagkain at hinintay siyang matapos. Tinignan niya ang private bodyguard na nakatayo sa gilid. Para bang sinasabi na hindi magandang may makakarinig sa kung ano mang pag-uusapan namin. I scanned him again before heaving a deep sigh. Hindi naman niya siguro ako papatayin o ano. "Mateo, sa labas ka muna maghintay," utos ko sa bodyguard kahit alam kong hindi rin naman siya susunod. He didn't move. "Pasensya na po, Lady Allison. Bilin po ng senyor na huwag kayong iiwan kahit utusan mo pa ako." Pinagtaasan ko siya ng kilay at binalingan na lamang ng tingin ang aking tunay na ama. "Diretsuhin mo na ako at ayokong magtagal pa sa ganitong lugar. May mga babasahin pa akong reports." Umayos siya sa pag-upo. Nakahinga ako nang maluwag dahil matatapos din ito agad. Kung ano man ang hihingiin niyang tulong ay gagawin ko at ibibigay ko para matapos na agad. Iyon ay kung kaya ng konsensya ko. "You see… I owed someone powerful my life. He wants to redee-" "So anong maitutulong ko?" I cut his words impatiently. Napabuntong hininga siya na para bang problemadong-problemado. I tapped the table impatiently. "I want you to marry Mr. Tessimond." Napaangat ang tingin ko. Tinignan ko siya na para bang may fireworks na sasabog sa kanyang mukha. Naubo si Mateo sa gilid. "Anong sabi mo?" Hindi ko ata narinig nang maayos ang sinabi niya. "I am asking for your help. Marry Mr. Tessimond and he will be grateful to me for the rest of his life." Napabuga ako ng hangin. Can you believe this man? Nanginig ako. "Are you for real?" Hindi ako makapaniwalang iyon ang hinihingi niya! "Ang maibabayad ko lang sa kanya ay ang tulungan siya sa kasal." "At ako pa talaga ang naisip mo? Anak mo ba talaga ako? Hindi mo nga ako nagawang buhayin eh! Nawala ka ng dalawampu't isang taon tapos magpapakita ka ngayon sa akin na para bang napakadali ng ipinapagawa mo?" Napatayo ako sa sobrang galit. I am trembling and my tears streamed down on my face out of anger and frustration. This is unacceptable! "Allison, hear me out first." "I am done hearing you out! I will never consider anything from you. Kalimutan mo na ako at humanap ka ng ibang babaeng ipapakasal mo sa taong iyon! Huwag mong guluhin ang buhay ko!" My scream alerted Mateo that he immediately drew near me and pulled me behind him. "Pasensya na po, Mr. Anderson. Tapos na po ang oras na ibinigay ng aming senyor," magalang na pamamaalam ni Mateo bago ako hinila palabas doon. "Allison! Allison, please!" Naririnig ko pa ang pagmamakaawa ni daddy sa loob pero hindi ako nagpatinag at nagpahila na lamang kay Mateo. On our way home, I called daddy and told him everything. He was shocked. My tears won't stop as my body trembles. "He's insane!" sigaw ko sa harapan ni daddy pagkauwi namin sa mansion. He looks regretful while trying to calm me down. Hinagod ni mommy ang likod ko at sinikop ang nakalugay kong buhok. "Why did you let him see Allison? Dapat inalam mo muna ang motibo niya bago ka pumayag." Ngayon ay pinapagalitan ni mommy si daddy. "I'm sorry anak. This is my fault," paghingi ng pasensya ni daddy. Umiling ako agad. Wala siyang kasalanan. Alam kong hindi siya papayag sakaling nalaman niya ang gustong mangyari ng magaling kong ama. "I will try to investigate if he's dealing with some syndicates. I will find out who's this Mr. Tessimond you have mentioned on the phone," seryosong untag ni daddy. Ano pa bang mas hindi katanggap-tanggap sa mga nangyayari sa buhay ko? I feel exhausted from everything. Pero ang hindi ko kayang lunukin nang mabilisan ay ang mga sumunod na pangyayari pagkalipas ng apat na linggo. "This is bad, Myca. I am doomed for real!" natataranta at naiiyak kong ani. Pati si Myca ay hindi makapaniwala sa kanyang nakikita. Nasa harapan niya ang isang pregnancy test. Kitang-kita ang dalawang pulang linya. Nanginginig niyang itinapon ito sa tabi ng isa pang pregnancy test na nagamit na at katulad ng pangalawa ay kita rin ang dalawang pulang linya. "There... t-there's something wrong in this pregnancy test." She grabbed another pregnancy test while trembling. "Here, try this one. If it's still the same, we will see a private doctor," she said nervously as she hand it over me. Kinuha ko agad iyon at tumakbo sa banyo. I did what's written on the instruction and waited. Nanalangin akong sana nga ay may sira ang dalawang pregnancy test na iyon. Pero muli ay pinagsakluban ako ng langit at lupa nang makita ang dalawang pulang linya. I'm afraid not because I am pregnant. I am afraid that my child will grow up without a father. Spencer will never accept me. I am not even sure if my child is Spencer's too. What if Lily is telling the truth? What if Spencer didn't deny anything because the truth is we haven't done that thing? Namutla si Myca nang makita ang namumutla kong mukha. "I know it's not the right time to ask this but… si Spencer ba talaga ang ama ng bata?" nanginginig niyang tanong. "I don't know, Myca. I am trying to remember who am I with that night. Remember when the party ended? Lasing kaming dalawa ni Spencer nun. Iginiya niya ako sa kwartong para sa akin and the rest is vague. Sigurado akong si Spencer ang kasama ko nun." Napahilamos ako sa aking mukha. "Calm down. We will see a private doctor, okay?" Tumango ako at nagsimulang ayusin ang sarili. Kahapon pa dumating sina Lily at Spencer. May family dinner kami mamaya pero hindi ako sisipot. Kailangan maghire ako ng private investigator. Kukuha ako ng kopya ng record ng CCTV ng hotel na iyon. At kung ibang lalaki nga ang kasama ko, kailangan ko siyang mahanap. "Magpapaimbestiga ka?" tanong ni Myca pagkatapos marinig ang usapan namin ni Jilo sa cellphone. She's driving while I'm busy contacting some trusted private investigators. I have known them for seven years since they are all related to Myca. "Yup." "Paano kung si Spencer nga ang ama?" Hindi ako agad nakapagsalita. I don't want to ruin their marriage life. Pero ayoko rin namang itago ito kay Spencer. Paano nga kung siya ang ama? Palalakihin ko ng mag-isa ang anak ko? Kaya ko ba? Myca called a private doctor for me and asked for aheadof appointment. At sa pang-apat na beses, parehong hindi maipinta ang mukha namin ni Myca nang sabihin ng doctor na buntis nga ako. "Thank you, Dr. Emily." Si Myca na ang nagpaalam at nagbayad ng lahat. Lutang ako habang nasa loob kami ng sasakyan. "Do you want me to get you an ob-gyn?" Hindi ako nakasagot agad. "Dalhin mo ako sa mansion nina Spencer," wala sa sarili kong sambit. "What? Hindi pa tapos ang imbestigasyon at wala ka pang kahit kunting ibidensiya. Paano kung hindi nga siya ang ama? Anong mangyayari kapag nalaman ni Lily na buntis ka at ipinagpipilitan na ang asawa niya ang ama ng batang nasa sinapupunan mo?" "I need to talk to him. Please…" bumuhos ang mga luha sa aking mata. Even if he is not the father of my child. I want to clear something. Where did he went after the night party? We are both in the dance floor and I am aware that he is dancing in front of me. Parehong sa Romania Hotel kami naka checked in. Bumaba ako sa kotse pagkaparada pa lamang ni Myca sa harap ng engrande nilang gate. Namukhaan ako agad ni Manong Pat at binuksan ang gate para sa akin. "Pwede bang tawagin mo si Spencer? Pakisabi may ibibigay ako sa kanya. Maghihintay ako dito." Pumwesto ako sa tabi ng alagang pine tree malapit sa gate. Agad naman na sinunod ni Manong Pat ang sinabi ko. Everyone in their mansion know me. We hang out here often. Kahit na tago ang relasyon namin sa publiko ay hindi naman ako itinago ni Spencer sa kanyang mga magulang. I am also close to their housemaids. "Ana…" Napaangat ang tingin ko kay Spencer. He is wearing a sweat-shirt and khaki pants. Napangiti ako at ganoon din siya. I missed how he calls me Ana, Tatiana. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. "Spencer, I am pregnant," I said merrily. Napawi ang ngiti niya. "What do you mean?" "I am pregnant and you are the father." His expression turned sour. My heart ached. If he says he's not with me that night, why did I woke up with the same bed as him in the morning? "You are being delusional," matigas nitong untag. "I am not." "Yes, you are. Paano tayo makakabuo kung walang nangyari sa atin?" "May nangyari sa ati-" "Wala! Nothing happened that night because I am with your sister! To be prank, I cheated." "Y-You…" Ano ba pang susunod na pangyayari at mga salita ang wawasak sa akin? Lumakas ang paghinga ko at nabitin sa ere ang mga luha ko dahil sa narinig. "I don't know what happened on the dance floor but I am not too drunk. I saw you grabbed someone's arm who's been dancing beside you. I tried to stop the both of you but his bodyguards wouldn't even let me get near you!" Hindi ko magawang magsalita. Sumusugat pa sa puso ko ang pag-amin niya. Hindi ko malunok lahat ng mga nalalaman ko. "Don't ever say your child is mine where in fact you let another man bed you. You disgust the hell out me. Please don't come back. My wife will be upset."
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD