Marrying The Domineering Billionaire

SIMULA ALLISON'S POV Tinanaw ko ang repleksyon ng kapatid ko sa malaking salamin. Magkahalong sakit at tuwa ang tinging iginawad ko sa kanyang mga matang nakatanaw din sa repleksyon ko. She flashed a sweet smile but I didn't smile back. Wearing her grand white wedding gown with the best make up and expensive accessories that has accentuated her beauty and nobility, she looks stunning and ready to accept any responsibility as Architect Spencer Coleridge's wife. The wedding organizer handed me the bride's flower since I am standing near the bride. Hindi ko nga lang iyon tinanggap at malamig siyang ginawaran ng tinging nang-iinis at nang-iinsulto. Everyone thought it's my natural reaction since I grew up always showing no emotion at all. Ang hindi alam ng lahat ay nag-aalab sa galit at inggit ang puso ko ngayon. Sabi nga nila ibang-iba ako sa mga Akhmatova na puro mahihinhin at pino ang mga galaw. Hindi na katakataka iyon dahil hindi naman ako nagmana sa kanila. "Hija, you are the most beautiful bride I've ever seen," si mommy na siya na rin ang kumuha sa flower at ibinigay ito kay Lily. "Thank you po, mommy," malumanay at matamis na sambit ng kapatid ko. Wala akong imik na nakatayo sa gilid ng kapatid ko. I am seething with anger but I stayed cold and emotionless. It's my sister's wedding but instead of being happy for her, I can't even bring myself to smile and celebrate with them. How am I suppose to celebrate when she's marrying the man of my dream— my long term boyfriend? And I don't know how did I manage to stay collected and calm in front of them. Lahat ng nasa silid na iyon maliban sa akin ay pinupuri siya. Makalipas ang ilang minuto, napansin ni mommy na sasabog na ako sa galit at pandidiri sa mga naririnig na puri sa mga taong naroon kaya agad itong nagsalita. "Tina, you can leave us for now and wrap up later. I want to talk to my daughter before the ceremony starts." Mommy sounds dismissive that's why the wedding organizer, Tina, together with her team, decided to take that as a hint and went out of the bride's room. The door was closed again. I heard Lily heaved a sigh before she stood up and faced me. "Masama pa rin ba ang loob mo?" malumanay nitong tanong sa akin. Nagtagis ang bagang ko sa kanyang naging tanong. Kung walang natitirang respeto sa sarili ko ay magagawa kong sirain ang araw na ito. Mas lalo pa akong nagngitngit sa galit nang nag-iba ang ekspresyon niya. Mula sa isang mahinhin at pinong dalaga, naging mapangmaliit ang kanyang mga tingin. Tumaas-baba ang dibdib ko sa pagpipigil na bugahan siya ng apoy. "Masama pa rin ba ang loob mo dahil ako ang pinili ni Spencer na pakasalan at hindi ikaw?" untag nito sa isang nangmamaliit na tono. Annoyed with her words, I spat, "He didn't purposely choose you, you let his father forced him to marry you!" There, I lost it. *Pak* Isang malutong na sampal ang inabot ko kay mommy. "Huwag mong ipakita sa akin na wala kang utang na loob! Naiinis at naiinggit ka sa kapatid mo dahil siya ang piniling pakasalan ng boyfriend mo? Wala kay Lily ang problema, si Spencer ang may problema sayo!" Ang galit ay naging luha na nag-uunahan sa pagpatak mula sa aking mga mata pababa sa magkabilang pisngi ko. Hindi ako natinag at mas tinapangan ang sarili. "You used your power and threatened President Coleridge!" pagpapatuloy ko. *Pak* This time it's Lily who slapped me hard. It is painful enough that I guess her right palm marked on my left cheek. Napasinghap ako. "It was President Coleridge's idea to continue our marriage proposal! You are not qualified to be his son's wife, you're a disgrace knowing that you let another man bed you!" Lily said with pure disgust in her face. Bumuhos pa lalo ang luha sa aking mga mata. Bakit nila ako paparatangan ng bagay na hindi ko ginawa? "I won't deny the fact that I lost my virginity to Spencer because he is my beloved boyfrie-" *Pak* *Pak* Two consecutive slaps from her and my body trembled in pure hatred and anger. "Even Spencer denied that fact. Ang sabi niya mismo kay daddy, walang nangyari sa inyo sa gabing iyon!" She may be look fragile, modest and soft, but she isn't an Akhmatova for nothing. Isang bagay na kinaiinggitan ko sa kanya noon. Mas lamang ang katapangan nila. Ni wala akong minana sa pag-uugali nila at hindi ko alam pero minana ko ata kay papa ang pagiging duwag. Sabi nga nila katulad ko si papa na sa una lang matapang at titiklop din kalaunan. Ang tunay kong ina ay maagang namayapa pagkatapos akong ipanganak. She is the only legitimate child of Segundeo Akhmatova and Amara Akhmatova. Pinsan niya si daddy na nagpalaki at nag-aruga sa akin kaya ang sabi'y tama lang na sila rin ang kumopkop sa akin. I have never met my father. Pero ayon sa kuwento nila sa akin noon, he is addicted to gambling, lunod na sa utang, and they needed to let me stay away from him because he is not a good influence to me. Hanggang ngayon ay wala akong balita sa kanya. I should be thankful because they saved me. Pero sa araw na ito hindi ko man lang magawang unahin ang pamilya dahil nawawasak ang buo kong pagkatao. Muli ay nakaramdam ako ng galit sa sinabi ni Lily. Imposibleng walang nangyari sa amin ni Spencer. I can remember our heated moment that night. Why would he deny it?! Nangako siya na papakasalan niya ako! Tahimik lamang si mommy sa gilid niya. Ang titig nito'y kasing lamig ng yelo. I don't want to see that reaction. Nang-aakusa ang kanyang mga mata na para bang isa akong bayarang babae. She may not be my biological mother but she raised me and loved me. She made me who I am today. "One word from you and I will ask daddy to do anything just to throw you out of our house! Or worse, ipadala na lang kaya kita sa magaling mong ama." Nanginig ang kalamnan ko. She can't use that to threaten me! "Never mention to anyone about your past relationship with Spencer. Nagtawag ako ng media at magiging laman ng balita ang pag-iibigan namin ni Spencer at ang kasal. Tago rin naman ang relasyon niyo hindi ba? Pasalamat ka at hindi ko idadagdag na kaya kami nagpakasal ay dahil ayokong maagaw siya ng isang babaeng gagawin ang lahat kahit maging kabit niya," Lily spat rudely and laughed mockingly. I throw a death glare to her but she smiled with no humor in it, more like a devilish grin. "Try me, Allison. Don't make me hate you," malamig nitong sambit bago siya nagpasyang umalis sa kwarto. Sumunod si mommy at bago isinara ang pinto ay nagsalita siya ng tapos. "All this time we gave you everything to make you happy and feel equal to your elder sister. Kahit ito lang anak ang maitulong mo para sa kasiyahan ng kapatid mo..." At isinarado nito ang pinto. I was left there dumbfounded. Napaupo ako sa sahig dahil sa panginginig ng aking mga tuhod. Humikbi ako pero agad na tinakpan ang aking bibig para pigilan ang sarili. I felt the unbearable pain in my heart as I struggle to catch my breath. How can this life be so screwed? Spencer used to say that I always have luck in my side. That no matter how hard life is, I can always hold on to my luck and surely it will help me, even without anyone's help. But at this moment, I realized that fortune only favours the brave. I am a coward so luck will never stay and give me strength. Memories flashed on my mind as tears flowed down on my face. Why am I feeling regretful? I didn't do anything! I can't be mistaken! That day, I give in to him because I know it's him! Or… am I too drunk to even think and imagine that I slept with my boyfriend that night? Para akong binuhusan ng malamig na tubig nang sumagi sa isipan ko ang imahe at pigura ng ibang lalaki. What the hell was that?! The ceremony started. Hindi ko rin naman pupwedeng hindi tapusin ang kasal dahil paniguradong pagagalitan ako ni daddy. Napapatingin ang iba sa akin dahil halata ang pamumugto ng aking mga mata. I didn't mind them though. "Masyado ka namang naging emotional para sa kapatid mo, Alli," nang-aasar na bulong ni Myca, ang nag-iisang kaibigan ko. "Alam mong hindi iyon ang dahilan ng pag-iyak ko," sagot ko. She gave me her knowing look. "Bakit kasi hindi mo muna kinausap si Spencer?" "Huwag na lang natin pag-usapan ang ganyang bagay. Sobrang daming media." Iniwas ko ang mukha ko sa tutok ng mga camera. Baka maging headlines ako ng news. Sikat pa naman ang pamilya nina mommy. Hindi ko magawang tumingin sa harap kaya nakatungo lang ako. Nagsimulang sumakit ang dibdib ko at namumuo ang luha sa aking mga mata nang magsimulang magpalitan ng "I do" ang kapatid ko at ang pinakamamahal kong ex boyfriend. Nanginginig ako sa galit pero wala akong magawa. Agad akong niyakap ni Myca. "Nakatingin dito si Spencer. Umiiyak siya," bulong nito sa akin. Napaangat agad ang tingin ko. Sinalubong ng mga mata ko ang mga mata ni Spencer. He looks sad and regretful. I gave him my begging expression to show that I am hoping he will somehow choose to not continue anymore. But he looked away. My sister is standing beside her, wearing her genuine smile while staring at him lovingly. Mas lalong hindi ko kinaya nang sumunod ang, "I now pronounce you, husband and wife. You may now kiss the bride." That moment… my life become colorless. The luck I've been asking to side with me has totally abandoned me. My heart shattered. And the pain I am enduring is unbearable to the point that I needed to stood up and get outside as quickly as I can to breathe fresh air. I heard the loud cheering of the crowd. "Ang sabi mo ako ang pakakasalan mo. Bakit 'yung kapatid ko ang sinundo mo sa altar?" I whispered weakly as tears streamed down on my face like an infinite river.