But Only Love And Destiny Can Tell

BOLADCT-1

BOLADCT-1

Marinel

"CLAYD! Better hurry up!" tawag ko sa anak ko. Kanina pa kasi ito nasa silid namin.

"Ma, did you saw my toy car? I couldn't find it!" Padabog pa itong lumakad palapit sa akin.

"Nasa kotse, ikaw talaga. Come on, Mama were going to be late kapag hindi tayo nagmadali." Kinarga ko ang anak ko at lumabas na ng bahay namin.

"Ma, I love you," bulong

nito bigla.

"Mahal din kita anak," tugon ko.

"Bye baby boy!" ani Nica at humalik sa pisngi ni Clayd.

"Tita, I am not a baby boy anymore," inis na wika ng anak ko. Nagkatinginan kami ni Nica.

"Sinabi ko na sa iyo, Clayd Erl Villaraza is a big boy now." Isang malutong na halik naman ang ibinigay sa akin ng anak ko.

"Sus! Mag-ingat kayo ha!"

"We will Nica," sagot ko. Isinakay ko na sa kotse si Clayd at maging ako ay pumuwesto na sa driver's seat.

"Nica, iyong clinic!" paalala ko pa.

"Opo, Doc!" Nailing na lamang ako.

"Ma, where are we going?"

"Novo Hotel sweety, may conference si Mama e." He smiled at me. Napabuntong-hininga ako. He's starting to get nosy.

When we reached the hotel, nag-park ako agad.

"Are you hungry?" Nailing naman ang anak ko.

"Okay." Hinila ko na si Clayd papasok at tinungo ang conference hall.

"Doc. Nel!" bati sa akin ni Doc. Sison.

"Hi! Makatili ka naman Anne," natatawa ko pang sagot. Doc. Anne Sison is my friend way back when I'm studying my second course. She's also a pediatrician like me.

"Well, I am just so happy to see you. You know, magkaiba tayo ng clinic na pag-aari at sa mga conference lang tayo nagkikita." Napangiti ako.

"So glad to see you too Anne," bati ko pabalik. Yumuko naman ang ulo nito nang mapansin niya ang anak kong si Clayd.

"Oh my! What a handsome son you had Marinel. Dati sa stroller ko lang nakikita ang batang 'to every time you attend on our classes. Ang tagal na pala nating hindi nagkikita." Napangiti ako at napataas noo.

Never kong ikinahiya ang anak ko simula nang mag-aral ako ulit bilang isang pediatrician. Lagi kong kasama sa school ang anak ko at hindi iyon dahilan para ikahiya ko siya. Clayd is a blessing and a treasure for me.

"Hi po," bati ng anak ko.

"Ang guwapo mong bata!"

"Puwera usog," sagot ko naman at pareho kaming nagtawanan.

"Nandito pala ang inaanak ko." Pareho kaming napatingin ni Anne sa nagsalita.

"God baby! Where did you go ba? You know naman hindi malapit sa akin si Clayd," ani Anne. Ninong ni Clayd si Bill at asawa ito ni Anne.

"Papa!" Clayd said and run towards with Bill.

May biglang kurot akong naramdaman sa aking dibdib. Kung hindi sana nagkagulo ang lahat, sana si Caldwill ang tinatawag niyang Papa ngayon. Sana hindi siya maghahanap ng kalinga mula sa ibang lalaki. I know, Bill is a good man, also her wife Anne. Pero hindi naman sa lahat ng panahon ay magiging ama-amahan ni Clayd si Bill. Magkakaroon din ang mag-asawa ng sarili nilang anak.

"I miss you buddy," Bill said.

"Me too Pa, let's play please!" Napabaling naman sa akin si Bill.

"Sure," sagot ko. Kinayag na niya ang anak ko palabas ng event hall. Umingkis naman sa akin si Anne.

"I'm pregnant Marinel," pag-amin nito.

"Wow! That's great news!"

"I know! May little brother na si Clayd. Dalawin mo naman kami sa Iligan. Last visit mo do'n, two years ago pa," aniya.

"Sorry Anne, masiyado kasi akong abala sa trabaho at kay Clayd at saka hayaan mo't kapag nakaipon ako'y do'n kami sa inyo di-diretso." She smiled at me.

"Alright! I understand your situation. Mahirap naman talaga magpalaki ng anak."

"Nang mag-isa," mapait kong dugtong.

"Yeah, but you're a great mom to Clayd, be proud of that. Well, umupo na tayo. Mukhang magsisimula na."

Itinuro naman nito ang stage. Nasa gitna na nga ang emcee. Inalalayan ko na si Anne papunta sa upuan namin. May programme naman na ibinigay sa bawat bisita.

"Have you heard the news? Guest speaker natin ang isa sa mga specialist from states and he's freaking hot, plus he's so handsome." Tila kilig na kilig pa si Anne.

"May asawa ka na," biro ko pa.

"Well, girls are girls. Kahit na guwapo ang dyowa o asawa mo, you cannot ever stop yourself from admiring somebody."

Tama si Anne, I even have crushes in our school before.

"Oh I forgot, ex-husband mo pala ito," Anne said.

Bigla namang nag-feedback ang microphone ng emcee kaya hindi ko narinig masiyado ang tanong ni Anne sa akin.

"Ano 'yon?" tanong ko. Sumenyas itong wala lang at ngumiti sa akin. Ngumiti lang din naman ako pabalik.

Nagsimula na ang programme at halos nakatutok lang ang mga mata ko sa stage. Hanggang sa may tinawag na ito.

"Please welcome, our guest speaker Mr. Caldwill Enzo Villaraza."

Parang nabingi ako sa narinig ko. Pakiramdam ko'y parang nanigas ang buo kong katawan. Ni ayaw kumurap ng mga mata ko sa kanya.

"What a handsome hematologist," kinikilig pang kumento no'ng emcee.

Caldwill just laughed at her. Awtomatikong tumulo ang mga luha ko sa mata. Three years! For almost three years ay ngayon ko lang siya ulit nakita. He is still the same. The way he laughed and smiled. His hair are still well maintained by his favorite haircut. His posture are still the same. He's still wearing his black piercings. The way he dressed up that looked him like a bad boy. It's like nothing happens to him for these past three years. Nasapo ko ang dibdib ko at nahihirapan akong huminga ng maayos. Walang nagbago sa kanya. Still the man I love the most. The man who gave me my son Clayd. The man who broke me. Dali-dali kong pinahiran ang mga luha ko sa mata.

"Anne, kailangan ko na umuwi," baling ko pa rito.

"What? It's not done yet."

"But I have to," I answered.

"Nel, you need this. We need this. Kung ano man 'yan, clear your mind and focus. Your ex-husband isn’t going to bite you." I despair. She knows Caldwill at aminado ako na kailangan ko nga ang pagtitipon na ito. Business is business! Kalma Nel! Pinigilan ko ang sarili ko na mapatitig kay Caldwill habang ito ay abala sa kanyang speech. I can't even hold back my tears kaya minsan ay napapayuko na lamang ako. I am still affected! Of course! I love him. I still love him even if he hurts me big time. God! I hope this will end right now.

AS THE EVENT is adjourned ay diretso kami agad sa kabilang reception hall.

"Where's Bill and Clayd?" bulong ko kay Anne. Kasalukuyan kaming kumakain ngayon at ganadong-ganado ito sa pagkain.

"They're fine Marinel," she said.

"I texted Bill not to bring Clayd in here. Huwag kang mag-alala, kami mag-uuwi sa kanya." Nakahinga ako ng maluwag. Alam niya talaga ang dapat gawin. Masuwerte ako at may dalawa akong mabuting kaibigan.

"Doc. Sison," tawag ni...

Napatayo naman si Anne at maging ako rin.

"Hi! It's nice to see you here Doc. Ynes," Anne said. Doc. Ynes?

"Well, kailangan pumunta." Bumaling naman ito sa akin.

"Oh god! Mrs. Villaraza! How are you?" Niyakap pa nito ako. Alanganin din naman akong tumugon.

"Kumusta po Doc.," bati ko.

"Good! Wow! Akala ko nursing lang ang kinuha mo. Pediatrician ka na pala ngayon." Napangiti ako.

"Opo," simpleng sagot ko. Hindi na ako nabigla nang malaman nitong Pediatrician na ako. I wore my I.D anyway.

"Teka, nasaan ba 'yong asawa mo? Oh there he is." Dali-dali pa itong lumapit kay Caldwill.

"God Anne! Ninja moves!" Napatawa naman ito at sumenyas ng 'Go'. Tatalikod na sana ako pero...

"Marinel," Doc. Ynes called me. Mariin akong napapikit. Doc. Ynes doesn't know na matagal na kaming hiwalay and that was three years ago.

"Next time Caldwill unahin mo ang asawa mo," ani Doc. Ynes. Diretso akong napaharap sa kanila at plastik na napangiti. Ang totoo, nanlalamig na ang mga kamay ko at parang gusto ko na ang maiyak. He was shocked to see me. At nakikita ko na naman ang mga mata niyang puno ng galit sa akin. Awkward!

"Oh my! Please call Bill, best! Please!" drama pa ni Anne. Awtomatiko akong kumilos.

"Excuse me," paumanhin ko at diretsong umalis sa harapan nila.

Pagkatalikod ko ay awtomatikong tumulo na naman ang mga luha ko. Hanggang kailan ko ba pagdudusahan ang isang bagay na wala akong alam.

Nang tumapat ako sa elevator ay agad kong pinindot 'yong down button.

"Where are you going?" Naistatwa ako sa narinig ko pero agad akong nakabawi at pinahiran ang mga luha ko. Hindi ako kumibo.

"Tsk!"

Nagulat na lamang ako nang bigla niya akong hilain. Napatingin ako sa kamay niyang nakahawak sa akin. For three years passed, ngayon ko lang ulit nahawakan ang kamay niya.

Dinala niya ako sa isa sa mga kuwarto at ipinasok sa loob. Base sa nakikita kong maleta, ito ang hotel room niya.

"Kailangan ko nang umalis," matapang kong wika.

Diretso ako agad sa pinto para abutin iyong doorknob pero maagap nitong nayapos ang baywang ko.

"You can't go!"

"How dare you! Bitiwan mo ako!" Nagpumiglas ako pero masiyado siyang malakas para pigilan ako.

"Isa ka na rin pa lang doktor. May nabingwit ka sigurong matandang mayaman kaya ka nakatapos." Isang malutong na sampal agad ang ibinigay ko sa kanya.

"Ang kapal ng mukha mo!" singhal ko at itinulak siya. Patakbo ko nang tinungo ang pinto ngunit maagap niya akong nakulong sa mga bisig niya. Nagpumiglas ako hanggang sa tuluyan na lamang akong nawalan pa ng lakas. Napaluhod ako at maging siya. Yakap niya pa rin ako mula sa aking likuran. Iyak lang ako nang iyak. Naghahalo ang emotion ko. Hindi ko matantsa kung galit ba ako, nami-miss ko ba siya o kung ano. Hindi ko maipaliwanag. Tatlong taon din akong nangulila sa mga yakap niya sa akin. Ni hindi ko na nga alam kung ano ba ang pakiramdam nang mayakap ng isang lalaki.

"Marinel," anas nito at mas lalo akong niyakap. Mas lalo akong naiyak. I miss him calling my name like that.

"I hated you. No! I loathed you!"

Mas lalo pa akong naiyak sa sinabi niya.

"Tama na Caldwill!" Napahagulhol ako.

Ayaw ko na ang umasa. Kinalas ko ang mga kamay niya pero ayaw niya talaga akong bitiwan. Bigla naman niya akong pinaharap sa kanya at agad akong hinagkan.

"I still hated you but I need you," anas nito. Pilit ko siyang itinulak pero bigla nitong winarak ang suot kong blusa.

"Caldwill! Ano ba–" He never stop kissing me until he carries me. Inihiga niya ako sa kama at dinaganan ako. Puwersahan ko siyang itinulak muli pero ayaw pa rin niyang paawat.

"This is harrasment! You're raping me!" singhal ko nang makawala ako sa mga labi niya.

After three years, gusto niya lang akong i-kama! Hindi man lang siya nag-sorry sa ginawa niya sa akin!

"No one will not going to believe you. You are my wife, remember?" Muli niya akong hinagkan at halos makagat niya na ang labi ko dahil sa tindi ng panggigigil niya sa akin. Hinampas ko siya sa dibdib pero naawat niya ako at itinaas ang dalawang kamay ko.

"I hate you!" singhal kong muli. He unzip my pants and undress me my bra.

"I hated you too."

"Damn y–" Muli ay 'di ko na natuloy ang sasabihin ko. He immediately slid his right hand inside on my lower undergarment.

"Oh..." ungol ko at hindi ko ito napigilan. He started to massage my clit while his middle finger slid to my inner core.

"Caldwill!" anas ko nang marating ko ng biglaan ang sukdulan. Huminga ako ng malalim at hindi na nanlaban pa. Nanghihina ang katawan ko dahil sa ginawa niya.

"Why are you doing this to me?" bulong ko.

He looked at me straight into my eyes. He never said anything, instead he just kissed me. Una hindi ako tumugon pero naitanong ko sa sarili ko. Hindi ba pinangarap ko 'to na makasama siya? Hindi ko alam kung tama ba na umasa pa ako pero sa ngayon? Gusto ko muna maging masaya kahit sa ganitong paraan man lang. Susundin ko muna ang puso ko. I begun to response to his kisses. He groaned when I sucked his tongue. He started to undress all of my dress as he did to himself. He caress my breasts and suck my n*****s as he nibbled it.

"Caldwill!" anas ko. He lowered his head down to my stomach, navel and bulls eye! He landed his tongue on my precious gem and started to lick it. Halos mapasabunot ako sa ulo niya. He never stop, hanggang sa parang pakiramdam ko ay sasabog na ako. Bago pa man ako bumulusok ay agad nitong ipinasok sa akin ang kanyang armas at binayo ako ng marahan. I can see a shock expression on his face. Of course he would! Dahil sa loob ng tatlong taon, hindi ako nakipagrelasiyon sa iba dahil nakatuon lamang ang atensiyon ko kay Clayd. Paano ako magkakagusto at iibig sa ibang lalaki kung siya lamang ang laman ng puso't isipan ko. He thrust until I became comfortable to his hugeness.

"Ah!" anas ko.

"s**t!" mura nito at mas binilisan pa ang kanyang pagbayo sa akin. In just a blink of my eyes, we both reached our climax. But he never stop pounding me. Kinabig niya pa ang aking batok upang mapadiin pa kami lalo sa isa't isa. In just one swift moved, nagkabaliktad na kami ng position. Ako na ang nakadagan sa kanya. Para kaming mga uhaw na lion dahil sa sobrang pananabik. His left hand held my waist as his right hand cupped my breasts. Inalalayan niya ako sa pagbayo sa kanya at pareho kaming napaungol. Sweats are all over on our naked body even if the room was air-conditioning. I can hear our hearts beating so rapidly.

Para kaming nasa loob ng isang race track, playing at the field, full of hunger. I heard his groans. Mas pinag-igihan ko pa ang pagbayo sa kanya hanggang sa unti-unti ko ng nararamdaman ang sukdulan. We both pleaded each others name until I felt his warm liquid pours inside of me. I landed on his top and breathe heavily.

NAKATULALA lang ako sa kisame habang nasa ibabaw ko pa rin siya. Nakabaliktad ulit kami ng position kanina dahil talaga nga namang ayaw niyang paawat. Kaya heto, knockout. Sobrang himbing ng tulog nito kahit na kanina pa ako malikot. Napabuntong-hininga ako. Ang tanga-tanga ko talaga! Hindi ko man lang napigilan ang sarili ko at nauwi pa kami sa ganito. Hindi ko siya maintindihan. Napatawad na ba niya ako? Hindi na ba siya galit sa akin? Mahal niya pa ba ako? Ang daming tumatakbo sa utak ko ngayon. Para akong bumalik sa dati na nangangapa pa at walang maisip na gagawin. Bigla namang tumunog ang cell phone ko kaya dahan-dahan akong umalis sa kama. Pinulot ko ang bag ko at tiningnan ang caller. Oh god! I forgot my son! Sinagot ko ang tawag at pinulot ang mga damit ko.

"Ma, where are you? I can't sleep without you," Clayd said. Pumasok ako sa banyo.

"Oh god! Baby I am so sorry! Inihatid ka ba ng Papa Bill mo sa bahay? Nakatulog si Mama sa lobby e," pagdadahilan ko pa habang nagbibihis.

"Ma, we went there but you're not there." Natampal ko ang noo ko.

"Oh? I was there sweety, maybe you just don't see me. Uuwi na ako," paliwanag ko. Nagkukumahog kong pinagsusuot

ang mga sapatos ko at inayos ang buhok ko. Nang matapos ako'y hanggang sulyap na lang ang nagawa ko kay Caldwill. Saka na kita haharapin kung magkaharap ulit ang landas natin.