Cayden Frio: Loving Mrs.Guillebeaux

Chapter 5- Panandaliang Kalayaan•

Hannah's POV

The day I've been waiting for has finally came. Today is Daxton's business trip to Switzerland. It was as if a thorn had been pulled out of my chest. Napakagaan nang pakiramdam ko ngayon at para bang nakalaya ako sa mahabang pagkabilanggo.

I can't wait for him to leave. The suitcase and things he was going to carry were ready and his bodyguard had already put them in the car that they would use to take him to the airport. I tried my very best to hide my happiness. I just acted normal like I used to do.

"Do not leave the house and go somewhere else. You know the rules. Just stay here and wait for me until I come back. Don't do things that will make me mad at you, Baby. Do you understand me?" seryosong wika ng aking asawa na para bang isa akong batang paslit kung kaniyang pagbilinan.

"Yes, I understand," sagot ko. Kung pwede nga lang ipagtulakan ko siya palabas ng bahay para makaalis na ay kanina ko pa ginawa.

Ikinagulat ko nang bigla niya akong hapitin sa aking bewang, yumuko siya para abutin ang aking mga labi at gawaran ako ng tila ba sabik na sabik na mga halik. Ginantihan ko ang mga halik niyang iyon hindi dahil sa gusto ko at nadadala ako, kung hindi dahil ayokong bigyan siya ng dahilan para magalit sa akin, ngayon pang paalis na siya. Hindi pwedeng mapurnada ang mga plano ko.

Tumagal nang ilang minuto ang mainit na halikan naming iyon. Piniga pa muna ng mga kamay niya ang magkabilang pisngi ng aking puwet bago ako tuluyang pinakawalan.

"Kung hindi lang importante ang lakad ko ngayon ay kanina pa kita binuhat paakyat sa kwarto. Pinatigas mo na naman ang alaga ko. Humanda ka sa akin pag uwi ko," pilyong sabi nito sabay sunggab sa aking labi at isang marubdob na halik na naman ang ibinigay nito sa akin.

I gently pushed him to stop what he was doing. If I don't do that, it will take longer once again.

"Tama na baka ma-late ka pa sa flight mo. Saka na lang ulit natin gawin pagbalik mo," nakangiti at malambing na sabi ko.

Napangiti siya habang matamang nakatingin sa akin. F*ck, I will miss this... this and this," sabi nito na una nang dinapuan ng hintuturo ang aking labi, sunod naman ay nilamas ang kaliwa kong s**o at panghuli ay hinimas ang aking kaselanan na natatakpan ng suot kong maikling cotton short.

Ewan ko ba, hindi ako na-excite sa ginawa niyang iyon bagkus ay kinilabutan pa ako ng husto.

Mabuti na lang at nag-ring ang cellphone niya dahil kung hindi ay hindi ko na alam kung saan pa makakarating ang malikot na mga kamay nito na wala nang inatupag kung hindi ang pagnasahan ang lahat ng parte ng katawan ko.

Sa wakas ay tinigilan na rin niya ang panggigigil sa akin. He heaved a long sigh and took the cellphone from his pants pocket and answered the caller. From the way he talked on the other line, I was sure it was something important. He is hurrying to get in the car. I waved at him and smiled sweetly. It was surprising how suddenly his mood changed. His happy face turned dark and serious, he didn't even look at me, he turned to me as if he didn't see me. I just shrugged my shoulders. I don't care what his problem is, what matters to me right now is that he is no longer here and I won't see him for a week.

I hurriedly went up to my room and took out the things I would take with me on my trip. I prepared it the day before, I just hid it in a place where my husband couldn't see it. I will carry a small white suitcase with me. I also took out the bunch of money I had saved from my secret drawer. I need cash for my vacation. I cannot use my credit card and atm card for my transactions because it's connected to my husband. Once I use it for my payments he will know immediately because the bank will notify him. He will know that I left the house and he can trace my location right away. Gan'yan ka tuso at segurista ang aking asawa pero hindi naman ako magpapahuli sa kaniya. During our time together I was able to study him and the methods of how to disobey him without him realizing it.

I know what the weakness of his people is. I can make their mouths shut with the help of my money. I just need to bribe them so that I can temporarily leave the house without my husband knowing.

"Ma'am, saan ang punta ninyo?" Agad na nakita ng aking dietician ang maleta ng siya ay pumasok sa silid ko.

"It's none of your business, Leri," mataray na sagot ko.

"Pe-pero, Ma'am, 'di ba bawal kayong lumabas ng bahay? Tiyak na hahanapin kayo ni Sir Daxton sa amin, ano ang sasabihin namin kapag tumawag siya ng wala ka?"

I smiled as I remembered that Leri was new to us. It's been less than three months since she started working as my dietician. She doesn't know much about our household and she still has no idea what happens every time my husband leaves the country.

"Don't worry, people here know what to do. Huwag mo nang problemahin ang hindi mo problema. Have fun while I'm gone, you can have your vacation and visit your family. Don't worry about your salary because it will be given to you in full. Just relax, okay," I patted her on the shoulder with a smile.

I left Leri dumbfounded, I don't know if she understood what I said or not, but I didn't bother to pay attention to it. Bahala na ang mga kasamahan niya na magpaliwanag sa kaniya.

I fixed myself first before I left the house. I had to make a disguise and pretend to be someone else so that Daxton's family, relatives and friends wouldn't recognize me. I have to be very extra careful. I need to hide my true identity in front of many people because if anyone recognizes me, it will surely be the end of my happy days.

Katulad ng inaasahan ko, nag aabang na sa labas ng gate ang taxi na maghahatid sa akin sa aking paroroonan. Ang totoo ay wala pa akong eksaktong lugar na gustong puntahan kaya nagpahatid muna ako sa condo unit na inuupahan ko. Nagagamit ko lang ito kapag nagagawa kong makatakas sa pamamahay namin.

As soon as I entered my studio type unit. I immediately threw my body on the bed. I lay straight and stretched out my hands, smiling beautifully as I stared at the ceiling. I can finally sleep peacefully without my devil husband disturbing me. I can now freely do whatever I want to do.

Sinimulan ko na ang gusto kong gawin.

Bumangon ako at inabot ang remote ng tv sa aking paanan. Binuksan ko iyon at naghanap ng magandang mapanonood mula sa mga listahan ng drama series na pagpipilian sa tv monitor. Bumaba ako ng kama at nagtungo sa pantry. May mga pagkain pa akong naitatabi roon, mga nabili ko sa grocery three months ago. Tiningnan ko muna ang expiration date ng mga ito. Halos lahat ay hindi pa naman kaya namili na lang ako ng gusto kong kainin. Imported chocolates and junk foods ang mga nakuha ko buhat sa mga pagkain na naroon. This are the foods that I am dying to eat. Hindi naman siguro masama kahit once in a blue moon lang ay malamanan ng mga ganito ang aking sikmura.

I enjoy eating without thinking of being guilty. I just keep it in my mind that this will only happen once so I need to take advantage of all the opportunities that are given to me. Hindi ko masabi, baka ito na ang huling pagkakataon na magawa kong takasan ang asawa ko. Hindi malayo ang posibilidad na madiskubre niya rin ang sikreto ko dahil wala namang lihim na hindi nabubunyag.

Nag-enjoy lang ako maghapon sa kapapanood ng mga drama series habang kumakain ng sweets at junk foods. Nang sumapit ang gabi ay hindi na ako nag abala pang lumabas para kumain ng hapunan, nagpa-deliver na lang ako ng pagkain. Gusto ko lang bigyan ng oras ang sarili ko, kahit isang araw lang na wala akong gagawin at wala akong iisipin. Hindi ko na nga nagawa pang maligo at magpalit ng damit pantulog dahil hindi naman ako lumabas at hindi naman ako nadumihan, isapa naka aircon naman ang buong unit ko kaya hindi ako pinagpapawisan. I still feel fresh.

Tinigilan ko na muna ang panonood ng tv at nagmunimuni. Sa hindi ko maipaliwanag na dahilan ay sumagi na naman sa aking isipan si Cayden. Naalala ko pa ang mga nangyari noong nasa senior high pa kami. Isang eksena iyon kung paano kami unang nagkakilala. I slipped on the court while he was mopping it, hindi siya nanghingi ng sorry sa akin sa halip ay sinisi niya pa ako sa nangyari at sinungitan. Noong una ay galit na galit ako sa kaniya dahil simpleng sorry lang ay hindi niya magawa kahit siya naman talaga ang may kasalanan.

Cayden is very popular in our school but he is so quiet and he barely smile. Kapag kinakausap ko siya ay para lang akong nakikipag usap sa hangin dahil hindi niya ako pinapansin, napaka suplado niya. Ang totoo ay transferee lang naman ako sa eskwelahan ng mayayaman, I don't have any friends yet. He was the first person I met at school, even though he's cold to me, I still continued talking to him.

Hindi ko na maalala kung kailan at paano nag umpisa na pansinin niya ako, namalayan ko na lang na naging malapit na kami sa isa't-isa. Naisip ko na lang na siguro ay nakaramdam siya ng awa sa akin dahil nadiskubre niya na iba ako sa kanila. Mahirap lang kami, lumaki akong walang mga magulang at ang lola ko lang kasa-kasama ko sa buhay. Pinagtitiyagaan ko kung ano lang ang mga bagay na meron ako, kagaya ng luma at butas kong rubber shoes na sinusuot ko sa eskwelahan araw-araw. Cayden was generous enough to give me new shoes and until now I treasure those shoes because they're very special to me.

How I miss those days na nakikita ko ang sarili ko na masaya at tumatawa. Si Cayden lang ang bukod tanging tao maliban sa lola ko na nagbigay ng pagpapahalaga sa akin. Kung bibigyan lang ako ng pagkakataon ay gusto ko siyang makitang muli.

Sa tagal ng panahon na hindi namin pagkikita ay hindi ko magawang makibalita tungkol sa kaniya. I know his family, naging mabuti ang parents niya sa akin at tinulungan pa nila ako sa mga gastusin sa pagpapagamot sa lola ko. Sad to say hindi na kinayang labanan ni lola ang sakit niya dahil na rin sa katandaan.

Minsan tinatanong ko sa sarili ko, kung hindi kaya dumating si Tita Yolanda noon para kunin ako, ano kayang buhay ko ngayon?

Siguro inampon ako at pinag aral ng pamilya ni Cayden dahil mabubuting tao sila at hindi naman ako pababayaan ni Cayden. Alam ko kahit na sa murang edad namin na 'yon ay responsable siyang tao. Siguro kung hindi kami magkasintahan ngayon ay mag-asawa na kami at may mga anak.

Sa mga panahong ganito na nakakalaya ako sa anino ni Daxton ay ginagawa kong makapag isip ng masaya. Kapag nasa bahay niya ako ang isipin si Cayden at ang naging kabataan ko ay hindi ko magawa dahil pakiramdam ko kahit isip ko ay nababasa niya.

I took a deep breath and turned to my laptop and opened it to search for a good place to go.

Halos umabot na ako ng isang oras sa pagba-browse hanggang sa matigil ako sa isang magandang beach resort. Isang private resort iyon na mayaman lang ang makaka-afford. Kung simpleng tao ka ay hindi mo kakayanin ang entrance pa lang. Ang mga kwartong at villa na pwedeng mong tirahan sa isang araw ay kung normal na tao ka lang at may minimum wage income ay baka isang taon ka ng nagtatrabaho ay hindi mo pa kayang kitain.

Napangiti ako, bakit hindi ko subukan pumunta sa lugar na 'yon, may pera naman ako at hindi basta-basta mauubos ang dala ko kung magbabakasyon ako roon ng kahit tatlo o apat na araw? Anyways it's Daxton's money that I will spend. Deserve ko namang i-pamper ang sarili ko after all the hardship I endure with him.

I like love being in the sea. Kapag malapit ako sa dagat pakiramdam ko ay malaya ako at kasing lawak ng tubig ang maari kong lakbayin. It's just sad to think about the truth and reality of my life. Ako ay isang miserableng babae na nakakulong sa mataas na tore. I am a queen without a kingdom of my own.

I shook my head. I am here today to have fun and forget about my f*cking sad life. I decided to go to bed because I need to leave early tomorrow. I will hire a chopper that will take me around the island to that private resort.

I fell asleep with a smile on my lips. Tomorrow is the longest vacation that will happen in my entire life.