THE MAFIOSO #2: Ryker's Payback

CHAPTER 6 - BID

OLIVIA PIPER ROBLES



Ilang minuto pa na nakatitig lang kami sa isa't-isa. Walang may gusto na magpatalo. Kinakabisado ko ang lahat ng anggulo ng kanyang mukha. Ang mahaba niyang pilik-mata, ang guhit sa kaliwang kilay nito, ang nunal sa ilalim ng kanyang labi.

"Hindi mo pa sinasagot ang tanong ko."

Bumalik ang atensyon ko sa mga mata niya. Hindi ko napansin na masyado na kaming malapit sa isa't-isa ngunit dahil sa pride ko ay hindi ako humakbang paatras.

"If I do, what will you do to me?" Mas inilapit ko ang sarili sa kanya. Tumingala ako ng kaunti. "Are you going to punish me? Tie me up and throw in the sea?"

"What if I say yes?"

"Throw me in the sea and I will rule the ocean."

Sumilay ang ngiti sa kanyang labi. Oh, this man is so simple. Talaga bang parte siya ng mafia? Kung ganito kadali ko lang siyang mapapaikot sa kamay ko ay hindi ko na kakailanganin pa si Vivian.

"If I'm going to tie you up, I'm positive that I will not throw you to the sea."

I have an urge to bite my lower lip, but I stopped myself. "I will not lay my back on cheap sheets, fool."

"Who says you'll lay on your back?"

"Manag— Mister Salvador..." ang boses mula sa transceiver nito ang nagpahinto sa amin. "The bidding for Queen's stone will start in four minutes."

Hindi ko pinahalata sa kanya ang gulat ko nang sabay kaming napabuntong-hininga. Una siyang lumayo at tumungo sa likod ng acrylic glass. Nilabas niya ang kwintas na punong-puno ng kumikinang na diyamante sa paligid at ang sentro nito ay isang kulay asul na diyamante.

Naglakad ako palapit sa malaking salamin at humarap roon. Inipon ko ang buhok at itinaas iyon upang bigyan siya ng access sa aking leeg. Mabilis ang t***k ng aking puso nang puwesto ang malaking bulto nito sa aking likuran.

Walang salita na namagitan sa amin ngunit ramdam ko ang tensyon. Hindi ko alam kung sinasadya niya na idaiti ang kamay sa aking balikat. Napakuyom ako nang tumama ang mainit nitong hininga sa sensitibong parte ng aking leeg.

Kung maitatakbo ko ang alahas na ito, malamang ay malilibot ko na ang buong mundo.

"My team's eyes will not leave you. Don't do stupid things, Miss Robles."

Did he just read my mind? Masama ko siyang tiningnan mula sa repleksyon naming sa salamin.

"We're waiting outside," anunsyo ng lalaki sa transceiver.

Inirapan ko siya at kumawala sa kanyang mahika. Bumukas ang pinto at naglakad ako patungo roon. Sa sobrang katahimikan ay maririnig ang tunog ng takong ng sapatos ko na tumatama sa marbled floor.

Pinaikutan ako ng limang nagtatataasang mga lalaki. Hindi naman ganoon kalayo ang event hall. Nang bumukas ang double door ay napunta sa akin ang atensyon ng lahat.

"Ladies and gentlemen, the Queen's stone necklace," anunsyo ng emcee habang naglalakad ako palapit sa stage. "The necklace was crafted around a real, 15-carat blue diamond. Was designed by Fifeto W. Olivares around 2009. The expensive piece features a lot of luxury materials, including 46 round brilliant diamonds weighing a total of 66 carats. The diamond in this necklace was once owned by Cristina Aldaguer, the daughter of Rodolfo Aldaguer, a well-known scientist in year 1900."

Nakaakyat na ako sa stage at napatingin ako sa gawi nila Mama. Katabi niya ang ex-boyfriend ko na si Joaquin. Hindi pa rin pala tumitugil ang hayop na ito.

"Let's start the bidding with five million dollars."

"Five million." Inirapan ko si Joaquin nang itaas nito ang card niya.

For Pete's sake, he's bankrupt! Ano ang ipambabayad niya? Kidney o atay? May pakinabang pa ba sa utak niya?

Nagpataasan ang mga tao roon. Ngunit kahit na nasa event hall ako ay biglang pumapasok sa isip ko ang mukha ng lalaki na iyon. Nag-init ang aking pakiramdam at naglalaro sa isip ko ang ideya na kung ano ang pakiramdam na mahagkan niya.

Oh, sh-t, what's happening to me? I should get him twisted in my fingers, not the other way around. Inalis ko ang ideya na iyon at binalik ang focus sa bidding. Nasa seven million palang sila at patuloy pa rin nagpapataasan.

Nagsisimula na akong mangawit sa pagtayo. Kinalabit ko ang isa sa mga security.

"Get me a chair, I want to sit."

Napataas ang kilay ko nang hindi niya ako pansinin.

"Are you deaf? Sabi ko, ikuha mo ako ng upuan dahil nangangawit na ako. Tagalog na para maintindihan mo."

Hindi pa rin sila umimik at nagpanggap na hindi ako naririnig. Napabuntong-hininga ako.

"Twenty million dollars," malakas kong sambit.

Napatingin sa akin ang emcee, pagkatapos ay sa mga magulang ko, at muling bumalik sa akin.

"Miss Robles?"

I tilted my head. My expression is blank. "Does anyone here want to go higher?"

Nakakabinging katahimikan ang nanaig sa hall. Nagsimula ng magbulungan ang mga tao at ang ilang representative ay tinatawagan na ang mga kliyente. It's been two minutes.

"No one can top it? It's sold then, right?"

"Olivia Piper, you're not included in the bidding," saad ng aking ina na kahit nakangiti ay ramdam ko ang gigil sa bawat salitang binigkas nito.

Hindi ko pinansin ang pagsuway nito sa akin at tinaasan ng kilay ang emcee.

"Mark it as sold so I can have a seat."

Nagpabalik-balik ang tingin ng emcee sa akin at sa aking ina. Hindi nito alam kung sino ang susundin. Sa ginagawa ni Mama ay pinapakita niya na wala kaming kakayahan para mag-produce ng ganoong kalaki na halaga. Did she forgot that we have bought major shares in oil and fuel companies?

"Twenty million dollars. Going once? Going twice?" Nang walang nagsalita ay pinukpok na ng emcee ang hammer. "Sold to Miss Olivia Piper Robles."

Pumalakpak sila ngunit wala na akong oras para marinig ang sasabihin nila. Bumaba na ako ng stage at malalaki ang mga hakbang na naglakad palabas ng event hall. Kasunod ko ang mga security guards.

Binuksan nila ang pinto para sa akin. Bago ako pumasok ay hinarap ko sila at masamang tiningnan.

"Don't let anyone in."

Bago pa sila makapagsalita ay sinara ko na ang pinto. Naghalo-halo na ang puyat at pagod kaya't hindi ko na napigil ang inis ko.

I need to let this out. I have to.

"Someone's pissed."

Naninindig ang aking balahibo nang marinig ang malalim na boses na iyon. Humarap ako sa kanya.

"I heard that you bought the necklace dahil lang nainip ka. That's a brat move, don't you think?"

"I'm a genius. I have an IQ of—"

"A smart person— doing stupid things," putol nito sa akin.

"Shut up."

Pinaikot ko ang braso sa kanyang balikat at hinila ito palapit sa akin. I pressed his mouth to mine, and I felt all my will power collapse as his arms surrounded me, and our tongues explored deeply. He lifted me up effortlessly to sit on the counter in front of him and then kissed me again, wildly, powerfully.

Hindi ko pa nahuhubad ang kwintas ngunit wala na akong pakialam doon. Pag-aari ko na ito kaya wala na silang pakielam kung ano ang gawin ko rito. My excitement began to rise to fever. His tongue explored me like a viper on fire, hungry for me, devouring every inch of me— pleasure filled body.

It's making me weak, and I don't like it.

Bago pa ako malasing sa init ng kanyang halik ay sinipa ko siya sa sikmura. Napalayo siya sa akin at hawak niya ang kanyang sikmura.

He has a devilish smile and my lipstick stain on his lips. That's so hot. His eyes darkened with lust and something else.

I gulped. Bumaba ako sa counter. "I'm warning you, Salvador."

"Warning me about what?" he said, in a low voice.

"You don't want to mess with me."

Naglakad siya palapit sa akin. Inilagay niya ang mga braso sa magkabilang-gilid ko. Matapang ko siyang tiningnan. He sweeped a hand up and under my chin.

"Olivia..." His lips to me ear, he whispers, "Look at you, you're just begging for someone to put you in your place."

There is no hesitation. No question. My lips parted, speechless. I'm frozen in place.