บทที่ 7 ใครเอ่ย
1152 Words
"วันนี้คุณพ่ออยู่บ้านไหมคะ"
"อยู่สิครับ วันอาทิตย์วันครอบครัว"
"จริงด้วยค่ะ เย้ๆ"
"แต่พ่อว่ามีอะไรน่าดีใจกว่านั้นนะ"
"อะไรหรอคะ"
"พ่อจะพาเพื่อนมาเล่นกับริต้าครับ"
"ใครคะ สาวๆไม่เอานะคะ เล่นกับสาวๆไม่สนุกเลย ชอบแกล้งริต้า"
"ไม่ใช่หรอกครับ ว่าแต่เราหรือป่าวที่แกล้งสาวๆของพ่อ"
"ไม่มี๊ ไม่จริงเลยค่ะ" สาวน้อยรีบพูดแก้ตัวเสียงสูง
รอไม่นานก็มีเสียงรถยนต์ขับเข้ามาในบริเวณลานบ้าน เขาจึงพาลูกสาวออกไปรับ สาวน้อยมองตาปริบๆว่าคนในรถคือใคร และแล้วก็กระจ่างในทันทีที่เห็นหน้า
"จีนนน! ทำไมจีนกับคุณน้ามาบ้านเราละคะคุณพ่อ" น้องจีนยิ้มให้กับน้องริต้า ส่วนเจ้าตัวรีบถามพ่ออย่างสงสัย
"สวัสดีน้าจินก่อนสิครับ น้าจินจะมาเป็นพี่เลี้ยงคนใหม่ของริต้านะครับ"
"น้าจินหรอคะ ไม่เอาค่ะ ริต้าไม่ให้น้าจินเป็นพี่เลี้ยงของริต้า"
"ทำไมละครับ"
"..." สาวน้อยไม่ตอบแต่แอบด้านหลังของผู้เป็นพ่อ
"เอาละๆ เข้าบ้านกันก่อนเถอะครับ นี่อีกไม่นานก็จะมื้อเที่ยงแล้ว"
"ค่ะ" เมื่อเข้ามาในบ้านเธอก็ยิ่งได้รู้ว่าชายหนุ่มนั้นร่ำรวยเพียงใด แค่เฟอร์นิเจอร์ที่เห็นนี้ไม่บอกก็รู้ว่าราคาสูงเกินเอือมแน่นอน เมื่อเดินเข้าในห้องรับแขกเธอก็เจอกับผู้สูงอายุสองท่านแต่เธอก็ยังไม่ทราบว่าเป็นใคร แต่ก็ยกมือไหว้อย่างนอบน้อมหลานสาวเธอก็เช่นกัน
"นี่คุณพ่อคุณแม่ของผมครับ"
"สวัสดีค่ะคุณลุงคุณป้า"
"จ้ะลูก นั่นใครจ๊ะ" คนเป็นย่าถามถึงสาวน้อยที่ยืนข้างๆหญิงสาว
"หลานสาวของจินเองค่ะ แต่ก็เลี้ยงกันเหมือนลูก" หญิงสาวพูดออกไปยิ้มๆ
"ชื่อน้องจีนครับแม่ เป็นเพื่อนร่วมห้องของริต้าด้วย"
"ตายจริง อย่างนี้ก็ดีเลยสิ สนิทๆกันไว้นะลูก"
"คุณย่าขาา ริต้าไม่อยากให้น้าของจีนมาเป็นพี่เลี้ยงเลยค่ะ" สาวน้อยกระซิบกระซิบกระซาบ
"ทำไมละลูก หนูจีนกับน้าเขาก็ดูน่ารักดีนะลูก"
"ริต้าไม่รู้ค่ะ"
"ลองหน่อยละกันนะลูก" เมื่อคุณย่าไม่ตามใจสาวน้อยก็เดินหน้ามุ่ยไปหาผู้เป็นพ่อ
"เดี๋ยวมื้อเที่ยงนี้คุณจินจะโชว์ฝีมือการทำอาหารให้เราทานนะครับ"
"จริงหรอจ้ะ เก่งจังเลย หน้าตาก็สวยแถมทำอาหารได้ด้วย"
"ก็พอได้ค่ะคุณป้า"
"อร่อยมากๆค่ะ น้าจินทำอาหารอร่อยที่สุดเลย"
"จริงหรอจ้ะ อย่างนี้ย่าต้องลองชิมดูนะลูก" ย่าตอบกลับเพื่อนของหลานสาว
หญิงสาวโชว์ฝีมือการทำอาหารให้กับทุกคนได้ชิม โดยมีแม่ของชายหนุ่มเป็นลูกมือในการทำอาหารครั้งนี้
"ขอบคุณค่ะคุณป้า" แม่ของชานหนุ่งส่งผักที่หั่นเสร็จเรียบร้อยให้หญิงสาวได้นำลงไปใส่ในหม้อซุป เธอทำต้มจืดไข่น้ำสูตรพิเศษที่แม่ของเธอเคยทำให้ทาน และได้เคยสอนเธอไว้ หญิงสาวชอบทำอาหารมากกว่าพี่สาวงานครัวเลยตกมาอยู่ที่เธอ
"หอมมากเลยลูก ป้าขอชิมก่อนได้ไหม"
"ได้สิคะ สักครู่นะคะ" เธอตีกซุปร้อนๆให้แม่ของชายหนุ่มได้ชิม วินาทีที่ลิ้นสัมผัสแม่ของชายหนุ่มก็รับรู้ถึงความกลมกล่อมของน้ำซุป มันวิเศษมาก
"เป็นไงคะพอได้ไหมคะคุณป้า"
"พอได้อะไรละจ้ะ เขาเรียกว่าอร่อยมากเลยตั้งหาก ป้าเองก็ทำอาหารไม่ค่อยเป็นหรอก เป็นหน้าที่ของแม่ครัวเสียมากกว่า"
"นี่เป็นเมนูสุดท้ายแล้ว จินว่าคุณแม่ออกไปรอด้านนอกเลยก็ได้นะคะ เดี๋ยวให้ป้าๆเขาช่วยยกเอาออกไปให้ค่ะ"
"ก็ได้จ้ะ"
เมนูอาหารประมาณ 5 อย่าง ถูกจัดวางบนโต๊ะยาวกลางห้องอาหารสุดหรู หน้าตาแต่ละเมนูนั้นสีสันสดใสดึงดูดความสนใจแก่ผู้พบเห็น
"น่าทานมากเลยครับ ใครเป็นเชฟหลักครับเนี่ย"
"หนูจินน่ะสิตาวิน หนูจินทำอาหารเก่งมมกแม่รับรอง"
"คุณแม่ทราบได้ยังไงละครับ"
"แม่แอบชิมมาแล้ว"
"คุณแม่ขี้โกงนี่ครับ"
"โกงอะไรกันแม่เป็นลูกมือแม่ก็ต้องได้ชิมก่อนใครสิ จริงไหมจ้ะหนูจิน"
"จริงค่ะคุณป้า"
"หอมมากค่ะน้าจิน"
"หอมไหมคะน้องริต้า" ริต้าไม่ได้โต้ตอบเอาแต่มองอาหารมากมายบนโต๊ะ แค่นี้หญิงสาวก็รู้แล้วว่ามีคนหิวหลายอัตรา
"มาๆพ่อหิวแล้ว เลยทาาเลยดีไหม" ประมุขของบ้านเปิดประเด็นเพราะท้องใกล้จะร้องเต็มที
"ใช่ครับผมก็หิวแล้ว"
"ริต้าเอาข้าวเยอะไหมคะ" จินหันไปถามสาวน้อย
"1 ค่ะ" 1 คือหนึ่งทัพพีหญิงสาวตักข้าวให้กับทุกคน หลังจากนั้นทุกคนก็เริ่มลงมือทาน ทุกคนชื่นชมฝีมือการทำอาหารของเธออย่างต่อเนื่องยกเว้นน้องริต้าคนเดียว
"ริต้าลูก ถูกใจการทำอาหารของพี่เลี้ยงหนูไหมลูก มีกุ้งของโปรดหนูเต็มเลย"
"กะ ก็ พอได้ค่ะ มีที่อื่นอร่อยกว่านี้" สาวน้อยตอบออกไปหน้านิ่งๆ ทั้งที่ไม่รู้ตัวเลยว่าตักกุ้งชุบแป้งทองที่เธอแกะเปลือกออกเพื่อให้สะดวกตอนทานไปถึงห้าตัวแล้ว
"อ้าว กุ้งทอดหมดแล้วหรอคะน้าจิน"
"จริงด้วย น้าก็ยังไม่ค่อยได้ทานเท่าไรนะคะหมดแล้วแสดงว่ากุ้งอร่อยถึงขายดีหมดเร็ว"
"ผมชิมแล้วครับอร่อยจริงๆแต่ทานไปแค่ตัวเดียวเอง" สาวน้อยเริ่มรู้ตัวว่าทุกคนกำลังตามหากุ้งที่หายไป ถ้าทุกคนรู้ว่าเธอทานเยอะสุดก็รู้น่ะสิว่ากุ้งทอดของน้าจินอร่อยมากๆเลยละ
"แต่ไม่เป็นไรนะคะ ถ้าอร่อยอย่างนี้เดี๋ยววันหลังจินทำให้ทานอีกค่ะ" สาวน้อยตาวาวทันทีที่รู้ว่าจะได้ทานอีก เมื่อทุกคนทานอิ่มแล้วชายหนุ่มก็ให้ริต้าพาสองน้าหลานไปชมห้องของตัวเอง
"ว้าว ห้องของริต้าสวยจังเลย ของเล่นเยอะมากๆเลย" น้องจีนเดินไปหยิบตุ๊กตาตัวหนึ่งขึ้นมาถือไว้ เมื่อริต้าเห็นก็โกรธมาก เลยดุน้องจีนเสียงดัง
"หยุดนะ มาจับของๆคนอื่นได้ยังไงกัน"
"ริต้า ดุเพื่อนทำไมครับ แบ่งกันเล่นก็ได้นี่ครับ"
"ไม่ค่ะ นั่นมันตุ๊กตาตัวโปรดของริต้าใครก็ห้ามจับ ห้ามจับๆเข้าใจไหมคะ" น้องจีนได้ไปจี้จุดของแม่มดน้อยเข้าให้แล้วงานนี้
- Writer
