กำราบรักคุณหนูเอาแต่ใจ

เธอ ภัคจิรา สุขอุดม หรือ จิน หญิงสาวที่แม้ไม่ได้ร่ำรวยเงินทองแต่ก็สามารถใช้ชีวิตอย่างมีความสุขกับพี่สาวอย่างแจน แต่ความสุขที่มีมักจะจากเราไปเร็วเสมออย่างตามที่ใครๆได้กล่าวไว้ พี่สาวของเธอจากไปด้วยโรคมะเร็งตั้งแต่อายุยังน้อย ซึ่งพี่แจนทิ้งหลานสาวอย่างน้องจีนไว้ให้เธอดูแลหนึ่งคน เดิมทีเรามีกันแค่สองคนเพราะพ่อและแม่เสียชีวิตตั้งแต่พวกเรายังไม่จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ พอเรียนจบพี่สาวของเธอก็แต่งงานกับวศินชายหนุ่มสุดฮอตของคณะบริหารฯ ซึ่งแน่นอนว่ามันส่งผลให้หลานสาวของเธอหน้าตาน่ารักโดดเด่นกว่าเด็กทั่วไป แต่คนเลวๆอย่างวศินก็นอกใจพี่สาวของเธอ จนสุดท้ายพี่สาวของเธอก็ขอหย่าขาดจากกันไป ก่อนที่เธอจะทราบว่าตัวเองกำลังตั้งครรภ์ เธอเลยกลายเป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวทันที ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อนตอนที่พี่สาวของเธอเพิ่งจะเลิกกับวศินใหม่ๆ พี่ของเธอมาบอกเธอทั้งน้ำตา เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะพี่สาวเธอทั้งดีใจทั้งเสียใจในเวลาเดียวกัน พี่แจนดีใจที่จะได้เป็นแม่คนและแน่นอนว่าน้องจีนเกิดมาจากความรักของเธอไม่ใช่ความผิดพลาด แต่สิ่งที่เธอเสียใจคือเธอไม่สามารถรักษาครอบครัวที่สมบูรณ์ให้กับลูกน้อยได้ เธอจะเลี้ยงดูลูกให้ดีที่สุดเท่าที่เธอจะทำได้ “พี่หลุดพ้นจากคนเลวๆแบบนั้นสักทีนะคะ” “จิน” “ว่าไงคะ” “พี่ท้อง” “พี่แจนว่าไงนะคะ” จินฟังไม่ถนัดเพราะพี่แจนพูดเสียงเบามาก “พี่ท้องจิน ตอนนี้พี่กำลังตั้งท้องลูกของวศิน” “แล้วพี่จะบอกเรื่องนี้กับพี่วศินไหมคะ” “ความลับมันไม่มีในโลกหรอกจิน สักวันเขาก็คงจะรู้” “พี่ไม่ต้องเป็นกังวลไปนะคะจินจะช่วยพี่เลี้ยงหลานเอง” คำปลอบโยนของน้องสาวเป็นเหมือนยาใจช่วยชุบชีวิตให้เธอมีแรงที่จะสู้ต่อไปในอนาคต แต่แล้วเรื่องราวร้ายๆก็เกิดขึ้นกับเธอหลังจากที่เธอคลอดลูกสาวตัวน้อยได้เพียงไม่กี่ปี คุณหมอตรวจพบว่าเธอเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายอาจมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เธอเฝ้าสอนลูกสาวให้ทำนู้นทำนี่ด้วยตัวเองเพราะไม่อยากให้หลานเป็นภาระของน้องสาวมากจนเกินไป “พี่ฝากจินดูแลน้องจีนด้วยนะ รักหลานให้มากๆนะจิน พี่ขอโทษที่ไม่ได้ดูแลจินแถมยังทิ้งให้จินต้องเลี้ยงลูกให้พี่อีก” “พี่แจนอย่าคิดมากสิคะ หลานจินทั้งคนนะคะจินจะเลี้ยงดูน้องจีนให้ดีที่สุดให้เหมือนเป็นลูกสาวของจินเลยค่ะ” “จีนรักคุณแม่กับน้าจินที่สุดในโลกค่ะ” สาวน้อยซบหน้าลงบนมือเรียวของผู้เป็นแม่ เด็กคนนึงไม่ควรต้องมาเจอเรื่องร้ายๆแบบนี้เลยจริงๆ โชคชะตาชั่งโหดร้ายจริงๆ “จ้ะแม่ก็รักหนูที่สุดในโลกเหมือนกันลูก พี่ขอบคุณจินมากนะแค่นี้พี่ก็หายห่วงแล้ว” พี่สาวของเธอหลับตาลงใบหน้ายิ้มๆ “ฮึกๆฮืออ” พี่สาวของเธอจากไปทันทีหลังจากที่ได้ทำการสั่งเสียกับเธอและลูกสาวตัวน้อย เธอยังจำได้ดีว่าเธอกับน้องจีนเสียน้ำตาไปไม่น้อยเลยกว่าจะทำใจได้ก็ใช้เวลานานมาก ทุกวันนี้เธอก็ยังคิดถึงและห่วงหาพี่สาวอยู่เสมอ เธอคงจะไปเป็นนางฟ้าบนสวรรค์แล้วแน่ๆ เขา นาวิน ออโมทบูล หรือ วิน ชายหนุ่มผู้เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตาและฐานะ เขาเป็นลูกคนเดียวแน่ละว่าคือความหวังของครอบครัว พ่อของเขาจึงบังคับให้เขาแต่งงานกับลูกสาวของเพื่อน “ในเมื่อพ่อต้องการแบบนั้นผมคงจะปฏิเสธอะไรไม่ได้แล้วล่ะครับ” “ดีมากเชื่อพ่อเถอะว่าพ่อเลือกสิ่งที่ดีให้แกแล้ว” หลังจากแต่งงานกันเขามีหลานให้คนเป็นพ่อได้สมใจหนึ่งคน คนเป็นปู่และย่าเห้อหลานมากๆ ส่วนเขาก็มีโครงการใหม่เข้ามาทำให้ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกน้อย “วินลูก ยัยหนูริต้ากับแม่ของแกต้องการวินนะลูก ลูกอย่าบ้างานมากมายขนาดนี้เลยนะ” “การทำงานมันคือความสุขของผมนี่ครับแม่ ผมมีหลานให้แม่สมใจแล้วคุณแม่ก็ช่วยดูแลลูกสาวของผมหน่อยนะครับ” ชายหนุ่มยอมรับว่าเขาชั่งเย็นชาและเห็นแก่ตัว แต่คนที่ไม่รักก็อยู่กันไปไม่รอดหรอก ความเย็นชาที่เขามอบให้คู่แต่งงานตลอดการแต่งงานทำให้เธอหมดความอดทนและเดินจากไปแต่โดยดี เธอยกกรรมสิทธิ์ในการดูแลลูกให้เขาทุกอย่าง งานเลยมาตกที่เขาเต็มๆ เขาหย่าขาดจากเธอตอนหนูน้อยอายุเพียงขวบครึ่งเท่านั้น และแน่นอนว่าลูกสาวของเขาจำแม่ของตนเองไม่ได้ เขายอมรับว่าเธอเป็นเด็กขาดความอบอุ่นที่เรียกร้องความสนใจให้ทุกคนรอบตัวเอาใจตัวเอง และมันก็ได้ผลทุกครั้งกับคุณปู่คุณย่าของเธอ พวกท่านตามใจหลานแทบจะทุกอย่าง พวกเขาสรรหาของที่หลานสาวต้องการคงจะเหลือแค่เดือนและดาวเท่านั้นเองที่พวกท่านหามาให้ไม่ได้ เพราะธุรกิจที่รัดตัวทำให้เขาไม่ค่อยมีเวลาให้ลูกสาวมากนัก “คุณย่าขา ริต้าอยากได้ตุ๊กตาตัวนั้นค่ะ” “ได้สิลูกเดี๋ยวย่าซื้อให้นะลูก” “หนังสือนิทานตรงนั้นด้วยค่ะ” “ได้จ้ะเดี๋ยวเราเอาไปคิดเงินพร้อมกันเลยดีกว่านะลูก” “ขอบคุณค่ะคุณย่า คุณย่าใจดีที่สุดเลยค่ะ” “เพราะย่ารักริต้ามากๆเลยไงลูก” “คุณย่าพาริต้าไปหาคุณพ่อที่ที่ทำงานได้ไหมคะ” “ย่าว่าอย่าไปเลยนะลูกเวลาคุณพ่อทำงานเราไปกวนพ่อเขาจะไม่มีสมาธิเอานะคะ” สาวน้อยหน้ามุ่ยทันทีที่โดนขัดใจ คนเป็นย่าเตรียมต้องหาอะไรมาง้อหลานสาวอีกแล้ว “ไปทานไอศกรีมของโปรดหนูดีกว่าไหมคะ” “ก็ได้ค่ะ ริต้าขอสองถ้วยเลยนะคะ” “ได้เลยลูก” ปัจจุบันเขาเลยพยายามหาพี่เลี้ยงที่ดีมาเลี้ยงคนแล้วคนเล่าก็ไม่มีใครอดทนได้เกินสามเดือน แม้เขาจะเลือกจ่ายเงินเดือนในราคาแพงแสนแพง แต่ก็ไม่มีใครทนความแสบของริต้าได้เลยแม้แต่คนเดียว พี่เลี้ยงเด็กของที่บ้านจึงวนเวียนไม่ซ้ำหน้า เช้าวันนี้จินต้องตื่นเช้ากว่าปกติเพราะหลานสาวตัวน้อยไปโรงเรียนวันแรก เธอต้องตื่นขึ้นมาเตรียมอาหารเช้าที่มีประโยชน์ให้หลานสาวได้ทานก่อนไปโรงเรียน อาหารเช้าสำคัญมากช่วยเพามประสิทธิภาพในการทำงานของสมอง ป้องกันโรคอ้วนและช่วยลดความเสี่ยงในการเป็นโรคเบาหวาน ลดความเสี่ยงของการเกิดโรคเส้นเลือดสมองและโรคหัวใจ เพราะมีประโยชน์มากมายขนาดนี้เธอจึงมองข้ามมื้อเช้าไม่ได้ “ว้าวน่าทานมากๆเลยค่ะ” “ทานเยอะๆนะคะมื้อเช้าเป็นมื้อที่สำคัญ น้าเตรียมนมใส่กระเป๋าให้หนูแล้วนะ” “ขอบคุณค่ะ” เมื่อทานข้าวเช้าเสร็จเรียบร้อย หญิงสาวก็ขับรถคู่ใจไปส่งหลานสาวที่โรงเรียนทันที จากนั้นเธอจะได้ไปทำงานที่เธอรักต่อ "น้องจีนคะ วันนี้หนูเข้าโรงเรียนวันแรกต้องตั้งใจเรียนนะคะ เชื่อฟังที่คุณครูพูดและมีอะไรก็แบ่งบันกับเพื่อนๆด้วยนะคะ เชื่อน้าจินนะคะคนเก่งของน้า" "ค่ะ น้าจินมารีบน้องจีนเร็วๆนะคะ น้องจีนเหงา น้องจีนต้องคิดถึงน้าจินแน่ๆเลย" "ไม่เหงาหรอกลูก เพื่อนในห้องเยอะแยะนะคะคนเก่ง ฟอด แล้วตอนเย็นเจอกันนะคะ" หญิงสาวก้มลงไปหอมและกอดหลานรักอย่างรักใคร่ เธอดูแลหลานสาวมาอย่างดีในทุกๆวัน "ค่ะ" สาวน้อยค่อยๆเดินเข้าห้องไป ณ คฤหาสน์ของวิน "กรี๊ดดด ปล่อยนะ ปล่อยริต้าเดี๋ยวนี้ ฮือออ คุณปู่ขา คุณย่าขา ช่วยริต้าด้วย ฮืออ ฮึกๆ" สาวน้อยร้องหาคุณปู่คุณย่าให้ช่วยเพราะไม่อยากไปโรงเรียน "คุณหนูคะ ต้องอาบน้ำแล้วไปโรงเรียนนะคะ" เหล่าพี่เลี้ยงพยายามกล่อมให้คุณหนูยอมไปอาบน้ำเพื่อที่จะได้เตรียมตัวไปโรงเรียน ถ้าไปสายต้องโดนผู้เป็นนายดุแน่ๆ "ไม่เอา ริต้าไม่ไปค่ะ ริต้าจะอยู่ที่บ้าน ฮืออ คุณพ่อใจร้ายบังคับให้ริต้าไปโรงเรียน ริต้าไม่อยากไปริต้าจะโกรธคุณพ่อแล้วนะคะ" สาวน้อยน้ำตานองหน้าร้องห่มร้องไห้อย่างหนัก แต่ชายหนุ่มก็ไม่ใจอ่อนให้หรอก ส่วนคนเป็นปู่และย่าแทบจะร้องไห้ตาม ในที่สุดทุกคนก็พาคุณหนูริต้าไปส่งถึงโรงเรียนสำเร็จ สาวน้อยกำชับให้รีบมารับเธอจากโรงเรียนโดยเร็ว ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาดให้ดู ห้องเรียนชั้นอนุบาล 1/2 มีนักเรียนทั้งหมด 25 คนต่อครูพี่เลี้ยงสองคน ที่นี่ค่าเทอมแพงมากแต่ผู้ปกครองก็ยังยินดีที่จะจ่ายเพื่อให้บุตรหลานของตนมีประสิทธิภาพในการเรียนดีเยี่ยม สภาพแวดล้อมที่ดีคุณครูเอาใจใส่เด็กๆทุกคนที่นี่จึงเป็นตัวเลือกของเขาที่จะส่งลูกสาวสุดแสบมาดัดนิสัย "ผมฝากลูกสาวด้วยนะครับ แกอาจจะดื้อไปซะหน่อยอย่าถือสาแกเลยนะครับ แกยังเด็กขอให้เข้าใจหน่อยนะครับ" "ได้ค่ะคุณพ่อ คุณครูจะดูแลน้องริต้าอย่างดีค่ะ" คุณครูมองพ่อของนักเรียนแล้วก็ยิ้มหวาน เขาหล่อมากๆเลยแหละ ในความคิดของชายหนุ่มเขาคิดว่าคุณครูที่นี่ท่าทางเป็นคนใจเย็น ชายหนุ่มจึงค่อยสบายใจหน่อยว่าหากริต้าก่อเรื่อง เขาจะไม่ใช้กำลังกับเด็กเล็กๆเป็นอันดับแรก เมื่อส่งถึงมือคุณครู ชายหนุ่มก็กลับไปทำงานต่อที่บริษัท เมื่อเด็กๆเข้ามาในชั้นเรียนครบทุกคนแล้วคุณครูก็ให้เด็กๆแนะนำตัวและทำความรู้จักกับเพื่อนๆ "วันนี้เราจะมาแนะนำตัวกันก่อนนะคะ เริ่มจากหมายเลยหนึ่งเลยค่ะ" "สวัสดีค่ะ ชื่อน้องกันตาค่ะ" สาวน้อยน่ารักมีความกล้าแสดงออกยืนขึ้นแนะนำตัวอย่างมั่นใจ "สวัสดีครับ ผมชื่อกวินครับ" "สวัสดีค่ะ ชื่อน้องจีนค่ะ" "สวัสดีครับ ชื่อทิวลี่ครับ" เด็กๆแนะนำชื่อจนวนมาถึงริต้าแต่เจ้าตัวก็ยังไม่ยอมเปิดปากพูดชื่อของตัวเองออกมาสักที คุณครูเลยเดินเข้าไปหา "ริต้าลูก แนะนำชื่อให้เพื่อนรู้จักหน่อยสิคะ เพื่อนๆอยากรู้จักริต้าทั้งนั้นเลยนะคะ" "ริต้าไม่อยากมีเพื่อนนี่คะ เล่นกับคุณพ่อของริต้าคนเดียวก็พอแล้วค่ะ" "ไม่ได้นะคะ คนเราจะอยู่คนเดียวไม่ได้ ต้องคอยช่วยเหลือกันค่ะ" "ให้คุณพ่อคุณปู่คุณย่าช่วยก็ได้นี่คะ" "นั่นสำหรับที่บ้าน แต่ตอนนี้หนูอยู่ที่โรงเรียน คุณพ่อคุณปู่และคุณย่าช่วยหนูไม่ได้นะคะ" "เฮ้อ ก็ได้ค่ะ ชื่อริต้าค่ะ" สาวน้อยหน้ามุ่ยแต่สุดท้ายก็ยอมแนะนำตัว "เก่งมากๆค่ะ ปรบมือให้คนเก่งทุกคนของครูหน่อยเร็วๆลูก" เด็กๆปรบมือเปาะแปะตามที่ครูบอก จากนั้นคุณครูก็ให้เวลาเด็กๆได้เล่นของเล่น ก่อนจะพาเข้าบทเรียนเพื่อคลายเครียดให้เด็กๆ "กันตา กันตาใช่ไหม" "อืมม" "นั่งด้วยได้ไหม" น้องจีนเดินหาที่นั่งแล้วก็พบว่าข้างๆเพื่อนคนนี้ว่าง "ได้สิ นั่งๆ ชื่ออะไรนะจำไม่ได้" "ชื่อจีน" "โอเค จีนนั่งเลย เรามาเป็นเพื่อนกันนะ" "อืม" สองสาวจับมือทักทายกัน ยิ้มสดใสให้กัน แต่แล้วทั้งสองก็ต้องรีบหันไปดูว่าเกิดอะไรขึ้นเพื่อนคนหนึ่งถึงได้โวยวายขึ้นมาเสียงดัง "เอามานี่ เอาไดโนเสาร์มานี่นะ" "ไม่ให้ เราเล่นอยู่นี่" "แต่ริต้าอยากเล่น บอกให้เอามาไง" "ไปเล่นอย่างอื่นสิ" หนุ่มน้อยเดินหนี "ไม่เอา!" สาวน้อยตะโกนเสียงดังใส่จนเพื่อนตกใจรีบปล่อยของเล่นทิ้ง น้องจีนเห็นเข้าก็เลยไม่พอใจ "ริต้า ทำไมนิสัยไม่ดีเลย เดี๋ยวก็ไม่มีคนคบด้วยนะ" "ไม่คบก็ไม่ต้องคบ ชิ" ริต้าไม่สนใจหรอก "งั้นก็เอาของเล่นไปคืนทิวลี่สิ" "ไม่คืน ทำไมต้องคืนล่ะ" "นิสัยไม่ดีจริงๆด้วย ไม่แบ่งบันคนอื่นเลย คุณแม่ของเขาสอนว่าต้องรู้จักแบ่งบันกันนะ" "มาว่าริต้าทำไม นี่แหนะ" ริต้าออกแรงพักน้องจีนจนล้มลงหัวเข่ากระแทกพื้นจนมีเลือดซิบๆออกมา "จีนนน คุณครูขา ริต้าแกล้งจีนค่ะ" น้องกันตารีบฟ้องคุณครู "ไม่นะ ริต้าไม่ได้แกล้งสักหน่อย" เจ้าตัวผลักเขาแท้ๆแต่บอกไม่ได้ทำ ส่วนคนถูกกระทำก็นั่งน้ำตาซึมเจ็บแผลที่หัวเข่า "เป็นอะไรไปลูก เกิดเรื่องอะไรขึ้นคะ" คุณครูตกใจรีบวิ่งมาดูก็พบว่าเกิดปัญหาใหญ่แล้วในวันนี้ จดหมายเชิญผู้ปกครองถูกร่อนมาทันทีหลังจากที่เปิดเทอมได้วันแรก หลานสาวของเธอทะเลาะอะไรกันไม่รู้แต่เธอไม่เคยคิดว่าจะมีการลงไม้ลงมือกันมาก่อนเลย ตัวเธอเองยังไม่กล้าตีหลานเลย แล้วเด็กที่ทำร้ายหลานของเธอเป็นใครมาจากไหนกันถึงได้กล้าทำขนาดนี้ "เจ็บมากไหมลูก" เมื่อเธอเห็นแผลบริเวณหัวเข่าของหลานก็สงสารหลานมากๆ "นิดหน่อยค่ะ" คนเป็นหลานยิ้มสู้ "แต่หนูเลือดออกเลยนะลูก เด็กคนที่ทำร้ายหนูน่าตีจริงๆเลย" เธอตกใจเสียยิ่งกว่าคนบาดเจ็บเสียอีก "ตกใจมากกว่าค่ะน้าจิน จีนไม่คิดว่าริต้าจะมีแรงเยอะขนาดนั้นค่ะ เห็นตัวนิดเดียวเองนะคะ" สาวน้อยวาดมือบอกให้น้าสาวรู้ว่าคู่กรณีตัวเล็กแค่ไหน "คงเป็นเพราะอารมณ์ของน้องริต้าด้วยมั้งคะ หนูโกรธริต้าไหมคะ" "ตอนแรกโกรธค่ะ แต่ตอนนี้ไม่โกรธแล้ว" "อ้าว ทำไมละคะ" "เพื่อนบอกว่าริต้าไม่มีแม่ค่ะ ริต้าเลยขาดความอบอุ่น" โถว่ๆหลานสาวสุดที่รักของเธอพูดมาอย่างนี้ได้ยังไงกัน คงจะไปได้ยินผู้ใหญ่คนอื่นเขาพูดกันเลยจำกันมาพูด ทั้งๆที่ตัวเองก็ขาดทั้งพ่อและแม่เลย "ไม่เอานะคะ อย่าเอาปัญหาแบบนี้มาพูดเล่นๆกันนะลูก เพื่อนจะเสียใจได้นะคะ แล้วอย่างหนูเองก็ไม่มีแม่แต่น้าก็ไม่เห็นหนูจะมีปัญหาอะไรเลย" "เพราะคุณแม่แจนเคยบอกกับหนูว่าอยู่ตรงนี้ของจีนเสมอค่ะ" สาวน้อยยกมือขึ้นกุมที่หัวใจของตน ใจของเธอแทบสลายสงสารหลานจับใจ คงจะคิดถึงแม่ของตนตลอดเวลานั้นแหละ ตอนที่พี่สาวเธอยังมีชีวิตอยู่เธอพยายามสอนสิ่งต่างๆให้ลูกสาวมากมาย ให้ลูกหัดช่วยเหลือตัวเองให้ได้แม้จะอายุน้อยอย่างนี้ "คุณแม่บอกว่าให้จีนเป็นเด็กดีของน้าจินตลอดไปค่ะ แล้วพอน้องจีนโตขึ้นก็ต้องดูแลน้าจินให้ดีค่ะ" "คนดีของน้า มาให้น้ากอดหน่อยเร็ว" หญิงสาวน้ำตาซึมออกมาทางหางตา เธอซึ้งใจและเธอสงสารหลานมากแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงได้ในเมื่อพี่สาวของเธอได้จากไปแล้ว เธอทำได้เพียงให้ความรักความเอาใจใส่หลานให้มากๆ "คุณวินครับ มีจดหมายเชิญผู้ปกครองจากโรงเรียนคุณหนูริต้าถึงคุณวินครับ" "ขอบคุณครับวางไว้ตรงนั้นแหละเดี๋ยวผมเปิดอ่านเอง" ชายหนุ่มบอกเลขาอย่างเหนื่อยๆ ไปโรงเรียนวันแรกก็เกิดปัญหาแล้วสินะ แล้วเขาก็คิดว่าคนของเขานี่แหละที่ก่อเรื่องขึ้นก่อน "ทำร้ายร่างกายกันเลยเหรอเนี่ย มันชักจะแรงไปแล้ว" ชายหนุ่มรีบจัดการงานที่กองอยู่ของตนให้เรียบร้อยเพราะดูถ้าพรุ่งนี้เขาต้องไปโรงเรียนของลูกสาวทั้งวัน วันรุ่งขึ้นทั้งคนเป็นพ่อและน้าต่างมาพร้อมเพียงกันที่ห้องประชุม ครูใหญ่เชิญผู้ปกครองและเด็กเข้ามาเจรจาพร้อมกัน "ริต้าไม่ได้ผิดค่ะ" "แต่หนูทำร้ายเพื่อนจนเลือดออกเลยนะลูก" "จีนว่าริต้าก่อนค่ะ" "อ้าว มันยังไงกันแน่ครับ" "ริต้า หลานของคุณน่ะแย่งของเล่นจากมือเพื่อนไปค่ะ" "ริต้าไม่ได้แย่ง ก็ทิวลี่ไม่ยอมให้ริต้าเอง" "นั่นเรียกว่าแย่งแล้วนะคะ" "ไม่จริง คุณพ่ออย่าไปฟังแม่ของจีนนะคะ" "ไม่ใช่แม่ค่ะ นี่น้าคนสวยของจีนเอง" สาวน้อยรีบแย้ง "แล้วแม่จีนไปไหนละ" "แม่จีนไปสวรรค์ไปแล้วน่ะ" "ไปสวรรค์คืออะไรคะคุณพ่อ" "อะ เอ่อ คือ.." ชายหนุ่มไม่รู้จะอธิบายยังไง "เสียชีวิตแล้วค่ะ มาหาไม่ได้อีกแล้ว" "แม่ของริต้าละ" เพื่อนอีกคนถามขึ้นมาอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย "มะ แม่" สาวน้อยพูดไม่ออกเธอไม่รับรู้นิยามของคำว่าแม่สักครั้ง สุดท้ายจึงตัดปัญหาด้วยการร้องไห้ซบอกคนเป็นพ่อ ชายหนุ่มกอดปลอบ "ผมกับแม่ของน้องริต้าหย่ากันแล้วครับ" ชายหนุ่มเลยหันไปตอบบรรดาผู้ใหญ่ที่นั่งอยู่ด้วย "คุณต้องดูแลเอาใจใส่น้องริต้าอีกสักนิดนะคะ ครูกลัวว่ามันจะกลายเป็นปัญหาใหญ่ระยะยาวได้"