เสียเงินคุ้มค่าให้ผู้ชายดีกว่าไหม (100%)
1699 Words
“ทำตัวน่ารักแบบนี้ เราชอบที่สุดเลย ลูกค้าเอาอะไรเราหยิบให้ได้นะครับ ถ้าจะให้เอาตูด ไปที่บ้านผมคืนนี้นะ” ผมได้ยินเสียงโห่ฮิ้วไม่ขาดสายแสดงว่าผมทำให้เป็นจุดสนใจอยู่นี่ไง ผมทำหน้าที่เป็นเมียที่ดีให้ป๊อกกี้เห็นว่าผมช่วยทำมาหากินได้ดี ลูกค้าอยากได้ผักอะไร ผมก็หยิบใส่ถุงให้แถมยังช่วยยำให้ ผมพอทำได้ ป้าเล้งแซ่บสอนผมทำตลอดจะใส่พริกกี่เม็ดแล้วแต่ความแซ่บของพ่อค้าแบบผมแล้วกัน
“ขอบคุณนะช่วยได้เยอะเลย”
ผมกลายเป็นว่าผมต้องมาขอบคุณต้นส้มที่เขาช่วยเรียกลูกค้าให้ผมระดับหนึ่ง เข้ามากันเยอะ ส่วนใหญ่ก็ผู้หญิงเพราะหน้าตาผมถูกโฉลกกับเพศตรงข้าม ผมหล่อแบดบอย ยิ้มเก่งใส่รีเทนเดอร์ไม่แปลกที่ผมจะมีเสน่ห์ขนาดนี้ ผมต้องขอบคุณเขาอีกแรงที่ช่วยผมได้ขนาดนี้
“ไม่เป็นไรแล้ว เดี๋ยวเราขายต่อเอง ต้องไปซื้อของต่อนี่”
“ไม่เป็นไรหรอก ไปตอนร้านใกล้ปิดอีกครึ่งชั่วโมงยังทัน เราขออยู่กับนายก่อนได้ไหม” ผมขึ้นไปนั่งบนโต๊ะขายผักที่มีที่ว่างพร้อมนั่งไขว้ห้างเอามือจับข้อแขนตัวเอง กรีดกรายพร้อมยั่วยวน ผมหยิบขนมในมือผมอย่างขนมป๊อกกี้ ชื่อยี่ห้อเหมือนชื่อเล่นของผู้ชายคนนี้
“มาป้อนขนมใส่ปากกันนะครับ...”
“เมื่อกี๊มีอะไรกัน กี๊ดเสียงดังอย่างกับดาราดังมา”
ป้าแดงเดินไปถึงร้านขายของใช้ในครัวและวัตถุดิบในร้านชำ ฉันกำลังเลือกน้ำมันอยู่ ได้ยินเสียงกรี๊ดกร๊าดสะดีดสะดิ้งราวกับมีดาราดังมาเยือนถึงที่นี่ เพื่อความอยากรู้อยากเห็นถึงกับสละน้ำมันไปถามเจ้าของร้านทันที
“ดาราคนไหนมา ลิซู่ ลิซซี่ เหรอ”
“ดาราเอวีอะเจ๊แดง ดูสิ คาบป๊อกกี้จะดูดปากกันแล้ว น่าไม่อาย”
ป้าแดงเห็นจากที่ไกล ๆ ฉันยิ้มให้และกำมือพร้อมจะต่อยสักหมัด ใส่เดี่ยวให้ตายไปข้าง ฉันขอเวลาสักครู่แล้วเดี๋ยวจะกลับมาเอาขวดน้ำมันทั้งขวดใหญ่และแกลลอนขอไปจัดการลูกชายฉันก่อนแล้วกัน
“ป๊อกกี้ลูก...”
“จู้บบบ แก้มป๊อกกี้นิ่มจัง”
“ผู้ชายแก้มนิ่มแบบผม จูบเท่าไหร่แก้มไม่ช้ำอยู่แล้ว”
ผมคาบป๊อกกี้ที่ปากผมและอีกด้านหนึ่งอยู่ที่ปากของเขา พอกัดจนหมดผมก็จูบปาก ดูดคอพ่อค้าสุดหล่อคนนี้ ผมถือว่าไม่ทำรุนแรง นั่งทำกันอยู่ไม่ได้ผลักลงบนโต๊ะ ผมบอกให้เขายืนขึ้นจะได้ทำอะไรสะดวกหน่อย
“ใส่กางเกงในไหม”
“ใส่สิ ขาวเนียนด้วย”
ผมกำลังแก้กางเกงปลดเข็มขัด ยังไม่ทันรูดซิปกางเกงให้เห็นกางเกงใน อยู่ ๆ เสียงล้มของซึ่งนึ่งที่วางไว้ยังไม่ได้ใช้งานล้มลงเต็มแรงเกือบโดนเท้าผมแถมฝาบินใส่หัวผมเต็มแรงเกือบล้มลงพื้น คาดว่ามีใครบางคนหมั่นไส้ในความหิวไม่ดูเวลาของผม
“แม่...”
“อีหน้าไม่อาย ผู้ชายอะไรวะ กลางวันแสก ๆ มาผสมพันธุ์จะทำลูก ทุเรศ ไม่อายคนทั้งตลาดหรือไง”
“เดี๋ยวสิครับป้าแดง ลูกชายคุณแค่มังกรกินหมี่ ผมก็แค่จะปลดกางเกง...”
ปึกกก
“โอ๊ยยย”
ผมยังไม่ทันอธิบาย ป้าแดงเอาเท้าถีบหน้าผมเต็มแรง เรียกได้ว่าหน้าผมได้รอยเท้าไปเต็ม ๆ เกิดรอยเห็นได้ชัด คาดว่าเหตุผลของผมเป็นไปไม่ได้ที่ใครจะเชื่อ ผมล้มลงกลิ้งลงพื้น ผมเงยหน้าด้วยความเจ็บ รวบรวมแรงจะบวกแต่ป้าแกเตะซ้ำไปหนึ่งที
“แม่ จะทำร้ายต้นส้มไม่ได้นะ แม่”
“มึงอะ ไปเล่นตามมันทำไม กูเห็นนะว่ามึงไม่ขัดขืน สมยอมจะดูดปากกันแล้ว”
“มันไม่ใช่แบบนั้นนะแม่” ผมบอกกับป้าแดงผู้เป็นแม่แล้วไงว่ามันไม่ใช่เรื่องบัดสีบัดเถลิง ผมกับต้นส้มกำลังพักและเขาเข้ามาช่วยขายของและเหตุผลของต้นส้มก็เป็นเรื่องจริง ไม่ได้แต่งเรื่อง
“รถมึงมีไหน เดี๋ยวกูจะขี่ไปส่งมึงเอง”
“ผมยังไม่ได้ไปซื้อของเลยนะป้า”
“แล้วมึงมาให้ท่าลูกชายกูหาพระแสงอะไร เดี๋ยวมึงมากับกู...”
“แม่...”
ผมจะพูดแค่คำว่าแม่กับแม๊อยู่คำเดียวหรือไง ผมบอกแล้วไงว่ามันไม่มีอะไร ผมไม่ได้คิดเกินเลยแค่ไม่ขัดขืนเท่านั้นเอง อีกอย่างต้นส้มมีแฟนแล้วจะให้ผมไปเป็นมือที่สามรนหาที่ตายหรือไง ผมกับแม่ค้ารีบห้ามป้าแดงเพราะป้าแกจะขี่รถมอเตอร์ไซค์ของต้นส้มไปส่งบ้าน
“มึงซ้อนกูไว้นะ ลงกลางทางมึงตาย!!”
“แม่ พอแล้วว”
เวลาต่อมา
บรื๊นนนน
“ป้าแดง รถผมนะ เบา ๆ มือหน่อย” บอนสีกำลังเข้าไปช่วยต้มแกงในครัวให้ป้าเล้งงแซ่บ ระหว่างที่ผมกำลังชิมรสชาติเมื่อใกล้จะเดือด ผมได้ยินเสียงบิดมอเตอร์ไซค์เสียงดัง และเสียงของมันคุ้นหูผมมาก การที่บิดเสียงดังทะลุแก้วหูมากกว่าเดซิเบลมาตรฐานของหูมนุษย์ แสดงว่าคนขี่รถไม่ใช่ต้นส้มเพราะมันไม่บิดแรงขนาดนี้ ผมคิดว่ามันไปก่อเรื่องมาแน่นอนถึงมีคนอื่นขี่มาส่งบ้านแทน
“อะไรน่ะบอนสี ออกไปดูสิ”
ป้าเล้งแซ่บบอกให้ผมออกไปดูหน้าบ้าน พบว่าป้าแดงร้านขายยำขายผัก ขี่มอเตอร์ไซค์แทนต้นส้ม มันลาดแฟนผมลงมาแล้วจะถีบยอดหน้าให้ได้แล้ว ผมได้ยินเสียงคนโวยวายชี้หน้าด่าไม่ไว้หน้า ผมรีบเข้าไปห้ามเพราะนี่มันทะเลาะเสียงดังไปสามบ้านแปดบ้านแล้ว
“ป้าแดง เมียผมไปก่อเรื่องอะไรอีก”
“ไอ้บอนสี มึงดูแลเมียมึงยังไง มึงคิดว่าวันแรดโลกมีทุกวันทั้งปีหรือไง มาให้ท่าลูกชายกูเนี่ย” ป้าแดงไม่พอใจที่ต้นส้มมาให้ท่าลูกชายฉันไม่พอ ยังชักชวนให้ไปเป็นแบบเดียวกันแถมยังติดค่ายำไม่จ่ายสักที ทีเก็บหนี้ไวและเก่งแต่ปาก ไม่ได้ดั่งใจจะเอาผู้ชายของมันมาถล่มอีก
“แม่ครับ... พอเถอะ”
“มึงเงียบไปเลยไอ้ป๊อกกี้ มึงอยากเอาอนาคตไปทิ้งกับพวกตลาดล่างเหรอ”
“อ้าวอีเวร มึงด่าลูกกูอยู่นะเว้ย” ป้าเล้งแซ่บได้ยินจะถีบยอดหน้าตบกันหน้าบ้านกับป้าแดงผู้เป็นแม่ของป๊อกกี้ ลูกชายอนาคตดีแม้หน้าตาจะแบดบอยไม่ต่างกัน ตอนนี้ฉันทนไม่ไหวขอตบกับป้าแดงสักรอบ เรื่องอะไรมาด่าลูกชายฉันคิดว่าลูกชายมันไม่ทรงซ้อแอบเงียบหรือไง
“แม่... ผมไม่ได้อะไรกับเขาสักหน่อย”
ป๊อกกี้พยายามไกล่เกลี่ยกับแม่ตัวเองว่าเรื่องนี้มันไม่มีอะไรเกินเลย ผมไม่เคยคิดเกินเลยกับต้นส้ม เวลาเขามาจับกอดลวนลามผมไม่ขัดขืนแม้แต่น้อย ยอมให้ทั้งใจด้วยซ้ำ ขออย่างเดียวว่าแม่อย่าไปตบต้นส้มเพราะแม่เขาก็ดุดันไม่แพ้กัน นอกจากจะแพ้แล้วยังได้บาดแผลไม่ซ้ำรอยเดิมด้วย ผมขอให้หยุดและกลับบ้านไปเจรจากันดี ๆ
“ขอโทษนะต้นส้ม...”
ผมรีบลากแม่กลับบ้าน ให้แม่ผมซ้อนรถแล้วผมจะบิดรถกลับบ้านส่งตัวเองและแม่ไปอย่างปลอดภัย เรื่องวุ่นวายผมจะมาชดใช้ทีหลังและขอโทษที่ทำให้เขาเกิดความวุ่นวาย บ้านเขากำลังสงบอยู่ ๆ แม่ผมบุกมาตบแบบนี้ แม่ผมเห็นว่าต้นส้มเป็นผู้ชายแต่ใจหญิงขนาดนี้ แรงตบก็ใส่ไม่ยั้งไม่แพ้ผู้หญิงแท้เช่นกัน
“อีต้นส้ม มันหมายความว่าไง”
บอนสีไม่รู้ว่าก่อนหน้านั้นเกิดอะไรขึ้น แต่ผมได้ยินว่าต้นส้มมันไปให้ท่าลูกชายป้าแดงอย่างป๊อกกี้ ผู้ชายทรงแบดที่มันไม่ได้เข้าพวกกับเราเลย หน้าตาได้แต่ใจไม่ได้ ผมถึงไม่ค่อยอยากเข้าหามันเท่าไหร่ พอรู้ว่ามันไปทำอย่างว่า ผมลากมันเข้าบ้านจิกหักจะตบให้ได้
“กูไม่รู้เรื่อง”
“ไม่รู้เรื่องได้ไง พยานชัดขนาดนี้ยังจะแถอีกเหรอ ไหนจะเพื่อนมึงอีก สร้างโลกสองใบเก่งนักนะ” ผมโดนบอนสีลากเข้าบ้านจะเสิร์ฟราดหน้าบนโต๊ะให้ มันไม่ได้ป้อนแต่จะราดใส่หน้าผมสมชื่อเมนู ผมบอกให้มันตั้งสติและเรื่องนี้มันไม่มีอะไรเกิดเลยสักหน่อย ยังไม่ได้ไปผสมพันธุ์ด้วยซ้ำ เขาไม่ได้เป็นสเปคผมสักหน่อย แค่อยากเข้าหาเท่านั้น
“เดี๋ยวกูจะเสิร์ฟราดหน้าให้มึงแดกทั้งหน้าทั้งปากเอง”
ในขณะที่เหมือนเหตุการณ์จะสงบลง มีใครบางคนเข้ามาเป็นวงจรปิดทางดวงตา พร้อมบันทึกภาพเคลื่อนไหวลงในโทรศัพท์เป็นหลักฐานว่าเกิดขึ้นจริง
“ยิ่งกว่าละครหลังข่าวไหมครับแม่”
โซดาและแม่เข้าไปสอดส่องความเรียบร้อยของคนในหมู่บ้าน ทำตัวเป็นกล้องวงจรปิดไว้นินทาชาวบ้านทุกหลัง ผมกับแม่แค่อยากรู้เองว่าบ้านต้นส้มกำลังมีเรื่องอะไรกัน เสียงดังไปถึงท้ายซอยราวกับจะตบกันให้เข้าโรงพยาบาลทั้งคู่ ผมเห็นแล้วสงสัยต้องไปจัดการสักหน่อยแล้ว
“ชอบนักเหรอผู้ชาย แล้วกูไม่ใช่ผู้ชายเหรอ...”
“ไอ้ห่าเอ้ย มึงต้องเจอตำรวจหรือยมบาลวะจะได้เลิกซ้อมกูสักที ไอ้บอนสี!!”
- Writer
