วงกตเงาลวง (ความลับในเงา)

1 - ผัวคนแรกของต้นส้ม “อะไรวะ เล่นเสียอีกแล้ว อะไรมันจะโชคดีห้าครั้งต่อกันวะ โกงหรือเปล่า” เสียงของหญิงสาววัยกลางคน ผู้เป็นแม่ของนายเอก บ่นด้วยน้ำเสียงต่อว่าตัดพ้อด้วยความไม่พอใจ หลังจากเสียไพ่มาห้าตาติด ไม่ว่าจะเล่นตามกติกา กฎเกณฑ์ของการเสพอบายมุขก็ตาม มิวายที่จะแพ้ทุกรอบต่อให้จะเดิมพันลงทุนกี่บาทรวมทุกสตางค์ก็ไม่เป็นผลให้ได้ทุนคืน แสดงว่าเจ้ามือผู้เป็นแม่พระเอก เหลี่ยมโกงแบบไม่ใยดี จนไม่มีผู้ใดตามทันทุกเล่ห์เหลี่ยม “เอ็งจะบ่นทำไม บ้านมึงก็รวย ไม่งั้นลูกชายมึงจะมาคบกับลูกชายกูทำไม” บานชื่นผู้เป็นแม่ของพระเอกกล่าวด้วยความใจร้อนขณะกำลังเรียกเงินจากผู้เล่นเมื่อรอบนี้เล่นเสีย เตรียมพร้อมจะสับไพ่ใหม่ในรอบต่อไป แม้ฉันจะปล่อยวางจากรอบก่อน เหมือนมันจะไม่หุบปากและต่อว่าจะเหยียบจมดินให้ได้ “จะเอายังไงกับกู” “มึงสองคนก็ใจเย็น ๆ ลงบ้าง เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วจะไม่อยู่รอลูกมึงสองคนมีหลานให้ดูต่างหน้าหรือไง” ลุงบรรจงแย้งขึ้นเพื่อหยุดให้ผู้เป็นแม่ของทั้งสองฝ่ายหยุดด่าเพื่อลดเวลาชีวิตที่ไม่ถึงบั้นปลายให้สั้นกว่าเดิม “เอ็งคิดว่าลูกเรามีลูกให้มึงอุ้มเหรอ” ป้าเล้งแซ่บ ผู้เป็นแม่ของนายเอกแย้งขึ้น เพราะลืมตัวเองไปแล้วหรือไงว่าบ้านของเรามีลูกชายทั้งแท่ง จะตั้งครรภ์อุ้มหลานยังทำไม่ได้เลย มดลูกไม่ใช่สิ่งที่ผู้สร้างมนุษย์ให้มาด้วยซ้ำ ถ้าอยากได้ลูกให้ไปรับเลี้ยงเอง จะได้ไม่ต้องมาบ่นจนถึงวันสุดท้ายของชีวิตว่าลูกชายมีหลานให้ไม่ได้ “ไอ้บอนสีมันไปเที่ยวไม่ใช่เหรอ ผัวลูกกูนี่ไม่เห็นมาช่วยทำมาหากินเลย” ป้าเล้งแซ่บบ่นต่อหน้าผู้เป็นแม่ของบอนสี พระเอกของเรื่องช่างเสเพลไม่ต่างจากนายเอก มันแย้งชี้หน้าฉันก่อนจะสะกิดหลังพร้อมโบกกบาลเต็มแรงให้มันรู้สึกตัว “สวัสดีครับแม่ผัว” บอนสี ชายอายุสิบเก้าเท่ากับต้นส้ม รู้สึกได้ถึงรังสีอำมหิตใส่กลางกบาล ผมตกใจตื่นตัวหันมาไหว้ผู้เป็นแม่ของเมียผมที่ผมคั่วกันมานาน ผมยกมือไหว้ส่ง ๆ ก่อนจะจั่วไพ่ให้ผู้เฒ่าผู้แก่เล่นอย่างเข้าขา ผมเองเห็นแต่ไม่ได้ยกมือไหว้ตามมารยาทไทย คนกันเองพยักหน้าก็ทักทายตอบแล้วจะเอาอะไรมาก “ลูกมึงช่วยทำมาหาแดกหรือผลาญกันแน่วะ” “แล้วลูกมึงล่ะ แต่งตัวสวยให้ผู้ชายอื่นมองทำไม เป็นดาราทีวีเหรอ สวยจนผู้ชายมอง สวยแต่ไม่มีสมองตัวอย่างก็ลูกมึงไง” “มึงด่าลูกกูอยู่นะ อีบานชื่น” บอนสีตกใจถึงกับคาบไพ่ในกำมือไว้ที่ปากไม่อยากให้ขาดตอนขณะเล่นแยกแม่ของผมกับแม่ของต้นส้ม พอมีปัญหาทีไรเอาลูกชายมาด่าใส่กัน ผมหยิบไพ่กลับลงมือแล้วแยกกันให้สงบปากสงบกาย ไม่งั้นผมจะได้เอาถังน้ำมาสาดให้หยุดเห่าสักที ผมเห็นว่าแม่ผมชอบเอาไปสาดใส่สุนัขเวลามันเขม่นกัน “แม่ครับ ใจร่ม ๆ นะ ต้นส้มเขากำลังแต่งตัวสวย ๆ มาหาผมอยู่นี่ไง” ผมนวดให้แม่และพัดวีให้เย็นทั้งกายใจ เวลาเป็นเจ้ามือให้ใครจะได้ไม่โกงและเล่นอย่างยุติธรรมที่สุด ผมบอกแม่กี่ครั้งแล้วว่าอย่าโกงป้าเล้งแซ่บเพราะป้าแกหูไวตาไวกว่ากล้องวงจรปิดหน้าบ้านเสียอีก ผมบอกแล้วว่าแฟนผมแต่งตัวสวยและมีเงินจากผมใช้ทุกบาทได้ตลอดชีวิต “กูเห็นแก่ลูกกูละกัน” ผมหว่านล้อมและทำให้แม่ทั้งสองหยุดจิกกัดกันก่อน ไม่งั้นจะเสียมาธิการทำเงินของผมไปหมด ระหว่างที่ผมกำลังเข้าขากับลุงป้าในวงไพ่แล้ว อยู่ ๆ เพื่อนผมมันสะกิดและบอกให้ผมไปเปลี่ยนเวรเฝ้าตอนทาง มันคงอยากเล่นใจจะขาดแล้ว ผมยื้อเวลาทำหูทวนลมมันต่อไปเพราะผมกำลังเข้าขาและกำลังจะได้ในรอบนี้ “ไอ้บอนสี” “พ่อมึงเหรอ ไอ้เชี่ย...” ผมเห็นมันก่อกวนผมด้วยการหยิบไพ่หนึ่งใบลงแทนผม แล้วมันเป็นไพ่ที่ทำให้ผมเล่นเสียไม่เป็นท่า ผมหงุดหงิดโวยวายจะต่อยมันให้ได้ มันคงอยากให้ผมไปเปลี่ยนเวรเฝ้าต้นทางให้มัน ผมบอกแล้วไงว่าผมขอยื้อเวลาก่อนแต่มันไม่ฟังผม ด่าผมเป็นชุดหาว่าผมจะเล่นแล้วพอได้ก็จะไม่แบ่งเงินให้ใครใช้แม้แต่เพื่อนสนิทเลยใช่ไหม ผมบอกแล้วไงว่าผมไม่มีเจตนาเช่นนั้น แต่อธิบายให้ตายยังไงมันก็ไม่ฟัง “เออ ก็ได้” ผมออกไปยืนหน้าบ้านของป้าคนหนึ่งที่อยู่ในวงไพ่ ดีเหมือนกัน ผมจะได้ออกไปสูดอากาศผ่อนคลายบ้าง ผมยืนอยู่ตรงหน้าแผ่นที่นั่งปูนยกสูงมีกำแพงปูนอยู่ข้างล่างตามสไตล์บ้านนอกเมืองที่ผู้ออกแบบจะล้อมหน้าบ้านให้นั่งคุยหรือวางของได้ ผมนั่งแล้วสูบบุหรี่พ่นควันขาวเหนือตัวผมให้เห็นว่าผมอมควันและอมของผู้ชายเก่งแค่ไหน ระหว่างที่ผมกำลังเตะขาอยู่นั้น ผมเห็นรถกระบะคันหนึ่งขับมาสองสามคัน ตอนแรกมันก็ปกติแต่ว่าถ้าสังเกตดี ๆ ทำไมมีแต่คนในเครื่องแบบสีกากี “เชี่ยย...” ผมตกใจเมื่อผมเห็นกลุ่มตำรวจกำลังยืนและเข้าไปวางแผนก่อนจะส่งคนมาตรวจตราระแวกหมู่บ้านที่ผมอยู่ ผมว่าต้องมีใครสักคนโทรแจ้งความแล้วบอกว่าที่นี่มีการเล่นการพนันลับ ๆ เพื่อความแน่ใจจึงส่งตำรวจทั้งโรงพักมาตรวจสอบ ผมเห็นแล้วถึงกับวิ่งหนีหายเข้าไปในบ้านออกทางหลังประตูบ้านหลังนี้ทันที “ชิบหายแล้ว” ผมวิ่งเข้าหน้าประตูบ้านผ่านวงไพ่แทบจะเหยียบแผ่นไพ่แล้ว ผมวิ่งพร้อมถือรองเท้าใส่หลังบ้านก่อนจะเผ่นป่าราบทิ้งทุกคนทันที ทำเอาคนในวงไม่ได้สงสัยอะไรมากระดับหนึ่ง แต่ถ้าเป็นป้าเล้งแซ่บก็ไม่แน่ “อะไรของไอ้บอนสีวะ” ป้าเล้งแซ่บผู้เป็นแม่ของต้นส้มแปลกใจว่าทำไมบอนสีวิ่งหน้าตั้งออกไป ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ไพ่แน่นอน ไอ้เพื่อนตัวดีมันมาบอกว่าตำรวจมา ตอนนี้หน้าบ้านกำลังจะกดกริ่งให้เจ้าของบ้านตัวจริงมาเปิดให้ได้ “ตำรวจจจจ” ทุกคนได้ยินถึงกับวงแตกรีบทำลายหลักฐานกันอย่างแตกตื่น แล้วการที่บอนสีหนีออกไปก่อนก็ว่าแย่แล้วที่มันเนรคุณชิ่งหนีก่อนแล้วยังมีหน้าวิ่งกลับมาบอกทุกคนอีกว่าตำรวจมาให้เตรียมหนีและเก็บหลักฐานให้หมด ปึกกก!! “โอ๊ย แม่...” “พ่อมึงเหรอ มาบอกตอนนี้ หนีสิวะจะให้มาจับหมดหรือไง” ผมโดนแม่ด่าเป็นชุดเพราะผมหนีหน้าตั้งออกไปก่อนทุกคน แล้วยังมีหน้าหวังดีวิ่งกลับมาบอกให้ทุกคนหนีขณะเก็บหลักฐานให้หมด รนลานจนสติเตลิดจะทำหลักฐานปรากฏต่อหน้าตำรวจแล้ว ต่อให้มันไม่เข้าบ้านนี้แต่ถ้าคนแจ้งมาก็ต้องตรวจสอบหมด ไม่มียกเว้น ผมรีบพาแม่และทุกคนหนีออกหลังบ้าน ผมไปดูลาดเลาแล้ว ตำรวจยังไม่มาซอยผม ถือว่ายังมีเวลาหนีแบบปลอดภัย ไม่มีอะไรน่าสงสัย ถึงผมจะหนีก่อนแต่ยังกลับมาช่วยทุกคน หวังว่าทุกคนจะเข้าใจผม