ปลายฟ้านั่งเหม่อขณะรอสิงหราชเคลียร์งานให้เสร็จ เพราะมื้อเย็นที่ควรจะได้ไปทานตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงก่อน ถูกแทรกด้วยงานด่วนที่ต่อสายถึงสิงหราชเองโดยตรง
เขาโหมงานหนักจนปล่อยให้ตัวเองป่วยได้ยังไงกัน..
เจ้าของดวงตาคู่สวยขยับมองใบหน้าคมคาย ในหัวปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดแล้วพุ่งเป้าหมายตรงไปที่ซัน เพื่อนชายคนสนิทของธีระ
“เฮีย..”
“อีกสิบห้านาที”
ครันพอจะเอ่ยปากเปรยเรื่องทั้งหมดที่เธอเจอกับสิงหราชแบบหมดเปลือก คนบ้างานอย่างเขาก็ยกมือขึ้นปราม ก่อนก้มหน้าก้มตาเคลียร์งานต่อจนแทบไม่สนใจสิ่งรอบข้าง
“ถ้างั้นหนูลงไปซื้อของที่ด้านล่างนะคะ” ปลายฟ้าพูดพลางเลิกคิ้วเล็กน้อย ในใจก็แอบหวังให้เขาหันมาสนใจเท่านั้นเอง
สิงหราชพยักหน้ารับ โดยที่แทบไม่ละสายตาจากโน้ตบุ๊คตรงหน้าเลย
“เฮียเอาอะไรหรือเปล่า เดี๋ยวหนูซื้อมาให้ค่ะ”
“ไม่..”
“กาแฟมั้ย”
“ไม่เป็นไร”
“อ่า ไม่เหรอคะ”
อีกฝ่ายยกมือโบกปฏิเสธแทนคำตอบ พลันคิ้ว
