ปลายฟ้าปลดสายเข็มขัดนิรภัยออก หลังสิงหราชขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน สภาพของปลายฟ้าตอนนี้ดูไม่ค่อยจืดเท่าไหร่ เพราะเธอถูกเขาจับฟัดจับกอดจนผมเผ้าแทบไม่เป็นทรง
พอสิงหราชเห็นเขาก็ถือโอกาสดึงคนตัวเล็กเข้ามาสวมกอด พลางใช้มือลูบผมนิ่มให้เข้าทรงแล้วระบายยิ้มอย่างนึกเอ็นดูคนตัวหอม
“เย็นนี้ฉันจะมารับไปทานข้าว อย่าลืมล่ะ”
คนตัวเล็กพยักหน้ารับ มือก็จัดเสื้อผ้าให้เข้าที่อย่างรีบร้อน
เกรงว่าหากเข้าไปในสภาพนี้ คนในบ้านอาจจะตกใจเพราะคิดว่าเธอไปฟัดกับน้องหมาที่ไหนมาแน่นอน
“ถ้างั้นไว้เจอกันนะคะ” ปลายฟ้าเงยหน้าแล้วส่งยิ้มหวานให้อีกฝ่าย
“เดี๋ยว” สิงหราชเรียกรั้งเธอเอาไว้ เขาดึงแขนปลายฟ้าให้เข้ามาใกล้ พร้อมฝังรอยจูบไว้บนเรียวปากสวยหนึ่งที ก่อนผละออกด้วยสีหน้าเสียดาย
“เฮีย..”
“อีกรอบได้มั้ย”
“อื้อ”
ไม่รอให้เจ้าตัวอนุญาต ริมฝีปากหนาหยุ่นก็จัดการปิดริมฝีปากของเธออีกรอบ แต่คราวนี้สิงหราชทวีความรุนแรงขึ้
