THE HEARTTHROBS: I’ll Play with your Love Series 2

CHAPTER 8

CHAPTER 8

-I admire you so much-

MAKALIPAS ANG ILANG SANDALI ay natapos na rin ako sa pagluluto. Nagawa kong pakialaman ang kanyang kusina pagkagising ko kanina. Naisipan ko kasi na ipagluto man lang siya dahil nga masama ang pakiramdam niya kagabi.

Napangiti ako ng makita ko siyang palapit sa akin. Napakasimple ng ganda niya. Ibang iba sa aura niya kahapon. Hindi ko tuloy alam if titigan ko na lang ba siya o ipagpatuloy ang aking pagluluto ng sinangag. Palapit na kasi akong matapos sa aking ginagawa.

Nagkwentuhan kami saglit ng biglang merong kumatok sa pinto habang inihanda ko na ang hapag-kainan. I make sure na ako lahat ang gagawa at hinayaan ko lang siyang maupo habang nakatingin siya sa ginagawa ko,

"WAIT!" I stand for a while to get something. Nagpadeliver kasi ako kanina ng favorite pastries ko na galing sa Coffee shop ni Drake. "May kukunin lang ako," pansin ko ang pagkailang niya lalo na sa way ng pagtitig ko sa kanya.

Mabuti na lang at may kumatok sa pinto at saglit ko itong binuksan dahil baka lalo tuloy siyang mailang kapag lagi ko siyang titigan.Agad kong napansin ang pagkunot ng noo niya habang nakatingin sa dala kong kahon. "What's that?" She asks. Napangiti akong naupo ulit while opening the box.

"My favorite pastries, Nagpadeliver ako kanina niyan para matikman mo," Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Saan? I mean saan iyan galing?" takang tanong niya.

"Sa Coffee shop ng friend ko," tipid kong sagot. Marahan kong binuksan ang box.

“Friend? Coffee shop?” curious ng tanong niya sa akin.

“My friend named, Drake. Isa siya sa mga kaibigan at barkada ko. Meron kasi siyang coffee shop and a bar,” sabi ko sa kanya. Patango tango lsng ito ns halatang na curious ito.

"I see-- Wait! How about my car? You told me last night na dadalhin iyon sa talyer ng friend mo?" bigla niya na lang na itanong sa akin. Honestly muntik ko ng makalimutan ang tungkol sa kotse niya.

Sa dami kasing gumugulo sa utak ko at nandyan pa si Macy na hindi ko alam kung ano ang iniisip niya na hindi ko man lang nagawang puntahan o tawagan siya kagabi. Tumawag ako sa hotel kanina to know if nasa hotel pa rin ba si Macy.

Ang sabi ng staff ko ay hindi pa daw ito nag check out sa hotel. I instructed my staff to tell Macy to stay for a while dahil pupuntahan ko ito after having my breakfast with Gwyneth.

"Tatawagan ko pa na ipapahatid dito mamaya, thank you for reminding me,” nakangiti kong saad sa kanya.

"Nandoon ba iyong friend mo so I can pay and thank him or her for taking care of my car," saad niya. Umiling ako na ikinakunot na naman ng noo niyang tila nagtataka.

"Ang totoo niyan, Wala iyong totoong may-ari but you can still thank me kasi ang totoo niyan, I'm his business partner ng talyer niya. Hindi pa kasi ito nagpapakita sa amin. I mean hindi na muli nakabalik ng bansa."

"What do you mean?" muli niyang tanong.

"It's a long story, But before siya umalis papuntang abroad ibinilin niya iyong talyer sa akin while the publishing house ay pansamantalang nahinto ang operations."

"Sino ba sila? I mean your friends?" Napangiti ako na isiping she's getting interested sa mga friends ko. I think kailangan ko na rin ikwento at ipakilala ang mga friends ko sa kanya.

"They are Rocky, the Businessman who owns a beach resort and advertising company, Slevin who is a Veterinarian who owns a Ranch in Mindanao and he has a Vet Clinic here in Metro Manila then Sebastian is a doctor, a Psychiatrist and an owner of a fitness gym and convenience store. And there's Drake who is also a Businessman owning a bar and a coffee shop. And there's Gael na till now hindi pa namin matatagpuan who is an artist and a businessman who owns an amusement park and golf club then si Elly iyong sinasabi ko sa'yo na may-ari ng publishing company at talyer, he is also a photographer and a writer.." m ahaba kong litanya sa kanya.

"How about you? All of them are professionals and successful kaya hindi malayong you also one of them na successful in your chosen career right?" I really adore her, she's too smart and straight forward in a way. She always turns me on every time she speaks.

I don’t know how to explain my feelings right now. Hindi ko alam kung tama pa ba itong ginagawa ko na maramdaman ko ang ganitong pakiramdam. Pakiramdam na lalong nagpagulo at nagpalito sa akin.

I am with this girl na ngayon ko lang nakilala pero naghatid ng malakas na epekto niya sa akin. Pakiramdam ko nga ayoko ng malayo sa kanya. Parang nararamdaman ko yung dating naramdaman ko kay Macy dati. Is it love that I'm feeling right now?” katanungan sa isip ko.

"I owned a hotel here and also I had hotels in Visayas and Mindanao too. Also I owned a Restaurant and a Law Firm," napakamot pa ako ng ulo while she's staring at me.

"Law Firm? Does it mean you are a Lawyer?" Tumango ako at napansin ko ang kakaibang ekspresyon niya. Alam ko na nabigla siya sa mga sinabi ko.

“Yes, I am. I'm a lawyer. What about you? Can you tell me about yourself?” bigla kong tanong sa kanya. Napabuntong hininga ito habang nakatingin sa akin.

"Me? Well, I'm the youngest of the family. Kami lang kasi dalawa ng brother ko but my parents left the country five years ago. So I leave her all alone," Nabigla ako sa nalaman ko. "I worked as a Preschool Teacher in the morning while in the afternoon I teach Psychology in a University."

“Bakit? Saan ang family mo?” tanong ko sa kanya.

“Nasa Australia na silang lahat. Doon kasi nagtatrabaho si Kuya at siya na mismo ang kumuha sa parents namin. May pamilya na rin kasi si Kuya Gary,” saad niya.

“Is it your choice to stay here?” curious kong tanong,

“Yes, it’s my choice. Napamahal na kasi sa akin ang work ko dito kahit ilang beses akong pinas papunta sa Australia pero lagi akong tumatanggi,” aniyang nag-eenjoy sa pagkain ng pastries na bigay ko sa kanya.

"Do you like it?" bigla kong tanong sa kanya habang sumusubo siya nung pastry na binigay ko sa kanya.

"Yeah. It tastes good." She smiles at me while enjoying her dessert.

“Hindi mo ba namimiss ang family mo?” tanong ko sa kanya

“Namimiss ko naman sila. Actually every Christmas season at nagbabakasyon sila dito. Minsan ako naman ang pumunta doon,” aniya/ Napatingin ako sa pambisig ko and it's already past ten in the morning then suddenly my phone rings.

“Wait, I will get this first,’ saad ko na ikinatango niya. Saglit akong tumayo para sagutin ang naturang tawag. "Hello," sambit ko.

"Hello, sir. Are you going here in the office today? Miss Kylinne Bernadette Madrigal is here. She's waiting for you, sir," sabi ng secretary ko sa office.

"Can I talk to her?" tanong at pakiusap ko.

"Hello kuya. kamusta? You can come?" tanong niya. Napatingin ako sa kaharap ko then she smiles again. Napabuntong hininga ako before ko sinagot si Kylinne.

"Sorry Ky, I can't come now. I have something important thing to do. Maybe tonight puntahan kita sa bahay niyo or tomorrow bumalik ka diyan sa office." Alam ko na inaasahan ako ni Kylinne today but looking to this girl in front of me, Hindi ko kayang mawala siya sa paningin ko. All I want is to be with her.

"Okay-- just give me a call, kuya," huli niyang sinabi before she hang up.

"Sorry, my Princess. I let you wait," nakangiti saad ko sa kanya.

"No big deal, Brace. Baka important iyong call,” sambit niya.

“Naku, secretary ko lang yun. Pumunta kasi yung kapatid ng friend ko sa office. Akala niya kasi na pupunta ako sa office ngayon,” saad ko sa kanya para malaman niya na wala siyang dapat ipag-alala.

“So? Ibig sabihin niyan hindi ka ba papasok ng office today?” tanong niya sa akin. Umiling ako. “Bakit?” muli niyang tanong.

Sa halip na sagutin ko siya ay ako iyong meron gustong malaman sa kanya, "By the way, Ikaw pala, ano bang ginagawa mo other than teaching? agad kong inilihis ang usapan para hindi na ito mag-usisa.

"Wow! So may I know your daily schedule?" Nakakunot noo niya akong tiningnan then eventually she smiles at me.

"Every morning, nine to eleven oclock in the morning, ang class with the kids and every Tuesday and Thursday I have a one and a half hour class in the afternoon. Two to three oclock and every monday, wednesday and friday .it's five to six oclock in the evening naman iyong class ko." Napangiti ako while thinking na nagkataon pala na vacant time ko rin ang vacant period niya. "Bakit mo pala natanong?"

"Wala lang, I just want to know lang naman," tumayo ako para ligpitin ang pinagkainan namin. "Let me do that," saad ko nang bigla siyang kumilos.

"Brace, wala ka bang work? I mean hindi ka ba papasok sa office mo?" Sinundan niya ako ng tingin tungo sa kusina.

"Actually pwede naman akong hindi papasok, Ang totoo niyang pinagtakahan din iyan ng mga friends ko na bakit parang nakakagaan ng working hours ko. I mean palagi na lang ako outside the office,"

"So paano mo nga nagagawa iyon?" Lumapit ako sa kanya then tumabi sa kanya. Nasa dining area pa kasi ito at hindi pa umaalis sa kinauupuan niya.

I check her again, salamat sa Diyos na humupa ang init sa katawan niya. "Are you feeling better? Ayoko kasing iwan ka hanggang hindi ko masiguradong magaling ka na,"

"I'm feeling better now, You don't need to worry," she touched my face for the first time. Hindi ko alam if I'm blushing or not. Basta ang alam ko ay kinikilig talaga ako ngayon.

"But.. I still want to stay. don't worry about my work. Everything is under control," Kinindatan ko siya na nagpangiti sa kanya. Mas lalo siyang gumaganda tuwing nangiti ito.

"Then why you want to stay? In the first place hindi naman kita boyfriend," Ang tindi naman ng babaeng ito. Nakakasakit iyong salitang binitiwan niya. Ibang iba talaga siya sa mga babaeng nakilala ko, “Ang astig kasi e,” piping sambit ko habang nakatitig sa kanya na dahilan biglang iwas niya.

"Ouchhhh... naman! Para akong sinampal ng katotohanan," bahagya siyang napahalaklak. "Hindi man ako iyong boyfriend mo but I can be your substitute boyfriend," hindi ko alam paano ko yun nasabi. Nasabi ko ba talaga yun?”

Lalo siyang napahalakhak. I really find her adorable every time she laughs out loud. I grab her hands then her waist. We are already that close na nagpaseryoso sa mukha niya. I can feel the coldness in her hand while our eyes meet.

Inayos ko ang kaniyang buhok at bahagya kong nilapit ang aking mukha. Dinig ko ang bawat pintig ng aming mga puso habang napalunok ako ng aking laway while she's slowly closing her eyes. Napangiti ako nang marahang ibinuka nito ang kaniyang bibig. Hudyat kaya ito na maaari ko siyang hagkan sa labi? Dahan-dahan kong inilapit lalo ang aking mukha then wala na akong sinayang na sandali kundi ang hagkan siya. I kiss her lips then the way she responded my kisses is really different. It's a way na hindi mo maipaliwanag kung pananabik o pangungulila.

I smile at her when our lips are parted. She manage to smile even nahihiya siya sa nangyari. I hold her hands at dinala ko siya sa living room. "Take some rest, My Princess. Tatapusin ko lang ang paglilinis ng kitchen," tumango lamang ito at tahimik lamang na nakaupo sa sofa.

Hinayaan ko muna siyang magpaghinga at ako naman ay nilinis ko muna ang kusina. Habang nasa kusina ako ay biglang tumunog ang phone ko. Nagtext sa akin ang isang staff ko na mamaya pa ang alis ni Macy.

Napatingin ako sa aking relo and its already almost eleven in the morning. Hindi ko hinayaan si Gwyneth na pumasok today kashit nagpupumilit siya kanina. Short notice ang binigay ko sa office ng Dean kaninang umaga to excuse her on her class today.

Mabuti na lang at pumayag siyang hindi muna pumasok today. Pinagpahinga ko rin ito para bumalik ang kanyang sigla upang makapasok na rin ito bukas. Balak kong puntahan si Macy I really need to talk to her para makausad ako at para hindi na muling gugulo ang isip ko.

Nang matapos ako sa aking ginagawa ay agad ko itong pinuntahan para magpaalam sa kanya. Babalik na lamang ako kapag tapos naming mag-usap ni Macy. Hindi ko alam na marami pala akong gagawin ngayong araw.

“Gwen, How are you feeling?” tanong ko sa kanya. Nadatnan ko siyang nakahiga sa kama.

“Okay na ako, Brace, salamat. Pwede mo na akong iwanan dito, baka kasi may pupuntahan ka pa at kailangan mo rin magpahinga dahil hindi ka yata nakatulog ng maayos kagabi,” saad niya sa akin.

“Are you sure on that? Okay lang ba na aalis lang ako saglit at babalik ako agad,” saad ko sa kanya na ikinstango niya.

“Oo naman, Brace. Okay lang talaga ako dito.”

“Okay, my Princess. Mabilis.lang ako at babalik agad ako to bring something for our lunch later. Medyo late na rin kasi tayong nag-breakfast e,” saad ko sa kanya na ikinangiti niya.

“Okay, Brace. Mag-ingat ka,” aniyang lumapit ako sa kanya to kiss her before I leave,”I have to go, just stay here and wait for me,”

“Okay, take care.”

Lumabas na nga ako ng kanyang kwarto at umalis na ako. Pagkapasok ko ng kotse ay agad akong nagtext kay Macy.

“Hi, Macy. I'm on my way there. Please wait for me,” text ko sa kanya.

Matagal tagal din siya bago ito nagreply. “Okay,” tipid niyang reply sa akin.

Hindi ko tuloy alam kung anong nararamdaman niya ngayon dahil kilala ko si Macy kapag medyo cold ang pskikitungo niya. Pero, umaasa pa rin akong kausap ko siya ng maayos bago man lang siya tuluyang aalis.

Mabuti na lang at hindi ganun ka-traffic today dahil iniisip ko pa rin si Gwyneth dahil alam ko kailangan niya pa rin ng kasama kaya lang gusto ko rin naman ayusin ang anumang meron sa amin ni Macy.

Maraming katanungan sa utak ko ang gumugulo. I'm not expecting this to happen. That moment he kissed me, It's an explainable feeling na hindi ko maintindihan. He treated me like a Princess and called me "My Princess."

Magmula pa kahapon, kagabi at kanina. Hindi man lang siya umalis sa tabi ko. He is someone na pangangarapin ng mga kababaihan, he's an ideal boyfriend 'di tulad ng boyfriend kong wala halos pakialam sa akin. I do hope na darating ang araw na magbabago siya habang siya pa iyong mahal ko.

Hindi ko kasi alam kay Richard kung sinasadya niya bang balewalain ako. Mabuti na lang at nandyan si Brace para samahan ako. He seems so nice naman and caring. Balkan pa nga niya ako kanina after siyang umalis. Hindi man niya sinabi sa akin kung saan siya pumunta at wala naman din akong karapatan para magtanong sa mga personal na bagay sa buhay niya.

Nagising ako sa tunog ng alarm clock. Mag-isa na lamang ako ngayon dahil kagabi pa umalis si Brace. Mayroon pa kasi itong pupuntahan that night kaya nagpaalam na rin ito kagabi. Honestly nakakamiss din siya kahit bago pa lang kaming magkakilala.

Papunta na ako ng banyo when my phone beeps. Si Brace pala ang nagtext. "Good morning, My Princess. Napangiti ako then nagreply ako. "Good Morning, Atty." Agad din itong nagreply. "I miss you, See you later." Wait! See you later? Anong ibig niyang sabihin?

Hindi na ako nagreply ulit. It's already six in the morning and I have to prepare my breakfast and maaga akong pumasok today dahil may mga kailangan pa akong asikasuhin sa school. Nang matapos akong makaligo lumabas na ako sa room ko para maghanda ng almusal ngunit may biglang kumatok sa pinto.

"Sino kaya ito? Wala naman akong inaasahang bisita sa ganitong oras," Napailing akong tinungo ang pintuan.

Pagbukas ko ng pinto, bumungad sa akin ang gwapong nakangiti sa akin. "Brace!" Bulalas ko. Nanatili siyang nakatayo habang nakatitig sa akin. "Eheeemmm... Why you're staring at me? May dumi pa ako sa mukha?" tanong ko sa kanya.

Inilapit niya ang mukha niya sabay sabing. "You're getting more prettier, I miss you kahit nakatingin ako sa'yo," his sweet smile talaga ang nagpahina sa akin. “Bakit ba siya ganito at ang aga naman kasi e?” sa isip ko.

Hinampas ko siya at napahalakhak tuloy ito. "What are you doing here?" muli kong tanong sa kanya.

"Susunduin ka," Nanlaki ang mata ko sa aking narinig. “Tama bang dinig ko?” sigaw ng utak ko.

"Teka! Susunduin? Ang aga mo naman! Hindi pa nga ako bihis at lalong hindi pa ako nag-almusal," saad ko na ikinangiti nito.

"Hindi mo ba ako papasukin?" tanong niya sabay nakaw ng halik na ikinqgulat ko. Ang tindi talaga niyang manggulat to the point na hindi ko man lang pinaghandaan.

"Pumasok ka na nga muna at magluluto lang ako," saad ko then he hold my hand right away wirhout words and he just smiles at me.

"Go to your room and get dress," bulong niya sa akin. "What? How about my breakfast? Hindi pa ako nakapag-almusal," gulat na tanong ko sa kanya.

"Let's take breakfast outside," saad niya. "Magbihis ka na nga! Nang maabutan pa natin ang breakfast time ng coffee shop ng friend ko," tumalima na lamang ako kaysa sa mag-usisa dahil baka maisipan pa nitong samahan ako sa kwarto.

He was patiently waiting for me till lumabas na nga ako sa room. Ano bang nakain nitong lalaking ito na bigla na lamang susulpot ito pero sa ibang banda ay para yata akong kinilig sa mga pinaggagawa niya. Sa totoo lang hindi naman ganito si Richard sa akin.

Hindi siya malambing at parang walang pakialam sa akin I don't even know his whereabouts kaya kulang na lamang hihiwalayan ko na siya. Nakakapagod ng ganitong sitwasyon.

"You're so gorgeous, my Princess." puri na naman niyang lalong nagpakilig sa akin.

"Ang aga pa, Attorney. Nambobola ka na naman!" saway ko. Hinagkan na naman niya ang labi ko without permission. Sinapak ko tuloy ito at napahalaklak siya na ikinangiti ko.

"Tara na nga! I have a meeting today at nine kaya ihahatid na muna kita sa school after taking breakfast at isa pa I'm hungry now, my Princess," Natatawa ako na kinikilig every time niya akong tinatawag ng My Princess.

He is the sweetest ever. Hindi ko talaga ito inaasahan na pupunta siya dito ngayon. Akala ko after yesterday ay hindi na kami muling magkita o kaya kakalimutan na niya ako pero nandito siya ngayon at sasamahan pa niya ako at ihahatid na hindi na ginagawa ni Richard sa akin.

Pinasaya niya ako kahit paano sa ganitong sitwasyon. Ang totoo niyan ay lagi akong nangungulila sa aking nobyo pero hindi ko mapigilang mapahanga kay Brace for being such a great new friend of mine,

“Let’s go, my Princess,” nakangiti niyang sambit sabay kindat sa akin. Umalis na nga kami ng bahay at tinungo ang sinabi niyang coffee shop ng kanyang kaibigan.