Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 23:NAMIMINGWIT NG ISDA

"Sir, natatakot po ako," bulong ko. Hinawakan niya ang pisngi ko at marahang hinalikan ang aking labi. Tumibok nang malakas ang puso ko habang hinahalikan niya ako. Mabilis na gumalaw ang kamay niya, at ang gaan ng haplos niya sa aking katawan. Hindi ko mapigilan ang aking sarili at bibigay na ito habang hinahalikan niya ang labi ko pababa sa leeg ko.

Mabilis siyang pumatong sa ibabaw ko, hinahawakan ang mga kamay ko habang patuloy na hinahalikan ang leeg bumababa patungo sa dibdib ko.

"Mahal kita, Maria. Handa akong pakasalan ka," bulong niya, patuloy na hinahalikan ang leeg ko. Nanlaki ang mga mata ko nang bumaba ang isa niyang kamay, hinahaplos ang gitna ng aking mga hita.

"Sir," sabi ko, at pinigilan ang kamay niyang umabot sa aking pribadong bahagi. Tumigil siya sa paghalik sa aking leeg at tumingin sa akin nang diretso. Tumulo ang luha ko habang magkaharap kami. Huminga siya ng malalim bago nagsalita.

"Pasensya na, Maria. Hindi ko mapigilan ang sarili ko kapag kasama kita. Habang tumatagal ang pananatili ko rito kasama ka, lalo akong nawawala sa sarili ko dahil sa'yo. Alam mo ba kung bakit? Dahil mahal na kita."

Sa sandaling nakita kita, alam kong ikaw ang babaeng gusto kong makasama habang buhay. Nagmamakaawa ako, hayaan mong mangyari ang isang bagay sa ating dalawa ngayong gabi. Pakakasalan kita sa anumang simbahan na gusto mo. Pangako ko sa'yo, mas magiging maganda ang buhay mo kasama ako." Pagkatapos, hinagkan niya ako nang marahan sa labi.

Mabilis kong pinikit ang aking mga mata at hinayaan siyang halikan ako, nararamdaman ang kanyang paghawak sa buong katawan ko. Nanginginig ang buong pagkatao ko sa takot. Hindi ko alam kung ano ang mangyayari ngayong gabi; bahala na si Darna sa anumang mangyari.

Ugh, Hmm~," mahina akong napabuntong-hininga nang gumapang ang halik niya sa katawan ko patungo sa ibaba. Nangingilid ang mga luha sa gilid ng mata ko nang maramdaman kong hinubad niya ang panty ko at agad na binuka ang dalawang hita ko at sumisid sa aking p********e. Hindi ko napigilan. Napaungol ako ng mahina,

"Alex," habang hawak-hawak ko ang kanyang buhok, kinakain ang aking p********e.

Hmm~ "ahhhhhh, ahhhhhh," ungol ko, nang makaramdam ang mabasa niyang dila na dumadaan sa aking p********e.

Pagkatapos, bumalik siya sa paghalik sa labi ko. Naramdaman ko ang kanyang matigas na p*********i na unti-unting pumapasok sa aking p********e. Tumulo ang luha ko dahil sa sakit na nararamdaman. Kumunot ang noo ko.

Ganoon din ba ang naramdaman ni Agnes noong tinalik siya ni Senyorito Tamir sa unang pagkakataon? Mas masakit pala kaysa tama ng bala. Naramdaman ko ang pagkapunit ng aking p********e nang tuluyan itong pumasok sa loob ko.

Nagising ako kinaumagahan, nararamdaman ang malamig na hangin na dumadampi sa aking balat. Idinilat ko ang aking mga mata at kinusot-kusot ito. Tumingin ako sa paligid at nakita ko si Sir Alex na mahimbing na natutulog sa tabi ko.

Agad akong bumangon, nararamdaman ang matinding sakit sa buong katawan ko. Parang binugbog ako. Sumasakit ang aking balakang, at awtomatiko kong nahawakan ang aking dibdib.

Napapikit ako nang maalala ko ang ginawa namin ni Sir Alex kagabi. Pareho pa rin kaming nakahubad.

Mabilis kong nilagay ang kamay ko sa noo niya. Salamat naman at wala na ang lagnat niya. Tinitigan ko ang maamong mukha niya habang natutulog siya. Ang ganda ng katawan niya. Pinadausdos ko ang mga daliri ko sa malapad niyang dibdib na may malambot na buhok doon. Bigla niya akong hinila palapit sa kanya.

"Sir Alex, mabuti at gising ka na. Kumusta ang pakiramdam mo?" agad kong tanong sa kanya. Ngumiti siya bago magsalita.

"Mabuti na ako, Maria. Ang galing talaga ng doktor ko," sabi niya, saka ako hinalikan sa labi.

Agad akong tumayo at kinuha ang aking pulang damit at panty na nakalatag sa damuhan. Handa na sana akong isuot.

"Huwag mo pang isuot 'yan, Maria. Hindi mo pa kailangan," sabi niya nang mahina, ang mga mata niya ay nakatitig sa akin.

"Pero, sir, ano ang isusuot kong pang-ilalim? Hindi naman tayo pwedeng maglakad nang walang saplot," direktang sagot ko sa kanya.

"Hindi pa tayo pwedeng umalis, Maria. Sirang-sira ang tulay, at gusto kong manatili ka rito kasama ko," tumayo siya mula sa pagkakasandal at agad na hinawakan ang aking baywang.

Hinalikan niya ang leeg ko, at naglakbay ang mga kamay niya sa katawan ko, pababa sa aking ibabang bahagi.

"Sir, kakatapos lang natin kagabi. Pagod na ako," tugon ko.

"Iba ang kagabi, Maria, at iba na naman ngayon," sagot niya nang may kumpiyansa.

"Pero, sir, baka may makakita sa atin," mabilis na pinitik ang noo ko at saka ako hinalikan sa noo, sa dulo ng ilong ko, at saka sa labi ko.

Mabilis akong humiwalay sa kanya at dali-daling kinuha ang aking pulang damit at panty at isinuot.

"Oh! Saan ka pupunta?" tanong niya habang nagsisimula na akong maglakad palabas ng kweba. Lumingon ako sa kanya at sinabi,

"Maghahanap lang ako ng makakain natin at mga dahon na pwedeng makatulong sa sugat mo."

"Sasama ako sa'yo."

"Pero, sir."

"Okay lang ako, Maria. Huwag ka nang mag-alala sa akin. Mas mabuti kung manatili ka na lang dito."

"Pero, sir, paano naman ang sugat mo? Panigurado, ma-impeksyon 'yan, at nasa likod mo pa rin ang bala."

"Dito ka lang. Babalik ako agad pag nakahanap ako ng makakain sa labas," buntong-hininga niya bago tuluyang pumayag. Kaya dali-dali akong lumabas ng kweba at dumiretso sa ilog.

"Mamimingwit ako ng isda para sa almusal namin ni Sir Alex. Nang makarating ako sa ilog, isang malapad na ngiti ang sumilay sa aking labi habang naaalala ko ang nakaraan kasama sina Simon at Cassandra.

"Kumusta na kaya si Cassandra? Ilang taon na ang nakakalipas mula nang huli ko siyang makita," sabi ni Agnes; nakatira na sila ngayon sa Maynila.

"Simon," bulong ko, mahigpit na hawak ang kwintas na ibinigay nito sa akin.

"Nasaan ka na ba? Bakit hindi ka nagpaparamdam? Buhay ka pa ba, Simon? Alam mo, ang dami kong gustong sabihin sa 'yo."

"Maria, anong ginagawa mo diyan?" bigla niyang sabi mula sa likuran ko.

"S-Sir, bakit ka nandito? Hindi ba sinabi ko sa 'yo na hintayin mo lang ako sa kweba?" diretso kong sabi sa kanya.

"Nag-aalala ako sa'yo, kaya naisipan kong sundan ka rito. Ano ba ang tinitignan mo sa ilog? Mukhang masaya ka. Ano ba ang meron sa ilog, Maria?" tanong ni Sir Alex.

"Naalala ko lang sila, sir."

"Sino?"

"Ang mga kaibigan ko. Sila ang nagtatanggol sa akin noon, pero mukhang imposible na silang makita ngayon," sagot ko sa kanya.

"Ganyan talaga ang buhay. May mga mawawala, pero may mga panibagong simula rin. Kaya huwag kang malungkot; nandito ako para protektahan ka," sabi niya at malumanay na kinurot ang ilong ko. Tumingin ako nang diretso sa kanya.

"Oh! Bakit ka nakatingin sa akin ng ganyan? May dumi ba ako sa mukha?" Mabilis akong umiling bago sumagot.

"Wala po, Sir. Naalala ko lang siya; siguro kung buhay pa siya, baka pagkamalan kong ikaw siya, Sir Alex." Kumunot ang noo niya sa pagtataka habang nakatingin sa akin.

"Sino? Maria?" tanong niya.

"Kaibigan ko po, Sir."

"Nasaan siya? Ano'ng nangyari sa kanya?"

"Matagal na po siyang wala."

"Mabuti pa, mangisda na tayo. Nagrereklamo na ang tiyan ko sa gutom," sabi niya, kumuha ng isang piraso ng kahoy at tinulis ang dulo nito.

Agad siyang tumapak sa tubig at nagsimulang mangisda. Hindi ko mapigilang tumawa nang malakas nang makita ko siyang nakangiwi at kumunot ang noo habang hindi niya naaabot ang kanyang target.

Biglang naputol ang tawa ko nang bigla niya akong binasa ng tubig, tumama pa sa mukha ko.

"Sir Alex, pinagtitripan mo ako!" sabi ko, at umapak sa tubig at gumanti ng pagsaboy.

"Ouch! Ow!" daing ko, hawak ang baywang ko.

"Ayos ka lang ba? Halika rito," sabi niya, ginagabayan ako para sumandal sa malaking bato. Tiningnan niya ang paa ko, na matapilok, at sinimulang himasin.

"Na-daydream yata ako. Hindi ko namalayan na nakatitig na pala ako sa kanya hanggang sa bigla na lang niyang hinalikan ang labi ko."

"Okay ka lang ba? Mabuti pa, maupo ka na lang muna dito," sabi niya, at tumatayo.

"Sir," tugon ko habang hawak ang isa niyang kamay. Agad siyang lumingon at marahas na hinalikan ang labi ko.

"Hindi na nga ako nagpapakipot," inilagay ko ang dalawang kamay ko sa leeg niya habang naghahalikan kami.

"Ano ba 'yan? Napaka-inosente mo talaga, Maria," sabi niya at ibinuka ang mga labi ko at sinipsip iyon.

"Sir, alam mo namang hindi ako marunong humalik," daing ko.

"Ayos lang yan; tuturuan kita. Para sa susunod na maghahalikan tayo, hindi na ako mabibitin. Tapos, ibuka mo yang bibig mo; wag mong itiklop. Paano ko kakainin yang dila mo kapag nakatupi yan?"

"Makialis na nga," sabi ko ng padabog.

"Biro lang. Ikaw naman, masyado kang matampuhin. Ayos lang yan kahit hindi mo buksan," sabi niya, at saka bumalik sa paghalik sa labi ko habang ipinasok niya ang dila niya sa bibig ko, pinaglalaruan ito.