Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 51:MARIA AT TAMIR

Kinabukasan, nagising ako sa ibabaw ng kama. Agad akong nagkusot ng mata bago nilibot ang paningin sa paligid. Bigla akong napabangon nang tuwid sa kama nang mapagtanto kong hindi ito ang aking kwarto.

Mabilis kong tiningnan ang katawan ko. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang makita kong hubo't hubad ako, tanging isang puting kumot ang nakabalot sa aking katawan.

May nangyari kagabi na hindi ko alam. Mabilis akong tumayo mula sa kama, pero napabalik ako nang marinig ang mahinang tunog na nagmula sa pinto bago ito bumukas. Nanlaki ang mga mata ko nang makitang pumasok ang isang lalaki sa silid.

"Kumusta ka na, Maria?" diretso niyang tanong.

"Ikaw? May nangyari ba sa atin kagabi?" tanong ko. Umupo siya sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay ko.

"Akala ko okay ka na sa kanya. Mukhang nagkamali ako. Sinaktan ka ba nila, Maria?" Umiling ako at niyakap siya ng mahigpit. Tumulo na naman ang mga luha sa mga mata ko.

"Senyorito Tamir," daing ko.

"Huwag ka nang umiyak. Okay lang na masaktan ka dahil nagmahal ka ng totoo.

"Pero bakit ako nandito? May nangyari ba sa atin?" tanong ko ulit sa kanya.

Diretso niya akong tinitigan at saka huminga nang malalim bago sumagot.

"Walang nangyayari sa atin, Maria. Oo, noong una kitang makita, alam kong nagkasala ako ng malaki sa 'yo, pero matagal ko nang pinagsisisihan 'yon." Maniwala ka man o hindi, pinagsisisihan ko ang ginawa ko sa 'yo. "Pasensya ka na," diretso niyang sabi.

"Pero bakit ako hubo't hubad, Senyorito?" tanong ko, agad nakapuntirya ang tingin sa pinto nang bumukas ito.

Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko siyang papalapit sa akin, dala ang isang tray.

"Magandang umaga, Labanos," diretsong bati niya.

"Agnes," sagot ko.

"Huwag ka nang umiyak, ligtas ka na ngayon."

"Agnes, paano ako napunta dito at bakit ako nakahubad?"

"Pasensya ka na, Labanos. Hinubad ko lahat ng damit mo kagabi. Nagsusuka ka dahil sa sobrang kalasingan, at nagsuka ka pa nga kay Tamir."

"Ha? Totoo bang nagawa ko 'yun, Agnes?"

"Oo, pero okay lang. At alam mo ba? Inaalagaan ka ni Tamir buong gabi, at siya pa ang nagpunas ng suka mo?"

Kinagat ko ang labi ko, nahihiya sa nagawa ko.

"Nakakahiya talaga ako, Agnes."

"Paano niyo nalaman na nandoon ako kagabi?" diretso kong tanong.

"Dahil kay Tamir, Labanos. Nalaman ni Tamir ang plano ni Senyorito Hades, kaya nagmadali siyang pumunta dito sa Maynila para tingnan at tiyakin na ligtas ka."

"Ha, si Senyorito Hades pala ang nasa likod ng mga taong gustong kunin ako?" Agad na tumango si Agnes.

"Salamat, salamat, Senyorito Tamir. Hindi ko alam kung paano ko babayaran ang kabaitan mo."

"Walang anuman, Maria. Ang mahalaga ay ligtas ka na."

"Simula ngayon, tatawagin mo akong Kuya Tamir," diretsong sabi niya. Lumapad ang tainga ko sa sinabi niya.

"Ha! Sigurado po ba kayo, Senyorito?" tanong ko.

"Oo, simula ngayon, dito ka na titira sa bahay kasama si Agnes."

"At saka, narinig ko ang nangyari sa inyo ni Alex De Gutierrez. Ano ba ang nangyayari sa inyong dalawa? Nangako siya sa akin na aalagaan ka at poprotektahan. Kaya pumayag akong dalhin ka niya dito sa Maynila. Mukhang nagkamali ako sa pagtitiwala sa kanya."

"Ano ang ibig ninyong sabihin, Senyorito?" tanong ko.

"Kuya," diretsong sagot niya, "kalimutan mo na ang pagtawag sa akin ng Senyorito, Maria. Simula ngayon, hindi ko na hahayaan na masaktan ka pa nila. Naiintindihan mo ba?"

"Narinig ko na dumating na sa Pilipinas ang ina ni Alex De Gutierrez. Gusto kong makita siya at makausap ng personal."

"Pero bakit, Senyorito," diretso niya akong tinitigan, "Kuya pala!" mahina kong itinuwid ang pagsalita, "bakit gustong mong makita si Ma'am Amor?" tanong ko.

"Amor? Parang pamilyar sa akin ang pangalan na 'yan," aniya.

"Ipinaliwanag agad sa akin ni Kuya Tamir ang lahat. Simula nang magkatrabaho sila sa negosyo ni Sir Alex, hindi pa niya nakita nang personal si Ma'am Amor. Talagang gusto niyang makilala siya." Ngunit naibaling ko kay Agnes ang aking atensyon nang sumingit siya sa usapan.

"Labanos, may sorpresa ako para sa'yo!" sabi ni Agnes na nakangiti.

"Anong sorpresa, Agnes?" tanong ko.

"Hulaan mo kung sino ang nandito ngayon," sabi niya. Biglang kumunot ang noo ko.

"Alam mo namang hindi ako manghuhula, Agnes. Pwede mo bang sabihin na lang sa akin?" sabi ko, at humiga sa malambot na kama nang maramdaman kong sumasakit ang ulo ko. Bigla akong napabangon muli nang marinig kong papalapit ang boses niya. Parang pamilyar sa akin ang boses na iyon.

"Hindi mo ba ako gustong makita?" Labanos, diretso niyang tanong, matatag ang boses. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang makita siya.

"Cassandra?" ang tanging nasabi ko.

"Kumusta ka na?" aniya, hinahawakan ang mga kamay ko. "Akala ko patay ka na. Akala ko hindi na kita makikita ulit."

"Ano bang nangyari sa'yo? Bakit hindi ka nag-contact sa akin?" magkasunod niyang tanong, niyakap ako ng mahigpit.

"Pasensya ka na, Cass. Hindi ko alam kung saan kita hahanapin," tapat kong sagot.

"Paano mo nga pala nalaman na nandito ako?"

"Tinawagan ako ni Agnes kaya nagmadali akong pumunta rito para malaman ang totoo. sagot niya. ngunit Napaku ang tingin ko sa cellphone ng biglang nag-vibrate ito. Sinilip ko at nakita kong tumatawag si Sir Alex. May ilang missed calls na galing sa kanya. Hindi ko sinagot at hinayaan ko lang na tumunog ang phone ko. Lahat sila nakatingin sa akin habang pinapanood ko ang phone ko na patuloy pa ring tumutunog. Biglang kinuha ni Kuya Tamir ang cellphone at pinatay ito."

"Simula ngayon, kalimutan mo na sila, Maria. Isipin mo muna ang sarili mo. Kung mahal ka talaga ni Alex, gagawa siya ng paraan para mahanap ka."

Ilang sandali lang, biglang tumunog ang cellphone ni Kuya Tamir. Mabilis niyang kinuha ito sa bulsa ng pantalon at sinagot.

"Nagawa mo na ba ang sinabi ko?" sabi niya, lumayo ng kaunti sa amin.

"Alamin mo kung ano ang nangyari sa kanya dati. Naiintindihan mo ba?"

"Babayaran ko kahit anong halaga. Gawin mo ang sinabi ko sa lalong madaling panahon." Pagkalipas ng ilang minuto, bumalik si Kuya Tamir at umupo sa tabi ko.

"Maria, pwede ba tayong mag-usap ng pribado?" diretsong sabi niya. Tumango ako, at lumabas ng silid sina Agnes at Cassandra.

"Ano'ng gusto mong malaman, Kuya?" tanong ko habang minamasdan siya. Ano bang nangyayari sa kanya? Bakit biglang nagbago? Iba na ang Tamir na kaharap ko ngayon," bulong ko sa sarili.

"Gusto kong malaman kung ano ang naging buhay mo noon kasama si Alex," diretsong tanong niya. Tiningnan ko siya nang diretso sa mata at ikinuwento sa kanya.

"Kung ganoon, si Ivy Ferrer ang dahilan ng paghihirap mo ngayon? At kinakapatid mo siya?"

"Oo, Kuya," sagot ko. "Paano siya naging anak ni Mrs. De Gutierrez?" aniya.

"Gusto kong makita ang taong nag-ampon sa'yo, Maria. Pwede ka bang sumama sa akin para makilala ko sila?" Gusto ko lang kumpirmahin kung siya nga ba ang hinala ko.

"Hinala sa ano, Kuya Tamir?" diretsong tanong ko.

Labing pitong taon na ang nakalipas mula nang mangyari ang malagim na trahedya. Hindi pa rin malinaw sa akin, at hindi ko gaanong naaalala ang nakaraan ko. Pero patuloy akong nagsisikap na bumalik, parang may kulang sa aking pagkatao, parang may mali sa mga nangyayari ngayon.

Ang tanging bumabalik sa akin ay ang boses ng bata, umiiyak. Palagi akong nananaginip; halos hindi na ako makatulog dahil patuloy ko siyang nakikita.

"Ano po ang ibig ninyong sabihin, Kuya?" tanong ko, gusto kong malaman kung ano ang nangyari noon.