Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 43:MODEL

Bakit hindi binanggit ni Sir Alex na may nawawalang kapatid siya? Akala ko ako lang ang nawalan ng ina. Naawa ako kay Ma'am Amor nang makita kong umiiyak siya sa opisina niya kanina.

Parang gusto nang sumabog ng puso ko; sobrang malupit ng tadhana sa amin. Akala ko ako lang ang nakaranas nito, pero hindi pala. Napahinga ako ng malalim at mabilis na nagtungo sa kuwarto ng mga janitor. May trabaho pa akong kailangang tapusin.

"Na-late ako ng tatlong minuto. Paano naman kasi, ang tsismosa ko din. Sigurado akong mapapagalitan ako ng supervisor ko."

"Maria, pwede ba kitang makausap?" sabi ng babae at pamilyar sa akin ang boses na iyon. Agad akong lumingon sa kanya, at isang malapad na ngiti ang sumilay sa aking labi bago ako nagsalita.

"Paula?" daing ko.

"Kumusta ka na?" agad niyang tanong.

"Heto, ayos lang, Paula. Ikaw?" pabalik kong tanong. "Akala ko nakalimutan mo na ako," dagdag ko.

"Pasensya ka na, medyo busy ako sa trabaho," sabi niya. "Siyanga pala, sumama ka sa akin ngayon."

"Saan tayo pupunta, Paula?" tanong ko habang naglalakad kami sa pasilyo ng kumpanya patungo sa opisina ni Ma'am Amor.

Bumibilis ang t***k ng puso ko; nararamdaman ko ang pagkabog nito.

Alam kaya nila na alam ko ang pinag-uusapan nila? Paparusahan kaya nila ako? Sana hindi. Natatakot akong ma-fire sa kumpanyang ito.

"Ayos ka lang ba, Maria?" diretsong tanong ni Paula. Mabilis akong tumango bago sumagot, "Oo, Paula, ayos lang ako."

Nang makarating kami sa opisina ni Ma'am Amor, "Tita, narito na siya," diritsong sabi ni Paula. Agad na lumingon si Ma'am Amor at maingat na tiningnan ako mula ulo hanggang paa.

"Upo ka, Ms. Makiling," diretsong sabi niya. Mabilis akong umupo, nanginginig ang mga tuhod ko sa kaba.

"Ayos ka lang ba, Ms. Makiling? Parang namutla ka bigla. masama ba ang pakiramdam mo?" diretsong tanong niya. Umiling ako bago magsalita.

"Ayos lang po ako, Ma'am, medyo kinakabahan lang. May mali po ba akong nagawa sa trabaho ko kaya pinapatawag niyo ako dito?" Tiningnan niya ako ng diretso bago sumagot.

"Huwag kang mag-alala, Ms. Makiling. Sa totoo lang, gusto kitang pasalamatan sa tulong na ibinibigay mo sa kumpanyang ito," sabi niya nang Seryoso.

"Po," sagot ko. Napahinga ako nang maluwag nang marinig ko ang sinabi niya.

"Maria, huwag kang mag-alala. Mabait si Tita," bulong ni Paula. Kinalma ko ang sarili, huminga nang malalim, at nagsalita ulit.

"Para saan po ba ang pag-uusapan natin, Ma'am?" tanong ko. Agad siyang tumuro kay Paula, na ibinigay sa akin ang puting papel.

"Para saan po ito, Ma'am?" tanong ko ulit habang tinitingnan ang puting papel sa kamay ko.

"Basahin mo para malaman mo kung ano ang nakasulat," diretsong sagot niya.

Tumingin ako kay Paula. Mabilis niyang kinuha ang papel mula sa akin, binasa ito, at ipinaliwanag kung ano ang nakasulat dito.

"Pero hindi po ako sigurado kung kaya kong hawakan ang trabahong inaalok ninyo, Ma'am," tugon ko.

Tumayo siya at lumapit sa akin. Hinawakan niya ang mga kamay ko at hinila ako patayo, ang tingin niya'y naglalakbay sa buong katawan ko.

"Maganda ka at sexy, matangkad at maputi. Perpekto ka para maging modelo, Ms. Makiling. At tama ang narinig mo; gusto kong maging modelo ka para sa kumpanya ko."

"Seryoso ka ba, Ma'am?" tanong ko, hindi makapaniwala. Ngunit naputol ang usapan namin nang pumasok si Ivy at tumingin sa akin na nakataas ang isang kilay.

"Magandang hapon po, Ma'am," diretsong sabi ni Ivy.

"Ms. Ferrer, mabuti at nandito ka na. Siya ang bagong modeling partner mo," tugon ni Ma'am Amor.

"Ha?!" gulat na sambit ni Ivy. "Seryoso ka ba, Ma'am Amor? Siya ay janitress lang dito sa kumpanya, at gagawin mo siyang modelo?"

"Bakit? Wala namang masama roon, Ivy. Saka, maganda at sexy naman si Maria. May dapat siyang ipagmalaki," diretsong sagot ni Paula.

"May problema ba, Ivy?" tanong ni Ma'am Amor.

"Wala po, Ma'am. Nagulat lang po ako. Hindi makapaniwala na siya ang magiging partner ko sa pagmomodel para sa kumpanyang ito," sagot ni Ivy.

Pagkatapos mag-usap nina Ivy at Ma'am Amor, agad na umalis si Ivy.

"Okay ka lang ba, Maria?" tanong ni Paula. Tumango ako sa kanya at sinabi,

"Okay lang ako, Paula. Salamat..." Agad akong tumalikod at naglakad patungo sa pinto na may malapad na ngiti sa labi.

"Maria, pwede ba tayong mag-usap?" sabi ni Ma'am Amor. Huminto ako sa paglalakad at humarap sa kanya.

"Opo, Ma'am." Mabilis akong bumalik sa upuan ko at hinintay siyang magsalita.

"D-diretsohin na kita. Nalaman ko kay Paula na wala ka nang mga magulang. Sa Barangay Santana ka lumaki, 'di ba?" tanong ni Ma'am Amor.

"Opo, Ma'am," sagot ko.

"Sinabi rin ni Paula na kapatid mo si Ivy."

"Opo, Ma'am," sagot ko ulit. "Pwede ba akong kuwentuhan tungkol sa buhay mo?"

"Ano ba talaga ang gustong malaman ni Ma'am Amor sa akin? Bakit bigla siyang interesado sa buhay ko? Iniisip ba niya na ako ang nawawala niyang anak?" Pero imposible naman na siya ang magulang ko.

"Maria, kausap ka ni Tita Amor," sabi ni Paula sabay patong ng kamay sa balikat ko. Agad ko siyang kinuwentuhan tungkol sa nakaraan ko kasama sina Tiyang Susan.

"Pasensya ka na, Maria, kung nag-emote ako," sabi ni Ma'am Amor.

"Hindi ko alam na dumaan ka sa ganitong kahirap na sitwasyon kasama ang iyong tiyahin. Hindi ko kailanman naisip na ganito pala ang buhay mo."

"Kaya pala gustong-gusto kang tulungan ng anak ko. Napalunok akong magkasunod nang marinig ko ang sinabi niya.

"Pasensya na po, Ma'am, sa panggugulo ko kay Sir Alex.

"Mahal na mahal ka ng anak ko, Maria. Ayoko lang na maranasan niya ang pinagdaanan ko."

"At saka, wala naman akong dahilan para tumutol sa inyong dalawa kung tunay naman ang pagmamahalan ninyo. Bakit hindi na lang kayo magpakasal?"

"Po? Kasal?" nauutal kong sabi.

"Pasensya na po, Ma'am Amor, pero hindi pa po ako handa para diyan," sabi ko, sinusubukang maging prangka sa kanya. Pagkatapos ng usapan namin sa opisina niya, agad akong umalis.

Habang naglalakad ako sa pasilyo ng kumpanya, nakita ko si Sir Alex na kausap si Ivy.

Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang makita kong hinahawakan ni Ivy ang braso ni Sir Alex habang nakaupo sila at umiinom ng kape na nag-uusap.

Nakatingin sa akin si Ivy habang nilalandi niya si Sir Alex. Hinahayaan niya lang na hawakan siya sa braso.

Kinuyom ko ang mga palad ko at lumapit sa kanila habang nag-uusap sila; agad akong umupo sa harap nila.

Biglang napatingin sa akin si Sir Alex, nagulat sa pagdating ko.

"Ma, anong ginagawa mo rito?" diretsong tanong niya.

"Sir, pwede ba kitang makausap?" sabi ko.

"Syempre, ano ba ang gusto mong pag-usapan?" Napatingin ako sa kamay ni Ivy na hinahaplos ang braso nito.

Agad na inalis ni Sir Alex ang kamay ni Ivy at humarap sa akin.

"Ano bang nangyayari sa kanya? Bakit siya hindi mapakali?" Mabilis kong kinuha ang kutsara na nahulog sa mesa at pinulot mula sa sahig. nanginginig ang buong katawan ko, nakita kong nakapatong ang kamay ni Ivy sa kandungan ni Sir Alex. Palihim naman sinusubukan ni Sir Alex na tanggalin ang kamay niya at ibinalik ito sa binti niya.

Huminga ako nang malalim at tumayo, nagkukunwari na wala akong nakita.

"Ma, ano ba 'yung gusto mong sabihin sa akin?" tanong ni Sir Alex.

"Wala, sir. Gusto ko lang sana kitang yayain kumain, pero mukhang busog ka na," diretsong sagot ko.