Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 53:TATANG DANILO PATAY

"Tang?" nauutal kong sabi, nanghihina ang boses.

"Hayop ka, Mang Danilo! Binaril mo si Mama. Demonyo ka!" sigaw ni Cassandra ng diretso. Tumayo ako at hinablot si Cassandra, na agad tumayo mula sa pagkakaupo at sumugod kay Tatang Danilo.

"Cass," nauutal kong sabi, umiling-iling sa kanya.

"Huwag kang mag-alala sa akin, hindi ko hahayaang makatakas ang hayop na 'to sa ginawa niya kay Mama," ani Cassandra.

"At ano naman ang gagawin mo, Cassandra?" Nanlaki ang mga mata ko nang itutok niya ang baril sa kanya.

"Tang," sabi ko, pumagitna sa kanilang dalawa habang nakita kong nakapatong ang daliri niya sa gatilyo ng baril.

"Bakit mo ginagawa ito, Tang? Akala ko ama kita, pero bakit mo kailangang gawin ito?"

"Maria, ang inosente mo." Oo, anak kita.

"Binaril ko ang babaeng iyon dahil sobrang mapanghimasok. Parang gusto niyang maging bida sa palabas. Hindi ko naman sinasadya makalabit ang gatilyo; may sinabi siyang hindi sang-ayon sa aking pandinig."

"Hayop ka, Mang Danilo! Babayaran mo ang ginawa mo kay Mama. Hindi ko ito palalampasin," galit na galit na sigaw ni Cassandra, nagpupumiglas sa mahigpit kong hawak. "Ano, labanos?"

"Hindi ako natatakot. Hahayaan na lang ba natin na mangyari ito?" umiiyak na sigaw ni Cassandra, tumutulo ang luha.

"Pakiusap, Cass. Hayaan mo akong bahala dito. Ang gulo na ito ay dahil sa akin. Ayoko na mapahamak ka."

Agad kong hinarap si Tatang, naglakad palapit sa kanya habang nakakuyom ang mga kamao ko. Napalingon ako kay Cassandra nang makita kong binaril siya sa binti ni Tatang Danilo. Dali-dali kong inagaw ang baril sa kanya.

"Cass, Agnes, tumakbo na kayo!" sigaw ko sa dalawang babae habang inaagaw ang baril kay Tatang. Siniko ko siya sa panga at hinablot ang baril mula sa pagkakahawak niya. Itinaas niya ang mga kamay bilang pagsuko habang tinututok ko sa kanya ang baril.

Nanginginig ang mga kamay ko.

"Maria, mukhang tinuruan ka ng mabuti ng taong nag-alaga sa iyo kung paano lumaban," sabi niya habang papalapit sa akin.

"Huwag kang lalapit sa akin," sabi ko, umatras ng ilang hakbang.

"Bakit? Kaya mo na bang pumatay? Sa tingin ko, hindi mo magagawa 'yan, Maria. Ako ang iyong ama; naiintindihan mo?" sabi ni Tatang Danilo sa malamig na boses.

"Anak, tumawa ako ng maiksi. Isang kang sinungaling, Tang. Wala akong ama na kasing sama mo," wika ko.

Biglang pumikit ang mga mata ko nang bigla siyang tumawa sa harap ko. Parang isang demonyo ang kaharap ko ngayon.

"Hindi ko akalain na isa ka palang baliw," daing ko, at binaril siya. Tumama sa pader dahil nakailag siya ng husto. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang suntukin niya ako sa tiyan. Nanikip ang tiyan ko sa sakit, kaya napa-yuko ako.

"Matapang ka na ngayon, ha?" pang-aasar niya, hinila ang buhok ko at sinuntok muli ako sa tiyan. Sobrang tindi ng sakit na parang naglalabasan ang laman sa loob ng tiyan ko.

Naramdaman kong binuhat ako ni Tatang Danilo; naglalabo ang paningin ko hanggang sa mawalan ako ng malay.

Nang magising ako, parang ilang oras na ang nakalipas, nakita kong nakahiga ako sa maputik na damuhan, nakatali ang mga kamay sa magkabilang gilid ng puno ng kahoy gamit ang lubid.

Tumingin ako sa paligid at nakita ko si Tatang Danilo na nakatayo doon, hinuhubad ang damit niya habang naninigarilyo.

Sinubukan kong tanggalin ang mga nakatali kong kamay, pero masyadong mahigpit ang pagkakatali ng lubid.

"Hayop ka talaga, Tang. Dinala mo ako sa liblib na lugar na 'to para lang makuha ang gusto mo," bulong ko sa sarili, nag-aalab sa galit.

"Mabuti at gising ka na, Maria," sabi niya nang makita niyang nakadilat na ako.

"Talagang demonyo ka," ganti ko, puno ng lason ang boses. Lumapit siya sa akin at inilahad ang kamay niya para hawakan ang mukha ko.

Iniwas ko ang mukha ko, pero bigla niyang hinawakan at pinilit akong tumingin sa kanya. Tinignan ko siya ng masama.

"Oh! Bakit ganyan ka makatingin sa akin, Maria? Wala pa akong ginagawa sa'yo," aniya habang hinahaplos ang buong katawan ko gamit ang isang kamay at dahan-dahang ipinasok ang isang kamay niya sa loob ng t-shirt...

"Hinaplos niya ang isang dibdib. Hmm, ang lambot," aniya sabay ngiti ng malapad, nanginginig at nagpupumiglas ang buo kong katawan habang sinusubukan kong tanggalin ang tali sa mga kamay ko.

"Tang, mangyaring huminto ka na; nakikiusap ako sa'yo, di ba sabi anak mo ako?" Tumingin siya sa akin, pagkatapos ay bumalik ang atensyon niya sa katawan ko habang bumababa ang kamay niya patungo sa lower region ko.

"Hm~," ughh, daing niya habang hinimas ang aking isang s**o. Tang tama na, wika ko nang sumiksik siya sa isa kong dibdib. He chuckled at nilapit ang mukha niya sa gitna ng dalawa kong hita.

Sinipa ko siya sa mukha, at dahil sa gulat, awtomatikong sinampal niya ang pisngi. Pinunit niya ang damit ko.

"Hindi ka na makakatakas ngayon, Maria. Akin ka na. Huwag kang mag-alala, dadalhin kita sa kaibigan mo, kung saan man siya ngayon. Pero una, gusto kitang dalhin sa langit." Malakas siyang tumawa.

"Nasaan si Simon? Anong ginawa mo sa kanya?"

"Wala, inilibing ko lang siya ng buhay. Maria, kung hindi sana pakialamero at gago ang kaibigan mo, sana buhay pa siya ngayon."

"Hayop ka! Babayaran mo ang ginawa mo sa kanya!" sigaw ko.

Agad niyang hinalikan ang dibdib ko, at nag-umpisa na naman sa pagtulo ang luha ko nang biglang lumitaw si Hades sa paningin ko. Nasa harapan ko siya na may malawak na ngiti sa labi habang patuloy niyang hinahalikang marahas ang mga maburol kong dibdib patungo sa aking tiyan. Mabilis niyang ipinasok ang kanyang kamay sa loob ng aking pantalon.

"Demonyo ka!" hayop. Wag mo akong hawakan, sigaw ko nang malakas. Hindi ko namalayan na nakawala na pala ang mga kamay ko na nakatali ng lubid. Habang sinusubukan kong makawala sa nakadagan niyang katawan, sinisipa at siniko ko siya sa ulo para matigil siya sa ginagawa niya. Mabilis akong tumayo mula sa maputik na lupa, agad na kumuha ng patpat, at saka siya hinampas sa katawan at ulo.

"Hayop ka, Hades!" lakas na sigaw ko, naglalambot na parang jelly ang mga tuhod sa takot. Pero patuloy ko siyang hinahampas ng patpat at bumuhos ang mga suntok hanggang sa dumugo ang ulo niya. Kahit na ganoon, hindi ako tumigil sa aking ginagawa hanggang sa tuluyan siyang bumagsak sa lupa at wala nang buhay.

Napaupo ako bigla nang napagtanto na si Tatang Danilo ang nasa harapan at hindi si Hades ang napatay ko, nakatitig sa kanya. Nanlaki ang mga mata ko nang makita siyang nakahiga sa sariling dugo. Napatingin ako sa mga kamay ko, hindi makapaniwala na makapatay ako ng tao.

Mabilis akong umalis at naglalakad sa malawak na kagubatan. Bigla akong napatigil nang may nakita akong papalapit na mga tao. Hindi sila pamilyar sa akin, mga estranghero sa paningin ko. Mabilis akong nagtago sa likod ng isang malaking puno, pinapanood silang nagkakalat sa paligid.

Anong klaseng buhay ba ang meron ako? Bakit ako dumadaan sa ganitong sitwasyon? Ano ba talaga ang gusto nila? Una si Tatang Danilo, ngayon isang buong batalyon ng mga tao ang nakaharap sa akin. Sino ba talaga ako? Tanong ko sa sarili ko.

"Talasan niyo ang inyong mga mata at siguraduhin na hindi siya makatakas bago dumating si Amor," sabi ng isang lalaki. Tumayo ang mga balahibo ko nang marinig ko ang sinabi niya.

"Sino sila? Bakit nasangkot si Ma'am Amor dito? Hindi ko kilala ang lalaking ito. Bakit ba ako nadamay sa mga problema ni Ma'am Amor? Hindi lang ako ang pinupuntirya nila; kundi kasama si Ma'am Amor. Pero bakit? Sa anong dahilan?" tanong ko sa sarili. Kailangan kong makalabas dito ngayon.

Tumakbo ako nang mabilis hangga't kaya ko, pero may sumigaw, "Ayan siya!"

Nanlaki ang mga mata ko at bumalik sa kagubatan nang mabilis. Para bang isang hayop na hinahabol ng isa pang mabangis na halimaw, ganoon ang pakiramdam ko. Hingal na hingal, paikot-ikot na tumatakbo sa malawak na kagubatan.

Tumigil ako sa pagtakbo at mabilis na pinunasan ang pawis na tumutulo sa aking mukha at ulo. Basang-basa na ang buong katawan ko. Ipinatong ko ang mga kamay sa aking mga tuhod, sinusuri ang paligid. Nang marinig ko ang papalapit na yapak, mabilis akong nagtago sa mataas na damo sa harap ko.

Nakatakip ang kamay sa bibig ko, pinagmamasdan ang mga estranghero habang papalapit sila. Parang tumigil ang t***k ng puso ko. Ano ba ang nagawa kong mali? Bakit ako pinarurusahan ng ganito? Tanong ko sa sarili ko. Nanlaki ang mga mata ko sa gulat nang biglang may lumitaw sa harap ko, isang mata ang natatakpan ng itim na tela. Sumigaw ako,

"Kumusta ka, mahal ko?" diretso nitong sabi, nakangisi sa akin. Nanginginig ang buong katawan ko; gumuho sa takot, at agad akong dinala palayo na parang sako ng mais.