Ang Babaeng Probinsyana

Chapter 35:BELLO BEAUTY CLINIC

"Ano po ito, Sir?" tanong ko nang iabot niya sa akin ang kahon.

"Buksan mo, at malalaman mo," sagot niya. Dali-dali kong binuksan ang kahon. Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang nasa loob.

"Ano po ito, Sir?" tanong ko ulit. Kinuha niya ito sa kahon at sinabi,

"Cellphone. Gamitin mo ito para tawagan ako kung wala ako sa bahay. Kung nababagot ka."

Napakamot ako sa ulo habang tinitingnan ito. Paano ko ba ito gagamitin? Hindi ko alam kung paano gumamit ng cellphone.

"Halika rito," aniya, at ginesture niya na umupo ako sa tabi niya. Kinuha niya ang cellphone sa akin at binuksan. Ipinakita niya kung paano gamitin iyon.

"Bukas, babalik na ako sa trabaho. Mag-isa ka lang dito. Kung gusto mong kumain ng cake, pumunta ka sa cafeteria." Agad akong tumango sa kanya.

"Ah, pala, magbihis ka mamaya. Pupunta tayo sa ospital," tugon niya.

"Teka, sino po ang nasa ospital, Sir?" tanong ko.

"Wala naman; gusto ko lang masiguro na okay ka. At para maibigay ng doktor ang tamang gamot sa'yo. At para sa susunod na pasukan, ipapasok kita sa paaralan."

"Talaga po? Papasok po ako sa paaralan, Sir? Totoo po ba 'yan? Hindi po kayo nagbibiro?"

"Oo, kaya ngayon pa lang, ihanda muna ang iyong sarili. Bibili tayo ng gamit mo mamaya pagkatapos nating pumunta sa ospital. Gagala tayo sa mall at bibili ka ng kahit anong gusto mo."

"Pero Sir, ang dami na pong damit at bag ang binili n'yo sa akin. Hindi ko pa nga nagagamit lahat," angal ko. Huminga siya ng malalim bago siya nagsalita ulit.

"Ako ang bumili niyan. Pinili ko 'yon dahil 'yun ang gusto kong suotin mo. Iba na kung ikaw ang pumipili ng gusto mo."

Agad siyang tumayo at kinuhanan ako ng litrato. Pagkatapos, kinuhanan niya kaming dalawa ng litrato.

"Ano po 'to, Sir?" tanong ko ulit nang iabot niya sa akin ang isang itim na card na parang ID.

"Para saan po ba 'to, Sir? Hindi ko po alam kung paano gamitin 'yan."

"Iyan ay tinatawag na black VIP card. Ginagamit iyan sa kumpanya. Kung gusto mong dalawin ako sa opisina ko, ipakita mo lang 'yan sa kanila. Ingatan mo nang mabuti dahil mahalaga 'yan. Ang mga mataas na opisyal lang ang may ganyan."

"Po! Pero bakit niyo po ibinibigay ito sa akin, Sir? Hindi naman po ako nagtatrabaho sa kompanya niyo, at hindi ko naman po ito kailangan. Nag-stay lang po ako sa bahay."

"Ayaw kong nakakulong ka lang sa bahay mag-isa. Lumabas ka at mag-enjoy kung gusto mo," sabi niya.

Agad akong napalingon sa pinto nang marinig ko ang katok. Mabilis na tumayo si Sir Alex para buksan ang pinto.

"Boss, tinawag n'yo po kami?" diretsong tanong nila.

"Oo, Mike, Claire. Pasok kayo, mag-usap tayo sa loob," sabi ni Sir Alex at naupo ulit sa tabi ko bago nagsalita.

"Simula ngayon, kay Maria na kayo magtatrabaho. Siya na ang bagong boss n'yo," diretsong sabi niya. Nagkatinginan ang dalawa bago tumango.

"Sir, hindi niyo naman kailangang gawin 'yan. Ayos lang ako dito sa bahay mag-isa, at wala naman akong kilala dito," mabilis kong sabi sa kanya. Tumingin siya sa akin bago sumagot.

"Nasa bahay ka man o nasa labas, kailangan mo sila." Huminga ako ng malalim at tumango sa kanya.

Matapos kausapin ni Sir Alex sina Mike at Claire, dali-dali akong nagbihis. Sinabi ni Sir Alex na pupunta kami sa ospital ngayon.

Dalawampung minuto ang lumipas.

"Ma, bilisan mo! Malalate na tayo," sabi niya. Mabilis kong tinapos ang paghahanda at lumabas ng kwarto. Dumiretso kami sa parking area kung saan nakaparada ang kotse.

"Doc, kumusta na siya?" diretsong tanong ni Sir Alex sa doktor nang makarating kami sa ospital.

"Mr. De Gutierrez," tatapatin ko na kayo. Nakaranas siya ng trauma dahil sa nangyari, pero huwag po kayong mag-alala; may mga paraan tayo para matulungan siya sa pagdaan nito." Mabilis niyang ipinaliwanag ang dapat kong gawin.

Pagkatapos ng aking check-up sa espesyalista, lumabas na kami ng ospital. Habang naglalakad kami papunta sa parking lot kung saan nakaparada ang kotse namin...

"Alam mo na ang dapat mong gawin. Kailangan mong kumain at uminom ng gamot mo sa tamang oras," sabi niya habang magkahawak-kamay kaming naglalakad papunta sa parking lot.

"Boss, saan po tayo pupunta?" tanong ni Mike sa kanya.

"Sa mall," direktang sagot ni Sir Alex.

Nang makarating kami sa mall, nilibot ko ang aking paningin. Hindi pa ako nakakapunta sa ganitong lugar kailanman. Ang laki ng mall, at ang daming tao na pumapasok at lumalabas, namimili ng damit. Ang gaganda ng mga damit, bulong ko habang naglalakad sa pasilyo ng mall; ang mga mata ko ay nag-iikot sa lahat ng bagay sa paligid ko.

Pagdating namin sa aming patutunguhan, agad kaming pumasok sa isang Bello Beauty Clinic. "Ano ba ang ginagawa namin dito?" bulong ko sa sarili ko.

"Magandang araw, Mr. De Gutierrez," bati sa amin ng isang babaeng naka-doctor's coat, na hinarap agad kami.

"Magandang araw din, Dok!" sagot ni Sir Alex, nakipagkamay sa kanya.

"Maria, upo ka dito," sabi sa akin ni Sir Alex. Agad akong sumunod at umupo sa tabi niya habang nag-uusap sila.

"Ms. Maria, handa ka na ba sa gagawin natin ngayon?" mabilis na tanong niya. Tumango lang ako, hindi sigurado kung ano ang gagawin niya. Pinahiga niya ako sa kama at agad na sinimulang suriin ang buong katawan ko. Pagkatapos, naglagay siya ng iba't ibang bagay sa katawan ko.

Pagkatapos noon, nagsimula na rin siyang maglagay ng iba't ibang skin treatment medicine sa mukha ko. At pagkatapos, agad akong pinaupo sa upuan at humarap sa malaking salamin.

Sinundan ko siya ng tingin habang may kinukuha siya at inilagay sa mukha ko. Naalala ko na dati, nilalagay ni Ivy 'yan sa mukha niya.

Nang matapos niyang lagyan ng make-up ang buong mukha ko, agad akong lumapit sa malaking salamin. Nanlaki ang mga mata ko sa sobrang gulat.

"Ako ba talaga ito? Ang ganda ko pala," bulong ko sa sarili ko habang nakangiti ng malapad.

"Wow, ang ganda," "Mukha kang bituin! Pwede kang maging modelo. Ang kinis ng balat mo, parang nag-a-glow," manghang sabi ng doktor sa akin.

Napangiti ako habang nakatingin sa repleksyon ko sa malaking salamin.

Pagkatapos, inayos nila ang mahaba kong buhok at naglagay ng kung anu-anong gamot. Tapos, ginupit na nila ito.

Nanlaki ang mga mata ko sa sobrang gulat. Ako ba talaga ito? Tanong ko sa sarili ko. Bigla akong tumingala nang may inabot sila sa akin.

"Ms. Maria, paki-sukat naman po ng casual dress na ito," sabi ng isang assistant ng doktor. Dinala ako sa isang silid para magpalit ng casual dress.

Matapos niya akong bihisan, agad niya akong pinaharap sa malaking salamin. Mas lalong nanlaki ang mga mata ko sa sobrang gulat. Napako ang tingin ko sa repleksyon ko sa salamin.

Nakasuot ako ng maroon na casual dress na hanggang ibaba ng tuhod ko. Ang damit ay nakayakap sa aking mga kurba, na nagbibigay-diin sa aking baywang. May V-neck ito at walang manggas. Ipinaris ko ito sa itim na sandals na may dalawang pulgadang takong.

Handa na ako at sabik nang umalis sa silid. Inayos ko ang mahabang buhok ko na umaabot hanggang sa balikat ko bago tuluyang lumabas.

"Mr. De Gutierrez," tawag ng doktor. Agad na lumingon sa akin si Sir Alex, nanlalaki ang mga mata at hindi kumukurap. Nakanganga siya habang nakatitig sa akin.

"Ayos ka lang ba, Mr. De Gutierrez?" tanong ng doktor. Hindi siya sumagot, kaya lumapit ang doktor at marahang hinawakan ang balikat niya.

"May sinabi ka ba, Doc?" tanong niya. Nag-ubo ang doktor, nakatingin pa rin kay Sir Alex, at may ngiti sa labi.

"Wow, ang ganda niya. Perfect talaga," mahinang usal niya.