Chapter 36:ALAALA
1013 Words
Kinabukasan, maaga akong nagising para magluto ng almusal. Sinabi ni Sir Alex na may trabaho siya ngayong araw. Alas singko pa lang ng umaga, pero gising na ako. Tiningnan ko si Sir Alex na mahimbing na natutulog sa tabi ko, nakayakap sa akin.
Maingat kong hinawakan ang kamay niya at pagkatapos ay bumangon na ako. Dahan-dahan akong bumaba ng kama at dumiretso sa kusina.
Magluluto ako ng almusal para kay Sir Alex at iimpake ang baon niya para sa trabaho. Sinabi niya kahapon na baka malate siya sa pag-uwi.
Mag-isa lang ako dito. Perpekto! Linisin ko na ang buong bahay pagkaalis ni Sir Alex mamaya. Nagsimula na akong magluto ng kanin, hotdog, at itlog para sa almusal. Gumawa rin ako ng sinigang na bangus para sa baon niya mamaya sa trabaho.
"Magandang umaga, Ma," bati niya sa akin, at hinalikan ang pisngi ko.
"Magandang umaga rin po, Sir," sagot ko habang nagtitimpla ng kape niya.
"Ang bango naman! Ano'ng niluluto mo?" tanong niya, nakatingin sa palayok kung saan kumukulo ang sinigang na bangus.
"Salamat, Ma," sabi niya nang iabot ko sa kanya ang isang tasa ng kape. Agad naman niyang sinipsip ang kape na gawa ko.
"Kumusta na ang pakiramdam mo? Nakatulog ka ba nang mahimbing kagabi?" Tiningnan ko siya nang diretso bago sumagot.
"Paano po ako makakatulog, Sir? Ang kulit po ng kamay niyo, naglalakad-lakad kung saan." Tumawa siya habang sumisipsip ng mainit niyang kape.
"Hindi ko kasi mapigilan, Ma. Paano ko naman maiiwasan ang matulog sa tabi ng isang napakagandang babae?"
Mabuti pa nga, e, nakapagpigil pa ako. Kung wala ka lang sana na trauma, malamang araw-arawin na kita," bulong niya.
"Ah! Ganon ba, Sir? Araw-arawin talaga?" sagot ko. Tumawa siya nang maiksi at saka naman tumayo at agad na pinalupot ang kanyang dalawang kamay sa pagkabilang baywang ko.
"Mamaya aalis ako; pupunta rito sina Claire at Mike kasama mo.
"Pero, Sir,"
"Wag ka nang magreklamo," napahinga ako ng malalim at tumango na lang sa kanya. Ano pa ba ang magagawa ko? Sabi ko.
"Oh! Bakit parang hindi ka masaya? Ayaw mo ba ng kasama?"
"Hindi naman ganun, Sir; maglilinis sana ako mamaya."
"Eh! Ano naman ang kinalaman ng paglilinis sa pagpunta nina Mike at Claire dito? Sabihin mo sa kanila na tulungan ka nila."
"Ha! Okay lang ba 'yun sa kanila?"
"Oo naman, ikaw ang boss dito. Sabihin mo sa kanila na tumulong sa pagtatrabaho dito sa loob ng bahay," sagot niya.
Nang umalis si Sir Alex, agad akong tumalon sa kama, parang lumulutang sa sobrang gaan at sarap ng pakiramdam.
"Hay!" bulong ko habang lumulubog sa malambot na kutson. Matagal ko nang gustong gawin 'to—tumalon lang nang tumalon sa kama. Ang sarap pala! Napangiti ako, tumataas ang mga paa ko sa ere, sobrang saya.
Parang panaginip lang ang lahat. Hindi ko pa naranasan ito sa buong buhay ko. Hinawakan ko ang mukha ko at agad na tumingin sa malaking salamin.
Wow, hindi pa rin ako makapaniwala hanggang ngayon. Ako ba talaga ito?
Bigla akong napalingon nang may kumatok sa pinto. Dali-dali akong nag-ayos at sumilip sa peephole para makita kung sino iyon. Pagkatapos, binuksan ko ang pinto.
"Magandang umaga po, Miss Maria," bati nina Claire at Mike.
"Pasok po kayo," sabi ko, inaanyayahan silang pumasok sa loob ng bahay.
Agad silang pumasok sa loob.
"Kumain na ba kayo, Claire? Mike, halika, sumabay na kayo sa akin mag-lunch," sabi ko. Nagkatinginan muna sila bago sumagot si Claire.
"Kumain na po kami, Miss Maria. Salamat po."
"Sige na, huwag na kayong mahiya. Samahan niyo na ako mag-kain," sabi ko, itinuro ang maliit na mesa kung saan ako kumakain. "Sabi nila, masama raw kung tatanggihan mo ang biyaya," daing ko.
Agad na lumapit si Claire at umupo sa tapat ko, kumuha ng kanin, at sumabay sa pagkain. Sumunod naman si Mike, lumapit sa mesa, at nagsimulang kumain.
"Miss Maria, ano pong mga plano niyo para sa araw na ito? May mga bibilhin po ba kayo?" tanong ni Claire. Huminga ako ng malalim bago sumagot.
"Wala, Claire. Kakarating ko lang sa Maynila. Hindi pa ako pamilyar sa lugar na ito. Siyanga pala, pupunta ako sa cafeteria mamaya para bumili ng cake," sagot ko.
"Curious lang ako, Miss Maria, ilang taon ka na ba?" tanong sa akin ni Mike. Bigla akong tumigil sa pagkain.
"Hindi ko alam kung ilang taon na ako, Mike. Ang totoo, hindi ko rin alam ang tunay kong pagkakakilanlan—kung sino talaga ako."
"Ano ang ibig mong sabihin, Miss Maria?" Huminga ako ng malalim bago sumagot ulit sa kanya.
"Lumaki ako kasama ang tiyahin ko sa probinsya." Nag-uunahan ang mga luha sa mata ko habang naaalala ko ang ginawa nila sa akin: ang pang-aabuso ni Tiyang Susan at Ivy, at ang ginawa sa akin ni Tatang Danilo—ang pagpatay niya kay Simon.
"Miss Maria, hindi ko po sinasadya," sabi ni Mike, naguguluhan ang boses niya dahil nagulat siya sa reaksyon ko.
"Agad kong pinunasan ang luhang dumaloy sa mga mata ko at hinarap sila bago ulit nagsalita.
"Claire, Mike, pwede ba kayong tumulong sa akin?"
"Syempre po, Miss Maria. Ano po ang gusto niyong ipagawa?" sagot ni Claire.
"Gusto kong hanapin ang kaibigan kong si Simon. Gusto kong malaman kung ano ang nangyari sa kanya noong mga araw na iyon."
"Ano po ang ibig niyong sabihin, Miss Maria? Gusto niyong bumalik sa bayan ng Isidro? Pero kakarating niyo lang sa Maynila. Sigurado akong hindi papayag si Boss."
"Alam ko, Claire. Gusto ko lang malaman kung buhay pa siya o patay na. Sinabi ni Agnes na wala silang nakitang bangkay o anumang kahina-hinala sa pagkamatay ng kaibigan ko. Claire, hinala ko na baka may ginawa si Tatang sa kanya noong mga araw na iyon."
Napakamot sila ng ulo.
"Eh, ano bang gusto mong gawin namin, Miss Maria? Baka magalit si Boss. Ikaw na lang ang magsabi sa kanya," sagot ni Claire.
"Hindi naman ako nagmamadali, Claire, Mike, pero ngayon, may gusto akong matutunan." Nagkatinginan ang dalawa bago nagsalita si Mike.
"Ano po ang ibig n'yong sabihin, Miss Maria?"
"Turuan n'yo akong ipagtanggol ang sarili ko," sagot ko.
- Writer
