“ข้าไม่แปลกใจเลยว่าไฉนเหล่าสตรีถึงชมชอบเขา” โม่โฉวพึมพำ ดวงตาดำขลับเปล่งประกายแวววาว “หากข้าเป็นสตรีจะใช้ทุกวิธีเข้าหาเขา เผื่อมีราตรีน้ำผึ้งมิสิ้นสุด”
อู๋หยุนมองขวับ เอื้อมมือตบศีรษะโม่โฉวหนึ่งที “เจ้าคิดเช่นนี้มิได้ ดาบกระบี่ไร้ตา เข้าใกล้เขามีแต่จะตาย”
ตงหมิงกล่าวเสริม “ข่าวว่าหย่งผิงโหวไม่ชอบอิสตรี ทั้งเป็นบุรุษอันตรายหากผู้ใดกล้าเข้าใกล้ในระยะสามก้าว”
โม่โฉวกะพริบตาปริบๆ “โอ้! เช่นนี้ ข้ามิต้องเป็นสตรีก็น่าจะมีหวังกระมัง” บางทีอีกฝ่ายอาจชอบบุรุษด้วยกัน
เหวินป๋อตบบ่าสหาย กล่าวให้กำลังใจ “ย่อมใช่”
อู๋หยุนให้รู้สึกกลัดกลุ้ม “อาโฉว เจ้าไม่ชอบสตรีก็ได้ ชอบบุรุษใดก็ช่าง แต่ต้องไม่ใช่หย่งผิงโหว”
โม่โฉวเผยสีหน้าเศร้าสลดทันใด
หย่งผิงโหวคือชายชาตินักรบที่สู้ศึกสิบทิศโดยไม่คิดหาความสุขให้ตัวเอง เขาไม่มีครอบครัว ไม่แต่งภรรยา ชั่วชีวิตอุทิศเพื่อปกป้องดินแดนและชาวประชาอย่างแท้จริง
กลุ
