ครั้นเห็นสามีโวยวายใส่ร้ายป้ายสีไปกันใหญ่เช่นนี้ ลู่เหมยก็เริ่มหมดความอดทน นางวางถาดสมุนไพรลงดังปึกแล้วหยิบไม้ยาวขึ้นมาไล่ตีคนพูดจาไม่รู้ความทันที
“อ่า! เจ้ากล้าตีข้า”
“ข้ากล้าแน่ อย่าหนี!”
ร่างกำยำพลิกตัวหลบซ้ายหลบขวา ทว่าคาดไม่ถึง ภรรยาของเขาไฉนว่องไวปานสายฟ้า
“เจ้าแอบฝึกหมัดมวยรึ?”
“ฝึกไว้สั่งสอนท่านปะไร”
“เจ้ามันอันธพาลน้อย น่าชังนัก!”
“ข้าจะตีท่านให้ตาย มานี่!”
มีสามีเป็นอันธพาลอันดับหนึ่ง นางจะไม่รู้เรื่องต่อยตีได้อย่างไร
เสียงสามีภรรยาทะเลาะกันดังลั่นลานสมุนไพร จนบ่าวรับใช้ต่างหลบหน้าหนีหายมิกล้าเข้าใกล้สักคน ทว่าฝ่ายจางซื่อเพียงนั่งจิบชาฟังพลางปักผ้าอย่างใจเย็น
บุตรชายหัวรั้นของนางสมควรมีภรรยาเช่นนี้แล...
ลู่เหมยไล่ตีเฟิงอี้จนหนีหายออกจากเรือนได้ก็โล่งใจ
ฮึ! ไปเสียที...
ก่อนหน้านั้นนางว่าง จึงนั่งปักผ้าในห้องส่วนตัว เขาเห็นก็ชวนทะเลาะเยี่ยงนี้ พอนางไล่ตีก็ลาก
